Hallo lieve thuisfront!

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik weet dat mijn blognieuws niet echt allervlotst verloopt, maar om dit goed te maken, volgt hier nogmaals een lang bericht waarin ik jullie zal updaten over de afgelopen twee weken. Owkee, hier ga ik dan! Ik begin bij de laatste vermeldenswaardige activiteit die ik me kan herinneren en dat is mijn uitstapje naar Caldes d’Estrac woensdag, nu ongeveer twee weken geleden (2 december).

Caldes d’Estrac is het dorpje net naast Arenys de Mar (een beetje meer naar Barcelona toe). Omdat Susana vond dat ik van de laatste weken zonnig weer moest genieten, had ze mij dit wandelingetje aangeraden. Dus ik op pad. Omdat ik geen twee keer trein wou betalen voor zo’n kleine afstand, besloot ik dan maar te voet te gaan en met de trein terug te komen. En eerlijk gezegd moet ik zeggen dat de standwandeling me zelfs meer beviel dan het dorpje zelf! Er loopt een leuk wandelpad met speel- en sporttoestellen langs de kuststrook van Arenys de Mar naar Caldes d’Estrac en het uitzicht is er echt mooi! In de zomer moet dit volgens mij nog vele mooier en leuker zijn, maar dat ontdek ik dan wel. Bij enkele bunkers aan het strand zaten enkele jongens te vissen en even verder waren er zelfs enkele jongeren in de zee aan het zwemmen. In november! Stel je dat eens in België voor ;). Het dorpje zelf kenmerkte zich vooral door zijn rust en door zijn smalle, pitoreske straatjes. Susana heeft me wel verteld dat het er in de zomer heel wat drukker is: dan stromen er massa’s toeristen naartoe en tovert Caldes d’Estrac zich om tot een toeristische watersport- en badplaats. Voor de mensen die zin zouden hebben om eens op bezoek te komen: er is een groot hotel met termen (lees: massages!).

De donderdag daarop ben ik voor de tweede maal naar Barcelona gegaan. Aangezien ik ondertussen in mijn stadsgids heel wat informatie over de stad gelezen had, ben ik bij dit bezoek wat georganiseerder te werk gegaan en heb ik ervoor gekozen die dag wat modernistawerken te gaan bewonderen. Eerst moest ik nog even langs het bureau van het Au Pair-agentschap om de nummers en namen van de andere Au Pairs in de buurt te gaan vragen (die heb ik nu dus in mijn bezit) zodat ik hen binnenkort eens kan opbellen om iets samen te gaan doen.  Eens dit afgehandeld was, kon m’n speurtocht naar Gaudí’s meesterwerken beginnen. Op het programma stonden zijn modernistahuizen ‘Casa Milà’ en ‘Casa Batlló’ en  zijn meesterwerk – de ‘Sagrada Familia’ (foto’s). Op het pleintje voor deze kerk stootte ik bovendien op een klein kerstmarktje. Jammer genoeg gaat dat hier in Spanje niet gepaard met gepofte kastanjes of gluhwein * pruil *, maar wel met houten kerststalletjes, kerstversiering en andere prularia. Na de verschillende facades van de Sagrada Familia wat beter bestudeerd te hebben, besloot ik met de metro ook nog een bezoekje te brengen aan Park Güell. Dit is een domein op een berg iets buiten het stadscentrum met enkele andere ontwerpen van Gaudí. De hoogtepunten van dit park zijn de twee ingangspoorten, de veelkleurige draak die de trap bewaakt, de zuilenzaal met enkele mooie plafondmozaieken en natuurlijk het plein met de bekende slingerende bank met hetzelfde gekleurde mozaiekwerk (trencadis) [foto’s]. Een andere topper is het pad dat naar een toren met drie kruisen leidt, van waar je echt een SCHITTEREND zicht hebt over heel Barcelona. Vanop dit monument kan je in één oogopslag onder andere de Sagrada Familia, de Ramblas, de haven, de berg Montjuic en de berg Tibidabo met haar vele attracties overzien.

Het daarop volgende weekend heb ik mijn handen vol gehad met babysitten. Het was een verlengd weekend aangezien hier in Spanje zowel de zesde als de achtste december feestdagen zijn en de overheid de 7de besloten had ‘de brug’ te maken. Jordi moest dus van zaterdag tot en met dinsdag niet naar school gaan. Hoera, feest in Jordiland! Vrijdagavond begon al direct goed, want toen bleef een vriendje slapen – namelijk de ‘grote’ Jordi. Ik heb vorige week immers ontdekt hoe origineel ze hier zijn bij het uitkiezen van namen. Ik leg dit even uit: het kindje waarvan ik Au Pair ben, heet dus JORDI Presas Pages. Zijn vader heet JORDI Presas [en de achternaam van zijn moeder]. Zijn grootvader heet JORDI Pages [ + de achternaam van zijn moeder]. En om in nog een stapje verder te gaan: de beste vriend van Susana heet – jawel - JORDI Basart. En nu mag je drie keer raden hoe zijn zoon heet – kleine tip: het begint met een J.  Wohow, stel je eens zo’n familiefeestje voor J. Wel, het was dus deze laatste Jordi (de zoon van de beste vriend van Susana) die dat weekend is blijven slapen [foto]. Na veel lawaaierig gespeel en gedol, hebben deze jongens ’s nachts nog tot middernacht liggen tetteren, waarna ze de volgende ochtend besloten om rond iets voor zeven hun gespeel weer te hervatten. Ik dacht dat ik hun nek kon omwringen J. Dit vriendje is nog de hele zaterdag gebleven en ik heb me voornamelijk beziggehouden als kok, spelbemiddelaar en opruimhelpster. Wat me die dag wel wat ontroerd heeft, was het volgende: toen we ’s middags na een kort bezoek aan Collsacreu terug thuiskwamen, liepen we voorbij een bedelaar die een bordje omhoog hield waarop stond dat hij dakloos was en voor zijn twee kindjes moest zorgen. De twee Jordi’s zijn toen boven op het appartement water en koekjes gaan halen en Jordi Presas koos bovendien enkele van zijn speelgoedjes uit die hij ABSOLUUT aan die meneer wou geven. Schattig toch! Kinderen denken echt zo anders dan volwassenen. ’s Avonds zijn we ter afsluiting van Jordi Basart’s verblijf naar de cinema gegaan. De film heette ‘Planet 51’ en gaat over groene buitenaardse wezentjes die het ruimtewezen ‘de mens’ op hun planeet op bezoek krijgen. Popcorn heet hier trouwens ‘palomitas’.

Maandagavond zijn Katia, Toni en Arnau nogmaals op bezoek gekomen. Over hen heb ik reeds verteld in mijn vorige bericht. Arnau is de beste vriend van Jordi en Toni is de man uit Madrid die graag over eten praat J. Bezoek van hen vind ik altijd wel fijn: enerzijds omdat het gewoon fijne mensen zijn, anderzijds omdat zij enkel Castilliaans spreken, nog een groot voordeel J.

Dinsdagavond ben ik iets gaan drinken met Camilla (het Noorweegs meisje uit mijn Spaanse lessen) [foto]. Dat was echt een goede afsluiter van mijn verlengd-babysitweekend. Na al dat spelen met Jordi was ik zo moe dat ik zo’n drankje en babbel echt wel kon gebruiken. Met Camilla heb ik echt een fijne avond beleefd.  Zij is iets jonger dan ik (bijna 18), maar zit hier ook in een gastgezin in Arenys de Mar waardoor we veel gespreksonderwerpen hebben en momenteel in een gelijkaardige situatie leven: wennen aan het Spaanse eten en de Spaanse gewoonten en culttuur, ervaren hoe het is om in een gastgezin te leven of hoe het is om voor lange tijd zo ver van je vrienden en familie te zijn ... Ik ben echt blij dat ik haar ontmoet heb! Ik denk dat we in de toekomst wel vaker dingen samen gaan doen.

Donderdag (10/12) ben ik voor de derde keer naar Barcelona getrokken (vrije dagen dienen om benut te worden, zou ik zo zeggen!). Susana had gehoord dat ik naar ’t stad trok en vroeg of ik enkele doosjes Nespressokoffie voor haar wou meebrengen. God, God, aangezien wij thuis dus gewoon Senseo drinken en ik nog nooit in zo’n Nespresso-zaak was binnengeweest, was dat voor mij al een hele belevenis op zich. Die Nespresso-winkel was dus GIGANTISCH. Ik dacht: “ik stap even die winkel binnen, zoek die koffie, betaal aan de kassa en vijf minuten later sta ik weer buiten”. Mooi niet dus! Je komt daar binnen, ze spreken je aan: “Is het voor koffie of voor een machine?”, je ziet daar een gigantische met linten afgebakende rij staan en – JA – daar moet jij dus gaan AANSCHUIVEN om koffie te kopen. Juist ja, aanschuiven om koffie te kopen. Lang leve Senseo, zeg ik dan J. Tijdens het aanschuiven, kon ik ook even de duizend verschillende soorten Nespresso-machines bewonderen die er bestaan (zou de koffie die uit elk van die verschillende machines komen anders smaken of what’s the deal?) en ook de verschillende soorten kleurrijke koffiecapsules die origineel waren opgestapeld - het woord ‘Nespresso’ vormend. Ja ja, die Nespressoboutiques, het is me wat! Gelukkig werd het wachten me wat veraangenaamd door gratis koffie en ongelooflijk vriendelijk cliënteel. Die dag was het trouwens echt  verrassend aangenaam weer! Enkele andere dagen in het achterhoofd had ik me ’s morgens warm ingeduffeld, maar ik was nog niet op het treinstation aangekomen of ik had alweer twee lagen kledij uitgespeeld. Mmm mooi weer op z’n vrije dag, wat kan een mens meer wensen?

Mijn tien doosjes Arpeggio Nespresso-koffie uiteindelijk veroverd, besloot ik deze maal wat van het Barceloneese shopleven te genieten. Kerstmis is nu eenmaal in aantocht en daar hoort shoppen bij! Het resultaat: een nieuw feestkleedje, een nieuwe T-shirt en enkele andere leuke spulletjes (die volledig geheim dienen te blijven). Geen culturele bezoekjes dus vandaag, maar ach ja – de boog kan niet altijd gespannen staan hé ;). Om deze boeiende dag bovendien in schoonheid af te sluiten, ben ik die avond met Jordi, Susana en haar ouders op restaurant iets gaan eten.

Afgelopen weekend had Susana zowel vrijdagavond als zaterdag vrijaf. Vrijdagavond is zij samen met haar vriend Jordi Basart en Katia en Toni uitgeweest. Omdat dus ook Katia een babysit nodig had, is Arnau toen blijven slapen en mocht ik alweer op twee, in plaats van op één bengel letten. Deze keer lagen de twee varkentjes echter al heel wat vroeger in dromenland en kon ik lekker gezellig film kijken! Hip hoi voor Arnau! Zaterdag waren we vervolgens bij Katia en Toni thuis (in Calella) uitgenodigd om paella te gaan eten. Ik denk dat Toni me namelijk wou bewijzen dat de ECHTE Spaanse paella heel wat beter smaakt dan diegene die wij hier in België eten. En ik moet zeggen: hij was inderdaad lekker! Het was best een gezellig etentje met hapjes, bier, wijn, lekkere paella (met vlees, zonder vis wel helaas) en lekkere dessertjes (een typisch gebak van hier in Spanje of een stukje Tourón – een andere typische zoetigheid die je hier [rond Kerstmis] overal kunt kopen, maar waar ik eerlijk gezegd niet zo zot van ben). Na het eten zijn we met z’n allen wat gaan wandelen: een kustwandeling naar een grote, opgestelde kerststal (eerder een miniatuurdorpje) en daarna terug langs het centrum en de winkelstraat van Calella. Op het einde werd de sfeer wel wat verminderd door een klein meningsverschil tussen Katia en Susana: toen Jordi namelijk weer één van zijn ‘ik-wil-mijn-zin-krijgen’kuren kreeg, liet Katia duidelijk blijken dat ze vond dat Susana Jordi veel te veel toe liet en Jordi geen respect voor haar had. Ik kon haar geen ongelijk geven, maar uitjes zijn leuker als iedereen het met elkaar eens is J.

Ow ja - vrijdagavond zijn we tussen 17 en 20 u bovendien ook nog naar een verjaardagsfeestje gegaan van twee klasgenootjs van Jordi. Verjaardagsfeestjes zijn hier ook wel wat anders dan in België. In België vinden verjaardagsfeestjes gewoonlijk op woensdagnamiddag, in het weekend of op vrije dagen plaats - alé, in mijnen tijd toch :). Bij zulke verjaardagsfeestjes zetten de ouders in België hun kinderen op de plaats delict af, rijden weg en komen ze na afloop weer halen. Hier niet dus! Verjaardagsfeestjes kunnen gewoon meteen na school plaatsvinden en tijdens zulke feestjes blijven de ouders vaak ook lekker gezellig, met elkaar babbelend onder een hapje en een drankje. Dit feestje vond bovendien plaats in een speciaal voor kinderfeestjes opgericht speelcentrum met overvloedig versierde muren, springkastelen, ballenbaden, klimtoestellen, speelparcours, een bar, een animatiepodium, eetruimtes voor de verjaardagstaart ... allemaal in het thema van de onderwaterwereld. Ik heb ook enkele leuke Spaanse kinderliedjes geleerd, waarvan   "CHI CHI WA" met bijhorend dansje toch wel mijn persoonlijke favoriet is :). Voor wie het liedje niet zou kennen: kindjes lopen dan met hun duimen in de lucht, hun poep naar achter, hun voeten naar buiten, hun tong uit de mond ... en weet ik veel wat nog allemaal in een cirkel rondjes te draaien, luidkeels "chi chi wa, chi chi wa" zingend. Een foto waard!  Op de tweede plaats komt  "Veo veo. Que ves? Una cosita! Y de qué color es?" [Wendy, dat is dat liedje dat wij vroeger in Spanje op vakantie met de animatie zongen! Nu weet ik eindelijk ook wát je dan eigenlijk aan het zingen bent :-)]

Voor de rest zijn er slechts nog enkele kleine dingetjes te vertellen. Zo bijvoorbeeld was het hier gisteren echt STORMweer. Regen en ongelooflijk harde wind! Alles waaide gewoon van het terras af en je HOORDE de wind echt razen. Gelukkig hebben ze me vandaag verteld dat zo’n weer hier echt uiterst zeldzaam is. Normaal gezien zou het in de winter nog rond de 10-12° graden moeten zijn ... en weinig regen. Ik hoop dat ze gelijk hebben! Vandaag was het gelukkig alweer pakken beter: geen wind, geen regen en iets warmer. ’s Avons koelt het wel erg af!

Gisteravond ben ik na de les ook nogmaals iets gaan drinken met Camilla. Dat was weer best gezellig (we hebben een warme chocomelk met aardbeismaak erin gedronken, wat hier eerder op gesmolten chocolade lijkt dan op melk J), tot de caféhouders rond iets voor tien opeens duidelijk maakten dat ze wouden sluiten en we dus maar noodgedwongen afdropen.

Om af te sluiten heb ik voor de komende week ook nog enkele andere dingen op het programma staan: zo bijvoorbeeld moet ik morgen met de bus naar de school van Jordi gaan (in Alella, heel wat kilometers naar het zuiden, richting Barcelona) om er naar zijn zwemopendeurdag te gaan kijken. Aangezien het de laatste week les is voor de kerstvakantie organiseert de school immers enkele gelegenheden waarop ouders naar hun kinderen kunnen komen ‘kijken’, maar aangezien Susana niet kan, had ik voorgesteld te gaan en zo zal het geschieden. Volgende week dinsdag is er ook bij mijn eigen Spaanse avondlessen een klein Kerstfeestje gepland: als afsluiting voor de kerstdagen is er dinsdagavond een etentje, waarop iedereen wat typisch eten of drinken uit zijn eigen land kan meebrengen, waarvan we dan met wat muziek en onder een babbeltje zullen genieten. Joepie, eindelijk een gelegenheid waarvoor ik me nogmaals ECHT op het koken kan storten!! En dan kan ik nogmaals helemaal zelf kiezen wat de pot schaft! En daar hoort ook iets als een chocoladetaart bij, vind ik zo! Ja ja, ik kijk er dus al naar uit J.

En daarnaaaaaaaaa: KERSTMIS in la Belgique!!! Oewla, hoe hard kijk ik wel niet uit naar het blije wederzien! I can’t wait. Vriendjes en familie weerzien en bijtetteren, wat een feest! En als die feestdagen alweer voorbij gevlogen zijn, kan ik uitkijken naar mijn bezoek in februari. Twee maal een week geliefden hier in mijn Spaanse territorium! Hooray!

Owkee, dat is wel een mooi einde om mee af te sluiten, denk ik.

Tot gauw allemaal,

Lots of love

Kim xXx

PS: in januari ga ik waarschijnlijk ook een weekje naar Andorra gaan skiën met Susana en Jordi. O-ow, ik vraag me nu al af wat dat gaat geven. Gevaar op de skibaan!

03-02-2010 om 15:33 geschreven door tia'tje Sandra

Hey Kim!

Het is super leuk te lezen hoe het daar met je gaat en hoe je daar stilaan je draai goed begint te vinden. Echt tof dat het daar zo goed meevalt! Ook supermooie foto's allemaal. Barcelona is prachtig he (ook van het Park Guëll was ik helemaal onder de indruk). Je gaat de plaats als je terugkomt zo goed kennen, dat we jou later gaan meenemen als gids om ons rond te leiden.  Door je blog te lezen, komen we ook nog wat te weten over de Spaanse cultuur. Wat ik grappig vond, is idd de warme chocomelk! Dat hebben ze daar precies niet, je kan er uw lepel in rechtzetten, haha. (Dat was deze zomer nogal afkicken voor mij op reis daar, als chocolademelkfan ) Ik las ook dat je binnenkort terugkomt naar België! Blijf je tot oudejaar? Dat zou wel leuk zijn! Hier in België ligt nu een dik sneeuwtapijt (wat je wss wel al gehoord hebt), hopelijk blijft het nog even liggen tot Kerstmis. Bij mij zit ondertussen mijn eerste stageperiode erop en nu dus een beetje genieten van de kerstvakantie. Al heb ik werk genoeg aan taken, maar das niet erg. Amuseer je daar nog goed! Heel veel groetjes en een dikke kus!

Laura xxx

18-12-2009 om 10:38 geschreven door Laura

16-12-2009 om 19:40 geschreven door Kristien