|
Bij het toekomen op de spoedafdeling waren we verrast door het aantal studenten geneeskunde. In totaal waren we met minstens 35 zorgverleners voor op dat moment 8 patiënten. Ze waren geïnteresseerd in de handelingen die wij deden waardoor ze redelijk op ons vingers aan het staren waren. Dit was niet altijd zo leuk omdat ze ons daardoor wat stress gaven.
Anders is de dag eigenlijk een beetje raar begonnen. Er lag een kindje dat nog geen twee jaar oud was die beademd werd. Op een bepaald moment ging het de slechte kant op met haar waardoor ze gereanimeerd moest worden. Na 2 keer reanimeren, hebben ze de moed opgegeven en hebben ze haar laten gaan. Opnieuw waren wij enorm verschoten van het feit dat ze zo snel opgaven. Later deden we navraag waarom en bleek dat de letsels te groot waren en dat het kind het waarschijnlijk niet zou overleven. Ik heb de indruk dat ze in België harder proberen om een patiënt in leven te houden en hier laten ze de mensen sneller gaan.
's Midddags heeft dokter Thuyét ons geïnviteerd om een Vietnamese pannenkoek te gaan eten. Dit was redelijk speciaal maar in het algemeen wel lekker. Er is maar 1 nadeel aan: de garnalen zijn bijna niet te pellen.
De laatste 30 minuten van onze shift waren zoals gewoonlijk, drukker dan op de rest van de dag. Als eerste konden we helpen bij het intuberen van een patiënt. Wat ons opviel is dat de patiënt niet genoeg in slaap wordt gedaan waardoor hij/zij vaak pijn heeft en het voor de verpleegkundigen/artsen moeilijker is om te intuberen.
Als tweede werd er iemand binnengebracht die onmiddellijk in de zaal werd geïnstalleerd zonder voorafgaande onderzoeken. We wisten al meteen dat we ons mochten klaarmaken voor de 2e reanimatie van de dag. Samen met een team van 2 verpleegkundigen, 2 studenten verpleegkunde (Jolien en ik) en 1 arts hebben we alles op alles gezet om de patiënt in leven te houden. Hier deden ze dan wel veel moeite om de patiënt te redden. Vol goede moed, veel doorzettingsvermogen en enige tijd later kregen we opnieuw een hartslag en was onze missie geslaagd. We gingen naar huis met een gevoel dat moeilijk te beschrijven is. We waren zo trots en blij dat we nog een foto vroegen met het Rescue team!
Bijlagen:
17352111_10211010865501635_8158937058228281492_n.jpg (71.3 KB)
17353366_10211010864941621_2865013032859531349_n.jpg (64.2 KB)
20-03-2017 om 12:15
geschreven door Kira Heyde 
|
