Morgen is het eindelijk zover (iieeeppp)!!!!! De rugzak is tot de nok gevuld, men haar is een pak korter (zie foto), de Ipod staat bomvol nieuwe muziek en mijn Ereader is 47 boeken rijker. Dus, met andere woorden, IK BEN ER KLAAR VOOR !!!! Heel men lijf kriebelt van de spanning, maar toch dringt het nog niet helemaal door dat ik morgen, eindelijk, vertrek op de tocht die ik al plan sinds ik oud genoeg was om te dromen . Het is ook moeilijk te bevatten. Wat ga ik allemaal zien? Ervaren? Leren?
Terwijl ik hier zit-achter de computer bij mijn ouders thuis terwijl mijn vader & broer naar een voetbalmatch kijken en mijn moeder, weeral eens, is ingedommelt in de zetel-overwelmt mij een gevoel van intense liefde en...dankbaarheid. Dankbaarheid omwille van het feit dat ik altijd een warm nest heb om naar terug te komen. Dankbaarheid tegenover ouders die mij steunen in ALLES dat ik doe (hoe zot en onconventioneel mijn keuzes soms ook zijn). Dankbaarheid naar mijn broer toe, simpelweg omdat hij mijn broer is (mijn zotte, macho broer die er altijd in slaagt een lach op mijn lippen te toveren). Zij zijn de drie mensen die mij in staat stellen te doen wat ik nu doe: mijn dromen volgen, zonder angst, wetende dat er altijd een thuisfront is om op terug te vallen, wetende dat er niets is dat wij niet aankunnen...samen.
Wel, met die plotse, emotionele uitbarsting ga ik afronden. Hierna volgt nog een lijst van de landen die ik ga aandoen (in volgorde). Data staan er niet bij, simpelweg omdat ik niet weet hoe lang ik telkens ergens blijf.
op vraag van de achterblijvers (Ja, jullie daar, achter je computer) heb ik besloten om toch maar een blog te starten. Op deze manier kunnen jullie mijn reis volgen en er relatief zeker van zijn dat ik niet ben opgegeten door een beer of meegenomen door een vloot piraten (Yep, dit zijn echte, uitgesproken angsten van sommige-toegegeven overdramatische-vrienden).
Nu, zoals jullie weten, begin ik op één mei aan mijn rondreis door Europa. Met (niet minder dan) drie Interrail-passen en mijn mad camping-skills (*kuch, kuch*) onder de arm, ben ik klaar om drie maanden alles achter me te laten en ons prachtige Europa te verkennen. Mijn job zei ik met pijn in het hart (tijdelijk) vaarwel, mijn centjes werden de afgelopen maanden honderden keren omgedraaid voor ze mijn hand verlieten (Damn you, A.S. Adventure) en mijn reisboeken liggen al een tijdje permanent in de weg, maar de vooruitzichten zijn het meer dan waard.
Toch moet ik toegeven dat, met nog maar ietsje meer dan twee weken tijd, de stress me wat begint te besluipen. Nog zoveel kleine dingen moeten gekocht worden, geregeld worden en dan ben ik er zeker van dat in die laatste dagen nog dingetjes gaan bovenkomen die ik over het hoofd heb gezien. Ik heb immers nog nooit zo'n lange reis gemaakt! Ga ik dingen vergeten? Te weinig bijhebben? Ga ik mijn weg wel vinden in die wirwar van treinen, stadjes? En dan hebben we het nog niet over het opzetten van een tent! Mijn laatste poging was...memorabel. (*Hartslag terug naar beneden brengen...en adem...*) Ach ja, zoals wel meer in het leven is ook dit een kwestie van ogen dicht en gewoon springen in het diepe (en hopen dat je niet uiteenspat bij de landing).
Zo, dat was mijn eerste post. De volgende zal al vanuit mijn eerste Europese bestemming komen, the first of many. Er zullen ook fotos volgen en natuurlijk zou ik het enorm leuk vinden moesten jullie reacties achterlaten!
!!!! Heel men lijf kriebelt van de spanning, maar toch dringt het nog niet helemaal door dat ik morgen, eindelijk, vertrek op de tocht die ik al plan sinds ik oud genoeg was om te dromen 
. Het is ook moeilijk te bevatten. Wat ga ik allemaal zien? Ervaren? Leren? 
