|
Beste,
Vandaag zijn we donderdag 2 april. Over wel geteld 1 week stap ik hier rond 8 uur terug de vlieger op richting België.
In deze laatste week staan er mij nog 4 seminarie dagen te wachten. Waarvan wij op 1 daarvan zelf ook een presentatie moeten doen. Gelukkig mogen wij dit in het Engels doen. Wanneer we dit in het Frans moesten doen.. Tja.. ik vermoed dat dit eigenlijk niet goed zou zijn overgekomen. Dit zou vanbuiten geleerd zijn en deels afgelezen worden. Waardoor de spontaniteit volledig weg is.
Momenteel zit ik in mijn kamertje op het appartement met een regenbui buiten. De laatste dagen regent het dagelijks. Het regenseizoen is dus begonnen.. Wat wil zeggen dat de Rwandese ook last hebben van Maartse buien en Aprilse grillen.. J
Gisteren was het onze laatste stagedag en onze evaluatie.. In de voormiddag hebben we nog gewerkt aan papierwerk.. (tja hier moet dat jammer genoeg ook gebeuren, het lijkt soms zelfs meer dan het werk dat je in België moet doen voor stage..)
Waarna we naar het ziekenhuis zijn vertrokken om onze laatste spelnamiddag met de kinderen voor te bereiden en ook onze evaluatie.
Ik kan zeer kort zijn over de evaluatie.. Deze was GOED!! JEEJ.. Kathleen is geslaagd voor haar stages.. WIIEEEEE!!!
De laatste keer spelen met de kinderen. Het was fijn, alleen wat jammer dat er veel grote bij kwamen deze keer en die lachten voortdurend waardoor het voor ons niet zo fijn was. Wij wisten niet waarom ze lachten en ze brachten zo soms de kinderen in de war..
Maar toch was het ergens moeilijk om afscheid te nemen van de kindjes die er van bij het begin al bij waren. Zawadi vooral en ook de Louis (we kennen zijne naam niet, en hij is véél te moeilijk om te onthouden.)
Maandag was onze laatste therapiedag. Het afscheid was niet zwaar vermits dit nog moet komen. Op het seminarie worden enkele kinderen gediagnosticeerd en behandeld door Eddy. Dit zijn toevallig ook onze kinderen. Dus zaterdag en zondag ga ik het zeer moeilijk hebben.. Om afscheid te moeten nemen van hen.. Voor Gizel en Pascal ga ik zeker wenen. En als Gentil begint dan ga ik het ook moeilijk hebben.
Maar Gizel heeft mijn hartje gestolen. Als je me in België over haar zult horen vertellen zal je direct merken waarom..
De laatste dagen is het zeer moeilijk om op internet te geraken. Vandaar dat dit waarschijnlijk mijn laatste blog-bericht zal zijn. Geniet nog van het weekje dat ik hier zit. Want daarna ga ik je bestormen met al mijn verhalen.. J
Groetjes
Vanuit het regenachtige en koude Kigali (18°C)
Kathleen
Ps.: blij dat het einde in zicht is want ik mis echt veel mensen..
Maar als ik thuis ben ga ik Rwanda missen.. Raar zulk dubbel gevoel..
|
