Ik weet dat mijn blognieuws niet echt allervlotst verloopt, maar om dit goed te maken, volgt hier nogmaals een lang bericht waarin ik jullie zal updaten over de afgelopen twee weken. Owkee, hier ga ik dan! Ik begin bij de laatste vermeldenswaardige activiteit die ik me kan herinneren en dat is mijn uitstapje naar Caldes dEstrac woensdag, nu ongeveer twee weken geleden (2 december).
Caldes dEstrac is het dorpje net naast Arenys de Mar (een beetje meer naar Barcelona toe). Omdat Susana vond dat ik van de laatste weken zonnig weer moest genieten, had ze mij dit wandelingetje aangeraden. Dus ik op pad. Omdat ik geen twee keer trein wou betalen voor zon kleine afstand, besloot ik dan maar te voet te gaan en met de trein terug te komen. En eerlijk gezegd moet ik zeggen dat de standwandeling me zelfs meer beviel dan het dorpje zelf! Er loopt een leuk wandelpad met speel- en sporttoestellen langs de kuststrook van Arenys de Mar naar Caldes dEstrac en het uitzicht is er echt mooi! In de zomer moet dit volgens mij nog vele mooier en leuker zijn, maar dat ontdek ik dan wel. Bij enkele bunkers aan het strand zaten enkele jongens te vissen en even verder waren er zelfs enkele jongeren in de zee aan het zwemmen. In november! Stel je dat eens in België voor ;). Het dorpje zelf kenmerkte zich vooral door zijn rust en door zijn smalle, pitoreske straatjes. Susana heeft me wel verteld dat het er in de zomer heel wat drukker is: dan stromen er massas toeristen naartoe en tovert Caldes dEstrac zich om tot een toeristische watersport- en badplaats. Voor de mensen die zin zouden hebben om eens op bezoek te komen: er is een groot hotel met termen (lees: massages!).
De donderdag daarop ben ik voor de tweede maal naar Barcelona gegaan. Aangezien ik ondertussen in mijn stadsgids heel wat informatie over de stad gelezen had, ben ik bij dit bezoek wat georganiseerder te werk gegaan en heb ik ervoor gekozen die dag wat modernistawerken te gaan bewonderen. Eerst moest ik nog even langs het bureau van het Au Pair-agentschap om de nummers en namen van de andere Au Pairs in de buurt te gaan vragen (die heb ik nu dus in mijn bezit) zodat ik hen binnenkort eens kan opbellen om iets samen te gaan doen.Eens dit afgehandeld was, kon mn speurtocht naar Gaudís meesterwerken beginnen. Op het programma stonden zijn modernistahuizen Casa Milà en Casa Batlló enzijn meesterwerk de Sagrada Familia (fotos). Op het pleintje voor deze kerk stootte ik bovendien op een klein kerstmarktje. Jammer genoeg gaat dat hier in Spanje niet gepaard met gepofte kastanjes of gluhwein * pruil *, maar wel met houten kerststalletjes, kerstversiering en andere prularia. Na de verschillende facades van de Sagrada Familia wat beter bestudeerd te hebben, besloot ik met de metro ook nog een bezoekje te brengen aan Park Güell. Dit is een domein op een berg iets buiten het stadscentrum met enkele andere ontwerpen van Gaudí. De hoogtepunten van dit park zijn de twee ingangspoorten, de veelkleurige draak die de trap bewaakt, de zuilenzaal met enkele mooie plafondmozaieken en natuurlijk het plein met de bekende slingerende bank met hetzelfde gekleurde mozaiekwerk (trencadis) [fotos]. Een andere topper is het pad dat naar een toren met drie kruisen leidt, van waar je echt een SCHITTEREND zicht hebt over heel Barcelona. Vanop dit monument kan je in één oogopslag onder andere de Sagrada Familia, de Ramblas, de haven, de berg Montjuic en de berg Tibidabo met haar vele attracties overzien.
Het daarop volgende weekend heb ik mijn handen vol gehad met babysitten. Het was een verlengd weekend aangezien hier in Spanje zowel de zesde als de achtste december feestdagen zijn en de overheid de 7de besloten had de brug te maken. Jordi moest dus van zaterdag tot en met dinsdag niet naar school gaan. Hoera, feest in Jordiland! Vrijdagavond begon al direct goed, want toen bleef een vriendje slapen namelijk de grote Jordi. Ik heb vorige week immers ontdekt hoe origineel ze hier zijn bij het uitkiezen van namen. Ik leg dit even uit: het kindje waarvan ik Au Pair ben, heet dus JORDI Presas Pages. Zijn vader heet JORDI Presas [en de achternaam van zijn moeder]. Zijn grootvader heet JORDI Pages [ + de achternaam van zijn moeder]. En om in nog een stapje verder te gaan: de beste vriend van Susana heet jawel - JORDI Basart. En nu mag je drie keer raden hoe zijn zoon heet kleine tip: het begint met een J.Wohow, stel je eens zon familiefeestje voor J. Wel, het was dus deze laatste Jordi (de zoon van de beste vriend van Susana) die dat weekend is blijven slapen [foto]. Na veel lawaaierig gespeel en gedol, hebben deze jongens s nachts nog tot middernacht liggen tetteren, waarna ze de volgende ochtend besloten om rond iets voor zeven hun gespeel weer te hervatten. Ik dacht dat ik hun nek kon omwringen J. Dit vriendje is nog de hele zaterdag gebleven en ik heb me voornamelijk beziggehouden als kok, spelbemiddelaar en opruimhelpster. Wat me die dag wel wat ontroerd heeft, was het volgende: toen we s middags na een kort bezoek aan Collsacreu terug thuiskwamen, liepen we voorbij een bedelaar die een bordje omhoog hield waarop stond dat hij dakloos was en voor zijn twee kindjes moest zorgen. De twee Jordis zijn toen boven op het appartement water en koekjes gaan halen en Jordi Presas koos bovendien enkele van zijn speelgoedjes uit die hij ABSOLUUT aan die meneer wou geven. Schattig toch! Kinderen denken echt zo anders dan volwassenen. s Avonds zijn we ter afsluiting van Jordi Basarts verblijf naar de cinema gegaan. De film heette Planet 51 en gaat over groene buitenaardse wezentjes die het ruimtewezen de mens op hun planeet op bezoek krijgen. Popcorn heet hier trouwens palomitas.
Maandagavond zijn Katia, Toni en Arnau nogmaals op bezoek gekomen. Over hen heb ik reeds verteld in mijn vorige bericht. Arnau is de beste vriend van Jordi en Toni is de man uit Madrid die graag over eten praat J. Bezoek van hen vind ik altijd wel fijn: enerzijds omdat het gewoon fijne mensen zijn, anderzijds omdat zij enkel Castilliaans spreken, nog een groot voordeel J.
Dinsdagavond ben ik iets gaan drinken met Camilla (het Noorweegs meisje uit mijn Spaanse lessen) [foto]. Dat was echt een goede afsluiter van mijn verlengd-babysitweekend. Na al dat spelen met Jordi was ik zo moe dat ik zon drankje en babbel echt wel kon gebruiken. Met Camilla heb ik echt een fijne avond beleefd.Zij is iets jonger dan ik (bijna 18), maar zit hier ook in een gastgezin in Arenys de Mar waardoor we veel gespreksonderwerpen hebben en momenteel in een gelijkaardige situatie leven: wennen aan het Spaanse eten en de Spaanse gewoonten en culttuur, ervaren hoe het is om in een gastgezin te leven of hoe het is om voor lange tijd zo ver van je vrienden en familie te zijn ... Ik ben echt blij dat ik haar ontmoet heb! Ik denk dat we in de toekomst wel vaker dingen samen gaan doen.
Donderdag (10/12) ben ik voor de derde keer naar Barcelona getrokken (vrije dagen dienen om benut te worden, zou ik zo zeggen!). Susana had gehoord dat ik naar t stad trok en vroeg of ik enkele doosjes Nespressokoffie voor haar wou meebrengen. God, God, aangezien wij thuis dus gewoon Senseo drinken en ik nog nooit in zon Nespresso-zaak was binnengeweest, was dat voor mij al een hele belevenis op zich. Die Nespresso-winkel was dus GIGANTISCH. Ik dacht: ik stap even die winkel binnen, zoek die koffie, betaal aan de kassa en vijf minuten later sta ik weer buiten. Mooi niet dus! Je komt daar binnen, ze spreken je aan: Is het voor koffie of voor een machine?, je ziet daar een gigantische met linten afgebakende rij staan en JA daar moet jij dus gaan AANSCHUIVEN om koffie te kopen. Juist ja, aanschuiven om koffie te kopen. Lang leve Senseo, zeg ik dan J. Tijdens het aanschuiven, kon ik ook even de duizend verschillende soorten Nespresso-machines bewonderen die er bestaan (zou de koffie die uit elk van die verschillende machines komen anders smaken of whats the deal?) en ook de verschillende soorten kleurrijke koffiecapsules die origineel waren opgestapeld - het woord Nespresso vormend. Ja ja, die Nespressoboutiques, het is me wat! Gelukkig werd het wachten me wat veraangenaamd door gratis koffie en ongelooflijk vriendelijk cliënteel. Die dag was het trouwens echtverrassend aangenaam weer! Enkele andere dagen in het achterhoofd had ik me s morgens warm ingeduffeld, maar ik was nog niet op het treinstation aangekomen of ik had alweer twee lagen kledij uitgespeeld. Mmm mooi weer op zn vrije dag, wat kan een mens meer wensen?
Mijn tien doosjes Arpeggio Nespresso-koffie uiteindelijk veroverd, besloot ik deze maal wat van het Barceloneese shopleven te genieten. Kerstmis is nu eenmaal in aantocht en daar hoort shoppen bij! Het resultaat: een nieuw feestkleedje, een nieuwe T-shirt en enkele andere leuke spulletjes (die volledig geheim dienen te blijven). Geen culturele bezoekjes dus vandaag, maar ach ja de boog kan niet altijd gespannen staan hé ;). Om deze boeiende dag bovendien in schoonheid af te sluiten, ben ik die avond met Jordi, Susana en haar ouders op restaurant iets gaan eten.
Afgelopen weekend had Susana zowel vrijdagavond als zaterdag vrijaf. Vrijdagavond is zij samen met haar vriend Jordi Basart en Katia en Toni uitgeweest. Omdat dus ook Katia een babysit nodig had, is Arnau toen blijven slapen en mocht ik alweer op twee, in plaats van op één bengel letten. Deze keer lagen de twee varkentjes echter al heel wat vroeger in dromenland en kon ik lekker gezellig film kijken! Hip hoi voor Arnau! Zaterdag waren we vervolgens bij Katia en Toni thuis (in Calella) uitgenodigd om paella te gaan eten. Ik denk dat Toni me namelijk wou bewijzen dat de ECHTE Spaanse paella heel wat beter smaakt dan diegene die wij hier in België eten. En ik moet zeggen: hij was inderdaad lekker! Het was best een gezellig etentje met hapjes, bier, wijn, lekkere paella (met vlees, zonder vis wel helaas) en lekkere dessertjes (een typisch gebak van hier in Spanje of een stukje Tourón een andere typische zoetigheid die je hier [rond Kerstmis] overal kunt kopen, maar waar ik eerlijk gezegd niet zo zot van ben). Na het eten zijn we met zn allen wat gaan wandelen: een kustwandeling naar een grote, opgestelde kerststal (eerder een miniatuurdorpje) en daarna terug langs het centrum en de winkelstraat van Calella. Op het einde werd de sfeer wel wat verminderd door een klein meningsverschil tussen Katia en Susana: toen Jordi namelijk weer één van zijn ik-wil-mijn-zin-krijgenkuren kreeg, liet Katia duidelijk blijken dat ze vond dat Susana Jordi veel te veel toe liet en Jordi geen respect voor haar had. Ik kon haar geen ongelijk geven, maar uitjes zijn leuker als iedereen het met elkaar eens is J.
Ow ja - vrijdagavond zijn we tussen 17 en 20 u bovendien ook nog naar een verjaardagsfeestje gegaan van twee klasgenootjs van Jordi. Verjaardagsfeestjes zijn hier ook wel wat anders dan in België. In België vinden verjaardagsfeestjes gewoonlijk op woensdagnamiddag, in het weekend of op vrije dagen plaats - alé, in mijnen tijd toch :). Bij zulke verjaardagsfeestjes zetten de ouders in België hun kinderen op de plaats delict af, rijden weg en komen ze na afloop weer halen. Hier niet dus! Verjaardagsfeestjes kunnen gewoon meteen na school plaatsvinden en tijdens zulke feestjes blijven de ouders vaak ook lekker gezellig, met elkaar babbelend onder een hapje en een drankje. Dit feestje vond bovendien plaats in een speciaal voor kinderfeestjes opgericht speelcentrum met overvloedig versierde muren, springkastelen, ballenbaden, klimtoestellen, speelparcours, een bar, een animatiepodium, eetruimtes voor de verjaardagstaart ... allemaal in het thema van de onderwaterwereld. Ik heb ook enkele leuke Spaanse kinderliedjes geleerd, waarvan "CHI CHI WA" met bijhorend dansje toch wel mijn persoonlijke favoriet is :). Voor wie het liedje niet zou kennen: kindjes lopen dan met hun duimen in de lucht, hun poep naar achter, hun voeten naar buiten, hun tong uit de mond ... en weet ik veel wat nog allemaal in een cirkel rondjes te draaien, luidkeels "chi chi wa, chi chi wa" zingend. Een foto waard! Op de tweede plaats komt "Veo veo. Que ves? Una cosita! Y de qué color es?" [Wendy, dat is dat liedje dat wij vroeger in Spanje op vakantie met de animatie zongen! Nu weet ik eindelijk ook wát je dan eigenlijk aan het zingen bent ]
Voor de rest zijn er slechts nog enkele kleine dingetjes te vertellen. Zo bijvoorbeeld was het hier gisteren echt STORMweer. Regen en ongelooflijk harde wind! Alles waaide gewoon van het terras af en je HOORDE de wind echt razen. Gelukkig hebben ze me vandaag verteld dat zon weer hier echt uiterst zeldzaam is. Normaal gezien zou het in de winter nog rond de 10-12° graden moeten zijn ... en weinig regen. Ik hoop dat ze gelijk hebben! Vandaag was het gelukkig alweer pakken beter: geen wind, geen regen en iets warmer. s Avons koelt het wel erg af!
Gisteravond ben ik na de les ook nogmaals iets gaan drinken met Camilla. Dat was weer best gezellig (we hebben een warme chocomelk met aardbeismaak erin gedronken, wat hier eerder op gesmolten chocolade lijkt dan op melk J), tot de caféhouders rond iets voor tien opeens duidelijk maakten dat ze wouden sluiten en we dus maar noodgedwongen afdropen.
Om af te sluiten heb ik voor de komende week ook nog enkele andere dingen op het programma staan: zo bijvoorbeeld moet ik morgen met de bus naar de school van Jordi gaan (in Alella, heel wat kilometers naar het zuiden, richting Barcelona) om er naar zijn zwemopendeurdag te gaan kijken. Aangezien het de laatste week les is voor de kerstvakantie organiseert de school immers enkele gelegenheden waarop ouders naar hun kinderen kunnen komen kijken, maar aangezien Susana niet kan, had ik voorgesteld te gaan en zo zal het geschieden. Volgende week dinsdag is er ook bij mijn eigen Spaanse avondlessen een klein Kerstfeestje gepland: als afsluiting voor de kerstdagen is er dinsdagavond een etentje, waarop iedereen wat typisch eten of drinken uit zijn eigen land kan meebrengen, waarvan we dan met wat muziek en onder een babbeltje zullen genieten. Joepie, eindelijk een gelegenheid waarvoor ik me nogmaals ECHT op het koken kan storten!! En dan kan ik nogmaals helemaal zelf kiezen wat de pot schaft! En daar hoort ook iets als een chocoladetaart bij, vind ik zo! Ja ja, ik kijk er dus al naar uit J.
En daarnaaaaaaaaa: KERSTMIS in la Belgique!!! Oewla, hoe hard kijk ik wel niet uit naar het blije wederzien! I cant wait. Vriendjes en familie weerzien en bijtetteren, wat een feest! En als die feestdagen alweer voorbij gevlogen zijn, kan ik uitkijken naar mijn bezoek in februari. Twee maal een week geliefden hier in mijn Spaanse territorium! Hooray!
Owkee, dat is wel een mooi einde om mee af te sluiten, denk ik.
Tot gauw allemaal,
Lots of love
Kim xXx
PS: in januari ga ik waarschijnlijk ook een weekje naar Andorra gaan skiën met Susana en Jordi. O-ow, ik vraag me nu al af wat dat gaat geven. Gevaar op de skibaan!
Ik weet dat het alweer even geleden dat ik hier nog iets neergepoot heb, maar Jordi is sinds zondag wat ziekjes, waardoor hij de hele week is thuisgebleven van school. Resultaat? Ik heb de afgelopen dagen nogal veel op heb moeten letten. Desondanks heb ik toch weer enkele dingetjes te vertellen. Ik begin waar ik de vorige keer geëindigd was. [Bereid jullie dus maar voor op een LANG bericht.]
Vorige week woensdag zijn we s avonds zoals ik in mijn vorige bericht al had aangekondigd -inderdaad eerst naar de Kermis gegaan (Fiesta Major). Er waren veel ouders met kindjes en er hing wel een uitgelaten sfeertje, maar veel meer viel er voor 10 plussers nu ook weer niet te beleven J. Daarna zijn we op het gemeentehuis wat informatie gaan inwinnen in verband met mijn Spaanse avondlessen. Die vinden plaats in een schootje op 10 minuutjes wandelen van het appartement. Overdag is het een lagere school, s avonds worden er aan volwassenen ook avondlessen Castiliaans, Catalaans, ICT etc. gegeven. De lessen Castaliaans die ik tot en met mei zal volgen, gaan door op maandag van 20 tot 21 uur en op woensdag van 20u30 tot 21u30.
Donderdag is zowel mijn vrije dag (als Au Pair) als Susanas vrije dag in het restaurant (het is die dag namelijk gesloten). Vorige week zijn we op deze dag samen naar Girona gegaan. Zoals jullie al weten, had Susana daar namelijk een afspraak op een mogelijke nieuwe school voor Jordi. Na eerst Susanas ouders te zijn gaan ophalen (zij kwamen ook mee, omdat ze hun auto gingen ophalen die daar in de garage was), volgde een lange rit richting het noorden. Gedurende de hele rit, werd het landschap bezaaid door bergen en ... langs de autostrade nabij Girona kan je zelfs heel duidelijk de met sneeuw bedekte Pyreneeën zien!!!
Wat ik in het schooltje in Gerona zelf leuk vond, waren de uniformen. Net zoals in Jordis huidige school en in vele andere schooltjes hier in Spanje, moeten studenten hier WEL nog uniformen dragen. Het oranje geval dat Jordi elke dag moet aantrekken, vind ik eerlijk gezegd maar lelijk, maar datgene wat de studenten in St. George in Gerona droegen, was echt nog mooi! Die meisjes zo in groen minirokje met bijpassende wollen trui zien lopen ... het had wel iets J.
In de namiddag zijn we de stad zelf wat gaan verkennen en hebben we ook wat gewinkeld op zoek naar wat spulletjes voor Jordi, waaronder cadeautjes voor Los reyes (magos). Dit is hetzelfde als onze Drie koningen, maar dan veel groter. Het zou voor kinderen zelfs specialer zijn dan Kerstmis vooral aangezien ze hier Sinterklaas niet kennen. In verband met Gerona, kan ik zeggen: het is daar mooi!In het oude gedeelte rond de Rambla zijn massas smalle straatjes met balkonnetjes (die in de zomer naar het schijnt vol bloemen hangen) waar je gezellig in rond kan slenteren. We hebben er de grote kathedraal bewonderd en wat fotos genomen aan de rivier Onyar waarvan de oevers bebouwd zijn met kleurrijke, hangende huisjes (zie fotos in bijlage). Op de terugweg ten slotte - was ik wat verbaasd van het grote aantal prostituées die op de weg van Gerona naar het zuiden gewoon langs de kant van de autostrade op een stoeltje tussen de bosjes op hun volgende klant zitten te wachten.
Over vrijdag kan ik niet veel speciaals vertellen: het was een dag gelijkaardig aan de maandag, dinsdag ofwoensdag ervoor. Het enige verschil is dat we s avonds nogmaals naar de kermis gegaan zijn (zie fotos), daarna iets zijn gaan drinken en ik daarna GIGAlang met Jordi verstoppertje heb gespeeld op een pleintje in de buurt. Valspelen dat die jongen kan! Niet normaal J! Maar desondanks hebben we ons toch geamuseerd.
In het weekend moet ik steeds op Jordi letten, aangezien zijn mama het hele weekend moet werken. Het was dit weekend erg mooi weer, dat was een dikke meevaller! We zijn regelmatig naar het park gegaan en hebben daar voetbal,1 2 3 piano en ALWEER verstoppertje gespeeld. Thuis heeft hij bovendien zijn tent bovengehaald en mocht ik in ons (tent)huisje mamaatje spelen en hij uiteraard de zoon. Wat een Au Pair lijden kan J. Zaterdagavond heb ik bovendien één van de beste vriendinnen van Susana leren kennen. Zij hebben een zoon die iets ouder is dan Jordi en een man die uit Madrid komt en graag over eten praat. Hij heeft zowat de helft van mijn doos pralinen opgegeten J.
Zondag is de kleine rakker helaas wat ziekjes geworden waardoor hij nu al de hele week thuis zit. Naast mijn gewone, huishoudelijke taken moest ik er de afgelopen week dus ook dienst doen als verpleegster en ervoor zorgen dat onze kleine patient (maar met tussenpozen helaas ook erg actieve ziekeling) het huis niet afbrook (*lol). Ondertussen heb ik me samen met hem echter wel wat creatief kunnen bezighouden- waar enkele mooie tekeningen en schilderijen het resultaat van zijn J.
De hoogtepunten van deze week waren maandag en donderdag. Maandag aangezien:
1)Het geweldig mooi weer was: het kwik bereikte niet minder dan 21,5°C
2)Ik het restaurant van Susana en haar familie eens gezien heb à ziek of niet: meneer Jordi wou immers mee naar het restaurant. Het ligt in Arenys de Munt, helemaal op de top van de hoogste berg ervan. Vanaf het terras heb je een geweldig mooi uizicht op de zee en de rest van het dorpje. Ik heb ook Susanas broer, diens vrouw en enkele andere vrienden van de familie leren kennen. Susanas ouders en broer wonen allen boven of naast het restaurant. Bij dit bezoek is het bovendien nogmaals bevestigd dat Spanjaarden echt wel een pak later eten dan wij: s middags dagen de eerste klanten pas op rond een uur of 13 en s avonds beginnen zij pas binnen te stromen rond 21u!!!
3)En ten slotte heb ik op maandagavond ook mijn eerste Spaanse avondlessen gehad. We waren met een stuk of 12 buitenlanders samen, de meesten 20ers. Er was ook een bejaard Nederlands koppel dat hier in Spanje wat van hun pensioen komt genieten. En gelijk hebben ze! Ik zal hier in Arenys de Mar dus zelfs af en toe wat Nederlands kunnen praten. De lessen zelf waren vooral herhaling, maar ik vond het wel geweldig om nog eens met andere jongeren iets samen te kunnen doen. Ik ken hen nog niet zo goed, maar hoop dat we binnenkort eens samen kunnen weggaan.
Het absolute hoogtepunt van de week was immers eergisteren (donderdag). Toen had ik alweer mijn vrije dag en aangezien Susana bij Jordi kon blijven, mocht ik naar Barcelona gaan. Dat is echt een geweldige stad!! Vele mooie gotische gebouwen, grote bekende winkelketens, gezellige pleintjes, een haven, een typisch marktje ... te veel om op te noemen. Daarom zal ik de fotos maar gewoon voor zich laten spreken (ik heb immers de echte toerist uitgehangen en als een op hol geslagen chinees alles op camera vastgelegd). Barcelona heeft nu al mijn hart gestolen, en ik heb er nog maar een klein deeltje van gezien (namelijk de wijk rond Plaza de Catalunya etc). Naast de stad zelf, vond ik raar maar waar ook de treinrit best wel aangenaam. Het treinspoor volgt bijna de gehele rit de kuststrook, waardoor je van in de trein een prachtig zicht hebt over de Middellandse zee. Als je enkel de zeekant bekijkt, lijkt het haast alsof de trein door het water rijdt J. Bovendien kregen wij om de sfeer volledig te maken tijdens de heenrit ook nog een privé-optreden van een muzikant: Corazón espinado van Santana (wat bij mij thuis ook regelmatig opstaat) en daarna Volare.
In verband met de afgelopen week en een half, kan ik dus besloten dat het een vermoeiende, maar erg interessante en boeiende week was. Ik denk dat ik hier stilletjes aan mijn plekje begin te vinden en leer veel bij in verband met de Spaanse cultuur, gewoonten, taal, ... Ik leer hier ook steeds meer mensen kennen en het Spaanse leven begint beetje bij beetje te wennen. Ik denk dat ik jullie nu wel al meer dan lang genoeg aan het lezen heb gehouden, dus sluit ik nu maar af.
Veel liefs en kusjes,
XXx Kim
PS: nieuws uit het thuisland blijft altijd hartelijk welkom ;)
]
