Blij te lezen dat onze S.G. stilletjes aan weer op de goede weg is. Terug kunnen werken zal toch al een eerste overwinning zijn. We kruisen onze vingers dat je tegen de zomer ons kan vervoegen op onze trainingsritten (ons losrijden hoeft nog niet in het begin)
Wat mezelf betreft, heeft mijn hoogtestage niet het gewenste effect gehad. Na wat ziekenhuisbezoek in binnen- en buitenland en de noodzakelijke bedlegerigheid nadien, begin ik eindelijk weer wat op krachten te komen.
Waar de S.G. de kilootje verzamelde (kwatongen beweren dat hij twijfelde het fietsen voorgoed de rug toe te keren en zich -met de voor hem gekende verbetenheid- op het sumoworstelen te storten), heb ik er wat verloren. In een 10tal dagen van 82 naar 75kg. Een klimmer was in de maak. Omdat jullie wellicht onze competitie niet willen herdopen in de "berggeit van het noorden", heb ik de eetactiviteiten wat opgevoerd; dat spreekt voor zich. Intussen staat de weegschaal weer op 80 maar de beentjes (vooral de quadriceps) zijn redelijk spectaculair in omvang gedaald.
Eventjes was er paniek dat ik me zou moeten terugtrekken als kandidaat voor de "Kameel van het Noorden 09" omdat ik nog steeds niet in staat ben de trofee in de lucht te steken (naar het schijnt een voorwaarde om te kunnen kandidateren naar de titel) maar de vergadering blijft vooruit schuiven en gelukkig verloopt mijn revalidatie sneller dan verwacht. De long herstelt goed. Het rugletsel blijkt niet tengevolge van de crash en de gevolgen ervan zullen al bij al meevallen. De pijn in de ribben is ook al fel verminderd, maar blijft nog altijd wat hinderen. Na de paasvakantie kan ik zo goed als zeker weer aan het werk. Ik hoop dat ik niet veel later ook stilletjes aan weer wat kan fietsen.
Tot slot nog een wenk naar onze S.G. Terechte opmerking dat Pete de titels S.G. en P.F. niet door elkaar mag halen maar ik zie dat je in het erop volgend bericht "Dag iedereen" in dezelfde zin bezondigt en ook per abuis de woorden Evert en Lance door elkaar hebt gehaald. Let dus in het vervolg wat op want zoals men 2000 jaar geleden al wist : Hoe zult gij tot uw broeder zeggen "Laat toe, dat ik den splinter uit uw oog doe" en zie er is een balk in uw oog.
Grts, Evert
P.S. : Na het gebof over de vakantiefoto's van onze S.G. wil ik niet jaloers over komen maar uiteraard heb ook ik nog wat vakantiefoto's in petto, en wel in A3 (enkel de gelige enveloppe en de ziekenhuisgeur vallen wat tegen)
ik begrijp natuurlijk wel dat u afguntig bent jegens mijn positie in kamelenland. Het staat u dan ook vrij te dingen naar deze eervolle positie. Maar uw eigen berichten gewoon zonder overleg ondertekenen als Secretaris Generaal, dat is meer dan 1 brug te ver. Samen met de rest van het bestuur zal ik dan ook een stevig woordje moeten wisselen over uw arrogante onbezonnen daad.
Terug na een verkwikkende week in de zon. Nice en omstreken : een waar wielerparadijs. Mooi weer, goeie wegen ( wel druk in de steden ) , vlakke weg in de vallei en langs de kust en in minder dan een uur sta je in het echte hooggebergte. Ik ga er zeker nog eens terug maar dan met de fiets in de rugzak. Heel veel profs komen hier overwinteren, en ik begrijp waarom. Echt super voor alle bikers groot, klein en Evert. Nu ongelooflijk maar waar maar ik was aan het wandelen op Cap Ferrat, een schiereiland, heel idyllissch en rustig, en we kwamen terug in het dorp en wie zat daar in trainingsplunje op het terras, een café au lait aan het drinken? Jawel jongens en meiskens het was koning Lance !!!!!! Ik natuurlijk als de weerga ook op dat terras gaan zitten en stiekem gluren naar tha King. JA man die zag er scherp uit. Hij maakte plannen met z'n maat over 'that tough shit in Flanders' maar helaas ging ie een dag later tegen de vlakte. Beeldmateriaal van dit magische moment volgt spoedig ! De dag voordien ben ik naar SanRemo geweest alwaar ik me bevond op 100 meter van de streep. Veel gezien heb ik echter niet, een doldwaas nest tifosi en een razende spurt die werkelijk te snel was voor het menselijke oog. Doch memorabel was het wel. Een bende wilde gekken, dat zijn het, die massaspurters.
Enfin, we zijn terug thuis al terug twee dagen aan het werk maar vooral met de batterijen helemaal terug opgeladen. Ik hoop dat mijn lichaam dat ook zo aanvoelt en met de hernieuwde energie een eindspurt a la Canvendisch inzet en ik eindelijk definitief kan genezen. Maar het eind is nog lang niet in zicht. Die immuniteitsziekte blijkt erger dan verwacht en gooit tonnen roet in het eten. Volgend realistisch doel om te kunnen fietsen wordt de zomer.
Maar er is ook goed nieuws lieve vrienden. Toen ik pas geopereerd werd waren we kort na de halve triahtlon van Brasschaat alwaar ik in ware topvorm verkeerde en scherp als een mes stond op 77 kilo. Op 1 september ( dag vd operatie was dat 78 ). In de beginne bleef dat redelijk stabiel tot ik opeens een tussenspurt maakte ten gevolge van mijn pijnbestrijding jegens de verpleging : een half uurtje voor haar bezoek maakte ik een Duvel kordaat soldaat. Dat, en Dafalghan Ibrufonen Aspirine Apsegic en zulke shizzle maakten de pijn draaglijk doch lange liedjes duurden toen ook al niet lang : opeens stond er 83 kilo te lezen op de weegschaal. Die trend bleef aangehouden en algauw bereikte ik de kaap van 85 kilo. Stilaan begon dit ook zichtbaar te worden. Jawadde wat nu geblazen. Dat was ongeveer voor de feestdagen. Ascetisch leven zat er toen ook niet bepaald in en halvewege januari bleef de wijzer steken op 87 kilo. Ietsje beginnen matigen toen toch want het begon er toch wat over te zijn. En te hangen ook. Gelukkig mag ik sedert februari weer wat bewegen alhoewel dat niet veel meer dan stappen is. Ook de Duvels laat ik achterwege doch ik blijf ze met hoofdletter schrijven. In Nice heb ik goed gegeten maar heel veel gewandeld. Ik meld u allen dan ook met enige fierheid dat het getal op de wegschaal stilaan kleiner wordt : deze morgen las ik 83,5 kilo af. Voor alle duidelijk diëten doe ik niet, ik heb aardig war couleur locale naar binnen gespeeld aan de cote d'azur. Maar als ik rond de 80 kan wegen eens ik terug kan beginnen sporten dan zal dat mijn comeback toch wel wat makkelijker maken. Zo troost ik mezelf toch.
lieve groeten,
Uw Secretaris Generaal, die u allen in zn hemd aan het zetten is in de wielerprono !
we moeten dringend eens afspreken, onder andere voor de uitreiking van de dijktegel '08-'09 en uiteraard de verkiezing. en bespreking van de truitjes, zodat deze kunnen besteld worden.
iemand een voorstel ? de 'feestelijkheden kunnen ook bij mij doorgaan'
Ik heb Decca een definitieve versie laten intekenen alsook een prijsopgave gevraagd voor dit ontwerp. Prijs bedraagt 65 EUR (BTW en kosten incl.) per trui, afname 10 stuks.
Onze schepen van vermakelijkheden blesseerde zich op skireis. Hij zou zichzelf niet zijn als hij zich op een klassieke manier zou hebben bezeerd door een banale val- of schuifpartij. De beelden gingen de wereld rond.
Man bengelt kwartier lang met blote kont uit skilift
Een onfortuinlijke
skiër zal zich zijn jaarbegin in het Amerikaanse Vail nog heel lang
heugen. Door een technische fout in de skilift viel de man naar beneden
en bleef bengelen met zijn broek op zijn enkels op enkele meters
hoogte. Pas een kwartier later kon de man bevrijd worden en zijn blote
kont weer bedekken.
Stoeltje Vail
is één van de populairste skioorden van de Amerikaanse staat Colorado.
De 48-jarige skiër stapte zoals zo vaak samen met een kind in de
skilift, maar de trip in de erg snelle skilift van het Blue Sky Basin
in Vail verliep minder routineus dan verwacht. Het stoeltje in de lift
was blijkbaar niet naar beneden geklapt, waardoor de man bij het
instappen in het gat viel. Zijn ski bleef haken aan de skilift en
zorgde ervoor dat hij niet tegen de grond smakte.
Ongedeerd Op
één of andere manier moet ook zijn broek verstrikt geraakt zijn in de
stoeltjeslift, waardoor hij in een heel vervelende naakte positie kwam
te hangen. Toegesnelde skiërs konden er hartelijk om lachen en namen
heel wat leuke kiekjes van dit bizar incident. De man kon er minder om
lachen maar kon wel ongedeerd bevrijd worden uit zijn hachelijke
positie. (hlnsydney/kh)
Bekijk hieronder meer foto's van het bizarre incident en de reddingsoperatie.
Wat het etentje betreft was er geen passende datum. Ik doe in de komende weken een nieuw voorstel.
Peter, Toch proficiat met je uitslag aan Knokke, alhoewel je prestatie vorig jaar een 90-tal plaatsen hoger lag, dus volgend jaar zeker beter, en bij voorkeur met de volledige equipe!!!
Sorry, was te laat om de wielerprono tijdig in te vullen.
Het begon niet zo goed. zaterdagavond rond 22.00 ging ik alles klaar zetten voor smorgens. want de wedstrijd begon al om 10.30 dus zeker rond 8.00 vertrekken. maar : geen aandrijving meer mogelijk. casette draaide zot. freewheeler kapot. snel bellen, naar rutger, voicemail. dan maar naar kelly : misschien kon ze mijn sleuteltje vinden om alsnog cassette te demonteren, helaas. maar ze wist me wel te vertellen dat evert al thuis was wegens een jammerlijke gebeurtenis op ski verlof. dan evert gebeld en om 22.30 naar everts ouderlijk huis gereden daar de sluetels gekregen van zijn huis en toen kon ik zijn fiets ophalen. thuis gekomen eens vlug op de fiets gekropen. maten leken me zeker ok, dus niet aan de positie gesleuteld.
tijdens de wedstrijd was ik goed mee (gestart vanop de eerste lijn). in een aanzienlijk peleton richting het zwin gereden. was een veel snellere start dan gewoonlijk in knokke. het water stond zeer laag, het zand dus toch behoorlijk hard en de golfbrekers zeer hoog en steil. nits voor mij dus. een 3 tal golfbrekers voor het keerpunt brak het peleton in twee. ik zat in het tweede gedeelte.
vanaf dan constant plaatsen verloren.
maar het moet gezegd : de fiets bolde zeer goed. misschien de kwaliteit wielen ? ook het gewicht van de vork (of het gebrek aan gewicht) is een wereld van verschil in de loopstroken, of zo voelt het toch.
het voelde nooit zo goed aan of in bredene. misschien het resultaat van een weekje 'hard' labeur in de tuin.
volgend jaar beter !!! hopelijk voltallig
PS : beterschap aan de onfortuinlijke wintersporter (en ook nog steeds aan rutger)
Zondag beachrace Knokke? Ben benieuwd hoe de enige kameel het er zal vanafbrengen, op de koers van het jaar die hij toch de zijne kan noemen. Zeer zwaar strand, lange rechte stroken baan, echt iets voor een powerman als P.
Wat verwacht onze held er zelf van? Ik lees het hier graag....
op www.wielerprono .be heb ik een ploegje samengesteld voor de voorjaarsklassiekers.
ik zal jullie elk een persoonlijke uitnodiging met code sturen zodat jullie wanneer je een ploeg aanmaakt, bij mij in het team kan komen. dan hebben we naast de totale klassementen ook een vriendenklassement.
ik heb ook iemand van het werk uitgenodigd omdat er minstens 5 deelnemers nodig zijn.
er zijn nog een 8 tal dagen vooraleer de eerste wedstrijd en dus tegen dan moeten de ploegen samengesteld zijn.
hopelijk doen mee!!!
mijn ploeg is klaar, en ik moet toegeven, tziet er een droomploegje uit
First things first....de vete tussen Evert en mezelf behoort tot het verleden. Een korte doch heftige krachtmeting heeft plaatsgevonden op de site van de halve maan. De Schepen van Vermakelijkheden had vlug begrepen dat aandringen geen zin had.... Maar goed, daarvoor waren we niet afgezakt naar la playa natuurlijk. Beachrace Time ! Na een gezellige babbel met een eenzame steward ( ' maar ik heb nog geen lunchpakket gezien zenne ! ' ) vatten we post bovenaan de dijk en warempel, daar kwam het peloton al aangesneld. Onze monden vielen open, onze hersens werden ijl, onze ogen vielen uit hun kassen kortom ware extase was ons deel want welk wondermooi schouwspel speelde zich daar voor onze neus af?! Zowaar een kameel die met 3 anderen het ganse pak op sleeptouw nam...geweldig...een super manouevre van onze held die hier toch wel zeer expliciet solliciteerde voor een nominatie in de KvhN trofee. Op de invallende kameel, herstellend van ziekte was het helaas even wachten...en maar wachten...Vertwijfeling...wanhoop...toch weer geen drama? Aha daar was hij toch maar verdomd als het niet waar is, de 2e kameel in koers liet slechts een twintigtal renners achter zich. Al gauw dienden de helden zich een tweede keer aan. Nick intussen al wat afgezakt maar toch nog in zeer select gezelschap. In zijn enthousiasme ging hij echter al te voortvarend te werk. Zoekend naar het kortste spoor koos hij het verkeerde, onzacht kwam hij in aanraking met het zand, tarmac en zweet van zijn voorgangers. Anderen tuimelden pardoes over hem. Alras klauterde hij terug op zijn ros en zette verwoed de achtervolging in, één lus verder had hij alweer z'n plek in zijn groep ingenomen. Peter was toen al opgeschoven naar de eerste helft van alle deelnemers. De volgende passage was die aan de helling op post II. Niet iedereen overwon hem even vlot. Nick trok al wat bekken, maar Peter was werkelijk indrukwekkend. Op het grote mes bezorgde hij ons ei zo na een verkoudheid. Zoef. De ene na de andere moest eraan geloven. Op het strand zat Nick al weer wat soupeler op zijn bike, toch kloeg hij over ene pijnlijk been na zijn val. Peter kwam opnieuw sterk voor de dag, alweer wat dichter bij de naar de kop van de wedstrijd gereden, althans in plaatsen toch. Tijdens de laatste passage gunde Nick ons alweer een blik in zijn taktisch arsenaal. Op een gewaagde maar achteraf bekeken geniale manier slaagde hij er als enige in om 100 meter langer te fietsen waar alle anderen te voet stonden. Zo kon hij op kop de laatste duinenstrook aanvatten, en was hij volledig verantwoordelijk voor het compleet aan flarden scheuren van de groep, die hij voordien zijn metgezellen kon noemen. Ietwat houteriger kwam nu ook Pete naar boven gestormd, ook hij koos als 1 van de weinigen het juiste spoor en maakte in 1 klap een gat van 50 meter dicht op zijn dichtste concurrent. Aan de aankomst dan ook niets dan tevreden gezichten te bespeuren. De kamelen hebben zich weer duchtig verweerd. Pete speelde solo slim na een toch wel desastreuze start. Zijn rush naar voren was dan ook grandioos. Nick toonde zich een ervaren rot in het vak, op de koop toe gezegend met een paar sterke benen. Zijn start was flitsend als vanouds, vooraan het peloton kennen ze hem stilaan ook. Onderweg toonde hij ook meermaals dat hij het taktische aspect van het beachracen volledig beheerst. Fingerspitzengefuhl noemen de duitsers dat. Zijn uitgekookte plannetjes leverden hem keer op keer winst op. Deze knaap weet wat de doorslag geeft in het bechracen, het laat zich vatten onder één term : efficientie. Ondergetekende en de schepen van vermakelijkheden gaven alvast partij voor volgend jaar, dan rijden er twee kamelenduos mee : dat zal vonken geven. Beeldmateriaal volgt, als god het belieft tenminste !
zonnige groeten uit Nice !
