Emocore, transcore, metalcore, screamo… Het zijn maar enkele van de stijlen waaronder men Enter Shikari wel eens  probeert de plaatsen. Tevens het bewijs dat de muziek van deze jonge gasten zich niet zomaar in een hokje laat stoppen. Enter Shikari is jong, energiek en kent geen regels!

Nog voor ze maar één single hadden uitgebracht, had Enter Shikari al een ijzersterke livereputatie opgebouwd. Zo speelden ze een uitverkocht London Astoria plat, zonder dat ze een platencontract hadden. Die naamsbekendheid hadden ze verworven door jarenlang fanatiek te toeren en handig gebruik te maken van MySpace.  De jonge band kreeg verscheidene contracten aangeboden, maar ze besloten om weer eens lekker eigenzinnig te doen en een eigen label op te richten: Ambush Reality. Na een aantal EP’s was het begin 2007 tijd voor een eerste fullalbum, genaamd Take To The Skies.  

Met het openingsnummer, Stand Your Ground / This Is Ancient Land wordt je meteen geconfronteerd met waar Enter Shikari voor staat:  het betere gitaarwerk gemengd met synthesizers en dance-invloeden. Een unieke combinatie, maar deze intro is lang niet het enige merkwaardige aan dit album. Zo zijn er zes songs die niet eens een titel hebben. Dit zijn eerder tussenstukjes en hersenspinsels die ook niet bedoeld zijn als volwaardige nummers. Het is een typisch gebruik van de band bij live optredens. Hun gigs kan je het best definiëren als hyperactief en chaotisch, zo schrikken ze niet terug van een beetje gymnastiek op het podium. Om de paar nummers zet zanger (en tevens toetsenist) Rou Reynolds een drum’n bass of dance break in. Dit om de sfeer nog wat omhoog te halen en het publiek nog wat wilder te maken. Live heeft dit zijn vruchten al afgeworpen, maar op het album worden de mininummertjes na een tijdje vervelend en wil je zo snel mogelijk op next gaan duwen. Maar goed, er zijn nog wel genoeg pareltjes te vinden ook.

Vanaf het tweede nummer geeft zanger Rou het beste van zichzelf. Zijn screams lijken niet uit zijn buik maar uit zijn kleine teen te komen. Deze worden afgewisseld met melodieuze zang. Niet alleen Rou maar ook gitarist Rory Clewlow en bassist Chris Batten nemen dit voor hun rekening, en doen dat dan ook verdienstelijk. Als we verder de tracklist afgaan kom je stukje voor stukje te weten waarom Enter Shikari zo moeilijk te categoriseren is. Teneerste zijn er de rauwe nummers waar de screams, snelle drums, laaggestemde gitaren en trance-elementen de basis vormen (Anything can happen in the next half hour, Return to energizer, No Sssweat…). Deze songs kenmerken de band het meest en vormen ook de spil van dit album. Een aantal andere nummers neigen eerder naar happy-hardcore met natuurlijk de screamo invloeden, of kortweg zet The Feast op en het feesten kan beginnen! Toch is Enter Shikari niet alleen gas geven. Net wanneer je denkt te weten wat je kan verwachten van het Londense viertal, kom je een nummer als Today won’t go in history of Johny Sniper tegen. Twee ontroerende songs met die ouderwetse synthesizersfeer eraan gekoppeld.

Alhoewel Enter Shikari dus heel veel stijlen met elkaar mixt, heeft de band toch een eigen, erg herkenbaar geluid. Net als een echte wijnkenner zal je al snel in staat zijn om één Enter Shikari nummer uit een dozijn andere te halen. De nummers zijn dus erg catchy, een hele verdienste naar onze mening. Enter shikari is een typische love it or hate it band. Ofwel draag je deze jongens op handen omdat je de mix van stijlen, de heftige screams en het energieke instrumentgebruik geweldig vind of anders vind je het de grootste mislukking  van het jaar. De meesten lijken echter wel pro te zijn. De band word wel eens aan emo’s gelinkt maar deze band kan een veel breder publiek bereiken. Op de plaat toont Enter Shikari zich als een erg talentrijke jonge band die in de toekomst nog heel wat potentiële potten kan breken. We hebben hier het laatste nog niet van gehoord!

29-07-2008 om 00:37 geschreven door Kevin Verhoeven  

Begin juli van dit jaar is in Duitsland de discussie rond euthanasie opnieuw losgebarsten. Aanleiding was de zelfdoding van Bettina Schardt. Roger Kusch, een ex- minister van Justitie in Hamburg, hielp de gepensioneerde vrouw euthanasie te plegen. Opmerkelijk is dat Kusch video-opnamen maakte van de manier waarop hij Bettina hielp bij haar zelfdoding. Wat brengt iemand er toe om een einde aan het leven te willen maken? Heeft iemand het recht om daar actief aan mee te helpen? Een interessante, ethische discussie dat Duitsland al weken bezighoud.
Bettina Schardt is samen met Roger Kusch het spilfiguur in deze zaak. De 79-jarige vrouw was niet ongeneeslijk ziek, leed geen ondraaglijke pijn, maar was bang niet meer alleen in haar eigen huis te kunnen wonen. Ze wilde niet naar een verzorgingshuis. Ze had geen directe familie, ze was immers ongehuwd en had geen kinderen, en benaderde Kusch zelf met het verzoek haar te helpen.
Kusch, die tijdens zijn ambtstermijn al bekend stond als een voorvechter van actieve hulp bij euthanasie, besloot haar te helpen bij haar zelfdoding. De Duitse wet verteld immers dat hulp bij zelfdoding niet strafbaar is. Actieve euthanasie is echter in alle vormen verboden en ook passieve euthanasie zal slechts zelden worden toegestaan. Op de video-opnames die Kusch maakte is te zien hoe hij na een aantal gesprekken met de bejaarde vrouw haar verteld hoe ze een dodelijke mix moet maken van slaapmiddelen en malariamedicijnen. Kort voor de vrouw de medicijnen innam, verliet Kusch haar woning. Zo ontliep hij een mogelijke straf wegens het niet helpen van een stervende.

Verontwaardigde reacties
Begin juli gaf Kusch een persconferentie over de zelfdoding van Bettina. De ex-senator toonde enkele fragmenten uit de negen uur durende video. Bettina zei in de video te hopen dat haar dood “onze trage politici, die er zo naast zitten, ertoe brengt de wetten inzake euthanasie te veranderen.” Kusch zelf vertelde dat hij op een “maatschappelijke vooruitgang” hoopte.
De reacties waren echter van heel andere aard. Euthanasie en hulp bij zelfdoding zijn erg gevoelige thema’s in Duitsland vanwege het naziregime in het verleden. Zo wordt er nooit gesproken over euthanasie maar over ‘Sterbehilfe’, hulp bij sterven dus. Euthanasie was een term die in het Derde Rijk gebruikt werd om de moord op onder meer geestelijk gehandicapten mee aan te duiden.
Met deze informatie in het hoofd is het niet verwonderlijk dat de reacties erg verontwaardigd waren. Er kwam een ware schokgolf tégen euthanasie en hulp bij zelfdoding op gang. Verschillende deelstaten (zoals Baden-Württemberg, Beieren, Hessen, Thüringen en Saarland) hebben ondertussen besloten om een oud wetsvoorstel nieuw leven inblazen, dat georganiseerde hulp bij zelfdoding strafbaar moet maken. Ook op het hoogste niveau werd de discussie rond euthanasie en hulp bij zelfdoding opnieuw een hot topic. De CDU, partij van Bondskanselier Angela Merkel, is tegen euthanasie en ook voorstander om hulp bij zelfdoding strafbaar te maken. Op moment van schrijven word in de Bondsraad volop onderhandeld over de nieuwe wet. Binnenkort wordt uitsluitsel verwacht. Bondskanselier Merkel vertelde ook haar persoonlijke mening tijdens een interview. Zoals in het bijgevoegde artikel is te lezen, is Merkel tegen elke vorm van actieve euthanasie. Ook de partijleider van SPD Peter Struck kan zich niet vinden in de ideeën van Roger Kusch. Hij vraagt zich af of Kusch voor God wil spelen. "Macabere propaganda'', reageerde de Duitse minister van Gezondheidszaken. Ook het publiek reageerde fel op de handelingen van Kusch. Men begrijpt vooral niet waarom hij iemand hielp die helemaal niet terminaal ziek was of erge pijn leed. Ook vindt men het aanstootgevend dat Kusch alles, behalve de voltrekking van de zelfdoding, op video heeft gezet.

Avant-gardist of aandachtzoeker?
Roger Kusch is geen nieuw figuur in de euthanasiediscussie. In 2005, toen was hij nog minister van Justitie in Hamburg, verklaarde hij al om in bepaalde gevallen voorstander te zijn van actieve euthanasie. Opmerkelijk daarbij is zijn uitspraak dat euthanasie soms “een gebod van christelijke naastenliefde”. Daarmee schopte hij een eerste keer tegen de schenen van talrijke christenen. Christenen zijn immer wegens hun geloof tegen elke vorm van euthanasie.
Kusch kwam in maart een tweede keer in de media toen hij zijn "Selbsttötungsmaschine" of zelfdodingmachine voorstelde. Met deze machine zette hij het belangrijkste punt (actieve euthanasie) van zijn rechts-populistische partij HeimatHamburg kracht bij. Met deze machine wou Kusch doodzieke mensen helpen op een humane manier een einde aan hun leven te maken. Het apparaat bevat twee injectienaalden: één gevuld met een narcosemiddel, de andere met giftig kaliumchloride. Beide doses worden met een druk op de knop geactiveerd, waarna binnen vier minuten de dood intreedt. Een arts legt het infuus aan, maar de patiënt zelf verricht de handelingen die tot de dood leiden. Hoewel dat de meesten het idee afschuwelijk vonden, had ook Kusch een aantal redenen om zijn zelfdodingmachine te ontwerpen. Kusch vindt het mensonterend dat jaarlijks tientallen Duitsers naar Zwitserland reizen om zich daar in een vreemde omgeving, soms zelfs op parkeerplaatsen, met de hulp van zelfmoordorganisatie Dignitas om het leven te brengen. Euthanasie is een onderwerp waarover, wegens de ethische ondertoon, duidelijke afspraken moeten gemaakt worden. Kusch vindt dat de huidige wetgeving het fout heeft, maar in zijn beklag heeft hij wel de wet overtreden. Zal hij daar ook voor gestraft worden? Zal actieve euthanasie in Duitsland ooit legaal worden gemaakt of zit er ook een verbod op hulp bij zelfdoding aan te komen?

Politieke verzanding
Er is slechts een kleine kans dat een verbod op georganiseerde hulp bij zelfdoding er ooit ook echt komt. Meer als de helft van de deelstaten is niet akkoord om het voorstel om hulp bij zelfdoding te verbieden, nieuw leven in te blazen. Daarmee is het nog maar de vraag of er een wetsvoorstel bij de Bondsdag, dat over de wet moet beslissen, kan worden ingediend. Volgens juristen is het erg moeilijk voor de Duitse gerechtshoven om hulp bij zelfdoding te bestraffen omdat het Duits strafrecht daar geen mogelijkheden voor biedt.
Ook is de kans groot dat de huidige discussie rond euthanasie zal verzandden in verschillende parlementaire commissies en werkgroepen. Hetzelfde gebeurde toen Roger Kusch zijn zelfdodingmachine voorstelde. In de nasleep van die discussie zou er door die parlementaire commissies een wet worden opgesteld die Duitsers verbied om naar Zwitserland te gaan om daar euthanasie te plegen (de organisatie Dignitas is daar gerechtigd om euthanasie te plegen). De wet is er nooit gekomen.

28-07-2008 om 00:00 geschreven door Kevin Verhoeven  

28-07-2008 om 00:00 geschreven door Kevin Verhoeven