De laatste week hield maar 4 dagen in. Woensdagochtend had het hoofd van de dokters ( Dr. Long) mij verteld dat ik deze week moest meelopen met hem. Hijzelf is anesthesist dus ik keek er naar uit om meer te weten te komen over het beroep. Diezelfde dag heb ik samen met de anesthesist 2 keer mogen intuberen. Intuberen is een buis plaatsen in de luchtpijp van de patiënt zodat hij/zij via het apparatuur beademd kan worden. Dit was voor mij de eerste keer en was echt leuk om te doen. Het is niet altijd gemakkelijk om de stembanden te vinden want daar moet de tube tussen geplaatst worden. Daarvoor had ik toch wat hulp nodig. Achteraf moest ik ook controleren of de tube juist geplaatst was. Dit gebeurd aan de hand van een stethoscoop waarmee we naar de longen moeten luisteren. Hier moet je goede doorgang van de lucht horen.

De volgende dag had ik de kans om een spinaal blok te plaatsen. Dit is een beetje hetzelfde als een epidurale verdoving alleen wordt de verdoving in de ruggenmerg ingespoten. Het was de eerste keer dat ik dicht mocht doen en voelde goed aan. Dr. Long heeft me goed geholpen en samen hebben we de spinaal blok geplaatst. Diezelfde morgen mocht ik nog 2 keer steriel aan tafel mogen staan en instrumenten aangeven tijdens de operatie.

De vrijdag was echt een topdag. Vandaag kon ik meelopen met Dr. Phuc, ook een anesthesiste. Zij zou mij ook helpen met het plaatsen van spinaal blok en intuberen. Ze heeft mij volledig uitgelegd wat de taak van de anesthesist is. Hierdoor kreeg ik ook meer inzicht in haar taken. Mijn dag begon met het plaatsen van een infuus en een intubatie. Dit verliep al redelijk vlot. Ik had wel het gevoel dat ze iets meer van mij verwachtte. Ik werd overladen met vragen maar dat vond ik niet erg want daardoor kon ik veel bijleren. Diezelfde dag waren er veel keizersnedes waardoor ik veel kansen had om een spinaal blok te plaatsen. In totaal heb ik er 4 geplaatst waarvan 2 echt volledig alleen. Ik heb dan ook tijdens deze keizersnede van begin tot het einde de taak van de anesthesist uitgevoerd met enige hulp. Ik moest letten op de bloeddruk en de hartslag (en zoveel meer) van de moeder want eenmaal de spinaal blok geplaatst is kan de bloeddruk plots naar beneden gaan. Ik heb dit goed in het oog gehouden en als ik enige verandering zag, heb ik dit ook direct gemeld. 

Als verpleegkundige een spinaal blok volledig alleen plaatsen, voelt zo fantastisch. De plaatsbepaling is het moeilijkst maar gelukkig zat ik iedere keer juist. Ik heb ervan geprofiteerd dat ik deze handelingen mocht uitvoeren omdat als ik eenmaal terug in België ben deze kans nooit meer zal krijgen. Ik heb haar dan ook bedankt voor deze kansen en ook voor al de informatie die ze mij heeft gegeven. Ik voelde mij een echte anesthesiste! 

Zaterdagavond rond half 9 zijn we vertrokken met een minibusje. Jammer genoeg voelde Jolien haar niet zo goed en had daarom beslist om thuis te blijven. We hadden een rit van minimum 8 uur voor de boeg. Gelukkig reden we 's nachts en was er voor mij geen probleem aangezien ik toch bijna overal kan slapen. Na de lange rit kwamen we eerst aan aan de Prenn Waterfall. De waterval zelf was niet zo spectaculair maar we hebben we andere leuke dingen gezien. Bij deze waterval was er ook een kleine dierentuin. Daar werd Debby aangevallen door de apen.  We hebben oog in oog gestaan met 2 tijgers. Nooit gedacht ooit zo dichtbij te kunnen staan. Gelukkig zaten ze achter een tralies en konden ze niet aan ons. We vonden het allemaal wel enorm zielig dat alle dieren in zo'n kleine kooi zetten en als ze mochten loslopen zaten ze vast aan een ketting. Ook heb ik als enigste op een olifant gezeten. 

De volgende stop was Cu Lan Village, een dorpje in een bos. Vroeger leefden er daar mensen maar aangezien dit is opengesteld voor toeristen moesten de inwoners verhuizen. Daar hebben we geluncht en achteraf hebben we met een jeep doorheen bos en water gereden. We waren toen al in de late namiddag en zijn op gemak vertrokken naar onze verblijfplaats. Eenmaal daar heeft iedereen zich opgefrist en zijn we met zijn allen gaan eten. Daarna heeft Miss Dung ons nog meegenomen naar een marktje. Zeg maar gerust markt. We hebben daarvan niet zoveel gezien aangezien het enorm druk was. We waren dan ook moe en wouden eigenlijk gaan slapen.

De volgende dag zijn we vroeg vertrokken om te ontbijten. Gelukkig hadden ze daar ook normaal ontbijt en moesten we niet eten/drinken van hun 'Fou' - soep. In de voormiddag zijn we naar een domein geweest van de eerste Koning en Koningin van Vietnam leefden. Op het eerste gebied mochten we niet komen maar Miss Dung had nog een plan B. Op een andere plaats konden we het huis betreden. Het was toch leuk om aan de hand daarvan een deel van de geschiedenis te leren kennen. Na dit bezoek zijn we Vietnamees gaan eten met als hoofdingrediënt: rijst, wat anders! 

In de namiddag zijn we naar de Dambri Waterfall geweest waar we begonnen met een ritje op de roddelbaan. Eenmaal beneden kwamen we uit op een kleinere waterval en toen waren we toch een beetje teleurgesteld omdat ze zo klein was. Niet getreurd want Miss Dung nam ons mee naar een hoger deel waar de Dambri Waterval zich bevond. Deze was adembenemend, zeker met het fantastische uitzicht die we hadden. Tegen de avond zijn we verder gereden waar we Miss Dung haar familie hebben ontmoet. Zij hadden voor ons een feest georganiseerd enkel en alleen voor onze komst. Broers, nonkels en tantes werden uitgenodigd en samen hebben we er een gezellig familiefeest van gemaakt. De nacht zelf was niet zo leuk. Het heeft enorm hard gedonderd en gebliksemd. Debby en ik zijn daar niet zo'n fan van en zijn dus met een klein hartje gaan slapen. 

De volgende morgen zijn we vertrokken naar een koffieboerderij. Dit was hoog in de bergen gelegen en met ons minibusje ging dat niet vlekkeloos. Net voordat we bijna boven waren, heeft de buschauffeur ons vastgereden. Gelukkig is hij na enige tijd losgeraakt. We hebben enorm genoten van het uitzicht en ik heb me geamuseerd met de apen. Bovenop de top van de berg was een jungle waar 's nachts de apen tot leven komen. Ik kon me niet inhouden en ben zelf een aap beginnen nadoen. (Wat dus geen verrassing is.) Met alle resultaat nadien. Ik kreeg dus letterlijk antwoord van de apen. Ze begonnen ook naar mij te roepen.  Normaal gingen we daar ook vers gevangen vis eten maar aangezien de vissen niet wouden bijten zijn we maar ergens anders naartoe gegaan. 

Aangezien we een lange weg voor de boeg hadden, zijn we tegen de middag huiswaarts vertrokken. Onderweg zijn we nog gestopt bij een aardbeienwinkel waar we ook wat aardbeien hebben geplukt. In de auto was er volle ambiance want wij mochten onze eigen muziek opspelen. Door ons alle 3 werd er luidkeels meegezongen. We waren blij dat we eindelijk thuis waren na het drukke weekend maar we hebben er wel enorm van genoten.