2de dag vd cortisone en heel kort geslapen. Natuurlijk bijeffect. Gedreven door adrealine ivm de verkiezingen zal trump deze blijven slikken om zijn idioterie voort te zetten. Dit kan echt niet gezond zijn.

Maar goed, het zal mij weer een lange dag worden. Tussendoor wat hazenslaapjes omdat ik dan in een hogere energie soort zit, zoals gisteren. En dan in elkaar storten omdat je dan te ver gegaan bent. 23.00 uur kei kapot. 3 uur klaar wakker, woelen en maar opstaan. Op de zetel wat TV gekeken, maar slapen ho maar.

Vandaag toch aardig wat werk maar ook de laatste dag vd week. Als ik vrijdag toch eens kon uitslapen....

Gisteren te weinig gedronken, resulteert dus in krampen onder mijn voet. En ook teveel zout, wat weer merkbaar is in mijn rug. Ik heb me een beetje teveel laten gaan. Niet echt meer puf om na deze dagen wat te sporten. (kan alleen een beetje spinning en airbike interval) Ik neem me niets voor want dan werkt dat weer mentaal dat ik niets gedaan heb.

Hele aanpassing voor een ex-atleet, het zij maar zo. Op zich gaat het redelijk gezien de chemo. Bloedbeeld vordert redelijk goed. En dat is bedoeling van het hele afzien. Langer leven. In het begin dacht er niet zo bij na. 6 jaar terug bij toeval ontdekt. Ik was aan het wandelen en het was wat warmer aan het worden. Dus vestje uit over mijn arm en ineens voelde ik een venijnige steek in mijn bovenarm. Verdikke gestoken door een wesp of zo onder jasje. Maar niets te zien. Binnen een paar uur tijd bestek was mijn arm gezwollen en jeuk. Natuurlijk net voor het weekend. Och, dacht ik zal wel beteren. Zondag was ik 2,5 kilo bijgekomen door mijn arm. IJs, van alles geprobeerd. Maandag toch maar de dokter. Tja, door wat ben je gebeten...Weet ik niet. Niets gezien. Anti-biotica en anti-histamine. En gelukkig het werd beter. Alleen bleef ik een paar weken ontzettend moe. Ziekte van Lyme of zo. Bloed prikken maar dat was het niet. Nog een keer en met iets wat niet klopte in mijn eiwitten doorgestuurd naar heamatoloog in Genk. De 1ste zei, gezien je bloedbeeld verdenk ik je van m.Kahler. Dus beenmergpunctie. Was nog een jonge vrouwelijke dokter en ik had er geen goed gevoel over. Het werd gedaan in mijn bekken, wat op zich vreemd is, maar ja. Meestal in borstbeen. Precies op die bobbel op je rug waar ook de banden lopen van Bekken naar wervelkolom. Vreselijk iets. Je kent de uitdrukking door merg en been gaan en dan een stukje erger. Ik heb er nu nog altijd last van. Niet goed geprikt en dus iets beschadigd. Terug gekomen daarna voor uitslag en vermoeden werd bevestigd. Stadium I. Ik moet zeggen dat ik niet eens wist wat het was, totdat ik opzocht. Beenmergkanker zonder bekende oorzaak en geen genezing mogelijk. Pwah, zal wel meevallen zeker. Mama was gestorven aan acute leukemie maar dat had het niets mee te maken volgens hen. Steeds om de zoveel maanden controle. Lang wachten. 5 minuten binnen en weg. Lang verhaal kort maken. 3 specialisten versleten de ene nog erger dan de ander. Van een maximum van een keer 2 uur wachten tussen andere kanker-patiënten want de oncologie zat daar ook. Diep weg gestopt ergens onder achterin. Ben weg gegaan en bij Madou in Hasselt terecht gekomen. Die er naar streeft mensen niet langer dan 20 min te laten en ook tijd voor je neemt. Weet je wat ik zo frappant vond...als ik vraag had en hij was aan schrijven of typen, dan legt hij alles neer en keek je aan. Eén vd weinige specialisten die geconventioneerd zijn. (maximale terugbetaling) Natuurlijk het hele protocol ook beenmergpunctie maat "gelukkig" in borstbeen. IK WILDE HET NIET IN MIJN BEKKEN EN HIJ LUISTERDE. Botscan, helft van mijn kraakbeen overal weg. De realiteit begon door te dringen. Ik ben niet goed.

Ook hier steeds controle om de zoveel maanden. Met het verschil, ik mocht het door de huisarts doen en de uitslag meenemen. Top.

Gaande weg de jaren en zeker de 1ste 3 jaar nam het snel toe. Sinds ik, bij Vincent was is het redelijk stabiel gebleven. Maar zolang er geen orgaan falen is maar door gaan. Maar elk jaar toch slechter. Met de top begin dit jaar. Nu protocol is, ten eerste stamcel therapie ( zeker iets wat ik nies voor voelde 3 weken chemo aan infuus en dan terug de gekweekte stamcellen terug plaatsen gedurende 3 weken, 6 weken quarantaine) 3 maanden uit de roulatie. Als werknemer zei Vincent had je allang in de ziektewet gezeten. Idd, maar ik voel me nog veels te jong en ik wil niet stoppen. Dus die corona is nog ergens goed voor geweest zoals je in mijn eerdere berichten hebt kunnen lezen. Zo...even genoeg geweest.. begin veel fouten te maken met typen. Tot morgen.