Het is de start vd 2de week (3de kuur).

Ook cortisone dag. Dexomethason, het zg "trump" wondermiddel. Ik kan alleen maar zeggen dat het me 2 dagen meer energie, maar ook een verhoogde polsslag en bloeddruk geeft. Opgejaagd gevoel. Och je went er wel aan. Tuurlijk je voelt je beter, maar dat is maar schijn. 2 nachten van slecht slapen hoort er voor mij ook bij. Er is wel eens een nacht bij geweest waarbij ik totaal niet geslapen heb. Je went er wel aan. Het is noodzakelijk zegt Vincent voor de therapie dus ik slik het maar braaf. Wat zou er gebeuren als een "gezond" persoon dit zou nemen.....zou die dan ook trumpiaans gedrag vertonen. 

Enerzijds ben ik wel blij dat ik het neem. Chemo maakt schoon maar niet alleen vd "slechte" maar helaas ook de goede cellen. En dat voel ik. Het is mijn geest die me overeind houdt. Positieve gedachten die zorgen dat ik me sterker voel. Niet lichamelijk, maar juist energetisch.

De 1ste lockdown bracht mij op mijn knieën. In het begin dacht ik: Oh fijn, kan ik eindelijk meer mijn ding doen. Sleutelen, sporten. Wel, die euforie duurde welgeteld 3 dagen. Mijn rug gaf op, mijn energie raakte uitgeput, ik voelde me slechter en slechter worden. Het werd een hel. Zo ver dat ik gewoon bijna niets meer kon. Ik had geen zin meer. Totale depressie. Ik moet een oplossing vinden of mezelf van kant maken. Na 2 maanden afzien gelukkig een afspraak kunnen maken bij Karel, psychiater. Meer dankzij mijn vriendin die besefte dat ik er anders van door zou gaan. 

Zo diep zitten heeft achteraf ook zijn voordelen. Je kan alleen maar omhoog en dat gebeurde ook. Ergens in mij kwam zoals zo vaak is gebeurd iets krachtigs. Wat ga je doen...stoppen of doorgaan. Waarvoor ben je er nog? Wat is geluk? Al het aardse loslaten. Hoe doe je dat? Waarom doe je dat? Wie of wat ben je? Maar dat is een ander verhaal.....

Vergeleken met de 1ste lockdown is deze 2de"lockdown" anders. De mens heeft een vrije wil, jong of oud, als je iets opgedragen wordt reageer je automatisch met NEE.

Niets mis aan. Dat maakt je wie je bent. Meegaan of je eigen weg zoeken. Keuze altijd keuze.

Ik kan alleen maar voor mezelf spreken. De 1ste dacht ik vrij te kunnen zijn omdat iedereen werd stilgelegd. Niets is minder waar. Ik voelde mij van mijn vrijheid beroofd. 

De 2de kies ik zelf voor. Vrijwillige quarantaine. En ik voel mij juist heerlijk vrij. Ik bepaal de regels in mijn omgeving. Mijn logisch denken bepaalt.

Situatie is anders natuurlijk. Ik heb alle middelen (meting) en ik ben juist uiterst kwetsbaar op lichamelijk vlak. Maar ik voel me  zekerder dan ooit.

De mensen die me kennen die weten wat ik kan met die meting en dat het geen zever is. Daarnaast maakt het voor mij niet uit wat een ander denkt. Ik weet dat ik juist zit naar mezelf toe. Ik laat de regering maar doen. Ben ik ermee eens? Nee, maar in mijn eigen omgeving weet ik wat ik moet doen. 

Ik ben onafhankelijk in mijn doen. Juist voor de mensen van mijn leeftijdsgroep, de "ouderen" die ook in isolement geef ik net een veilig moment om even eruit te zijn. Allebei voordeel. Ik en zij sociaal contact. Ik werk nog altijd. Niet veel, want zoals ik al zei 2 uur en ik hang aan de "stekker" Ik heb ook geen plek voor nieuwe. Groot risico groep. Ik moet alleen aan mezelf denken en de anderen die in mijn praktijk komen.

Meet ik longvirus dan moet ik je wegsturen. Ik kan niet het onderscheid maken tussen verkoudheid of Covid. Tot nu (gerekend vanaf mei) nog geen Covid gevallen gehad. Houden zo.

.