Oeps... Jietse iets te onstuimig met de machette Grapje uiteraard ! In vroegere tijden baarden ze zo hun overleden stamgenoten op. Gewoon onder een sjosje in hun hut ! En ze bouwden enkele kilometers verder gewoon een nieuwe. Plaats zat toen immers ;-) Net als alle natuurlijke materialen waarmee ze zo´n hut bouwden...
Van Quito naar de finca in Santo Domingo los Colorades... Dat doe je niet alleen : met 9 in een Toyota en een gevulde kofferbak... En als toetje een lading eigen-kweek-hout dat na een schaafbeurt in een houtzagerij ook mee moet
En wie dacht dat we hier allemaal op ons lui gat liggen, slaat de bal mis ! Nu ja, gisteren dan toch ! We werden hier allemaal ingeschakeld in de productie en de verkoop van de heeeeeeeel lekkere biologische en ambachtelijke confituur die Jeaky & co produceren ! En er zijn wel wat soorten : 18 om precies te zijn ! Zo hebben we mee etiketten gesneden en gekleefd. En van dat snijden wordt ge na een tijdje helemaal tureluurs zunnen. Dat kleven valt beter mee, maar ook dat moet perfectissimo zijn ! Rond elk potje moest ook een touwtje waaraan nog een etiket hing. En geloof me : just is just ! En als ge me niet geloof, dan moogt ge op uwen kop gaan staan. Nu ja, hangen
De voorbije twee dagen zijn we ook langs geweest bij het huisjes van Herwig, Jeaky en Ina. Nu ja, huisje... Het is een huis : groot en heel mooi ! Al is het natuurlijk nog niet afgewerkt. Maar de plaatselijke vaklui zijn alvast druk bezig om het vooruit te laten gaan. Of dat gelukt is als wij daar rond liepen, laten we efkes in het midden P.S. Mijn petekind Ina is de jonge meid in de pick-up net naast Frodo.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad - nu ja, aarde... - maar de grote oversteek is gelukt ! Hip Hoi ! De vlucht van Zaventem naar Madrid ging heel vlot en was in een hup en een wip voorbij. Onderweg leerden we ook wat Spaans, leergierig zoals we zijn ! Goeiedag = Barcelona Slechtedag = Real Madrid Het tripje naar Miami bleef duren en duren en duren... Net na de aankomst verbroederde Jente nog met de piloten. "Congratiulations", zeiden ze toen ze hoorden dat Jente ook piloot wil worden. Maar zij toch veeeeel sneller vliegen hoor. En de laatste loodjes wegen het zwaarst : Dat ondervonden die Keukies ook aan de levende lijve... Nu ja, veel leven zat er dan niet meer in hoor. Maar rond middernacht plaatselijke tijd - in België zeven uur (ipv de zes uur die ik dacht) - zetten we voet aan de grond in Quito. Met speciale dank aan Jente die de kapitein met een bezoekje in zijn cockpit verblijdde. Na een trip in de pick up van Herwig (met de twee oudste Keukies in de laadbak) arriveerden we in een van onze tijdelijke stekken aldaar. Doodmoe kropen we onze bedjes die Herwig en Jeaky voor ons prepareerden. Deugd dat dat deed, deugd ! En ook vandaag is het uitpuffen... Tot de volgende !
