|
als je het liefelijk kan, sla mij dan
met twijgen vol twijfels tot zwijgen,
want gesprekken zijn steile bergen
die nergens toe leiden,
het zijn de woorden die verkruimelen
tot fossielen van onzekerheden,
enkel gevoelsgranaten
raken hun doel.
als je het liefelijk kan, strijk dan
de verwarring uit mijn haren,
zodat ik niet langer een boom ben,
die dode winden vangt, een galg
tussen de vertakkingen van het leven.
als je het liefelijk kan, schreeuw mij
dan dichter bij uw verten,
ook al weerkaatst de echo
wat reeds afwezig is,
weet dat ik, achter uw tralies,
met koolzwarte ogen,
eenvoudigweg besta.
27-08-2011 om 18:35
geschreven door Keen Tunnies 
Categorie:woordenmodder
|
