hehehe al 4 dagen in amerika en ik heb een ipod gekocht ! en nieuwe schoene ! en vandaag een hittegolf ! Het programma : simpel maar goed , eerst zwemparty bij Kristel en daarna 5 uur rijden naar newyork ! Als Tars nu ook nog is uitgeslapen had was mijn dag perfect dx
Koen woensdag 20 juni 's ochtends: En nu is het tijd voor een stukje tekst zonder taalfouten.
Gisteren heeft precies lang geduurd. Rond 3:30 begon inderdaad het jet lag effect. Ik heb Anneke ook nog wakker gekregen. We zijn twee keren gaan ontbijten. Jens heeft tot 9:00 in zijn bed kunnen blijven liggen. Om 10:00 stond zoals afgesproken Kristel aan het hotel. Direct werden de kinderen al uitgewisseld tussen de auto's. Zo konden de drie jongens linken met de DS. Tars zat bij Kristel in de auto naast Sophie. Kristel vertaalde simultaan het gesprek tussen beide. Tars zei na een tijdje: "ik kan Sophie al goed verstaan". We zijn naar Lexington centrum gegaan. Een conservatieve ruimtelijke ordening maar inderdaad mooi voor de toeristen. We hebben er het broodnodige gekocht: water en scheergerief. Water voor de hittegolf die er aan komt. En het scheergerief is voor mijn gezicht en Eefje haar benen (waar je de stoppeltjes al voelt opduiken. Dus dat moet eraf). Aansluitend zijn we doorgereden naar het pad dat de Engelsen (regulars van King George) gevolgd hebben tussen Boston en Concord op de 18-19e april in 1775? We vertrokken in de verkeerde richting. De kinderen vonden het extra stukje bos niet erg. Dan zijn we terecht gekomen in het gebouw dat dé schooluitstap van de streek blijkt te zijn: een schuur met alle mogelijke info over die 18-19e april en de nodige merchandising. Tars heeft de drinkwaterfontijn daar ontdekt en slurpt zich een delirium. Sophie heeft de Nikon ontdekt: "can I take a picture". "Yes you can". Staat ze daar met de heupen naar voor om haar ellebogen te ondersteunen zodat ze de camera op hoogte kan houden. Mijn hoofd kan er niet op. Moet ze de camera te hoog voor richten en moeten de ellebogen de heupen lossen. In de auto gaat het "linked gamen" voort. "Ian you're dead" - "No, I'm not that's Jens". Dan zijn de kinderen gaan zwemmen bij Kristel en Fred thuis. Ze hebben hier coole waterpistolen. Tars krijgt ze nauwelijks opgetild. En zo'n waterpistoolgevecht is een ernsige zaak voor de jongens (kijk maar naar de foto's). De meisjes waren ongewapend kop van jut. Misschien vonden ze het leuk om ook eens op die manier aandacht te krijgen. De jongens doen immers niks liever dan gamen. Tijdens het middagmaal ging het over de ethymologie van de hot dog die op het menu stond. En dan terug het zwembad in terwijl de dames in huis wat orde op zaken stelden. Ik was badmeester van dienst. Op zich niet zo erg. Het zwembad met de kinderen is voor 500M gefotografeerd. Dan leer ik die Nikon ook een beetje kennen. Na die verfrissing allemaal terug de auto in to go shopping in New Hampshire. Tax rates liggen daar lager. Dus de "best buy" daar is de best best buy. Er zijn vele dollars van eigenaar gewisseld in ruil voor hebbedingetjes als i-pods en allstars. Ik ben content dat ik Simon iets kon geven waar hij heel tevreden mee was. Toch een beetje peetvaderschap goedgemaakt (Anneke bedankt voor de tip). Verder iets tegen zeeziekte, spidermanpijama's en een GPS van de States. Nu kunnen we echt vertrekken. Daarna terug gaan zwemmen. Ik begrijp niet hoe Tars (Taa's voor de locals) en Sophie elkaar begrijpen maar ze vinden elkaar. Ze hebben hier een coole bellenblazer die duizenden bellen blaast. Tars en Sophie zwaaien ze stuk. Ian bijt erin. Gisteravond nog gebqq'd (weet niet hoe je dat schrijft, dus toch een taalfout). En na de bbq nog tickets besteld voor de whale watch op zee. Op het land hebben we er ook al gezien. 't Was een moeilijke bevalling met de kinderen die moe moe moe waren. Hoe het zover is gekomen dat Kristel vanmiddag mee de boot opgaat, is te ingewikkeld om uit te leggen. Zoals op de 18e april is er ergens een schot gelost en dat heeft een hele ketting in gang gezet en nu gaat Kristel mee met de kinderen. Chapeau. Toen we terug in het hotel aankwamen is iedereen zonder klagen naar bed gegaan en wellicht ook als een blok in slaap gevallen.
Vanmorgen was het 4:30 voor mij en ik heb mijn best gedaan om de schone slaapster niet te wekken. Aan het ontbijt waren er minder aziaten dan gisteren. Nu is het 8:00 en moeten we de kinderen tot 9:30 ambieren. Dan rijden we naar Boston voor de Freedom Trail. Whales here we come.
maaike: we gaan sebiet naar de walvissen kijken, maar eerst moeten we wel goed eten. Ik heb super slecht geslapen omdat de airco persee moest opstaan, omdat eefje smorgens alle lichten aanstak, eefje en jens waren aant douchen, Jens droogt zijn haar met kei veel lawaai, en dan zetten die de tv nog op, dus ik heb slecht geslapen, dit is onze laatste dag in Boston, ik hoop dat het leuk wordt met Jens die lastig doe. xxx
goeiemorgend mensjes, tis hier nu 7uur smorgends.. veel te vroeg dus!!! heb juist gedoucht en nog niet gegeten.. niets boeiend dus, gaan strax wandelen, en dan walvissen gaan kijken met neven en nichten en ja zelfs kristel gaat mee ondanks haar ervaringen!!!!knap he:) ma bon ik ga nu iets eten:) see you later:)
maaike: hej, het stikt hier van de chinezen, we zijn gisteren naar mijn tante gegaan. Die haar dochter Sofie had precies 3 monsters op, die heeft super veel energie. Ja dit ben ik vergeten te zeggen, in het vliegtuig zat ik naast een super harde Italiaanse nerd, die waren 17 ofzo en die waren riddertje aan het spelen(echt super kinderachtig). ik waal om 6 uur wakker. Het is hier nu super warm, en we gaan waarschijnlijk sebiet zwemmen. baaai xxx
Koen Dinsdag 19-7 om 5:00 lokale tijd (11 uur in Belgie): De biologische klok laat me niet in de steek. De kinderen hebben hun eigen kamer en wij hebben een even grote kamer maar met een king size bed. Na de landing zijn we op de bus van National gestapt om de wagen op te pikken. Aan de balie wou de dame me eerst een groter model aansmeren dan wat we gereserveerd hadden. "it' only a MINIvan". Ik vroeg of er 7 personen en onze koffers in konden. Dat kon. De manager ging dan een wagen voor ons halen: een grand voyager. Bestaat er nog iets groter dan dat? Ze hebben me wel nog een soort van touring wegenhulp laten betalen omdat ik eerst had begrepen dat dit de omnium was. Anneke had de reservatie gedaan dus zij wist nog dat de omnium er al in zat. We hebben al een touring wegenhulp omdat we op de AAA kaart van Kristel en Fred staan. Dus terug naar binnen om het eraf te laten halen. Was geen enkel probleem. Ondertussen zweetten de kinderen zich al te pletter in de minivan.
De Quality Inn & Suites in Lexington is ok. Maar ook daar de nodige administratieve troubles. Ze hadden eerst een kamer tekort. Uiteindelijk liggen onze kamer en die van de kinderen zo'n 200m uit elkaar. Nadat we hadden uitgepakt hebben we eerst iets gegeten bij de mexicaan tegen het hotel. Daar is Tars op de schoot van mama in slaap gevallen. We zijn dan vertrokken naar Kristel. Jens en Tars zijn in de auto in slaap gevallen. Iemand die hangt de knikkebollen, blijft altijd een grappig gezicht. De twee kleinsten van Kristel waren toen we de oprit opreden naar boven gevlucht. Wellicht té spannend. Maar ze kwamen direct terug naar beneden. Die van ons waren direct "kind aan huis" (waar zijn ze dat niet). Tars is op de zetel in slaap gevallen. We zijn ook zo'n 20 kg lichter geworden aan chocola en snoepgoed. Er zijn al een paar plastieken zakjes van Petra soldaat gemaakt. Er is veel verteld en ontdekt. Sofie weet alles. Ian vindt het jammer dat hij het paswoord van de TV van Kristel niet kende. Simon zat al direct te basketten met Jens. Toen we rond 9 uur vertrokken waren ze tikkertje en jagersbal aan 't spelen rond het huis. We kregen nog een GPS mee van Kristel om tijdens de half uur durende rit naar het hotel niet verloren te rijden. Toen we de oprit afreden keek door elk venstertje naast de voordeur een gezichtje. Opletten ook dat we geen kikkers platrijden op de oprit.
Vandaag, zullen we wellicht wat inkopen doen (scheergerief, iets tegen muggen en teken, een GPS). De kinderen willen zwemmen in dat zwembad bij Kristel. In de voormiddag willen we iets van de minute man - Paul Revier gaan bekijken. Moet iets met de onafhankelijkheid van Amerika te maken hebben.
Anneke Dinsdag 4:00 locale tijd: Dus bij jullie is het nu al 10u. Gisteren was wel een hele lange en vermoeiende dag. Vooral het wachten op al onze vluchten was voor ons Tarske wel vervelend. Hebben op 1 dag tijd al meer Starbuck's bezocht dan normaal in een heel jaar. Maar met die goei zeteltjes wordt het wachten veel confortabeler en geef de kinderen dan nog een nintendo en dan geeft het echt een vakantiegevoel. Koen is er zelfs in geslaagd op London Heathrow om twee uur te slapen op zulk een Starbuck's sofa. Aangezien het voor Maaike al heel lang geleden was dat ze gevlogen had voelde ze zich toch niet al te gerust op haar eerste vlucht en zet haar dan nog tussen Jens en tars dan krijg je een echte panieksituatie!! Dus op de vlucht naar Boston kreeg ze een plaatske naast Eefje die er de laatste maand haar derde vlucht heeft opzitten. Grote zus kalmeerde kleine zus terwijl grote broer zijn kleine broer aan het ophitsen was. Tarske had al weken aan het praten geweest over zijn privé-cinema op het vliegtuig en dat hij dan zeker Cars 2 wilde zien. Maar nog tijdens het taxieën naar de startbaan voor opstijgen vielen zijn oogjes dicht en hij heeft het opstijgen in slapende toestand ervaren. Die 7 uren vlucht vlogen snel voorbij dankzij enkele keren eten, drinken, film kijken en nintendo spelen. Na lang aanschuiven in Boston voor de veiligheidsindentificatie (Tars was verontwaardigd dat hij zijn vingerafdrukken niet mocht zetten en geen foto laten nemen) konden we eindelijk onze wagen gaan oppikken en aan ons Amerika avontuur beginnen!!!
maaike: Nu zijn we in Amerika geland, ik gilde het bena uit van de stres, het eerste vliegtuig was een klein, maar het tweede was supergroot, iedereen had een eigen tvtje voor zijn neus. xxx
't Was een moeilijke bevalling met de kinderen die moe moe moe waren. Hoe het zover is gekomen dat Kristel vanmiddag mee de boot opgaat, is te ingewikkeld om uit te leggen. Zoals op de 18e april is er ergens een schot gelost en dat heeft een hele ketting in gang gezet en nu gaat Kristel mee met de kinderen. Chapeau. Toen we terug in het hotel aankwamen is iedereen zonder klagen naar bed gegaan en wellicht ook als een blok in slaap gevallen.
