Van Quito naar de finca in Santo Domingo los Colorades... Dat doe je niet alleen : met 9 in een Toyota en een gevulde kofferbak... En als toetje een lading eigen-kweek-hout dat na een schaafbeurt in een houtzagerij ook mee moet
En wie dacht dat we hier allemaal op ons lui gat liggen, slaat de bal mis ! Nu ja, gisteren dan toch ! We werden hier allemaal ingeschakeld in de productie en de verkoop van de heeeeeeeel lekkere biologische en ambachtelijke confituur die Jeaky & co produceren ! En er zijn wel wat soorten : 18 om precies te zijn ! Zo hebben we mee etiketten gesneden en gekleefd. En van dat snijden wordt ge na een tijdje helemaal tureluurs zunnen. Dat kleven valt beter mee, maar ook dat moet perfectissimo zijn ! Rond elk potje moest ook een touwtje waaraan nog een etiket hing. En geloof me : just is just ! En als ge me niet geloof, dan moogt ge op uwen kop gaan staan. Nu ja, hangen
De voorbije twee dagen zijn we ook langs geweest bij het huisjes van Herwig, Jeaky en Ina. Nu ja, huisje... Het is een huis : groot en heel mooi ! Al is het natuurlijk nog niet afgewerkt. Maar de plaatselijke vaklui zijn alvast druk bezig om het vooruit te laten gaan. Of dat gelukt is als wij daar rond liepen, laten we efkes in het midden P.S. Mijn petekind Ina is de jonge meid in de pick-up net naast Frodo.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad - nu ja, aarde... - maar de grote oversteek is gelukt ! Hip Hoi ! De vlucht van Zaventem naar Madrid ging heel vlot en was in een hup en een wip voorbij. Onderweg leerden we ook wat Spaans, leergierig zoals we zijn ! Goeiedag = Barcelona Slechtedag = Real Madrid Het tripje naar Miami bleef duren en duren en duren... Net na de aankomst verbroederde Jente nog met de piloten. "Congratiulations", zeiden ze toen ze hoorden dat Jente ook piloot wil worden. Maar zij toch veeeeel sneller vliegen hoor. En de laatste loodjes wegen het zwaarst : Dat ondervonden die Keukies ook aan de levende lijve... Nu ja, veel leven zat er dan niet meer in hoor. Maar rond middernacht plaatselijke tijd - in België zeven uur (ipv de zes uur die ik dacht) - zetten we voet aan de grond in Quito. Met speciale dank aan Jente die de kapitein met een bezoekje in zijn cockpit verblijdde. Na een trip in de pick up van Herwig (met de twee oudste Keukies in de laadbak) arriveerden we in een van onze tijdelijke stekken aldaar. Doodmoe kropen we onze bedjes die Herwig en Jeaky voor ons prepareerden. Deugd dat dat deed, deugd ! En ook vandaag is het uitpuffen... Tot de volgende !
Nog efkes en we moeten - nu ja, mogen - bij het krieken van de dag opstaan om richting Zaventem te trekken . Die heel brave kindertjes liggen nu al allemaal in hun bedje en dromen ongetwijfeld van een veilige, rustige en voorspoedige reis richting Ecuador. We zijn net zoals jullie benieuwd of dit gaat lukken. Maar waarom niet... Als de Felix uit 'n luchtballon kan springen, dan kunnen wij wel in Ecuador geraken zeker ? Allé, tot in den draai... Ofte... Hasta la vista !
Onder het motto 'Gun die Amerikanen ook 's wat' kiezen we voor 't derde vliegtuig - dat ons van Miami naar Ecuador brengt - voor American Airlines. Het is tegenwoordig een beetje riskant om te schrijven dat dat vliegtuig er helemaal niet uitziet, maar die Amerikanen snappen toch geen bal van onze mooie Nederlandse taal, nietwaar ?
En bij deze... Het eerste exclusieve nieuwtje op deze blog ! Een foto dan nog wel ! Een plaatje van onze aankomst op het privé-strand van Herwig & Co.
Ervan uitgaande dat de piloten de komst van Jente
in de cockpit overleefd hebben, wacht een tweede vliegtuig ons op in
Madrid, een iets meer uit de kluiten gewassen A340 van Iberia om precies
te zijn... Onderaan ziet u hoe het vliegtuig er voor de komst van de
bonte keukiebende uit ziet. De laatste foto is een examenvraagje voor
Jietse...
Waarvoor moeten die 'kleppen' geopend worden ?
1. Om de beautycases van de stewardess in op te bergen. 2. Om de motor te blussen als hij onderweg in brand vliegt. 3. Om de snelheid van het vliegtuig af te remmen als hij onderweg neerstort. 3. Om een andere reden.
Teneinde ons binnenkort niet te vergissen van vliegtuig, surften we al 's op het internet op zoek naar 'onze' vliegtuigjes...
Een bescheiden A320'tje van Iberia zal ons - hopelijk - van Zaventem naar Madrid brengen. Frodo en Florian zouden vééééééél liever via Barcelona vliegen, maar hun financiële toestand liet nog niet toe het verschil in prijs bij te passen. Het wordt dus Madrid ! Hup Hup Hup Real !
Voor alle duidelijkheid : dit vliegtuig gaat de lucht ZONDER hulp van die bouwkranen. Tenminste daar gaan we toch vanuit. De tweede foto toont wat wij te zien zullen krijgen, de derde wat Jente voorgeschoteld zal krijgen.
Teneinde zo'n uit de kluiten gewassen reis goed voor te bereiden, is het van groot belang dat iedereen de handen uit de mouwen steekt ! We hebben toch vier kinderen voor iets, nietwaar ?
Bij deze een kleine blik op de taakverdeling :
1. Onze vliegtuigtechnicus-in-spe Jietse staat uiteraard paraat om die vliegtuigen aan de praat te krijgen indien ze zouden sputteren. Iets waar we uiteraard NIET op hopen.
2. Onze pilote-in-spe Jente heeft naar eigen zeggen al 'n plaatsje in de cock-pit beet. 't Is dan ook 'n klein kunstje om onderweg het roer efkes over te nemen. Per slot van rekening heeft ze al 'n twee uur (!) durende vliegopleiding achter de rug. Met bijzondere dank aan Hans van BAFA !
3. Onze bescheiden topkeeper-in-spe Frodo staat paraat om - als het onderweg fout gaat - overbodige ballast buiten te shotten. Een trap tegen het scheenbeen van een vervelende douanier of een andere ambetanterik behoort uiteraard ook tot de mogelijkheden.
4. Hierbij kan hij uiteraard altijd rekenen op de sympathieke steun van zijn blonde tweelingbroer Florian. Maar als het even kan, schakelen we hem en zijn charmes liever in om de knappe stewardessen in te palmen. Een mens weet immers nooit waarvoor dat goed is .
Het spreekt voor zich dat de oudjes hierbij géén rol toebedeeld krijgen. Zij hebben de rekening immers al betaald.
Nu het startschot van de zomervakantie eindelijk gelost is, kan het aftellen beginnen. Nog 'n dikke week en ons apenlandje telt zes zieltjes minder ! En teneinde de achtergeblevenen een beetje op de hoogte te stellen, dit bescheiden probeersel...