Het Brienzermeer. De Griessbachwatervallen. Als deze twee bezienswaardigheden nog niet op je Bucket-list stonden, zet ze er dan nu op. Onmiddelijk. Alsof de azuurblauwe zee op zichzelf nog niet adembenemend is, geeft een boottocht op deze plas ook nog eens toegang tot de Greissbachwatervallen. Na een (te) korte vaart, nam ik een klein treintje naar Hotel Griessbach om van daaruit naar de top van de waterval te wandelen. Twee uur later stond ik bovenaan op een berg, met het mooiste zicht aller tijden. Een helder blauwe zee, een witrood sprookjes-hotel, omringt door bossen en een waterval aan mijn voeten. Het is op zo'n ogenblikken dat ik het verschrikkelijk vind dat je geen momenten kan downloaden in je brein zodat je ze nooit of te nimmer vergeet. Daar sta je dan, alleen. Geen stroom toeristen die hun beurt op de brug afwachten en daarbij veel te luid praten. Enkel ik. De geur, het geluid, het gevoel van die sloten water die naar beneden donderen... Onbeschrijfelijk. Geen foto kan zo'n moment vastleggen. Geen woorden kunnen dit beschrijven. En dat ga ik dus ook niet proberen.
Meiringen. Een ongeplande stop die zoveel meer werd. Alleen al de tocht er naartoe was opmerkelijk. Voor de eerste keer legde ik mijn eBook neer en deed ik niets anders dan...kijken. We reden door valleien, langs meren, tussen rotsen, van de ene postkaart naar de andere. Prachtig gewoon, zeker vanuit een Panoramische Coach. De zin "It's not the Destination, it's the Journey" schoot door mijn hoofd en voor de eerste keer begreep ik ze ook (al nam ik ze in deze instantie misschien wat te letterlijk). Het liefst van al wou ik uren op die trein blijven zitten en gewoon kijken met men Ipod in mijn oren, want hoe kon welke bestemming dan ook dit overtreffen?
En dan kwam ik in Meiringen.
Meiringen is een van die stadjes waar iedereen elkaar kent en vreemden die van een trein stappen nieuwsgierig worden bekeken. Toch voel je je er enorm veilig. Beoordeelt, maar veilig.
Meiringen is ook een van die stadjes die je de adem afsnijden. Een scheet klein-je bent rond in een half uurtje-en toch kom je onderweg ruines tegen, watervallen, berghutten, verborgen botanische tuintjes... Het is zo vreemd dat mensen hier effectief wonen. Hoe krijgen ze iets gedaan, omringt door al die natuurpracht?
Op mijn tocht bemerkte ik echter iets vreemd. Een standbeeld van Sherlock. Een Sherlock museum. Het Sherlock Hotel. Het Sherlock Cafe. De Sherlock Lounge. Baker Street. Adler Avenue. Nu, I'm no Sherlock, maar ik had al snel door dat er een thema was. Ik begreep eerst niet goed waar de obsessie vandaan kwam...tot ik een pijl ontdekte met daarop 'Reichenbach Falls'... ONGEPLAND was ik terecht gekomen bij de freaking REICHENBACK FALLS!!! Een leuke verassing na een al prachtige dag!
Bern. Een stad zoals er duizenden zijn...tot je het oude gedeelte ontdekt. Door 1 simpele straat in te slaan kom je plots van een grootstad, in een sprookjeswereld terecht. Kastelen met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, overdadige fonteinen, bergpasjes, blokhutten, oude mannen die diep in gedachten naar reuzeschaakstukken staren, en dit allemaal in een autovrije, serene setting. Het enige spijtige is dat er te weinig van was. Het oude gedeelte is veel te klein vergeleken met het moderne, drukke deel en aangezien ik vroeg was aangekomen, en dus tijd op overschot had, besloot ik door te trekken naar Meiringen in plaats van in Bern te overnachten.
Op het station van Bern, en daarna bij de overstap in Luzern, leerde ik een eerste zeer belangrijke les: Als je in Zwitserland bent, en je pakt het slim aan, moet je nooit, never, jamais...chocolade kopen. Op stations delen ze deze lekkernij, om de een of andere reden, lustig uit. Dus-en dit is een volledig hypothetisch geval en TOTAAL NIET echt gebeurt- stel ze delen pralinen uit aan 1 kant van het station, trek dan naar de andere kant en je vindt ongetwijfeld opnieuw uitdelers...en als dit nu, volledig hypothetisch, ook een station is met 2 verdiepen, ga dan ook naar boven en waag een derde keer je kans. Voila, een eerste tip vanuit Zwitserland! Volledig hypothetisch!
