Vrijdag, bemc dag 1

Het weer : gans de nacht regen en in de voormiddag is het gestopt.We starten om 11u dus is er veel tijd om een kledij keuze te maken : zweethemdje, mouwtjes, koerstrui en windstopper.Wim rijd niet mee en staat aan het gemeentehuis/winkelstraatje te kijken samen met Kate. Nog effe de vrienden groeten : Lieven, de Krikke, jef, Pieter (maatje Kristof), …

Hoppa, we zijn weg zonder op de bloembakken te rijden op weg naar de eerste klim. Links, rechts steken ze me voorbij en ik zoek een tempo. Boven opschakelen naar de grote plateau en de race kan beginnen. Ja, er ligt modder en ik ben tevreden dat ik dan toch de racing Ralph achteraan heb gemonteerd. De hr gaat vlotjes omhoog en de eerste zweetdruppels verschijnen. De eerste keer de muur van Borzee, na 16km nee ik wandel want ik wil mijn benen niet opblazen voor de eer !  Pieter is er ook en ik bijt in zijn wiel en bevestig zijn vraag : Luc ben je nu eerst mijn bord spaghetti aan het leeg eten… ? JA ! Verderop krijgt hij ketting schakel problemen en moet ik hem achterlaten. Jammer, want die reed heel goed.Dan komt er voor mij een gekende afdaling waar je over stenen rijd (aan de Borzee/kapel klim) en zo de baan over steekt. In de afdaling ligt er iemand : Sara ! Effe wachten en haar laten bijkomen want ze is tegen moeder aarde gekwakt en een beetje groggy door de innige omhelsing.  Ik praat haar wat moed in en houd gedurende 10km een gematiger tempo aan want haar heup doet pijn. We komen in gezelschap van een ‘vast groepje’ Stijn en Sven. Het is steeds klimmen en dalen en dat afgewisseld met de nodige wandel stukken. Waarom zo’n steile of onberijdbare stukken, dat snap ik niet.De eerste lus zit erop en ik vul de bidons en spoel nog effe wat gellekes weg.

 Op naar lus twee en Sara bepaald het tempo dat steeds meer de hoogte in gaat als ze weer eens een dame ziet. We doen een tweede keer de muur van Borzee en Sara rijd er verder op dan ik want ik denk weer : niet forceren en wandelen gaat even snel. Opnieuw de fiets op en ze gaat de strijd aan met een hollandse. Deze moet ons laten rijden in de lange klim naar het dierenpark, terrein kennis is toch nuttig en ik kan Sara een beetje temperen want ze ruikt de finish en wil de eerste fun dame ook nog effe eraf rijden. … ik zal haar  laten rijden want anders breng ik de concurrente terug Dag 1 zit erop en ik voel het reeds terwijl ik een pannekoek binnen duw en de fiets terug proper maak.  Samen met Sara nog even losfietsen.

Dag 2 : de langere, gemakkelijkere rit. (op papier) 95km

Start aan de Floreal en ook de Wim rijd mee. Gisteren nog wat wijn en zo binnen gegoten  in gezelschap van Wim Franckaert en zijn nonkel Firmin. We startenmet  een directe een serieuze klim. Dan volgt er een afdaling om vervolgens omhoog te klauteren door een omgekapt bos. Echt, niets beters gevonden ?Hop hop terug bij Stijn en de achtervolgingsrace start opnieuw.We klauteren naast een riviertje/beek over wortels als ik Sara spot (na 15km) en ik meteen naar haar wiel kan in de glibberige afdaling.  Dan komt er een houten brugje/ponton waar ik op het einde er af spring en met de Stijn vlak in mijn wiel, die roept nogal !Sven is onderttss met zijn vaste  vork ons maatje geworden. Dit word een gemakkelijke tocht maar op de vlakkere stukken ervaar ik dat Sara verdomd hard kan rijden en ik beschaamd in haar wiel moet bijten of ik lig eraf. We vormen een groepje en draaien wat rond, in de klimmen voel ik me beter en het afdalen gaat ook vlot. Eigenlijk raar dat ik ‘beter klim’ en op de platte ‘minder’ ben. Na een zestig km knallen we over ruwe shotter dreven waar meerdere rubbers sneuvelen en… ja hoor een leegloper vooraan. Nog effe kopwerk doen en Sara knalt haar haas genadeloos eraf. Ik vervloek de plattere band en bereik een bevoorrading waar men geen pomp heeft. Gelukkig werken mijn charmes nog bij een supporster en mag ik een pomp gebruiken. Enkele afdalingen verder geraak ik terug bij de S-S (sara/sven) en kan ik weer wat lachen. Verderop knalt Sara dan haar tweede haasje eraf en zit ik er alleen mee. Weer ziet ze een blauwe trui en alhoewel deze niet in haar klassement staat moet ze er toch nog over !Mijn hr gaat al minder vlot en ik moet allés doen om te volgen… . Effe tactisch rijden tot de finish en ik voel me compleet leeg. Sara ziet ook af in de laatste klim die ik ken….een lange en vraagt steeds is het nog ver klimmen ?Paniek, morgen nog een dag en blijkbaar ben ik één van de vele die wat leeg is. Wim komt ook aan na vijf minuten. Sterk gereden. Geen massage, wat eten, wat chocomelk in de Floreal bar met wim en zijn nonkel firmin en bedje in. Kapot ! Tom en Lieven hebben ook een onderlinge strijd voor plaats  5 en 6 in het fun klassement.

dag 3

We vinden de pijlen terug en krijgen de info : sara zit voor ons. Effe weer wat bijgeven en na een lange klim zitten we terug bij Sara. Hierna komt de Ourthe waar we te voet doorgaan. Sven loopt door het water en die zien we niet meer terug.Het zwaarste stuk komt nu, de laatste 15 km doorheen Borzee waar we weer ‘ons verblijf’ van vroeger passeren. Ik voel me goed en ik kan er van genieten terwijl Sara wilde opgeven maar nu ook doorbijt in gezelschap van een 17 jarige Jongen. Hop Hop en wat zingen onderweg !

Samen bollen we over de meet.  Resultaat sara : 7de, tom 7-de, lieven 4-de !

-energiedrank was water met vleugje poeder

- massage ? alleen drie compexx toestellen

e    -weining gels of repen    

re   -recupdrank was na de eerste dag al op en vervangen door : inderdaad water met vleugje poeder           

-         - geen pomp of olie aan bevoorradingen zodat je het moet vragen aan supporters + seingevers

-          

-          Besluit van de trainer:

-         Voor en na de wedstrijd opwarmen en losfietsen

Dat ik nu op het plat minder ben maar in klimmen het beter gaat vooral de steilere komt door gewichtsverlies dat boven de 10% meer een rol speelt alhoewel ik nooit een gevleugelde klimmer kan zijn.

Tevens is het normaal dat de rustpols op de derde dag 10 slagen hoger is want je rijd een wedstrijd en geen toertocht. Minder op hr focus en meer op gevoel daar het mountainbike is.

Recuperatie is heel goed daar ik de derde dag ook goed kon uitrijden ondanks de beperkte training.

De vylder luc