Ik hou er wel van, ja geniet er wel van, wanneer W door mijn haar gaat terwijl mijn hoofd op zijn buik ligt, en hij me even later vraagt of ik hem wil masseren. Of wanneer iemand gewoon mijn hoofd in z'n handen houdt. het zijn meestal vrienden die me wat aandacht geven die ik tekort kom. Ik begin het enorm te missen om iemand te hebben om 's avonds tegenaan te kruipen of die 's ochtends door mijn haren gaat en me een kus geeft voor ik vertrek. Ik mis liefde, warmte,... Ik vind bij mijn vrienden precies niet voldoende wat ik nodig heb, ook al geniet ik er wel van. En de laatste tijd zie ik ze trouwens nog amper omdat ik niet veel zin heb om buiten te komen.
Van't weekend was ik bij Karen. We kennen elkaar al zo lang, hebben zoveel leuke dingen samen beleefd en waren twee handen op één buik. Kan zo'n speciale band gewoon 'verdwijnen'? Ik voel het niet meer. Ook dat maakt me verdrietig. Ik had gehoopt dat de afstand niet zo'n grote impact zou hebben op een (wat ik dacht dat het was) sterke vriendschap.
Soms vraag ik me af, als ik zo 's nachts wakker wordt uit een droom, of ik bepaalde dingen in mijn lichaam voel door die droom of dat ik dingen droomde die bij mijn lichaam pasten. Wanneer ik bijvoorbeeld droom dat ik eindeloos duizel en val en duizelig wakker wordt, alsof ik nog niet helemaal goed in mijn lichaam zit. of wanneer ik een nachtmerrie heb en met kloppend hart en zwetend wakker wordt. Ik heb er nog nooit over nagedacht, maar 'k vergat ook meestal mijn dromen of droomde niet. De laatste tijd dus weer wel.
'K was vandaag in L voor mijn thesis. Plots was er ergens een crisis of zo denk ik. er kwamen heel wat mensen door de gang gespurt. Het gaf me even een vreemd gevoel. Ik moest denken aan de tijd dat mensen voor mij door de gangen renden. Zoals wanneer ik de geur ruik van de lippenbalsem die ik toen gebruikte of het parfum van Karlien. Een vreemd gevoel. het was geen aangename tijd dus niet echt een gemis, maar toch... Het was veilig en er was ook altijd wel iemand. Als het niet goed ging waren er mensen die je zochten wanneer je je eens had verstopt en het opmerkten wanneer je eens iets vreemd deed. Een waakzaamheid die veilig voelde. 'K denk dat sommige mensen, misschien een beetje zoals ik (?) zieker worden in een instelling door de aandacht die er voor alles is. En ja, 'k ben daar behoorlijk gevoelig aan. Ik moet toegeven dat ik soms vreemde dingen heb gedaan voor de aandacht die je er daar voor kreeg. Ben ik daar nog steeds zo gevoelig aan? Ik denk dat het wel geminderd is. Vooral van negatieve aandacht hou ik niet zo, terwijl het me vroeger niet zoveel uitmaakte; als ik maar aandacht kreeg...
gedachtenspinsels
