|
Ik rook sigaren zonder ze te roken
en ik denk als verschillende roeiers
zonder gelijkmatigheid
Hoeveel ik is van mijzelf en niet van een ander?
En hoeveel ik-en moet je zijn vooraleer je ik kunt zeggen?
Hoeveel anderen blijven er dan nog over?
Geen antwoorden breken door
de metafysische muur die mijn denken is
en mijn woorden zijn slechts
een klein stukje vlees
aan het geraamte van het leven
ik laat slechts weinig botten kraken
en ik weet het
Ik rook een sigaar alsof hij niet
werkelijk aan is en de as verdwijnt
zoals ik wegwandel uit een herinnering
die niet bestaat
en wat rest van mijn leven
zijn de stiltes in de asbak
zoals er niet meer in een la zit
dan wat ik er heb ingestopt
en ook de muur weet ondertussen
niets beter te verzinnen
dan recht te blijven staan
Zo wordt de betekenisloze wieg
van al dat ik-volk, waarin het leven
zich bij het ontwaken uitrekt
op het einde als brandhout gebruikt
niemand ontsnapt aan de as
en ik weet het
Maar net zoals mijn koffie
melk noch suiker verdraagt
zo draag ook ik het leven
zonder verlichting
Ik ga niet wachten tot de blaadjes
vanzelf vallen, nee, ik trek
ze er liever zelf af
Het is een ander ik uit de veelbeukige kathedraal
die ik ben die het vizier nu op mijzelf richt
Ik wil de binnenkant van de waarheid zien
en elke komma die ik plaats is het twijfelen
van de trekker van een revolver en uiteindelijk
zijn deze woorden slechts een uitgestelde zelfmoord
ooit zal mijn mond een graf voor woorden zijn
Maar mijn woorden zullen niet zinken
dankzij de reddingsboei van dit gedicht
hoewel ik jaloers ben
op de woordenschat van de stilte
maar zwijgen is niet minder stil
en ik weet het.
Ik rook het leven en ik blaas
het al geeuwend uit mijn lijf
en wat de asbak vult zijn
slechts nog deze hersenspinsels
27-08-2011 om 23:14
geschreven door Keen Tunnies 
Categorie:woordenmodder
|
