Een Ecuadortrip kan niet zonder een trip naar de jungle... En dan is het bepaald handig een (schoon)broer / peter te hebben die een stukje oerwoud rijk is. Na een een hele tijd bollen op wegen waar Parijs-Roubaix jaloers op zou zijn... En na een koppel uren ploeteren door de modder en het water... Wacht een houten huisje ons op om de nacht door te brengen op geïmproviseerde wijze ! "Het was een fijne avond !" kraaide Frodo uit. Hij die die vreesde voor de trip naar de oerwoud omwille van enkele glibberige diertjes en consoorten... Dinsdag volgde dan de trip door het weelderige begroeide oerwoud van nonkel Herwig. Of zoals de kinderen het zeiden : "Het ligt er slordig bij." Na het aanschouwen van het neerstortende water terug naar de rivier alwaar een vlot op ons zou wachten... Voor mensen met veel geduld dan toch, want het daagde maar niet op. Te voet dan maar om in volle duisternis terug aan te komen. Enkele minuten na het - lege - vlot van onze niet zo snelle gids
Na het shoppen een bezoekje gebracht aan het Parque Condor vlakij Otovalo... Gerund door een Hollander En wat bleek... Niet alleen wij hebben een Frodo in ons midden ; hij bestaat ook in gevederde versie "En bij wijze van grote uitzondering mocht onze Frodo de andere eens heel goed vastnemen." Dat het de papa 50 dollar zou kosten vertelde onze sympathieke Hollander er pas later bij. Een grapje, voor alle duidelijkheid.
Aan watervallen geen gebrek in Ecuador... Ook in de buurt van Otovalo is er eentje... dat we bezocht hebben... In vervlogen tijden baden de Inca´s in dat gezegende water, nu trotseerden de Keukies datzelfde natte goedje.
Cajas heeft niet voor niets zijn naam gestolen... In ´t Quechua betekent dit : koud ! Al ligt het weer hier volgens de gids op zijn gat en moet het hier nu echt wel zomer zijn Maar niet getreurd... Cajas is een heel mooi nationaal park ! De kledij achteraf is dat iets minder
Ook Ingapirca kreeg los Keukies op bezoek... En het lijkt misschien ongelooflijk, maar ook na hun bezoek bleef de site intact Herken op de fotootjes ondermeer de kalender van toen en het incagezicht.
Op de valreep een stek gevonden in de Posado de Tigua ! Een heel aangenaam verblijf met lekker eten en een prima uitvalsbasis om het vlakbij gelegen meer te bezoeken. Op en af van de rand van de krater naar de rand van het meer. Te voet... Al riep een deel ook de hulp in van de paardjes om terug boven te komen.
Eerst rustig uitkijken waar de bushalte zich bevindt... Eenmaal die gevonden geduldig, heeeeel geduldig wachten op een busje... En net zoals de Colruytrijen - waar die van jou altijd het traagst vooruit gaat - passeren er veel meer bussen in de andere richting... En als er dan eentje passeert, zit die afgeladen vol en is er geen plaats meer voor los Keukies... Maar geduld is een schone deugd... Al zitten we dan geprangd tussen de laatste zetel en het toilet, of op het gangpad... We gaan busjesgewijs toch maar mooi vooruit richting Quito
 "Wink"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
