Help!

Een toneelstuk met een update

Theatergroep Max speelt op dit moment versie 2.0 van hun toneelstuk ‘Help!’. Ik heb deze versie geobserveerd, net als versie 1.0 en ik vond er meer aan dan de vorige keer ondanks het feit dat ik niet geïnteresseerd ben in de The Beatles, hun muziek en hun geschiedenis.

Nancy 1.0

Wat mij vooral opviel was dat het spel echt wel was verbeterd, en dat de zangstemmen van de jongens nu pas echt tot hun recht komen. Toch begrijp ik na deze twee keren het toneelstuk te zien nog steeds niet wie die Nancy(die wel briljant gespeeld was) nu eigenlijk was. Heeft zij echt bestaan, of is zij toch een fictioneel personage? En wat was haar precieze band met the Beatles? Dit zijn voor mij nog steeds zwarte gaten.

Decor 2.0

De update heeft de toneelvoorstelling echt wel goed gedaan. Hij is nu ook volgbaar voor de wat jongere mensen. In de eerdere versie werden vaak moeilijke woorden gebruikt en was de humor toch wat te oud. Dit is allemaal verholpen door alles een beetje kinderlijker te brengen. Door de update heeft het decor ook wat veranderingen doorgemaakt. Dit is echt wel mooier geworden. Het heeft meer kleur gekregen en er zijn ook veel meer mogelijkheden. Net als de rest van de voorstelling is het gewoon veel kinderlijker geworden. Kort gezegd, ik vond het decor mooi en creatief.

Kostuums 1.0

Qua kostuums heeft deze update niets veranderd. De jongens dragen nog altijd kleding die ze in hun vrije tijd ook wel zullen dragen. De enige echte kostuums werden gebruikt door Lottie Hellingman, de vrouw die alle vrouwelijke rollen (waaronder Nancy) speelt, en tijdens het laatste nummer, respectievelijk Help. Daar droegen de jongens prachtige en typische Beatles-jasjes. Toch vond ik dat de jongens wat kostuums konden gebruiken om aan te tonen dat deze toneelvoorstelling zich wel degelijk afspeelde in het verleden. Soms was dat niet goed te zien en leek het echt wel dat deze voorstelling zich afspeelde in het heden.

Muziek 2.0

geschreven door Lenne Palmers, 2lmla

Dan misschien wel het belangrijkste van de hele voorstelling: de muziek. Eigenlijk was dit ook wel het grootste pluspunt. De muziek heeft ook een update gekregen. Hij klinkt ook veel beter. Dit ligt volgens mij aan nieuwere en betere apparatuur, en natuurlijk aan oefening. Op sommige momenten klonken de jongens echt wel zoals de Beatles. Als ze nog wat oefenen op het klinken zoals de Beatles zullen oudere mensen dit toneelstuk nog meer waarderen. Ik weet zeker dat de mensen die nog geleefd hebben in het tijdperk van The Beatles, of mensen die nog vaak naar hun muziek luisteren, dit echt wel kunnen waarderen. Mensen die totaal niet geïnteresseerd zijn in muziek en niets te maken willen hebben met The Beatles zullen toch geboeid zijn. Maar die komen meestal niet. Kortom: noem het een ode aan The Beatles.