Ben Sonja woonachtig te Sint Niklaas samen met mijn man en 2 dochtertjes van 9 en 7 jaar. Mijn hobby's zijn paardrijden, lezen, reizen, sporten en zalig niks doen.
In Aug. 2003 werd er BK vastgesteld. Dus chemo - amputatie en 33 bestralingen. Daarna gestart met Nolvadex. December 2003 uitzaaiingen in bot en lever. Terug chemo 6x taxoterre daarna gestart met chemopillen Xeloda - 17 maand lang stabiel - daarna gestart met aromasin - geen resultaat - dus opnieuw gestart met chemo Caelyx 14 maand stabiel. Ondertussen terug herval met bijkomende tumors in de lever. Vorige week gestart met Faslodex .......... en nu verder hopen en afwachten. 22 juli 2008-de dag na de nationale feestdag-na een weekend misselijk zijn en veel pijn hebben-uiteindelijk op spoed beland. Daar kreeg ik te horen dat leverwaarden abnormaal waren en dus volgende dag een volledige doorlichting. Levertumoren gegroeid. Dus starten met superhoge dosis taxoterre en carboplatinum. Ja de dosis kwam en na een gevoel van mijn leven is gedaan, voelde ik stilaan terug leven in mijn lichaam vloeien. En nu verder 3 wekelijks zolang mogelijk taxoterre baxtertjes ...................... wordt vervolgd...................
Kijk op de toekomst, hoop op leven !!!
EEN NABLIJFSEL VOOR ALLEN DIE ME DIERBAAR ZIJN. EEN HULPMIDDEL OM TE BLIJVEN VECHTEN, EEN VOORTDUREND BLIJVEN ZOEKEN NAAR NIEUWE WAARDEN IN MIJN LEVEN !!!!
14-08-2008
chemo nr 2
Afspraak 10u. Gisterenavond laat opgebeld om later te komen 13u en zou zeker een kamer hebben. Zoals altijd stipt op tijd - kamer niet vrij - wordt in wachtzaal gedumpt - stel de vraag om al bloed te prikken - wachten is het antwoord - uiteindelijk om 15 uur naar kamer - bloed prikken - op uitslag wachten - een van de verpleegster verward me met andere mevrouw met zelfde achternaam en zegt dat ik vannacht chemo krijg de naam van de chemo ontgaat me - ik in volle paniek : dit klopt niet - haal daar de dokter maar bij - rond 17u30 komt dokter en ja neen geen chemo vandaag want bloedplaatjes te laag - wel betere leverwaarden dus toch iets positiefs. Nieuwe afspraak volgende week dinsdag. Verdomme zeg een hele dag kliniek voor niets - en al mijn afspraken voor volgende week in de war - ik had me zo op bepaalde dingen verheugd vooral de samenkomst met de forum lotgenootjes - dedju toch waarschijnlijk valt dit in het water - of ben ik te voorbarig mss voel ik me nog wel goed of al terug goed tegen dan. Maar toch ook beetje Joepie - kunnen we morgen toch lekker gaan eten voor moederkensdag en hoef ik niet te koken.
Hier ben ik weer. Lijkt een eeuwigheid geleden(is mss ook zo). Dankzij een lotgenote probeer ik de draad van het schrijven weer op te pakken en wie weet lukt het me deze keer ?..... Ondertussen vrij veel gebeurd. 22.07 een dag om nooit meer te vergeten, vol pijn spoed binnengegaan met de gedachte er nooit meer buiten te komen. Maar de volgende dag met chemo in mijn lijf is de kracht en het leven teruggekomen in mijn lichaam en na 4 dagen wandelde ik terug buiten. Heb wel nog nooit zo afgezien als deze keer(volgens dr. Stuer heel normaal omdat lever goed reageert op chemo en alle afval en slechte cellen uit mijn lichaam duwt). Dus Allelujah aan het braken, diarree, schimmelinfectiemond, en blaasontsteking. Gewoon omdat chemo zijn werk doet. Wel we zullen zien, straks mag ik om chemo nr. 2, tegen 13u ipv 10u dus waarschijnlijk een nachtje verblijven op hotel. Bij deze wou ik toch ook nog even dank uitspreken aan allen die me laatste weken SMS'kes, mailtjes, kaartjes bezorgd hebben. Maar vooral aan Lieve, Betty en Nan die me bij mijn vorige hotelverblijf zo deugddoende bezoekjes hebben gebracht. Jullie krijgen van mij een superdikke knuffel. Ook aan mijn ventje, die niet veel zegt, maar er gewoon is en ondergaat. En ook aan mijn lieve schatjes van dochtertjes- die me de indruk geven hier heel volwassen mee om te gaan, het lijkt alsof ze alles normaal vinden. Maar niets is minder waar - hun uitspraken zijn zo typerend zoals : Mama jij bent de liefste en ook al ben je ziek we willen geen andere mama want jij bent de allerliefste OF mama ook zonder haar ben jij nog wel schattig, en een pruikje hoeft niet maar mag en dan wel liefst één met lang krulhaar(aldus Eline). Ze zijn trouwens meegeweest op pruikenjacht en vonden het zelfs leuk, en ze hebben gekozen. Weet je het is fijn om zo een dingen te mogen doen. En als beloning zijn we dan maar een dagje gaan Bobbejaanlanden. Ikke 'seut die ik ben' van op de zijlijn en in de softe dingen voor kleine kindjes gezeten - weet je het trage reuzerad was superleuk. Plus de vettige dingen eten(die er bleven inzitten) Plus de kinderen zien genieten van alle snelle dingen - en ocharme die papa die MOEST op alles mee met de kleinste daar die nog geen 1m40 was - hij vond het leuk, zelfs als hij lijkbleek uit de SPEEDY BOB kwam, maar toen vond papa het plots tijd om naar huis te gaan en jawel we moesten wel want het park sloot. Bedankt meisjes en papa voor deze superleuke dag. Goh en nu me nog even mentaal voorbereiden op volgende chemo - heb nu al diarree van de zenuwen .......... begint dus al goe zeker.
