De vermoedens van Mr Whicher of De moord in Road Hill House: het is een lijvig boek maar desalniettemin ben ik er toch aan begonnen. De samenvatting op de achterflap zag er dan ook veelbelovend uit. Spijtig genoeg geldt het spreekwoord schijn bedriegt ook voor dit verhaal. Hoewel ik vooral lovende recensies gelezen heb, is het voor mij eerder een tegenvaller. Ik bedoel hiermee niet dat het verhaal op niets trekt, maar in mijn ogen is de schrijfster, Kate Summerscale, er niet in geslaagd een echte pageturner te schrijven, wat ik toch verwacht had van deze thriller.
Het verhaal, dat zich rond 1860 afspeelt en waarin de moord op een peuter onoplosbaar lijkt, wordt echter te vaak onderbroken. Om de haverklap wordt er verwezen naar andere, oude verhalen die gelijkenissen vertonen met de verwikkelingen van de moord in Road Hill House, wat ervoor zorgt dat je als lezer niet steeds bij de zaak blijft. Ik had zelfs de neiging om regels over te slaan, aangezien de vermelde verhalen voor mij onbekend en daardoor ook overbodig waren. Het viel me evenzeer tegen dat in het midden van het boek plots een achttal paginas vol afbeeldingen opdoken, die daar naar mijn mening volledig misplaatst waren. Hierdoor werd het verhaal nogmaals abrupt onderbroken, wat er toe leidde dat ik -nadat ik de afbeeldingen bekeken had- terug moest bladeren en een deel opnieuw moest lezen omdat ik de draad helemaal kwijt was. Dit is natuurlijk niet echt aangenaam en zorgde bij mij dan ook eerder voor ergernis dan voor leesplezier.
Ik vind dit alles eigenlijk een spijtige zaak, want ik ben er zeker van dat het moordverhaal op zich een zeer goed onderwerp zou zijn voor een echte thriller, een echt goed boek dat me beter zou bevallen. Of waarom zelfs geen aflevering van Witse?! Whicher, Witse, het ligt helemaal niet zo ver uiteen! In dat geval zou ik iedereen zeker aanraden naar de misdaadserie te kijken, want zoals ik al vermeldde, het boek was spijtig genoeg niet wat ik ervan verwachtte.
