Beste,

Vandaag zijn we donderdag 2 april. Over wel geteld 1 week stap ik hier rond 8 uur terug de vlieger op richting België.

In deze laatste week staan er mij nog 4 seminarie dagen te wachten. Waarvan wij op 1 daarvan zelf ook een presentatie moeten doen. Gelukkig mogen wij dit in het Engels doen. Wanneer we dit in het Frans moesten doen.. Tja.. ik vermoed dat dit eigenlijk niet goed zou zijn overgekomen. Dit zou vanbuiten geleerd zijn en deels afgelezen worden. Waardoor de spontaniteit volledig weg is.

Momenteel zit ik in mijn kamertje op het appartement met een regenbui buiten. De laatste dagen regent het dagelijks. Het regenseizoen is dus begonnen.. Wat wil zeggen dat de Rwandese ook last hebben van Maartse buien en Aprilse grillen.. J

Gisteren was het onze laatste stagedag en onze evaluatie.. In de voormiddag hebben we nog gewerkt aan papierwerk.. (tja hier moet dat jammer genoeg ook gebeuren, het lijkt soms zelfs meer dan het werk dat je in België moet doen voor stage..)

Waarna we naar het ziekenhuis zijn vertrokken om onze laatste spelnamiddag met de kinderen voor te bereiden en ook onze evaluatie.

Ik kan zeer kort zijn over de evaluatie.. Deze was GOED!! JEEJ.. Kathleen is geslaagd voor haar stages.. WIIEEEEE!!!

De laatste keer spelen met de kinderen. Het was fijn, alleen wat jammer dat er veel grote bij kwamen deze keer en die lachten voortdurend waardoor het voor ons niet zo fijn was. Wij wisten niet waarom ze lachten en ze brachten zo soms de kinderen in de war..

Maar toch was het ergens moeilijk om afscheid te nemen van de kindjes die er van bij het begin al bij waren. Zawadi vooral en ook de Louis (we kennen zijne naam niet, en hij is véél te moeilijk om te onthouden.)

Maandag was onze laatste therapiedag. Het afscheid was niet zwaar vermits dit nog moet komen. Op het seminarie worden enkele kinderen gediagnosticeerd en behandeld door Eddy. Dit zijn toevallig ook onze kinderen. Dus zaterdag en zondag ga ik het zeer moeilijk hebben.. Om afscheid te moeten nemen van hen.. Voor Gizel en Pascal ga ik zeker wenen. En als Gentil begint dan ga ik het ook moeilijk hebben.

Maar Gizel heeft mijn hartje gestolen. Als je me in België over haar zult horen vertellen zal je direct merken waarom..

De laatste dagen is het zeer moeilijk om op internet te geraken. Vandaar dat dit waarschijnlijk mijn laatste blog-bericht zal zijn. Geniet nog van het weekje dat ik hier zit. Want daarna ga ik je bestormen met al mijn verhalen.. J

Groetjes

Vanuit het regenachtige en koude Kigali (18°C)

Kathleen

Ps.: blij dat het einde in zicht is want ik mis echt veel mensen..

Maar als ik thuis ben ga ik Rwanda missen.. Raar zulk dubbel gevoel..

02-04-2009 om 17:29 geschreven door Kathleen  

Ieps,

T’is weer een tijdje geleden dat ik tijd heb gevonden om iets op mijn blog te schrijven..

Jef is nu terug in België, dus je zou denken dat ik dan meer tijd heb om iets op mijn blog te schrijven. Wel eerlijk gezegd is het druk druk.. Het is onze laatste volle werk week, het eindwerk vraagt veel werk, de afronding van onze stage, een verhuis naar ons appartement,…

Maar even iets vertellen over de laatste dagen..

Vrijdag hebben we onze eerste Engelse les gegeven. Dit was moeilijk.. De kinderen bij ons horen regelmatig Engels, in liedjes, op televisie, … Ze hebben dus de klank al mee.

Maar deze kinderen helemaal niet. Wat het soms wel grappig maakt bij hun uitspraken.

In het weekend zijn we naar het Akagerapark geweest. (op safari). Dit was geweldig mooi. Al heeft het wel geregend tijdens onze trip en zijn er vele aapjes in de bomen gaan schuilen.

Maar de zebra’s, de giraffen, de antilopen en de buffels waren prachtig. En zo dicht bij dat je kon.. Niet te geloven.

We hebben zelf op 7tal meter gestaan van de nijlpaarden. Deze lagen relaxt in het water, en af en toe ging er eens ene recht staan en zich ergens anders leggen.

Jef heeft ook op een 6 tal meter van een krokodil gestaan.. We zegen enkel haar ogen en een topje van de snuit.

Het was een mooie ervaring..

Gisteren heb ik Jef terug op het vliegtuig gezet. Dit was opnieuw afscheid nemen. Maar deze keer heb ik niet geweend. Flink hé..

En nu gaat het pas snel gaan. Zaterdag komen de eerste docenten aan, dan dinsdag de volgende en donderdag de laatste. Vrijdag start het seminarie. (waar ook wij iets gaan moeten vertellen.. STRESS)

En dan de donderdag erop vliegen we terug naar België..

Toch snel..

Groetjes daar in het Koude België..

Katarina

26-03-2009 om 07:45 geschreven door Kathleen  

Hey

Jef hier die even tot jullie het woord neemt. Ik heb wat blogspace van kathleen overgekocht zodat ik ook even mijn indrukken aan jullie kan overmaken.

We zullen beginnen bij het begin.

Jeeeeeeeeeej ik ben aangekomen ;)

…en zelf al mijn bagage was er!. Buiten dan zowat de halve inhoud van mijn toiletzak omdat de mensen van de Brussels Airport Security mij er technisch toe in staat zagen om met wat douchegel en deo een vernuftig springtuig in een te flansen. Van een kleine overschatting gesproken, maarja ik zal het maar als een compliment aanzien hè.
(En ja ik weet dat ik waarschijnlijk één van de eerste ben die zou moeten weten wat eigelijk wel en niet mee aan boord van vliegtuig mag, maar dit was mij dus toch even ontgaan.)

Tijdens de vlucht heb ik toch nog misbruik gemaakt van mijn “privileges” door even plaats te nemen op de jumpseat in de cockpit (dit echter niet voor eerst grondig door één van de cabine bemanningsleden te zijn gefouilleerd) alwaar ik van mijn eerste Afrikaanse zonsondergang kon genieten.

De rest van de vlucht verliep quasi rimpelloos en in Kigali wachtte mij een warm onthaal (dit slaat zowel op de mensen als op de temperaturen ;))

De volgende dag vertrokken we reeds richting Kiningi (een goede 120km van Kigali) tegen de Congolese grens voor onze afspraak met de Gorilla’s.

Deze rit -eerst met de bus, later in een kleiner busje en vervolgens achter op de brommer- was mijn eerste kennismaking met het echte Afrika.

En dit was toch wel een cultuurshock voor mij. Vooral enigste blanke in de zwarte massa zijn voelde echt raar aan.

Ik was dan ook zeer blij dat ik vergezeld was van 2 Afrika ervaringsdeskundige (Geertrui en Kathleen dus) die daar geweldig hun plan trekken.

Ik zou zelfs durven zeggen dat ik een andere Kathleen ben tegengekomen dan die 2 maanden geleden vertrokken is: vele mondiger (in het Engels, Frans en zelfs enkele woorden Kiyarwanda!) en met meer durf. (nu moet ze zich niets in haren bol gaan halen hoor, ik heb nog steeds het laatste woord in onze relatie hè ;))

Ik was dus maar al te blij dat we na deze voor mij toch wel bewogen dag aankwamen in het guesthouse. Waar we vroeg gingen slapen, want wie gorilla’s wil zien moet vroeg opstaan!

Dat vroeg opstaan weinig heeft te maken met het dagritme van die apen zelf maar eerder met het opportunisme van ons de toeristen. Iedereen wil namelijk de “Suza” groep zien (waarom juist weet ik niet helemaal, waarschijnlijk omdat dit moeilijkst berijkbare groep is en de mens over de sadistiche eigenschap beschikt om nu net het meest onberijkbare het allerliefste te willen verwezlijken) en er worden slechts 8 personen per dag voor deze groep toegelaten (voor héél het park 32/dag)

Om een lang verhaal kort te maken zijn we er na overgeslagen onbijten,kop/munt duels, en een Zwitser die helemaal tegen de geest van z’n nationaliteit in voor één keer eens niet aan de eeuwige neutraliteit bleef vasthouden toch in geslaagd een groep van 7 + gids te vormen die als eerste in 2 weken de Suza’s zouden mochten bezoeken.

Na nog een rit van ongeveer 3 kwartier per 4x4 kwamen we aan bij de voet van de vulkaan. Hier voegden zich nog 2 Rwandese militairen bij de groep die ons tijdens de toch zouden beschermen (vraag me nu niet waar tegen ze ons moesten beschermen, gorilla’s met een ochtendhumeur ofzo??)
Van hier uit klommen we te voet verder naar de ingang van het park…onze verdere tocht naar de gorilla’s ga ik hier niet meer uitgebreid aan bod laten komen daarvoor verwijs ik naar kathleen haar bericht hieronder of Geertrui haar blog: http://geertrui.aroundtheglobe.be .

Ik kan alleen maar zeggen dat ik dit een geweldige en unieke ervaring vond en dit waarschijnlijk de enigste keer in mijn leven zal zijn dat ik zo dicht en oog in oog met een wild dier van dat kaliber kon komen.

De dag daarna was een rustig dagje ronddwalen in Kigali waarbij vooral “Kamp Kigali” (hier is een memorial opgericht op de plaats waar in ’94 10 Belgische Blauwhelmen vermoord werden) een diepe indruk na liet.

Woensdag vertrokken we richting Kibuyé voor om enkele dagen aan het Kivu meer te verblijven (dit meer vormt in het zuid-Oosten de grens met Congo)

En ook hiervoor verwijs ik voor het volledige verhaal naar hierboven reeds vermeldde blogs. Het opmerkelijkste dat ik hiervan onthoud is dat reizen in Afrika toch steeds weer een belevenis is.

Dit weekend heb ik het vooral heel rustig gedaan… (beetje ziek/moe)

En voor morgen en volgende zien we wel wat het verder.

Voor het vervolg gewoon Kathleen en Geertrui hun blog blijven volgen hè

Groeten

Jef

15-03-2009 om 20:11 geschreven door Kathleen  

Hoi hoi,

Op zaterdag is Jef toegekomen JEEEEEEEJ!!!

Zondag hebben we 3uurtjes een half in het busje gezeten richting ons guesthouse.. En ja maandag zijn we om half 6 opgestaan. Ik heb snel snel ontbeten en ben dan samen met Till (nen Zwitster) richting het verzamelpunt voor de Gorila's. Dit ligt op 100m van ons guesthouse. We wilden het meeste van ons geld eruit halen. Waardoor we de verste groep gorillas wilde zien. Maar dit wilt eigenlijk iedereen die goed te been is en niet te oud is.. Vandaar dat we er vroeg voor iedereen moeten zijn zodat wij deze groep kunnen zien. En ja we waren er als eerste daar en we konden naar de groep Susa gaan. Dit zou 4 uur heen wandelen zijn..
De tocht heeft uiteindelijk maar een 2 uur heen geduurd. Al een geluk want de tocht tot aan het park was zwaar.. Geertrui heeft hier een beetje afgezien. Op het einde had ze het zo zwaar dat ze bijna begon te hyperventileren.. In het park heeft onze gids haar bij hem vooraan genomen. Bij elke stop vertelde hij me met zijn duim hoe het met haar ging. Gelukkig ging de duim meestal omhoog en soms een beetje schuin maar wel nog boven het midden..

Eigenlijk in het park zelf wandelde we echt in een jungle. Gewoon tussen het groen door, over de boomstammen, tussen de struiken, … Er was een klein weggetje en soms zag je jou voorganger niet meer lopen. Wel vies..

Nog geen 20min in het park gewandeld te hebben waren we al bij de Gorilla’s. De groep was aan het dalen en we hadden dus een beetje geluk dat we niet te ver moesten.

Bij de gorilla’s was het geweldig. Ze passeerden ons op nog geen 10cm. Ze deden gewoon verder met hun dagelijkse bezigheden: eten, spelen, vlooien vangen van elkaar, proberden de liefde te bedrijven als den grote baas het niet ziet of hoort, in de bomen klimmen, …

Het was een bangelijke ervaring. Op een gegeven moment was ik de tweeling aan het filmen en hoorde ik van alles in de struik voor mij.. Ja der passeerde nen Gorilla.. Wel even verschieten hoor..

Deze 9^de maart ga ik niet snel vergeten..

De rest van de week hebben we nog een 3dagen doorgebracht in Kibuye aan het Kivu meer. Mooi dat het daar is.. We zijn met een bootje naar één van de eilandjes gevaren. Daar zaten we helemaal alleen. We konden er dus zwemmen, we kregen er ’s middags nen vis met frietjes en we hebben er ananassen gezien. Dit waren echt 3 relax dagen.

Hoewel de 3^de dag vandaag dus de terugreis eigenlijk niet zo geweldig was.. Onze heen reis was al niet geweldig. We zijn heen gereden in een busje van 3 op 1,5m.. Wij zaten op de achterbank met 4 mensen. En dit voor 3 uur lang..

Voor onze terugreis hadden we besloten een andere busmaatschappij te nemen. We zaten op een grotere bus. We zaten achteraan met 4 op de achterbank van een grote bus.

Maar na nog geen half uur stopte de bus en moesten er nog mensen bij. Blijkbaar een foutje gemaakt bij de telling want er moesten meer mensen op dan er plaatsen waren dus we zaten plots met 6 (+ een kindje op de schoot van haar mama) op de achterbank.

Dit was nog niet alles. De vrouw voor Geertrui was aan het overgeven. En dit was al een hele tijd, ze had een kindje op haar schoot en ze zag er echt niet goed uit. Ik heb haar een grotere plastiek zak gegeven en haar kindje op mijn schoot genomen. Nu kon zij slapen en er een beetje boven op komen. Dus we zaten plots met 8 op de achterbank waar je met 5 normaal opzit.

De vrouw naast de zieke vrouw was ook regelmatig aan het overgeven, maar zij deed dit uit de raam. En de vrouw die bij ons op de achterbank zat gebruikte haar handtas. Ik had geen extra plastiek zak bij anders had ze die wel gekregen hoor..

Ik was al blij dat ik die ene dame heb kunnen helpen. Haar kindje vond het in het begin niet echt fijn, maar hij viel al snel in slaap. En tegen het einde van de bus rit heeft hij met een ballon kunnen spelen.

Vandaag verjaard Jojo, het kindje van Bati (nen bewaker van Manu en Rita). En we geven een verjaardagsfeestje.. Leuk hé

Senne ik feest nu ook al wat mee voor jou verjaardag hé (Nonkel Willy voor de jouwe ook hoor)..

Veronik en Larisa: Ik denk toch dat jullie zwakke darmpjes hebben want diaree zie ik hier toch niet zo vaak hoor..

Morgen nog naar de markt en uit eten en dan begint maandag de stage weer hé..

Groetjes Kathleen

13-03-2009 om 19:26 geschreven door Kathleen  

Hoi hoi,

Even een klein Afrika verhaaltje waar je vééééééééééééél tijd voor moet hebben.

We kregen vorige week al te horen dat we uit het huis moesten verhuizen. Er waren namelijk problemen tussen de verhuurder en de huurder. Tja daar kunnen wij niets aan doen..

Zondag avond trokken we terug in het gasthuis omdat Sam daar ook nog was en het is handiger om daar te zitten want dan kunnen we beide op het internet.

Op maandag avond horen we dat we dinsdag naar een hotel gaan verhuizen. Ze hebben nog geen nieuw gasthuis.

Jeej naar een hotel dat is ook is fijn..

We moeten klaar staan om 6 uur ’s morgens dan komen ze ons oppikken om ons naar het hotel te voeren. We horen ook dat ze 1 van onze maaltijden zullen betalen vermits we in een hotel onze eigenpotje niet kunnen koken. Joepie!!

We hadden al een vermoeden dat ze er niet op 6 uur zouden staan. We stonden op rond half 6, maakte onze rugzakken en gingen tegen 6 uur ontbijten. Rustig nog ons brood toosten, thee zetten en op ons gemak eten.

Maar tegen 7 uur was er nog niemand. Rond half 8 kwam Clair, de vrouw die moest zorgen dat alles in orde was met het huis. Ze vertelde ons dat de auto die ons naar het hotel moest brengen pas tegen 9 uur zou komen.. Lap hé nog anderhalf uur wachten.

Tja we belden dan maar naar stage om te zeggen dat we vandaag niet meer konden komen. We hebben het gelukkig kunnen verzetten naar vrijdag.

Maar naar welk hotel gingen we.. Claire wist het ook niet, niemand wist het. Ondertussen waren ze alles aan het inpakken en hadden ze het internet al komen afsluiten.. Dus nu was het wachten geblazen. Zeker omdat ik de dag ervoor mijn boek had uitgelezen…

Het werd 9 uur de auto was er nog niet. Het werd kwart na, Sam belde hem op en hij zij dat hij er tussen nu en 10 uur wel zou zijn. Dan denk je: “dat zal wel 10 na 10 zijn.” En het werd 10 uur, het werd kwart na 10, half 11, kwart voor 11.. we werden ongeduldig.. Wat wil je als je al van half 6 wakker bent..

Claire belde nogmaals en hij ging er binnen een half uur zijn..

Zo goed als we zijn bleven we wachten.. Rond 11.45 uur hadden we er genoeg van. Geertrui belde naar Rita.. Zij moest ons maar komen oppikken en dan zouden we later op de dag wel bellen en vragen naar waar we moeten. Want onder tussen was het al geen hotel meer maar een ander gasthuis. Maar waar dat gelegen was wist niemand. Dus een taxi nemen was geen optie.

Rita had bezoek maar ze zou er binnen een half uurtje zijn. En Rita weet wat een half uur is..

We brachten rond 10 na 12 onze spullen naar boven. En toen schoot men in actie.. Plots was de chauffeur daar, hij wist nog wel niet naar waar we moesten. Hij ging met ons naar KHI (de school) om daar de sleutel te gaan halen en het adres te weten zien te komen.

Hier hadden wij geen zin meer in. Sam bleef bij die kerel en we gingen hem straks wel bellen, zodat hij ons kon zeggen waar het was..

Dus we hadden bijna 7 uren gewacht.

We weten dat de Afrikanen hun tijd nemen.. Maar dit..

Verder die dag hebben Geertrui, Rita en ik mijn nepharen verwijderd.. Dit was ook een heel karwij.. We hebben er met z’n drieën een 4 tal uurtjes aan gezeten. En dan was de poedel klaar..

Daarna zijn we Sam gaan oppikken. En eerst samen iets gaan eten. (Vermits ik maandag ziek was had ik zowel maandag als dinsdag nog maar enkel brood gegeten.)

Aan tafel merkten we al dat Sam de plaatst maar niets vond. Hij vond de buurt maar niets en het huis nog minder.. Dat voorspelde niet veel goeds..

Toen we naar daar reden was het al donker en de omgeving deed me aan één van de achterbuurtjes in Antwerpen denken.

Wanneer je ons appartementje binnen komt lijkt het op het eerste zicht allemaal heel goed in orde. Zoals Geertrui zegt: “precies een appartement aan de dijk van Oostende”

Maar dan.. we hebben maar 1 pot om met z’n drieën te koken, er zijn geen muskietennetten, er is geen filter om het water te filteren, geen internet (wat ze beloofd hadden) & er komt heel even water uit de kraan en dan stopt het..

Dus ja daar zaten we dan.. Wat een dag.. Geertrui was zo moe dat ze als een blok in slaap viel.. Ik heb even met de hele situatie gelachen.. Het komt wel goed.. En ja dit is Afrika.. Het lijkt allemaal goed maar eigenlijk is er zeer weinig in orde.

Gelukkig was er ’s morgens wel water.. Maar Geertrui was nog steeds niet gelukkig.. En dan heb ik ze maar in het zwembad gesmeten van een hotel.. Want daar flikkert ze van op.. Daarna nog een goeie piza en ze was weer de oude. Het was nog maar voor 2 nachten en dan gingen we naar Manu en Rita dus.. Dat kunnen we wel aan..

Maar dinsdag avond was ik aan de cake bezig, en aan het knutselen en plots: POEF de elektriciteit weg.. Blijkbaar de cash power op..

Vermits ik al in mijn pyjama rondliep zijn Geertrui en Sam samen op pad gegaan voor nieuwe cash power. Ik heb me dan in de deur opening gezet, zodat ik met het ligt van de gang verder kon werken aan de deeg van de cake en aan mijn fotowerkje.

Na een klein halfuur was er weer licht.. Jeej.. Maar opnieuw rond 8 uur was er weer geen water. Dat is iets wat ik nog altijd niet snap..

Maar swat..

En gisteren avond was het niet de Cash Power maar iets heel anders.. We zaten zonder stroom vanaf half 8 tot 10uur. Dus koken met kaarslicht, lezen met kaarslicht en foto's trekken om de tijd de bestrijden..

Groetjes en tot binnen enkele dagen voor mijn eerste vakantie verhalen..

En ja ik had je gezegd dat je vééél tijd nodig had hé..

(maak nog even tijd voor een berichtje achter te laten.)

Kus

Katreen

06-03-2009 om 15:58 geschreven door Kathleen  

27-02-2009 om 00:00 geschreven door Kathleen  

ieeeeps,

Mijn weekend zit een beetje vol maar toch even een gaatje gevonden om jullie er al iets over te vertellen..

Vrijdag avond zijn we in carewash iets gaan eten. Het was er fijn en gezellig. Er was fijne muziek op de achtergrond, soms Afrikaanse en soms ook oude songs van bij ons.. Dus fijne muziek, je wilt er direckt op gaan dansen..
We hebben Afrikaans eten bestelt.. ribbetjes van een geit & dan nog 2 andere dingen.. Een wite kegel.. Hierin zat eigenlijk niet veel smaak. Ik heb er dan even de rode saus over gegoten voor wat extra smaak.. Man man dat doen we dus niet meer.. HOT.. gelukkig had ik een biertje zodat ik het met alcohol kon blussen.. Fjuw..
Het 2de andere ding leek op een bol groene puree. En het smaakte naar spinasiepuree. Dus dit was wel lekker..

Nadat iedereen iets gegeten had zijn we naar een dancing gegaan. Omdat iedereen toch al vanop zijn stoel aan het dansen was, en we soms met z'n allen rond de tafel zijn gegaan.

In de dancing was er in het begin niet veel volk dus we konden goed dansen op best wel Westerse Muziek. Ook de mensen dansten zelfs meer Westers dan wij dat deden. Maar na een uurtje kwam er veel volk en voelden we ons niet meer op ons gemak. Je weet hier niet welke signalen je geeft door met iemand te dansen. En hoe worden deze signalen opgevangen?
Zelfs de kerels waar we bij waren kwamen soms nogal dicht.. Ookal weten ze dat we een vriendje hebben (en dat ik op trouwen sta )
Dus we hebben dan maar besloten om een taxi naar huis te nemen. Wat ook een goed idee was, het was al 1 uur en we moesten er vandaag om 6.30u vertrekken om naar Gyseni te rijden.

En ja deze morgen word ik wakker en denk ik.. Man het is al licht, Geertrui ging me komen wekken als ze uit de douche was.. Ik kijk op mijn horloge en zie 10 na 6.. Lap die heeft zich overslapen..
Dus ja in speedtempo ons klaargemaakt en dan naar boven wandelen om een motoke te nemen tot aan de busplaats. Dan 3 uur en half op de bus, waar me meegezongen hebben met de muziek van Westlife, the backstreat boys, ...
En daar is het meer.. Super mooi.. We gaan naar een hotel om daar op het strand te kunnen.. Man daar waren veel blanke mensen.. Strekewijven maar ook best wel knappe kerels..
Ik heb samen met Geertrui onze 2 collega's zwem les gegeven.. Super.. Ines was er bijna meeweg.. "Frog - open - claus" .. appart kon ze de bewegingen zeer goed.. Maar dan armen en binen samen.. dat was wat moeilijk. Diane had te veel schrik, ze bleef vooraan in het water en oefende gewoon wat..
Verder heb ik mijn touw boven gehaald en heb wat op de strook hard zand gesprongen.. Fijn, echt fijn..

Een relaxte zaterdag.. Echt de max..
Dan nog 3,5 uur terug.. en ja we hebben het laatste uur gezongen achteraan in de bus.. Wel in het Nederlands maar swat..
Op kot merkten we dat we zeer hard verbrand zijn.. dus Awie als ik sebiet in mijn bedje ga liggen..

Morgen gaan we naar de kerk.. En komen Diane en haar zus Devina op bezoek we gaan ze leren goochelen met brood.. ..
En ja we gaan cake maken.. En ja nog wat voor school werken..

Geniet van jullie weekend en als ge naar zee gaat.. Denk aan de zonnecréme... oeps het is nog niet warm genoeg zeker..

Groetjes
Cathy..

21-02-2009 om 00:00 geschreven door Kathleen  

Hallo daar,

De heimwee steekt de kop op.. Maar gelukkig kunnen we hier nog kindjes gelukkig maken.. En maakt dit onze dag goed..
Gisteren was er een patiëntje van ons dat de dag van zijn leven heeft meegemaakt..
Hij heeft van Manu en Rita een stoel gekregen voor op school.. En deze gingen we vandaag brengen met de auto.. Stel je voor je mag met de auto naar school en je stapt daar uit met 2 muzungus.. Dat is toch geweldig niet..

Maar voor we daar waren hebben we nog een hele lange weg..
We gingen met een super gevoel naar het ziekenhuis.. Ons kindje was er al.. Hij glunderde.. De auto was geregelt en was er.. We gingen zijns stoel halen en wilde deze naar buiten rijden.. Plots moesten we vlak voor de poort blijven staan.. We hadden geen papier voor de stoel.. Dus hij mocht niet naar buiten..
Dianne de dame die deze papieren moet klaarmaken was vandaag ziek.. Lap..
De secetaresse van de directeur dacht dat ze dit ook kon.. Maar blijkbaar niet.. Ze belde Dianne.. De stoel was blijkbaar nog niet betaalt.. Maar er was ook nog geen factuur dus die kon nog niet betaald zijn..
Ondertussen rijdens ze de stoel terug naar binnen.. Pijnlijk, zeker voor ons patiëntje.. Hij had er echt naaruit gekeken..
Dan hebben ze de factuur opgestelt (wat al veel langer had gebeurt kunnen zijn want de stoel was al een tijdje af..), dit duurde ongeveer 20 min. Wij hebben de stoel dan betaald. En dan moest er nog een papier opgemaakt worden om met de stoel naar buiten te kunnen.. Dit duurde dan nog eens een 10 min.
En dan konden we eindelijk terug de stoel gaan halen en hem in de auto stoppen.. JEEEEJ..

In de auto was ons patiëntje super gelukkig.. En toen we dan het schoolplein opreden en de hele school naar hem en ons keek stond hij te stralen.. We brachten de stoel naar de klas, daar hebben we een stande ovatie gekregen en nen "goodmorning" in koor, zoals het hoort bij hoog bezoek..

Hierna zijn we nog tot bij zijn huis gereden. En daarna nog tot aan het naaiattelier gewandeld hand in hand met hem om zijn uniform te bestellen..

Dit was een zalige dag.. Dit jongen gaat deze dag niet snel vergeten en ik ook niet..

Maar jammer genoeg steekt dan 's avonds de heimwee de kop op.. Geen internet op kot.. Maar wel 2 lieve Canadesen die ons met de taxie mee nemen naar het internet café.. Waar we bij het drinken van 1 drankje een gratis uur internet krijgt.. Zelfs dit hebben we getrackteert gekregen..
Lief hé.. en super goed voor mij.. want dan kon ik even met het thuisfront babbelen..

Vandaag niet veel speciaal gebeurt dus ja dan moeten jullie ook niet veel meer lezen hé..

Groetjes Katharina

Frank nen gelukkige 45ste verjaardag vrijdag.. 3 dikke kussen vliegen nu over.. SMAK SMAK SMAK

18-02-2009 om 17:27 geschreven door Kathleen  

15-02-2009 om 19:26 geschreven door Kathleen  

Dag België,

Eerste even melden dat het tussen Geertrui en mij enorm hard klikt..

momenteel zit ik bij Manu en Rita.. Thuis in Rwanda dus..

Woensdag ben ik een dagje alleen op stage geweest. In de voormiddag heb ik me nuttig gemaakt met het maken van speelgoed uit nuttenloos materiaal. Ik heb een knikkerbaan gemaakt met flesjes, een memory & dominospel uit karton, voorbeelden van vouwfiguren zoals een bootje, een hoedje, ... & ik het een ontwerp gemaakt voor speelplaten (dit idee hadden Geertrui en ik al..)

In de namiddag ben ik met de gehospitalizeerde kinderen memory gaan spelen en heb ik ze een bootje en een hoedje leren vouwen. Het vouwen was zeer moeilijk.. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ze dat nog nooit gedaan hebben.. Maar ze vonden het heel leuk.
Verder heb ik deze week voor de 4de keer mijn email adres gegeven. Dit geven we makkelijker dan onze nummer. Want vele onder hen hebben eigenlijk geen internet of mail adress.. Dus dit lijkt ons beter..

En ik heb donderdag 5 uur en een half moeten stilzitten. Met even een 20 min. stress er tussen..
Ik heb net mijn haar laten vlechten.. En ze gebruiken hier dus extra (plastiekachtig) haar om het sterker te maken. En ja na ongeveer een 3uur en half was haar extra haar op.. Het was al half 8... Ze ging nog even snel op een nieuw pakje haar.. Maar ze bleef langer als 10 min weg.. Ik kreeg schrik.. Voor het zelfde geld vind ze geen haar meer en dan sta ik hier wel zeer mooi..
Gelukkig kwam ze na een volgende 10 tal minuten terug.. Dan nog een 2 tal uurtjes en ze zei dat ze klaar was.. De afwerking was voor vrijdag..

Vrijdag rond half 5 ging ze komen.. Rond 5 uur was ze nog niet te zien.. Half 6 nog niet.. Ik maak me nog geen zorgen het is Afrika.. Dus ja te laat komen is hier de gewoonte.. Maar rond Half 8 heb ik Bati (de bewaker van Manu en Rita) gevraagd om haar even te bellen.
Tja vandaag ging het niet meer lukken het was te moeilijk.. Dus spraken we af voor vandaag en om 7 uur 's morgents..
Ja om Zeven uur op nen zaterdag.. Ik word hier altijd rond dat uur wakker dus voor mij geen probleem..

Maar deze morgen om half 7 had ik de was al opgeplooit en zette ik mezelf in de zon met mijn boek al wachtende op haar. Plots kreeg Rita telefoon van Bati en hij vertelde haar dat ze er binnen 30 minutjes ging zijn voor de afwerking. Afwerking..
Man dat had ze den donderdag ook kunnen doen.. Ze heeft mijn haar nat gemaakt met kookend water en ze heeft er enkele sprietjes haar afgeknipt.. Nog geen kwartiertje werk..

Ach ja..

Vandaag een dagje niets doen.. Rustig wat lezen en van de zon genieten.. Morgen rijden we normaal gezien met Rita (onze mama hier..) naar ergens.. Ik weet niet goed naar waar maar swat.. We gaan een beetje van het land zien..
En dan morgen nog wat eindwerken en hopenlijk alles kunnen doorsturen..

Jef en Kitty:
Ik heb het weglopen van het water getest in de keuken.. Daar liep het recht naar beneden omdat de afloop de groot is denk ik.. En buiten loopt het dus wel degelijk hier tegenwijzersin.. En wij zitten dus maar 2° op het Noordelijk halfrond..(Oeps Zuidenlijk ;) --> Dank u Jef)

Groetjes tot het volgende bericht..

12-02-2009 om 00:00 geschreven door Kathleen  

Hoi alweer,

Zondag zijn we naar Nyanza en Butaré geweest..
Hiervoor hebben we de busjes als transsportmiddel gebruikt.. Ik ben ervan verschoten hoe georganiseerd deze zijn..
Je kijkt op de borden naar waar welke busmaatschappijen allemaal rijden. Dan als je weet welke maatschappij er rijd naar waar jij wilt ga je binnen naar de bali. Daar vraag je hoeveel een ticket kost en wanneer de bus vertrekt. Dan zeggen ze de uren dat de eerst volgende bus vertrekt waar er nog plaats op is. Je kiest een uur en je koopt je ticket.
Simpel hé.. Ze hebben achter de bali ook een telefoon en hiermee zeggen ze door hoeveel personen er al op de bus zitten, want de bus maakt nog 1 stop waar er nog personen kunnen opstappen. Dus ze communiceren hoeveel plaatsten er nog vrij zijn..
Slim gezien toch.. En de bussen vertrekken optijd.. Als iedereen er optijd is vertrekt hij zelf vroeger.. Goed hé..

We hebben 2 uur vanuit het busje kunnen genieten van het prachtige heuvellandschap richting Nyanza.. En ja de heuvels ze zijn om van weg te dromen zeker wanneer je vanuit Kigali wegrijd tussen de natuur..

In Nyanza hebben we het paleis van de koning bezocht.. Het paleis zelf was niet zo interessant maar de hutjes er rond.. Die waren mooi en ook leerrijk..  blijkbaar praten de moeders rond het vuur (waarop ook gekookt wordt) met hun kinderen en stellen ze vragen over wat ze dit dag gezien en gedaan hebben.. Das toch een fijn moment lijkt me..
Toen we van deze hutjes terug naar het centrum gingen hebben we een gratis busrit gekregen.. Maf hé als Muzungu gratis met de bus mee voor toch wel een 4 tal km..

Daarna hebben we besloten om nog even verder te rijden naar Butaré omdat daar een Museum is waar er eigenlijk veel over Rwanda word vertelt en waar je veel dingen ziet die gebruikt worden/werden.. Dus nog een uurtje genieten van de omgeving terwijl we naar Butaré rijden. In onze bus zat er nen kerel met een serieuze bling bling horloge (die veeeeeel te groot was), hij vroeg ons vanwaar we waren, waar we verbleven, wat we gingen doen in butaré, en nog zo van die dingen. Toen hij hoorde dat we het muzeum gingen bezoeken besloot hij om met ons mee te gaan.. Voor ons was het geen probleem zolang hij maar niet dacht dat wij voor hem gingen betalen. Dit was niet zo, hij betaalde voor zich zelf.
In het muzeum moesten we alles in het Engels of Frans lezen.. Tja in heb begin heb ik dingen gelezen maar na een 10 tal min was ik het Engels lezen al kotsbeu.. Dan las ik enkel nog de dingen die me interesseerde..
Op de weg naar het centrum kwamen we tot de ontdekking dat hij Zanger is.. Zijn naam is 'Baby West'.. Hij zingt hiphop.. En hij was onderweg om zijn cd te gaan afgeven bij de radiozender.. Maf hé..

We zijn dan ergens iets gaan eten, want het was ondertussen al 3 uur en ja we zijn in Kigali vertrokken om half 10.. Dus dan heb je honger.. Ik heb mezelf getrakteerd op een pintje.. Tja pintje.. zeg maar pint.. Das ineens 65cl..
Ma het was zeer lekker..
Als afsluiter zijn we de grootste katedraal van Rwanda gaan bekijken.. En eerlijk gezegt ik vond der niks aan..

Dan hebben we om 17.30 het busje terug naar Kigali genomen.. Maar dat was er net iets te veel aan.. We hebben er 2 uur en half opgezeten.. Maar het leken voor mij, zeker 4 uuuuuuuren.. Dan rond 20.00 uur thuis aangekomen.. en we moetsen nog veeeel voor school doen.. Maar sorry dat ging echt niet meer..
Even chatten met het thuisfrond en de oogjes sluiten..

Maandag opgestaan met een klein ochtend humeur.. Maar vanaf ik op stage was, was het helemaal weg.. De kinderen daar maken echt mijn dag goed.. We hadden vandaag 5 kinderen, en 4 van hen waren er in de voormiddag.. Dat was net iets te veel voor ons.. We hebben 1tje laten wachten tot in de namiddag.. we hebben dan van half 1 tot 1 even lunch pauze genomen en zijn er dan terug vollop ingevlogen..
Veel kindjes maar ze zijn zo lief en ja ze maken mijn dag goed..
's avonds nog geskypet met de docenten... Wat je toch vaak een extra duwtje in de rug geeft zo even met hen praten..

En vandaag zijn we weer het veld in getrokken.. Deze keer in de buurt van het ziekenhuis.. Het was vandaag zeer interessant en ik heb het gevoel dat we goei dingen gedaan hebben. vooral naar de positionering van de kinderen toe.. Je zag echt een groot verschil wanneer het kind goed gepositioneerd zat..
verder zijn we ook een school gaan bezoeken waar er kinderen met een verstandelijke beperking naar school gaan. Ze waren aan het spelen, en vandaag was de kuisdag blijkbaar. De kinderen leren hier ook lezen en schrijven, maar ze leren hier vooral huishoudelijke dingen en dingen voor op het veld. (plantjes planten enzo..) Echt sjiek..
We waren vroeg thuis waardoor we nog goed hebben doorgewerkt aan ons eindwerk enzo.. Soms moet dat..

Verder ga ik sebiet proberen te slapen.. terwijl de 2 huisgenoten naast mij nog aan het skypen zijn en muziek aan het spelen zijn..
En morge vroeg rond kwart voor 6 zetten onze huismannen de radio aan (deze staat onder mijn kamer.) Dus ja.. ik denk dak is opzoek ga gaan naar oordopjes..

Groetjes..

Jef, draait het water bij jullie in wijzerzin of tegenwijzerzin.. Ik ga morgevroeg het onze checken..

Kus
& bedankt voor de reacties..

10-02-2009 om 19:02 geschreven door Kathleen  

Ieps,

terug in Kigali, Dus Internet.. JEEEEJ..

Maandag morgent, (verjaardag van Jef) een trip van 1,5 uur richting Gahini..
We komen aan in ons gasthuis.. Hier verblijven enkel wij twee.. Een heel gastenhuis voor ons met 2.. Maar ja wat voor één..
In de zitkamer geen licht, in de gang een flikkerlicht dat meer uit als aan is.. 
In onze badkamer hebben we een toilet die je door een emmerwater en in te kieperen moet doorspoelen..
Verder staat er nog een douche in met een sproeier, maar hier komt niets uit.. Op de bodem van de douche zitten vieze beestje.. Vandaar dat wij besloten hebben om ons dan maar 's ochtens buiten te wassen met een emmer en een bekertje..
We hadden ook nog een keuken, met gasfornuis, dus dit was dik inorde.. Ook hadden we een frigo en een diepvriezertje..

De eerste avond leek ons zeer saai te worden.. Vermits het snel donker was konden we buiten niets doen..
Maar dan vonden we in onze keuken de fruitmanden.. En ja,.. we konden spelen..
We willen ook kunnen lopen met van die enorme manden op onze hoofden.. Daar gingen we dan eerst met een kleine mand en dan met de grote.. Het ging vrij goed hoor..  Tot Geertrui 2 zeer behaarde rupsen in de mot kreeg.. Deze hebben we zorgvuldig buitengewerkt met de bezem..
Na het lopen met fruit op onze hoofd hebben we ons fototoestelletje gevonden, en ja daar kan je ook leuke tijden mee beleven..

Dinsdag hebben we ons naar het meer begeven.. Zwemmen in het meer en weten dat er bij jullie sneeuw valt.. Leuk hé...
Het was zalig, niet te koud en je kon zeer gemakkelijk drijven.. Maar ja, het is een meer en daar zwemt wat in hé.. Geertrui zag in de verte iets bewegen.. het leek op een slurf.. Er zitten ergens in het meer Nijlpaarden, maar normaal gezien niet in ons gedeelte.. (Oké ja een nijlpaard heeft geen sluf dat weten we ondertussen ook wel..) Maar wanneer we het meer in het oog hielden bleken er wel meer dingen boven water te komen.. Dus besloten we maar om eruit te gaan en het water wat beter te observeren.. Jammer dat we er niet meer in durfde want het was een handig bad geweest.. Onze shampoo zat in onze zak..

Op woensdag avond werd het spannend.. De elektrisiteit werkt er met Cash power.. Je herlaat dus je elektrisiteit zoals hier je sim kaart voor de GSM herlaat.. En deze was op.. We wisten niet of de kerel die voor ons extra Cash power ging kopen er nog optijd ging graken.. Dus ja.. spannend.. Geertrui was zo snel ze kon in haar boek gedoken want die was bijna uit.. Ik had al enkele kaarsjes klaargezet, en pillampen in de aanslag.. Maar net voor het donker werd kwam de reddende engel eraan met extra cach power.. Super..
Nu konden we met licht onze wentelteefjes maken.. --> Volgens mij worden wij profs in het werken met brood, om toch niet altijd gewoon een boke met confiture te moeten eten..

Op donderdag besloten we om opnieuw naar het meer te gaan.. Waar we ons in een postkaartje bevinden.. We hebben bij iedereen nagevraagt hoe het is in het meer en of het veilig is.. Het is 'veilig'.. Dus we gaan zwemmen + een bad nemen..
Toen we eraan kwamen waren er kerels aan het vissen.. Dit was interesant om te zien.. Ze hadden een net. ene kerel zwom met het net zeer ver weg en de ander hield de andere kant van het net tegen.. Wanneer de zwemmer terug was konden ze zien wat ze gevangen hadden.. Ocharme het was maar ene vis :-s.. Ma swat.. niks aan te doen..
Wij gingen het water in terwijl de zon aan het ondergaan was.. Zeer mooi.. We voelden ons echt in een postkaartje..
We hebben deze avond, in onze slaapkamer de meeste diertjes gezien, een krekel, een spin en nog een soort wesp/vlieg.. Deze zijn allemaal verjaagd en we zijn blij met muskietennetten..

Deze week hebben we op stage geleerd hoe we een stoel uit karton moeten maken.. Dit was zeer interesant.. En hebben we Cp kindjes behandeld ook.. Ofwel komen ze allemaal tegelijk binnen ofwel komt er niemand omdat het regent en dan gaan ze slapen..
Maar Rosemary een gepensioneerde ergo vanuit Engeland, heeft ons begeleid.. Het is een super vriendelijke en spontane dame..

Dit was zowat onze week.. En op vrijdag waren we SUPER blij dat we terug naar huis konden.. Terug contackt met het thuisfront..

over mijn weekend schrijf ik jullie volgende keer.. Ik ben dood moe..

Maar ik wil bomma en bompa bedankten voor hun berichtje..
Ook Annelien, voor wat ze me doorstuurde van Stien en Senne.. (ik mis ze..)
En Nele voor jou berichtje..

Maar zeker ook Larisa.. Want ze weet hoe goed het doet dat er iets op u blog staat..
--> Volg haar maar op.. Gewoon iets klein achterlaten is meer als genoeg..

Groetjes Kathleen

08-02-2009 om 00:00 geschreven door Kathleen  

01-02-2009 om 17:01 geschreven door Kathleen  

Ieps,

Maandag zijn we met volle moed gestart met onze nieuwe dikke vriend.. Hij heeft nogal een moeilijke thuis situatie en heeft dus problemen met geld.. Zo heeft iemand van zijn familie de lerenbal verkocht die hij gekregen had van onze 2 voorgangers.. Dit vinden wij zeer erg, maar je moet je dan natuurlijk de vraag gaan stellen, hadden ze dit geld mss echt nodig voor eten te kunnen kopen.. Dat zijn dingen die hier door je hoofd moeten spoken.. Al is het natuurlijk wel zeer erg..
Na onze dikke vriend zijn therapie, waren we wachtende op 2 andere patiënten die zouden komen.. Maar deze bleven weg.. Dan maar brainstormen over eventueel spelmateriaal en stimulerent materiaal.. Wanneer onze 2 patiënten naar een uur nog niet kwamen opdagen hebben we besloten om een ander kindje erbij te nemen.. Ze was super.. maar koppig.. dus we gaan er onze peren nog mee afzien..
Dan even middagpauze.. Onze eerste Afrikaanse maaltijd.. JEEEJ.. Deze beviel me echt wel.. We konden uit een bufet kiezen. Hoewel ik opvoorhand had gezegt ik neem maar van 2 dingens iets zodat ik niet elke dag hetzelfde op mijn bord heb.. Heb ik toch van alles iets gepakt zodat ik alles kon proeven.. en het beviel me..
in de namiddag hadden we nog een kindje dat voor de eerste maal bij ons kwam.. Ook hij lacht de hele tijd.. Ik wordt telkens op slag verlieft op hen..

We zitten dus deze week op kot..
en hier koken we het water voor 12 min.. (als we onze pot niet vergeten anders is het langer) en dan gaat het water in de filter.. Blijkbaar zijn wij momenteel de enige op kot die dit doen.. Maar ja.. ik heb geen zin in ziektens.. Dus doen we dit maar.. elke keer we thuis komen een grote kookpot water op het vuur en koken maar..
Verder als we een douche nemen hebben meestal warm water.. Maar dan moeten we wel de juiste badkamer van de 2 nemen.. (diegene die iedereen dus neemt..) we delen deze badkamer nog met 5 andere kamers..
Maar let op in onze badkamer.. Als je in het bad rechtstaat dan geniet onze buurman mee.. dus wij douchen op onze hukken.. het voordeel van op onze hukken douchen is dat het water kan blijven stromen.. Blijkbaar als je de douchekop te hoog houd loopt er plots geen water meer uit..
Tja.. Kan gebeuren..
ook heb ik het probleem in mijn kamer dat ik een zeer mooie kast heb maar ik krijg er maar één deur van open.. Geertrui heeft dan weer het probleem dat ze geen muskieten net heeft.. Dit hebben we opgelost door zelf een te kopen.. Maar we moeten het bed in het midden van de kamer zetten om het te kunnen ophangen.. Ach ja..

Maandag avond: Heinwee is groot...Nu weet ik pas wat iemand missen is...

Dinsdag morgen, stond er een hele plas water in de gang.. Het water liep richting mijn kamer.. Blijkbaar een lek in de badkamer.. Ze hadden de mannen van het huis al gebelt zodat ze het konden komen repareren.. Maar voor alle zekerheid heb ik toch maar een handdoek achter mijn deur gelegt.. Dat niet heel mijn kamer nat is hé..
Gelukkig waren ze er snel.. (dus niet op z'n Afrikaans..)

We zijn gisteren voor de eerste keer in het veld gegaan.. dit wil zeggen samen met een fysiotherapeut de dorpen in om daar kinderen te gaan behandelen.. dit was een hele ervaring..
Eerst hebben we een busje genomen.. Deze busjes zitten dus wel degenlijk stamp vol.. Er kan echt niemand meer bij.. ik verschiet er van, de stoelen klappen open en dicht om er in en uit te kunnen.. (kijk maar naar de foto hoe vol de busjes zitten..)
Dan start van de 4km wandeling.. op en neer..
Vele kinderen op straat roepen 'muzungu' en zeggen hallo, sommige komen een hand geven.. Ik voel me echt soms een bekent persoon..
We zijn bij een kindje geweest dat in een huisje van leem woond.. Hier voelde ik duidelijk het verschil tussen arm en rijk.. Het kindje gaf een hand aan de fysio, ik wilde haar ook een hand geven maar plots begon ze te wenen.. Ik ging dan maar aan de andere kant van de kamer staan.. Ze kalmeerde.. We gaven haar een ballon om mee te spelen.. hier was ze blij mee.. Ook de 2 ander kinderen waren hier blij mee.. Zij gaven ons in het begin al een hand.. Na verloop van tijd kwam ze ons een hand geven.. En vroeg ze achter een foto... We hebben dus van haar een foto mogen trekken.. Leuk.. Al snap ik niet vanwaar die vraag komt.. Wij hadden enkel de ballon uit onze rugzak gehaald meer niet.. Maar ja..
Waar ik het zeer moeilijk mee had was.. ik moet eten en drinken anders kom ik de dag niet door.. Maar ik ga hier niet eten wanneer de kinderen op straat rondlopen en vermoedelijk bijna geen eten hebben.. We hebben dan maar besloten om snel iets te eten of drinken op wegen waar er weinig mensen zijn.. Dus soms hebben we soms gesnackt naar drinken maar gewoon gewacht tot we hiervoor een geschikt moment vonden..

wat nog gebeurt.. Der is nen kerel die we enkel nog maar in pyjama hebben gezien.. (allé hij heeft ook een kostum maar da lijkt om nen pyjama..) en die trok gewoon ineens de internetkabel uit.. Ni leuk want we waren aan het skypen met Jo (docent van mij)

Vandaag deden we vanalles en niks.. eerst naar de Belgische ambasade om ons in te schrijven en voor de dokter.. Want Geertrui heeft al een week keel pijn en het word erger.. dus op naar de Belgishe dokter die enkel frans en engels spreekt.. Maar zijn praktijk leek wel niet echt Clean.. Ag ja afrika..
Dan zijn we de Gorilla's gaan regelen.. Veel geld uitgegeven.. Deed even pijn maar ja.. We willen het doen.. Nu moeten we enkele nog het vervoer regelen en ons hotel.. Want om de gorilla's te zien moet je Zeer vroeg opstaan.. Dus ja beter daar logeren want de trip tot dorpje daar duurd wel enkele uren..
Verder zijn we nog even gaan winkelen.. Plots sloot de koffer niet meer.. Ok Kathleen zit dan maar in de koffer en houd de koffer toe.. Armspieren kweken wanneer we naar boven rijden.. Anders vliegt de koffer open.. Maar het lukte me zeer goed..

Op naar het werk.. We zijn me de gehospitalizeerde kinderen gaan spelen.. Dit was zeer fijn.. Al zijn we moeten vluchten naar binnen want het ging regenen.. Maar vluchten naar binnen betekend de kinderen die met krukken gaan naar binnen sturen.. De ander kinderen een voor een in een rolstoel zetten naar binnen rijden op een bed zetten en de volgende gaan halen.. Dus ja je bent wel even bezig..
We hebben vele foto's genomen.. Deze zullen nog wel online komen..

Voor we naar huis gingen hebben we nog iets super leuk geregelt.. We gaan dit weekend naar het Kivumeer.. JEEJ we gaan zwemmen.. Momenteel hebben er al 8 mensen toegezegt dat ze meegaan.. We nemen een busje en rijden voor 3 uur naar het meer.. Voor het busje betalen we 1000Frw.. dus eigenlijk helemaal niet veel (700Frw = €1)
Ik kijk er echt naaruit.. We gaan het land zien.. Echt super..

Verder zijn we naar de stad gereden met het busje.. En daar hebben we kleine winkeltjes gezien waar ik mijn souveniers ga kopen.. Zeker weten.. Nadat hebben we een piza gegeten.. Ok niet echt Afrikaans maja.. soms mag het niet??

Volgende blog bericht zal voor zaterdag zijn.. Na mijn uitstapje in het Kivumeer.. (als ik niet te moe ben..)
Maar volgende week zit ik een weekje zonder internet.. We zijn dan in een andere streek van Rwanda en daar hebben we geen internet.. Dus dan zal ik jullie nog meer missen..

Geniet van elkaar..
tot de volgende...
Laat iets achter op mijn blog.. Zo blijf ik op de hoogte.. en is het gemis draagelijker...

ps: omwille van privacy redenen vernoem ik de namen van onze patiënten niet.. zo ook zullen er zonder hun toestemming geen foto's online komen..

27-01-2009 om 00:00 geschreven door Kathleen  

Geertrui is er... JEEEEEJ

Woendag hebben we inkopen gedaan.. Fruit gekocht.. Kleine banaantjes, papaya en grani smits.. We gaan elke week proberen een nieuwe fruitsoort te ontdekken.. 
We zijn 's middags gaan kennis maken met de gehospitalizeerde kinderen.. Deze zijn super.. Ze spelen graag samen met ons en ze kennen onze namen al.. Na enkele dagen oefenen kennen we ze nu ook van hen.. Al zijn er toch zeer speciale namen bij..

Donderdag hebben we dan therapie gegeven en de kinderen leren kennen.. Er is er maar eentje dat een beetje bang van ons is.. Maar dat komt wel goed.. 's middags zijn we verhuist naar ons Kot.. Hier hebben we 2 kamers gekregen, die we doormiddel van tossen hebben verdeeld.. Geertrui heeft de leukste kamer, waar we de avond doorbrengen.. Maar zij heeft geen muskieten net.. Verder hebben we beiden een kast.. maar bij mij gaat er maar 1 deur van open.. dus ja weinig opbergruimte.. Ma swat.. Het lukt ons wel..

Op vrijdag hebben we een lange wandeling gemaakt... We zijn van het ziekenhuis naar ons kot gewandelt.. ik had mijn stappenteller niet bij dus ik weet niet hoeveel kilometer we juist gewandelt hebben maar we hebben toch 1 uur en 3kwartier de heuvels getrotseerd.. Ietsiepietsie waren we verbrand.. Maar we zijn er dan ook ietsiepietsie bruiner op geworden.. Ja we zijn beide bleekscheten ..
We hebben dan nog heeeeeeel hard gewerkt voor school... --> flink hé..
Dan zijn we gepakt en gezakt richting toerisme centrum gewandelt, 1,5km op en neer.. dit was zwaar.. Dan de motokes richting Manu en Rita.. oeps ze hebben ons iets te vroeg afgezet in de Carië.. Dus wij moesten nog even wandelen door de cartië, hier hadden we mega veel bekijks.. 'Muzungu' hoorde je langs alle kanten.. Kinderen die kwamen aandraven en die een hand kwamen geven.. Leuk maar toch ook ambetant.. want je weet dat ze eignelijk komen bedelen..

Dan hebben we een rustig weekend achter de rug.. Maar we hebben bergen werk verzet.. Therapieën besproken.. Flink van ons hé...

Vandaag terug op Kot.. Leuke gesprekken gehad mat Sam.. Hij wil ons Rwanda laten zien.. En zeker laten proeven van de culturele gerechten.. Al zullen we moeten oppassen met hoe het berreid word.. Sam weet dit en zegt dat we in vele resaurants kunnen kijken naar de berreiding.. Dus..
We gaan het zeker eens proberen..

Morgen vliegen we er terug in.. Met de motokes naar het ziekenhuis en de eerste echter therapieën geven..

Trouwens ik heb tegenwoordig bij een 23 graden al een trui aan.. Tja..

25-01-2009 om 20:18 geschreven door Kathleen  

Ieeeeeps,

Nog een berichtje vanuit Kigali...

Maandag de eerste keer dat ik op eigenhoutje naar de stageplek ben gegaan.. Hoe doe ik dat dan.. ik ga langs de cartië (een wijkje) naar benenden.. op het einde is dat een trapje.. maar daarvoor is het vrij steil.. en ja ge moet goed uitkijken.. anders lig je er.. het steegje is maar een 80cm breed.. eens beneden moet ik wachten op een motoke.. en dan moet je een veel te grote groene helm opzetten.. Ze reden rustig, en aangenaam.. voor een 80cent trip naar het hospitaal..
Verder is het aangenaam en leuk... al rijden ze soms gevaarlijk..

Ik het hospitaal denkt men blijkbaar ook aan hygiëne.. de ouders moeten een dekentje meenemen.. dit leggen ze op de mat wanneer hun kind wordt behandeld.. de meeste kinderen hebben blijkbaar problemen met het slikken.. dus ja.. da loopt er dus gewoon uit..

nu gisteren... heb ik een aanzoek gekregen..
Der was nen kerel die goedendag kwam zeggen.. hij gaf me een hand.. en zei nog van alles in het Kilyrwanda.. Maar ik verstond er niets van.. Hij wilde me een knuffel geven.. maar ik hield hem op afstand.. de mensen rondom lachten..
Even later kwam hij afscheid nemen.. hij zei weer van alles in het Kilyrwanda.. toen vroeg ik aan Inocent (een fisoitherapeut) wat hij zei.. Blijkbaar was hij zijn liefde voor mij aan het verklaren..
Dan heb k mijn ring laten zien en hem gezegt dat ik een vriendje heb.. (JEF die ik momenteel ongelofelijk hard mis... )
Hij ging gewoon weg.. Maar wanneer ik hem achteraf terug zag vroeg hij naar mijn naam... dus ja..
Volgende keer zeg ik dak getrouwd met Jef.. Dat heeft blijkbaar meer effect..

Verder heb ik het gevoel dat e intieme ruimte bij de Rwandeze kleiner is.. Ze nemen u makkelijk vast, ze porren u in u buik, en willen speels vechten.. Maar ja, ... als het te ver is, hou ik wl afstand hoor.. dit hang van de persoon af..

Verdere woordenschat Kylirwanda..
Bite = Hallo
Mwaramutse = goedemorgen

Verder zijn er gewelig veel kinderen waaraan je ziet dat ze beperkingen hebben, maar ze kunnen ongeloftlijk veel en hard lachen.. Dat maakt ze zo super..

Groetjes tot het volgende bericht..

Bompa.. Nen gelukkige verjaardag morgen..

springers:
Hoi, ik mis jullie..
en hier is het te warm om te springen.. Ik schat dat ik volgende week 's avonds mijn eerste sprongetjes op afrikaanse bodem ga doen..
Verder is het zeer jammer dat alle kindjes in het hospitaal ofwel in een rolstoel zitten ofwel iets aan hun benen hebben..  Dus ropeskipping geven is vrij moeilijk.. Wel jammer... maar ja we zullen wel zien waar we ropeskipping gaan introduceren (beginnen)..
Sofie en Annelien Bedankt..

21-01-2009 om 00:00 geschreven door Kathleen  

17-01-2009 om 18:23 geschreven door Kathleen  

Hoi allemaal, (17/01)

Deze morgen opgestaan met 25°C.. ront 13 uur was het 32°C, dan heeft het flink genweerd en dan daald het tot 20°C.. Ik ben dan zelfs een trui gaan aandoen.. (erg hé).. Het is nu 16.30u en 27°C... dit alles zijn temperaturen in de schaduw hé.. 

Donderdag was mijn eerste dag in het ziekenhuis.. Een vrij zware dag voor mij.. Ik kwam in een lokaal van 4 op 8m ongeveer waar 3 therapeuten aan et werken waren.. Elk behandelde ze een kind waarvan de moeder (of een andere persoon) bij zat… Maar dan waren er nog een 5tal andere kinderen + ouder.. dus DRUK DRUK DRUK.. Ik wist zelfs niet waar te kijken…

Wat het dan nog eens ongelofelijk druk maakte was dat de meeste kinderen weenden..

Maar er werd ook gelachen.. 1 kindje was de hele tijd aan het lachen.. Terwijl het kind zeer spastisch is.. (heel hoge spierspanning..)

Gisteren was ik ook in het hospitaal.. Het was er veel rustiger.. Er waren weinig patiënten.. Héél weinig.. Deze keer heb ik de kindjes die in het hospitaal verblijven leren kennen. (de kinderen van donderdag komen ambulant)

De kinderen van het hospitaal zelf zijn super.. 2 onder hen proberen zelfs Engels te spreken.. Al kennen ze enkel het zinnetje: “How are you?”  Op het achterste bed lag een meisje van ongeveer 1,5jaar.. Ze had schrik van mij.. wanneer ik 2 bedden van haar verwijdert was, schreeuwde ze minder hard..

’s middags ben ik met Dianne (een meisje van de administratie ook 21 jaar) iets gaan drinken.. Onderweg liepen er veel schoolkinderen.. Deze zeiden allemaal ‘Bonjour’.. Ze enken namelijk dat alle muzungus (blanken) Frans spreken..

Enkele onder hen kwamen me zelfs een hand gegeven.. Het leek wel of ik een of ander bekent persoon was… J

Verder heb ik nog enkele kleine dingetjes:

-          ik haat laptops met Afrikaanse Kuren..

-          muggenspray en zonnecrème is niet lekker..

-          ik ben nog niet verbrand J (Jammer hé Lies..)

-          de foto’s zullen eind volgende week op mijn blog staan..

-          AMAKURU = hoe gaat het met u… NI MEZA = het gaat goed met me..

Groetjes

Kathleen

17-01-2009 om 00:00 geschreven door Kathleen  

Ieps,

Mijn eerste blog berichtje, van op het terras met34°C.. (15.10u)

Zaterdag ben ik met een uurtje vertraging richting startbaan getaxied.. (een vliegtuig rijd ni hé.. da taxiede..) Dan ben ik aan een vlucht begonnen van 7 uur en 50 minuten.. Op een hoogte van +/- 11km met een snelheid van 869km/uur..

Het enige enge vond ik toen we geland waren.. We reden nog 250km/uur toen we landen.. Ik dacht echt dat we ni stil gingen staan voor het einde van de startbaan.. GELUKKIG WEL..

Maar verder verliep alles prima. OKE,… Ik zat naast nen ‘aardige’ Spanjaard, dieje kon snuffen, zwaar ademen, en dieje sliep met zijne vinger in z’n neusgat.. Maja..

Aangekomen in Kigali verliep het zoeken van mijn bagage vlot.. Daarna ging ik de deuren uit en stonden er allemaal zwarte mensen en ik vond Manu en Rita eerst niet.. Door het volk heen gegaan en dan zag ik ze..

Gisteren, ben ik samen met Rita iemand gaan afzetten aan het busplein.. Man Man, druk dat het daar is.. Ik zou echt niet weten welke bus er naar waar rijdt.. Maar dat zullen we nog wel leren.. Er rijden mega veel busjes.. Ze rijden kriskras door elkaar (gelukkig is het er enkel richting..) Maar als ge daar moet oversteken of een bus moet nemen, moet je wel 10 ogen hebben en goed uit u doppen kijken.. Druk Druk Druk..

We zijn ook door het stad gereden en daar heb ik dan veel Ambassades gezien, winkelcentra, … Maar het was zoveel dat ik dit niet allemaal kon onthouden..

Vandaag heb ik dit opnieuw gedaan en nu kan ik me al beter oriënteren.. In de winkels zie je veel Westerse dingen.. Nutela, Lipton, pasta’s, Coca Cola, Fanta, sprite, Nivea, …

Je ziet regelmatig een bewaker in uniform met een geweer.. Dat was wel even schrikken..

Maar schieten doen ze enkel als het nodig is.. à iets pikken is dus een slecht plan..

Verder zijn we gisteren ook naar de herdenkingsplaats gegaan waar de10 Belgische soldaten aan het begin van de genocide zijn doodgeschoten. (7april 1994)

In mijn volgende bericht zal ik dan mijn eerste ervaringen vertellen over de ziekenhuizen..

Ook zal ik proberen regelmatig enkele foto’s op het net te plaatsen..

Groetjes Kathleen

12-01-2009 om 00:00 geschreven door Kathleen  

Hoi

Mijn laatste dagen op Belgische bodem zijn aangebroken (voor een tijdje dan toch hè) …dus dit is waarschijnlijk dan ook het laatste blog bericht dat ik thuis zal schrijven.

Het afscheid nemen is begonnen en dat valt me wel zwaar (er zullen nog wel enkele traantjes vloeien)

Deze zaterdag heb ik voor vrienden, familie en kennissen een afscheidsfeestje gehouden. (foto's zie link Rechts)
Ik wil via deze weg ook zeker iedereen bedanken voor zijn aanwezigheid en sponsoring natuurlijk!

En dan hoop ik hier over enkele dagen als alles goed gaat mijn eerste Rwandese berichten te posten.

Groetjes Kathleen

05-01-2009 om 00:00 geschreven door Kathleen