Bergen, sneeuw, roommates, ice hockey, kuisen, fitness, koken voor Laurens, de witte was, echte Canadezen ontmoeten, occupy Vancouver, wortelsap, yoga, nog meer ice hockey, binnen geraken in pub, granville island bier, zieke Johanna, spinning, boodschappen doen, vegen, staartje in mijn haar maken, de handdoeken wassen, vitamientjes eten, ladies night, regen, nieuwe botjes, brieven schrijven, wachten tot de foto's geüpload zijn, skypen, koffiehuizen afschuimen, op zoek gaan naar ongezouten smeerboter, nog meer ice hockey, nog steeds geen paraplu, strontjes eten, grapjes proberen maken in het engels, een onbestaand lief verzinnen als bescherming tegen de russen, pingu herbekijken, nog meer koffie drinken, afwas van twee dagen geleden doen, vergeelde tweedehands boeken kopen, 24h krant lezen op sky train, babbelen, een iets warmere vest kopen, rijst eten, koud lijden, naar emomuziek luisteren, films bekijken, baseball, de zwarte was, ne keer goe bleiten, aziaten tegen het lijf lopen, nog meer rijst eten, samen naar foto's van vroeger kijken, hekel hebben aan Haloween, genieten van de bien cuit gebakken steak bij Laurens, fotocamera's vermijden, lomp vallen over mijn eigen voeten, american football, die f*cking alcoholwet, massaal veel sorry's, theetjes maken voor mijn roommates, de slappe lach met mezelf, spaghetti gemaakt, afstappen aan verkeerde station, veel te lui zijn dus een taxi pakken, nestea ipv ice tea, op zoek gaan naar koffie in een tas geserveerd, heimwee hebben naar ne keer goe eten, de gekleurde was, nog meer fitness, tien soorten appels in de winkel, zee, nog meer ice hockey, de delicate was, grammatica lessen, metro lezen, diet coke ipv cola light, nutella!, nee ik spreek geen belgians, bijna in mijn broek doen tijdens het afdalen van Grouse Mountain, veel nivea op mijn muil smeren, wachten op de droogkas, vegen want ne stofzuiger kennen ze hier blijkbaar niet, honey nuts!, bossen, nog steeds geen wilde beer gezien, wachten op de bus nadat de twee vorige niet zijn komen opdagen, nog eens in slappe lach liggen, echt canadees kraantjeswater drinken, de spanjaarden vuile woorden leren, voltaren smeren, nog meer fitness, toch eens denken over volgend jaar, besparen, blij zijn als het vakantie is, blijven zeggen dat Dutch en Deutsch niet hetzelfde is, patatjes met italiaanse kruiden bakken, mailtjes sturen, asshole!!, de vertaling geven in nederlands, frans en duits, genieten van het prachtige uitzicht bovenop Grouse Mountain, Asterix en Obelix bekijken, zeggen dat ik het avondeten weggestoken heb als lunch voor morgen maar het eigenlijk al lang weggegooid hebben, essays schrijven, nog meer skypen, het brandalarm laten afgaan, neus niet durven snuiten in bijzijn van aziaten, nog steeds geduldig uitkijken naar rellen, pimskes eten, coole kleren kopen voor mijn toekomstig metekindje, duidelijk maken dat België geen bergen heeft, een week geen trappen kunnen nemen door te stijve benen, nog een grotere hekel krijgen aan Haloween, uitleggen dat we ondanks de aanhoudende communautaire problemen geen oorlog voeren, nog maar eens rijst, vietnamees leren, geforseerde foto's trekken, het raar vinden nog eens in een auto te zitten, mensen ontmoeten, op zoek gaan naar mayonaise, het canadese volkslied al beetje beginnen meezingen aan het begin van een hockeywedstrijd, naar de rode blaren aan de bomen staren, sky train nemen, eenzaam zijn, Hans Teeuwen grappig beginnen vinden, spastisch dansen op de karaoke van de bovenburen, vrezen dat die pull te warm gewassen is, beschimmelde english muffins eten, nog steeds occupy Vancouver, zere voeten hebben, beseffen wat een gelukzak ik wel ben, Canucksfan zijn, Gotye beluisteren, scheel kijken, altenatief zoeken voor het vietnamees avondeten, nog meer essays schrijven, hoofdpijn krijgen van mijn babbelzieke roommate, uitkijken naar mijn metekindje, blijven beweren dat ik niet blond ben, mezelf samen met mijn twee wijven opwarmen aan onze elektrische verwarming van 40cm op 20cm, gelukkig zijn... Beseffen dat dit jaar me misschien meer zal bijleren dan mijn zes vorige jaren. Beseffen dat ik eindelijk aan een echt leven begonnen ben, door opnieuw te kunnen genieten. Beseffen dat ik recht voor me uit moet kijken en niet achterom. Beseffen dat ik hier mezel kan zijn, ookal bekijken de mensen me scheef. Alles zijn gang laten gaan en op mij laten afkomen. Mijn thuis toch wel missen, maar weten dat ik hen eeuwig dankbaar zal zijn. Zij, moeke, vake, timmeke en tom, hebben me altijd laten zijn wie ik echt ben, ze hebben mij altijd gesteund. Door mijzelf te zijn, heb ik het lef gehad op mijn achttien naar het onbekende te trekken en vanaf nu mijn plan te leren trekken. Vancouver maakt me gelukkig en brengt me op een bepaalde manier tot rust. Het doet me relativeren en nadenken. Benieuwd wat de komende maanden zullen brengen. Als ik de winter overleef natuurlijk ;)
The Rocky Mountains. Mysterious, quiet and beautiful
De jongste van den hoop, en de moeder in huis. Net terug van vierdaagse in de rockies. Dringend tijd dus voor de was en de plas. Terwijl mijn roommates hun homework aan het voorbereiden zijn, doe ik een vlug kuiske, de vijf verschillende wasbeurten, ben ik tussendoor naar de winkel gelopen en heb ik net mijn 26-jarige roommate een theetje gebracht omdat ze de hoest heeft. Nu begin ik pas te beseffen dat ik soms echt op mijn moeke lijk. Maar het gaat me wel af, ze noemen me nu al 'my little mother'. Zoals eerder gezegd; vier dagen de Canadian Rocky Mountains ingetrokken. Prachtig. Toen we 'officieel' de rockies binnen reden, stuurde ik in een sms naar huis: 'Nu besef ik echt dat ik in het mooiste land van de wereld terecht gekomen ben'. En ja, zo'n gevoel had ik gedurende de vier dagen. De eerste dag. 's Morgens vroeg, gepakt en gezakt met een survival kit, vertrek vanuit Vancouver downtown op de bus, met hyperactieve, Schotse guide Zara en relaxte buschauffeur Kevin, richting Rocky Mountains in Alberta. Alberta, plaats waar de tijd een uurtje verder staat en waar je slechts 18 moet zijn om alcohol binnen te mogen kappen. Lange busrit, met een stop bij 'Last Spike' (monument dat het verhaal vertelt over de tijd toen British Colombia besloot zich toe te voegen bij Canada en niet bij de USA), tot ons eerste hotel in Golden. 's Avonds BBQ met gigantische, echte burgers, campfire (met aangebrande marshmallows natuurlijk) en een workshop line dancing. Na tien minuten en een helse lachbui (met mezelf), besloot ik aan de zijkant toe te kijken. Na echte kampvuur verhalen (jammer dat de melancholische muziek ontbrak) laat in bed gekropen, samen met mijn overactieve, directe roommate en nog twee andere wijven van België. De echte wijvenpraat die toen naar boven is gekomen, hou ik liever voor mezelf. Dag twee, mooiste van alle vier. Na een binnen geslokt ontbijt, aangezien mijn wijven nogal veel tijd nodig hadden in de badkamer, vertrokken richting Moraine Lake. Fantastisch. Na kilometers bergen, toppen sneeuw en naaldwouden, kom je plots bij een hemels blauw meer tussen scherpgeslepen bergentoppen en wouden terecht waar het muisstil leek, alsof enkel de natuur er geluid kon produceren. En ook al heeft Lake Louise, dat genoemd is naar de dochter van Mountain Victoria die over haar waakt, een veel betere naam.. niets kon dit schouwspel overtreffen. Op weg naar de Gondola in Banff, stad dichtbij Galgary, veel waarschuwingen 'opgepast voor beren' tegengekomen. Jammer genoeg geen enkele beer tegengekomen, niet het seizoen. De Gondola in Banff nam ons mee boven de toppen van de mountains richting de sneeuw. Heel mooi uitzicht over de rockies, Banff en de rivier door de stad die verder stroomt tot in Galgary. 's Avonds, overnachting in Caribou Lodge in Banff. Alvorens we in ons super kingsize boxspring kropen, eerst een echte Canadese steak met frietjes (jammer genoeg zonder mayonnaise, dat kennen ze hier bijna niet) gegeten. En vervolgens een stapje in de wondere uitgaanswereld van Banff gezet met echt ijskoud, Canadees glacier bier. In België zouden we niet getreuzeld hebben op weg naar ons hotel, om wille van de mensen op straat. In Banff hebben we niet getreuzeld om wille van de wilde rendieren die plots opdoken tussen de struiken. Schitterend; op minder dan een meter van zo'n wild dier staan terwijl je gewoon na een pint te veel in je bed zou moeten kruipen. Derde dag in de Canadian Rockies. Vroeg vertrek richting Peyto Lake voor een korte 'fotoshoot' om vervolgens koers te zetten richting één van de meest zeldzame gletsjers ter wereld, de Colombian Icefield. Je vindt nog een grotere op Antarctica, maar ik was al tevreden met deze. Eerst in een oude bus gestapt met gepensioneerde busdriver Bob, om vervolgens in één of andere grote snowmobiel op de gletsjer te gaan die even dik is als de Eiffel Toren hoog is. Slechts op één plaats, die veilig genoeg was om op de lopen, konden we even uitstappen (even maar omdat mijn neus de -5° C nog niet gewend is) om op een buitenaards natuurstuk uit te kijken. Op zo'n moment voelt het raar op iets lopen, dat zo zeldzaam en mooi is. Maar ook raar omdat je beseft dat het er binnen enkele honderden jaren niet meer zal zijn. Enkele uurtjes later nog even afgestapt in het gezellige Jasper, om vervolgens koers te zetten richting onze laatste slaapplaats in Valemount. Omdat er geen echte activiteiten gepland waren, besloten we maar met vier op één Queensbed (twee Franstalige wijven, één West-Vlaming en ik) te kruipen om naar een echt Hollywood programma te kijken en... gewoon heel de avond zever te verkopen. Dag vier, de terugrit. Lange rit terug richting Vancouver, met veel geslaap en enkele vreselijk slechte bus-rit-films. Onderweg nog even gestopt bij een watervalletje en een tunnel gegraven in de bergen door Chinese mijnwerkers, die tijdens het zwoegen bijna allemaal overleden. Akelig. Uiteindelijk, na 26 uur in de vreselijk muffe bus te hebben gezeten met een guide die, telkens je net aan het indommelen bent, het zo nodig vindt om met haar schelle schotse stem 'Hi guys' te schreeuwen door de micro, namen we de sky train en de bus richting 'huis'. Het doet raar; thuiskomen in een 'vreemd' huis. Blij zijn op je bed te kunnen ploffen terwijl je eigenlijk op zo'n moment naar je eigen bed en omgeving verlangt, het doet raar. De rockies... mysterieus, stil, prachtig. Een ervaring die je nooit kunt vergeten.
One important rule... als je in Canada -hét land van Ice Hockey- bent, moet je op zijn minst één wedstrijd bijwonen. Vancouver Canucks vs. Edmonton. Vorige week zaterdag in Rogers Arena, bijna vlak naast mijn deur. Ladies night, ice hockey gaan kijken. Eerst foto voor de arena, dan natuurlijk kenteken van de Canucks aangeschaft (een heel erg marginale klak) zodat ik toch niet tussen een 'fight' zou belanden en om een klein hongertje te stillen... een gigantisch grote zak vettige, zoute popcorn gekocht. De overgebleven heeft staat nu een week later nog steeds op het aanrecht, als aandenken (aan mijn buikpijn achteraf). De wedstrijd kon beginnen. Eén belangrijk deel dat aan de wedstrijd vooraf gaat vergeten, het National Anthem van Canada. Een echt kippenvel moment wanneer iedereen recht gaan staan, zijn hand op de borst legt en luidop meezingt met de zwarte dame die op een rode loper op het ijs met een prachtige stem iedereen -man, vrouw en kind- mee doet zingen. Een echt kippenvel moment. Zeker wanneer enkele mannen op het einde met luide stem 'Free Canada' schreeuwen. De wedstrijd kon beginnen. Of eerlijk gezegd, tussen het spel waar ik lange tijd niets van begreep door, was het uitkijken naar het eerste gevecht. En ja hoor, enkele minuten later kregen we waar voor ons geld. Een gevecht tussen twee spelers, vuist tegen gezicht, die uiteindelijk elk slechts 2 minuten straftijd hebben gekregen. Na 3x20 minuten spelen, tijdens de pauze een kusronde voor de koppels in de zaal (echt amerikaans), enkele mislukte mexican waves en eindstand 4-1 voor de canucks, ben ik met een marginale truckers klak, een halve zak popcorn en heel veel buikpijn tevreden terug gekeerd naar mijn vietnamezen.
