Woensdag 3 mei hebben we onze laatste stageweek ingezet. Vanaf maandag gaan we alle 4 onze eigen weg om verder Vietnam te ontdekken. Ik neem dan het vliegtuig naar het Noorden naar de hoofdstad van Vietnam: Hanoi. Daar wachten mijn papa en broer op mij. Vanaf daar gaan we samen verder.
De laatste week hield maar 4 dagen in. Woensdagochtend had het hoofd van de dokters ( Dr. Long) mij verteld dat ik deze week moest meelopen met hem. Hijzelf is anesthesist dus ik keek er naar uit om meer te weten te komen over het beroep. Diezelfde dag heb ik samen met de anesthesist 2 keer mogen intuberen. Intuberen is een buis plaatsen in de luchtpijp van de patiënt zodat hij/zij via het apparatuur beademd kan worden. Dit was voor mij de eerste keer en was echt leuk om te doen. Het is niet altijd gemakkelijk om de stembanden te vinden want daar moet de tube tussen geplaatst worden. Daarvoor had ik toch wat hulp nodig. Achteraf moest ik ook controleren of de tube juist geplaatst was. Dit gebeurd aan de hand van een stethoscoop waarmee we naar de longen moeten luisteren. Hier moet je goede doorgang van de lucht horen.
De volgende dag had ik de kans om een spinaal blok te plaatsen. Dit is een beetje hetzelfde als een epidurale verdoving alleen wordt de verdoving in de ruggenmerg ingespoten. Het was de eerste keer dat ik dicht mocht doen en voelde goed aan. Dr. Long heeft me goed geholpen en samen hebben we de spinaal blok geplaatst. Diezelfde morgen mocht ik nog 2 keer steriel aan tafel mogen staan en instrumenten aangeven tijdens de operatie.
De vrijdag was echt een topdag. Vandaag kon ik meelopen met Dr. Phuc, ook een anesthesiste. Zij zou mij ook helpen met het plaatsen van spinaal blok en intuberen. Ze heeft mij volledig uitgelegd wat de taak van de anesthesist is. Hierdoor kreeg ik ook meer inzicht in haar taken. Mijn dag begon met het plaatsen van een infuus en een intubatie. Dit verliep al redelijk vlot. Ik had wel het gevoel dat ze iets meer van mij verwachtte. Ik werd overladen met vragen maar dat vond ik niet erg want daardoor kon ik veel bijleren. Diezelfde dag waren er veel keizersnedes waardoor ik veel kansen had om een spinaal blok te plaatsen. In totaal heb ik er 4 geplaatst waarvan 2 echt volledig alleen. Ik heb dan ook tijdens deze keizersnede van begin tot het einde de taak van de anesthesist uitgevoerd met enige hulp. Ik moest letten op de bloeddruk en de hartslag (en zoveel meer) van de moeder want eenmaal de spinaal blok geplaatst is kan de bloeddruk plots naar beneden gaan. Ik heb dit goed in het oog gehouden en als ik enige verandering zag, heb ik dit ook direct gemeld.
Als verpleegkundige een spinaal blok volledig alleen plaatsen, voelt zo fantastisch. De plaatsbepaling is het moeilijkst maar gelukkig zat ik iedere keer juist. Ik heb ervan geprofiteerd dat ik deze handelingen mocht uitvoeren omdat als ik eenmaal terug in België ben deze kans nooit meer zal krijgen. Ik heb haar dan ook bedankt voor deze kansen en ook voor al de informatie die ze mij heeft gegeven. Ik voelde mij een echte anesthesiste!
|