Zaterdag 1 april.
Het oorspronkelijke plan was om te gaan kajakken. We hadden thuis gekeken hoe we met de fiets naar daar konden geraken. Na een lange tocht van meer dan 15 km in de brandende zon, hadden we het nog niet gevonden. We hadden uitleg gevraagd aan mensen langs de weg maar die verstonden ons uiteraard niet aangezien bijna niemand hier Engels spreekt. Uiteindelijk is het plan uitgedraaid op een waggelend kanotochtje. Eerst moesten we met onze handen in het water peddelen maar ons kennende wisten we al op voorhand dat we zo zeker in het water gingen belanden. We hebben op safe gespeeld en toch maar een stok gevraagd. Het was al een hele uitdaging om in de boot te geraken. Als we een beetje teveel naar links of rechts gingen, liep het water zo in ons bootje. We waren aan het roepen en alle toeschouwers lachten ons uit. Eenmaal in de boot was het niet gemakkelijk om vooruit te geraken. Precies 2 klungels bijeen. We botsten vaak tegen de kant maar zijn toch heelhuids terug aan de oever geraakt. Eenmaal daar begon het plots hevig te regenen. We hebben geschuild en dan onze tocht verder gezet. Met 2 platte banden was dit gemakkelijker gezegd dan gedaan, zeker met 3 grote bruggen die we over moesten. Terug thuis waren we alle 4 pompaf! We hebben ons snel gedoucht, zijn gaan eten en achteraf nog iets gaan drinken in ons favoriete cafeetje. Ze beginnen ons daar al goed te kennen.
Moe maar voldaan en tevreden zijn we in ons bedje gekropen om de volgende dag terug fris en monter voor de dag te staan.
|
