Ben Sonja woonachtig te Sint Niklaas samen met mijn man en 2 dochtertjes van 9 en 7 jaar. Mijn hobby's zijn paardrijden, lezen, reizen, sporten en zalig niks doen.
In Aug. 2003 werd er BK vastgesteld. Dus chemo - amputatie en 33 bestralingen. Daarna gestart met Nolvadex. December 2003 uitzaaiingen in bot en lever. Terug chemo 6x taxoterre daarna gestart met chemopillen Xeloda - 17 maand lang stabiel - daarna gestart met aromasin - geen resultaat - dus opnieuw gestart met chemo Caelyx 14 maand stabiel. Ondertussen terug herval met bijkomende tumors in de lever. Vorige week gestart met Faslodex .......... en nu verder hopen en afwachten. 22 juli 2008-de dag na de nationale feestdag-na een weekend misselijk zijn en veel pijn hebben-uiteindelijk op spoed beland. Daar kreeg ik te horen dat leverwaarden abnormaal waren en dus volgende dag een volledige doorlichting. Levertumoren gegroeid. Dus starten met superhoge dosis taxoterre en carboplatinum. Ja de dosis kwam en na een gevoel van mijn leven is gedaan, voelde ik stilaan terug leven in mijn lichaam vloeien. En nu verder 3 wekelijks zolang mogelijk taxoterre baxtertjes ...................... wordt vervolgd...................
Kijk op de toekomst, hoop op leven !!!
EEN NABLIJFSEL VOOR ALLEN DIE ME DIERBAAR ZIJN. EEN HULPMIDDEL OM TE BLIJVEN VECHTEN, EEN VOORTDUREND BLIJVEN ZOEKEN NAAR NIEUWE WAARDEN IN MIJN LEVEN !!!!
08-09-2008
Chemo 3
Ondertussen maandag en jawel het zonnetje is van de partij. Joepie yeh. Alhoewel veel zal ik er niet van kunnen genieten, want straks krijg ik weer een cocktail. Allez denk ik toch als mijn bloed ok is en als er chemo is want als ik deze morgen naar het nieuws luisterde klonk dit niet zo positief voor alle K. patiënten. en weet je ik voel me ondanks alle zenuwen en bibbers, vrij goed temeer daar mijn jongste vandaag al superlief is geweest, en nog geen abnormale kuren, uitroepen of lawaai gemaakt heeft......
Yihah heeft degene hierboven mijn gebeden dan toch verhoord.
Vorige donderdag zijn ik en mijn ventje 15 jaar "gelukkig" getrouwd. Nou laat ons stellen dat we de laatste 5 jaar al super veel ups and downs gekend hebben- die ons niet echt dichter bij elkaar gebracht hebben, maar ons wel beide al heel veel angsten bezorgd hebben, waar vooral mijn ventje niet graag over spreekt-tot mijn grote spijt. Maar ik respecteer zijn houding.
Dan vrijdag werd 1 van mijn zussen 40 jaar en heeft ze ons gezinnetje uitgenodigd op een lekker etentje bij de Chinees. Leuk en gezellig, ik heb ervan genoten.
Zaterdagochtend de kids laten inschrijven in de tekenschool - vooral voor de oudste is dit een passie. Voor mij eerder een nachtmerrie ware het niet dat de jongste bij het opstaan weer eens niet het bloed vanonder mijn nagels gehaald heeft. Ik weet soms echt niet meer hoe ik met haar moet omgaan, het is zelfs zo erg dat ik bang ben om haar wakker te maken want dan krijgt ze weer haar kuren en haar puberaal gedrag terwijl ze toch nog maar 7 is. Help help ... misschien moet ik toch eens een opvoedingscursus 'met kanker' volgen. Als deze al dan niet bestaat. Rond 11 u bestuurdersvergadering met een climax nl mijn broer wil uit de zaak stappen en gooit even mijn oouders in hun gezicht dat ze zijn ouders niet meer zijn............... Tjonge ik stond perplex en dit doet pijn, waar is het beetje familie dat er bestond nu naartoe, helemaal in rook opgegaan ??????????? In de namiddag met de kids tot bij de paardjes gegaan en ze water gegeven, dit brengt me even tot rust, en voelt goed.
Zondagochtend kids krijgen ponyles - binnen gelukkig maar want de regen valt met bakken uit de hemel. Namiddag even tot op de bouwbeurs ons gaan informeren voor de wandkast in de hall en veranda waar we al een drietal jaar over dromen. En daar ik vind dat deze droom toch mag verwezenlijkt worden. Goed er was daar niet veel te zien, hebben dan maar ne goeie Leffe gedronken. En zijn dan even naar de ballons in Sint Niklaas gaan kijken, die er niet waren. Ah ja het regende zo ver hadden we niet gedacht natuurlijk.
Dan was het vlug avond en waren we allemaal in dromenland.
