Jägermeister doet wonderen voor de zwaartekracht. Ik voel me zo licht als een aerobed en de bodem is gelegd. Deze wordt bijgevuld met bier; onze nieuwe aanwinst op het gebied van goedkoop te nuttigen drank op zaterdagavond. Latoya kan een groot glas, voor intimi ‘een vaasje’ in een teug naar binnen werken. Ik doe het vervolgens met kleine slokjes en een dichtgeknepen neus.

Alles valt op z’n plek als Latoya flirt met een jongen die doorgaat voor Zweeds model, ik word uitgenodigd voor een after party pour deux, Jenny bijna van haar barkruk valt en Bonnie in de rij staat voor een nieuw glaasje rosé.

Als we er net lekker in komen hoor ik de kaskraker van een deun ‘Het is tijd om de laatste slok te drinken, het is mooi geweest , de barman wil naar huis. De muziek speelt de laatste keer ons liedje, vandaag ben jij de bob dus kom ik veilig thuis’. En terwijl ik de tekst tot mijn, door alcohol verschrompelde, brein door laat dringen, realiseer ik me dat Wolter Kroes geen flauw benul heeft van wat hij zingt. Het is wat mij betreft namelijk nog lang geen tijd voor de laatste slok. Ik ken de barman van de Vof toevallig persoonlijk en die wil echt nog niet naar huis. Bob ben ik al helemaal niet vanavond, en als ik zo’n beetje om me heen kijk, lijkt het me verstandig als we de auto laten staan.  

Het enige vertier wat ons nog rest als de tl-balken gaan gloeien is de Oriënt. Omdat we weten dat variatie in je voedingspatroon van belang is proberen we elke week iets nieuws. Latoya fleurt haar kapsalon op met pindasaus en Karin probeert de kaasburger zonder kaas.

Terwijl Jenny onze restjes naar binnen schuift lopen wij vast naar buiten. We passeren het Zweedse model en terwijl Latoya haar mooiste lach probeert zegt hij op romantische toon: ‘Doei’. Latoya is zeer onder de indruk.

Ik zeg altijd maar zo; een mens heeft niet veel nodig blijkt, zolang er een zweeds model aan de horizon prijkt.