*Because you can have the beautiful smile that you have always dreamed off*
18-08-2013
Op 1ste controle & terug gaan sporten...
Het is zondag vandaag. 10 dagen geleden werd ik geopereerd. Vorige zondag mocht ik het ziekenhuis verlaten... De tijd vliegt weer voorbij en elke dag sta ik verstomd van het feit hoe snel ik aan het herstellen ben. Het is al een paar dagen geleden dat ik nog een bericht postte, dus ik heb weer heel wat te vertellen...
Vrijdag werd ik verwacht in het ziekenhuis voor mijn eerste controle en alles was prima in orde! De chirurg keek even in mijn mond & zei daarna dat ik nu 2 rekkertjes zou krijgen die ik telkens aan & uit moet doen voor te eten. Eerst zou het wat sukkelen zijn om die rekkertjes aan te brengen maar nadien zou ik het zelf beter kunnen dan hem. Hij vond dat de zwelling al goed aan het verminderen was & vertelde mij dat de gevoelloze delen toch nog enkele weken de tijd nodig hebben om terug wakker te worden. Dus het is normaal dat het nu nog slaapt. Ik mag nog niet kauwen! Ik vertelde de chirurg dat ik sinds woensdag geen papjes meer eet, ik verdeel mijn eten in kleine stukjes, stop het in mijn mond, zuig er wat op en slik het dan door. De dokter vind dit goed, zolang ik maar geen kauwbeweging maak. De rekkertjes zorgen ervoor dat de 2 kaken bij elkaar worden gehouden.
Ik moest de vraag stellen: Mag ik al terug sporten? Haha! Hij weet dat ik les geef in Fit Nation. Hij kwam er vroeger zelf sporten . Hij zei dat ik op het gemak terug mocht sporten, fietsen en krachtoefeningen, ook zwemmen kan geen kwaad. Voor spinning & zumba is het nog te vroeg, mijn kaken zijn gebroken geweest, de breuk heeft echt 6 weken de tijd nodig om terug aan elkaar te groeien. Ik mag zeker niet springen, voor de schokken en moet het toch rustig aan doen. Als ik sport moet ik er ook voor zorgen dat ik mijn tanden niet op elkaar pers (zoals je wel eens doet als je een inspanning aan het doen bent), dit zorgt ook voor kleine schokjes. Oh, ik hoop dat alles terug goed aan elkaar groeit! Ook de chirurg ziet de subtiele veranderingen in mijn gezicht, het is esthetisch veel mooier. Mijn tanden kan ik op elkaar zetten & mijn lippen sluiten vanzelf. Binnenkort kan de tandarts beginnen aan de laatste afwerkingen...
De chirurg verwacht mij binnen 2 weekjes terug, ik heb een nieuwe afspraak gepland op vrijdag 30 augustus. Ik hoop echt dat ik nadien verlost ben van die stomme rekkers & dat ik terug mag kauwen!!!
Vrijdag in de namiddag ben ik een bezoekje gaan brengen op het werk. Het was fijn om mijn collega terug te zien en wat bij te praten! Nadien ben ik bij meterke gegaan en heb ik genoten van een lekkere spaghetti. Mmm! Eten lukt al vrij goed, mijn mond gaat nog niet zo ver open maar ik heb geen zin meer om papjes op te zuigen, dat ben ik echt beu! Als ik een tijdje aan het eten ben, beginnen mijn kaken helemaal te tintelen. Mama zegt dat dat komt omdat die terug beginnen te werken... het is maar een vies gevoel. Na het eten trekt dit wel weer weg. Na alles wat ik eet poets ik opnieuw mijn tanden, nu kan ik ook al aan de binnenkant poetsen. Mijn waterpik gebruik ik toch ook nog, er komen nog veel vuiltjes mee naar buiten. Ik heb echt al vanalles binnengespeeld... Kip met appelmoes en frietjes, sandwiches met kip curry, couscous, een zacht gekook eitje, snoepjes, een mattentaart... Wat een vooruitgang!
Zaterdag ben ik eens gaan winkelen, nu de zwelling minder is ga ik mij niet meer thuis opsluiten. Het is tijd om terug buiten onder de mensen te komen! Je kent de mensen, ze kijken wel eens raar naar mijn bolle kaakjes, maar ik trek het mij niet aan! Laat ze maar denken wat ze willen. Mijn wijsheidstanden heb ik niet laten trekken, ik heb heel wat anders ondergaan...
s'Avonds eet ik opnieuw spaghetti & als dessert een pannenkoek met ijs, slagroom, aardbeitjes & kiwi + een aardbeienmilkshake! Overdreven, I know Maar binnenkort vertrekt de mama terug naar huis, dus laat ik nog maar even genieten van al het lekkere eten! Daarna moet ik weer voor mezelf zorgen. We zijn onze pannenkoek aan het opeten als plots de hond een protje laat. Het is even stil en dan schieten mijn mama en ik in een slappe lach. Ik kan niet stoppen met lachen, de mama ook niet, maar bij mij doet het pijn en even later heb ik de tranen in mijn ogen en ben ik meer aan het wenen dan aan het lachen... Als we 's avonds iets met de vrienden gaan drinken op café probeer ik mij echt in te houden om niet meer te lachen, al is dat soms echt niet gemakkelijk,...
Van mijn beste vriendin & Jornie had ik nog een cadeautje te goed, een schattig beertje heb ik gekregen, een mooie tas met een super mooie boodschap op & een nieuw Pandora hangertje voor mijn armband. TNX sjoeken!!
Voel je beter & weet dat ik aan je denk
Vandaag, zondag dus, ben ik gaan fitnessen. Ik kon mezelf niet meer tegenhouden Ik heb 25 min. gefietst en 10 minuten het toestel voor mijn armen gedaan, tussendoor veel gebabbeld met mijn collega's en enkele klanten. Ik bedank Lieve en Erik voor hun lieve mailtje dat ze hebben gestuurd! Ik hoor dat ze van in het begin al mijn blog volgen en dat doet mij veel plezier. Sommigen kijken maar raar en ik hoor ze zo denken: Wat heeft die voor? Wacht maar tot je mij ziet binnen een paar weken...denk ik dan..
Het sporten gaat nog niet zoals ik gewoon ben Ik kan niet door mijn neus ademen want die zit nog half toe. Na 35 minuten geef ik het dus op, het gaat mij niet meer af. Ik begin wat hoofdpijn te krijgen en als ik thuiskom voel ik mij ook wat mottig. Misschien was het toch nog niet zo'n goed idee om terug te herbeginnen... Ik ben teleurgesteld en ambetant & verlies even al mijn geduld. Ik wou dat mijn bolle kaken weg waren en dat we al 6 weken verder waren. Het liefst wou ik al dat het december ofzo was... dan ben ik misschien al verlost van mijn beugel...
Ik weet dat ik niet mag klagen. Iedereen staat versteld van mijn snelle herstel & vind dat ik er goed uitzie. Ik ben zelf heel blij met het resultaat, toch is het mentaal even wennen aan mijn 'nieuwe' gezicht & nog afwachten tot het eindresultaat. Ik wil kunnen kauwen, terug lesgeven & ik wil kunnen lachen... Hup hup hup... even mezelf oppeppen, nog wat geduld hebben & doorbijten!!
Nog even vertellen dat ik morgen nog eens een bezoekje ga brengen op het werk & misschien begin ik deze week wel al terug te werken op bureau
Ik heb voor mezelf besloten dat ik de blog ga bijhouden tot mijn beugel eruit mag & ik wil nog even al mijn bezoekers bedanken... we zijn bijna aan de 1000! Woop woop!
Zoals beloofd heb ik nog een paar nieuwe foto'tjes voor jullie... De eerste 2 zijn getrokken op donderdag 15 augustus (1 week na operatie), de volgende 2 zijn getrokken op vrijdag 16 augustus & de laatste 2 zijn getrokken op zaterdag 17 augustus. De bolle kaakjes zijn nog altijd aanwezig.. De gele plekken zijn nu wel helemaal verdwenen. Elke dag gaat het een beetje beter... We zijn op de goeie weg!
De pijn, de bezoekjes & het gaat verbazend goed vooruit...
Het is woensdag, dag 6 na de operatie. Morgen is het een week geleden dat ik onder het mes ging. En mannekes, Ja ik moet zeggen dat ik toch wel al veel pijn heb gehad!
Zondagavond begon de pijn meer en meer toe te nemen. Ik had al het maximum van Dafalgans genomen. 's Nachts wakker geworden om half vier en toch nog een extra halve Dafalgan genomen. De zeurende pijn aan mijn rechterkaak blijft aanhouden, ik denk niet dat de Dafalgans nog werken! Ik mis het ziekenhuis met hun sterke pijnstillers en als het nodig was nog een extra spuit in mijn bil. Maandagmorgen was ik nog erg moe. Mama maakte mij een lekkere bosvruchten smoothie & nadien besloot ik om terug wat te rusten in de zetel.
Ik blijf pijn hebben, ik ben opgezwollen & ik begin geel uit te slagen. Ik wil niet als een slons in de zetel blijven liggen en besluit om mij een douch'ke te nemen. Daarna was het tijd om wat foto'tjes te nemen. Mijn bloesje heeft dezelfde kleur als mijn wangen. Dankzij mijn zalf Belliflor zijn de blauwe plekken snel geel geworden en normaal zouden ze na geel moeten wegtrekken. Je ziet duidelijk dat ze verder aan het zakken zijn naar mijn hals. Al bij al vind ik dat mijn zwelling nog heel goed meevalt!
's Avonds staat op het menu: Spinazie-stoemp met hamburger. Dit ziet er voor mij zo uit. Mijn broer zit voor mij en doet zijn mond wijd open, en stopt zijn eten naar binnen. Hij is mij serieus aan het plagen, hij neuriet zijn circusliedje 'Ti ti tiiee ti ti tiee". & Hij geeft mij een nieuwe naam: Geelsmoel
Op de nacht van maandag op dinsdag word ik al wakker om half 2: PIJN!!! Ik ga terug naar beneden, neem een halve Dafalgan en probeer terug te gaan slapen. Dit kan ik niet meer volhouden, morgen moeten we naar de dokter gaan voor straffere pijnstillers!!! De pijn is een zeurende pijn die constant blijft aanhouden. Het is vooral het ergste aan de rechterkaak!
Dinsdagmorgen: Ik ben al vroeg wakker & maak me klaar om naar de dokter te gaan. Er zitten veel mensen in de wachtzaal en ik heb nog steeds pijn. De dokter denkt dat ik mijn wijsheidstanden heb laten trekken (ik denk dat veel mensen dat denken) maar als hij de brief van de chirurg leest weet hij wel beter: Bimaxillaire Osteotomie! Hij begrijpt meteen dat die Dafalgan's niks uithalen en dat ik veel straffere pijnstillers nodig heb! Hij kijkt even naar mijn mond & zegt dat het heel mooi gedaan is. Hij meet nog even mijn temperatuur en mijn bloeddruk. Ik ben een gezond meisje zegt hij, een echte grapjas die dr. Geldhof! (lees: Geldwolf - hihi, sorry is een familiegrapje)
Hij schrijft mij volgende pijnstillers voor, die wel 5 x straffer zijn dan Dafalgan: Vimovo is een ontstekingsremmer en pijnstiller in 1. Deze zorgt ook voor het ontzwellen. Dit moet ik 2 x per dag nemen Zaldiar is een pure pijnstiller. Dit mag ik 2 tot 3 maal per dag nemen. Van deze kan ik mij wel moe en suf gaan voelen.
Toen we thuis kwamen, heb ik opnieuw een lekkere smoothie gedronken van banaan en kiwi. Nadien heb ik meteen een pijnstiller ingenomen. Ik heb een dutje gedaan en ik moet zeggen dat ik mij wel beter voelde, de pijn was toch al veel minder!
's Middags had de mama witloofsoep klaargemaakt. Jam jam! Ze zoekt ook regelmatig op internet nieuwe receptjes op van smoothies. Ik wil haar via deze weg toch al eens bedanken omdat ze zo goed voor me zorgt! Ik denk niet dat ik al veel vermagert ben... Straks moet ik zelf gaan opletten dat ik niet verdik, met al die bananenmilkshakes die ze voor me klaarmaakt!
Er zit een leuke verrassing in de brievenbus, namelijk een kaartje van mensen die Zumba-les komen volgen bij mij in Fit Nation. Het zijn mijn trouwe volgers : An, Carine, Esmeralda & Wim. Levi is mijn collega die ook zumba-instructor is en die nu al mijn lessen vervangt Ik weet zeker dat hij dat heel goed doet!
Ik vind het een super mooi kaartje en een heel lief gebaar van hun. Dat doet me toch wel iets! Later die avond komt Wim nog even op bezoek en heeft hij lekkere kleine Cécémelletjes mee als cadeautje. Mmm! Lekker! Zal handig zijn voor op het werk op te drinken
Ik mis Fit Nation, de klanten, mijn collega's, het lesgeven. Ik hoop dat ik snel terug aan het sporten kan. Maar voorlopig zit dat er nog niet in, als ik nog maar gewoon op straat stap voel ik elke schok meteen aan mijn kaken
In de namiddag komen mijn meter en peter op bezoek. Nadien een telefoontje van de baas om te kijken hoe het met mij gaat. Later op de dag krijg ik nog bezoek van mijn collega's Pascal en Nathalie en zij komen in naam van al mijn collega's in Fit Nation en op Prowell een cadeautje brengen.
Het mooie kaartje en de bloemen zijn echt wel een opkikkertje! Dus bij deze; Een hele dikke MERCI aan Pascal, David, Levi, Guido, Emine, Wim, Jan, Nathalie, Anny, Dorien en ook aan de baas en bazin: Yves en Chris! + hun partners die ook bij op het kaartje staan.
Dinsdag was echt bezoekjes dag wat me veel plezier doet! Aan het eind van de dag doen mijn kaken pijn van het praten en ik ben moe, waardoor ik moet gapen en dit is geen pretje ! De straffere pijnstillers doen hun werk wel en ik voel me al veel beter.
Op de nacht van dinsdag naar woensdag word ik opnieuw wakker rond 4 uur. Oei, de pijnstiller zal uitgewerkt zijn en dan begint de pijn natuurlijk gewoon opnieuw. Ik ben benieuwd; wanneer ga ik eindelijk nog eens een nachtje kunnen doorslapen? Ik maak me ook een beetje zorgen; heel gezond zijn deze zware pijnstillers niet. Maar ik hem het echt vandoen momenteel!
Ik drink wat Cécémel en neem een Zaldiar. Ik blijf nog even wakker want ik ben bang dat mijn maag het niet aankan. Ik besluit om dan maar een mail te sturen naar mijn liefste zusje die in het buitenland woont. Rond 5 uur is de pijn weg en val ik terug in slaap.
Rond half 10 sta ik op en ik voel me goed! Het is dus woensdag vandaag en om 12 uur komt Lieve mij halen. Ik ga vandaag eens een dagje bij mijn meter. Het is fijn om eens even weg te zijn van thuis. Je moet weten dat ik anders nooit veel thuis ben, ik ben aan het werk of ik zit in de fitness of bij meterken, maar nooit veel thuis
De zalf tegen blauwe plekken en zwellingen werkt echt goed! Mijn gele plekken zijn al veel minder en mijn gezicht begint echt wat te ontzwellen! Ik douch mij en probeer mij wat op te maken. Oké, mijn gezicht is wel nog dik, maar ik (en de mama ook) beginnen te merken dat mijn gezicht echt wel veranderd is! Ik toon fier aan de mama dat ik mijn mond al verder kan open doen Wat een verschil al met de foto's van hierboven!
Ook mijn meter en Mongsken hadden het meteen al gezien dat mijn gezicht anders is. Mongsken zegt dat ik vroeger al schoon was maar dat ik nu nog mooier ben geworden. Ook Flipken merkt het direct op. Het is de eerste keer dat ik zo'n reacties krijg en dat maakt mij blij.
Ik kan niet wachten tot al de zwellingen weg zijn en om het eindresultaat te zien! Ik ben nog steeds dezelfde Kimberly, maar toch wat anders. Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn beslissing!
Filip had nog een leuke verrassing voor mij. Hij en zijn vriend Marc hebben een super cadeautje gekocht voor mij: Een heerlijke Snoeptaart! hihihi Natuurlijk kan ik nu nog niet snoepen, maar als ik weer kan bijten zal ik er heel hard van kunnen genieten! Bedankt Flipken en Marc!
Ook Lieve had een fijn cadeautje voor me: Lekker ruikende productjes van de Body Shop! Bedankt hiervoor Lieve!
's Ochtends 2 glazen Cécémel, 's middags eet ik lekkere kippensoep EN ik probeer voor het eerst een boterhammetje te eten! 6 dagen na de operatie... Het voelt goed, het doet geen pijn. Toch ben ik wat bang dat ik mij zou forceren. Ik neem enkel het wit uit de boterham en doe dat in muizenstukjes. Ik stop het tussen mijn tanden en dan maar zuigen Ik heb wel 3 tassen soep opgeslurpt met mijn rietje en 3 boterhammen gegeten! Toen gebeurde het: Poink! Er is een rekkertje gesprongen, of zoals Flip het zegt: Mijn resorke is er afgeschoten!
Oeps! Ik heb meteen naar het ziekenhuis gebeld en daar vertelden ze dat dit niet echt kwaad kon. Vrijdag moet ik toch op controle gaan. Alé ik ben gerustgesteld maar ik ga het toch wat kalmer aan doen en mijn mond niet meer zo ver open doen! Ik begin het eten met rietjes gewoon zo beu te worden.. Grr...
In de namiddag heb ik weer nood aan mijn dutje door de pijnstillers. Ik denk even na over de pijn, die is nu echt goed onder controle. De zwelling is ook lichtjes aan het wegtrekken. De gele plekken zijn aan het weggaan. Mijn neus, rechterkaak en bovenlip zijn wel nog verlamd of verdoofd. (weet niet goed hoe ik het gevoel moet beschrijven) Ik hoop dat dit snel zal wegtrekken. Maandag en dinsdag liep er uit mijn rechter neusgat ook soms een licht straaltje bloed. Mijn neus durf ik dus nog niet te snuiten, ik snuif alles op Andere ongemakken ondervind ik verder niet. Mijn herstel verloopt dus wel goed, en ook verrassend snel. Ik ben benieuwd wat de chirurg vrijdag zal zeggen over mijn vooruitgang en ik hoop dat alles nog op de juiste plaats staat & dat ik mij niet geforceerd heb
Als het zo de goede kant blijft opgaan, denk ik dat ik wel snel terug op bureau zal gaan werken. Ik wil terug in mijn Beetle'tje rijden en mijn normale ritme terug opnemen. Ik moet natuurlijk zien dat ik het aankan, onder de zware pijnstillers en zien dat ik geen terugval krijg. Dus voor eventjes probeer ik nog niet te denken aan het werk dat op mij ligt te wachten en probeer ik nog wat verder te herstellen en veel te rusten.
Ik sluit mijn blog & mijn fijn dagje af met een lekkere dubbele bananenmilkshake! Volgende keer zal ik een verslag uitbrengen van mijn controle bezoek in het ziekenhuis. Vrijdag word ik er verwacht om 9u50. Misschien post ik tussendoor wel nog wat nieuwe foto's van mijn gezicht. Dan kunnen jullie meteen zelf eens kijken of jullie al iets van verschil opmerken
Het was zondag, dit was mijn vierde dag in het ziekenhuis en ik kon niet snel genoeg naar huis gaan! Ik vroeg aan de verpleegster of mijn infuus er uit mocht. Dat infuus was echt storend, zat overal in de weg. Je kon je niet deftig wassen of aankleden en je moest overal met dat rekje met pijnstillers naar toe trekken. Even later kwam een verpleger vertellen dat ik mijn laatste dosis tegen de zwelling al had gehad dus dat het infuus eruit mocht.
Yes! Even mijn vanille drankje opdrinken en ondertussen kwam de dokter nog langs om te vertellen dat ik écht naar huis mocht gaan. Ik mocht onmiddellijk iemand bellen om mij te komen halen. Vrijdag wilt hij mij wel graag terug zien. Hij vertelde me dat ik mijn mond goed moest spoelen en de tanden goed moest poetsen.
Ik heb meteen de mama opgebeld, zij zou mij direct komen halen & ondertussen heb ik nog een douche genomen. We zijn nog even langs Borchtlombeek gereden naar de apotheker van wacht om mijn 'Waterpik' op te halen. Even een weetje: Dit toestel kost 89 euro Ook nog wat Dafalgans - bruistabletten Forte 1 g - gekocht tegen de pijn & een zalfje tegen blauwe plekken & zwelling.
De mama had meteen een tomatensoepje voor mij geprepareerd en dit was écht lekker! Mmm! Ik had het wel wat moeilijk want Fré & Elien zaten voor mijn neus spek met eieren te eten Ik kan alleen maar eten met een rietje. Grrr! Ik heb zin in een lekkere sandwiches of boterham. De Fré noemt mij Swelly & Shubby en hij vindt mijn gezicht echt grappig. Ach ja, ik kan er zelf ook wel nog mee lachen.
Nadien wou ik meteen mijn "coole" waterpik even uittesten. Geloof me, heel de badkamer hing vol met water. Maar ik moet zeggen, het deed wel deugd om nadien een frisse mond te hebben. Het dient vooral om je mond mee te spoelen en om het tandvlees te verzorgen. Je moet water in het reservoir doen en dan wordt daar lucht in geblazen. Je kan zelf de druk regelen van het waterspuitje.
Ik heb een vast ritueel ontwikkeld: Eerst poets ik de buitenkant van mijn tanden met de tandenborstel, dit verloopt vlot & doet geen pijn. Nadien spoel ik mijn mond met Corsodyl. Dan gebruik ik mijn waterpik om mijn mond vanbinnen en vanbuiten te spoelen. Tenslotte wat Labello op de droge lippen, wat Belliflor smeren tegen de blauwe plekken & Klaar is Kees!
In de namiddag ging mijn mama naar mijn broer gaan kijken die match had van de voetbal. Ik wou niet meegaan (Met zo'n kop kan ik toch niet buitenkomen?! ) Ik heb dan maar wat gerust in de zetel, wat gelezen en wat aan mijn blog gewerkt. De pijn begon toe te nemen en ik nam nog een Dafalgan. Als de mama terug was, was het etenstijd, ze ging Vol-auvent met frietjes klaarmaken! Mmmm.. Ik wou dat ook eten!!!
En dat heb ik ook gekregen: Ziehier mijn avondmaal: Volauvent met kroketten! Goed gemixt in de blender en aangelengd met warme melk. Het ziet er misschien niet zo echt uit maar het smaakte lekker!
Als dessert werd er nog een lekkere bananenmilkshake gemaakt. Mmm! Lekker koel!
Kamer 460 was een midcare - kamer. Dit is een kamer waar toch nog iets meer controle op gebeurd dan bij een gewone kamer. Op deze kamer gelden ook nog andere bezoekuren dan bij de normale kamers. Het was er ook erg koel door de airco. De mama is nog even bij mij gebleven, ging toen terug naar huis & rond 17 u was ze weer bij mij. Ik heb van haar een mooi beertje gekregen met "veel beterschap" op & een mooie tas waar toch wel een heel toepasselijke tekst op staat: Liever zou ik nu sporten... Van mijn broer heb ik een schrijfplankje gekregen met een uitwisbare stift. Typisch iets voor Free. Mijn mama vertelde me dat mijn broers de dag nadien op bezoek zouden komen.
Het was nu tijd om te weten te komen of ik uit bed kon gaan om te plassen en of ik eindelijk iets mocht drinken. De verpleegsters belden hiervoor even naar de dokter en die vertelde me dat ik dit allemaal mocht doen. Zalig, terug op toilet kunnen gaan! Wel even schrikken om mezelf voor de eerste keer in de spiegel te zien!!! Brrr...
Het water drinken verliep wat minder vlot. Het lukte nog niet zo goed om het rietje tussen de rekkertjes te krijgen en om te zuigen.
Rond 18 u arriveerde dan mijn eerste bezoek: Meter Lies en Mongsken Mooie bloemetjes, een mooi kaartje & een lekkere fles 'Groot Geluk' hadden ze voor mij meegebracht. Ik ben blij om hen te zien, al kan ik niet veel babbelen... Die fles zal ik later met veel plezier opdrinken! Ze zeggen dat ik er goed uitzie, ze hadden erger verwacht en ze vinden dat mijn zwelling wel meevalt.
Ik voel mij nochtans behoorlijk opgezwollen, mijn bovenste lip en mijn neus zijn nog helemaal verdoofd. Aan mijn rechterneusgat zit een bloederig korstje, zal van een bloedneus zijn. Slikken is een hele opdracht. Mijn tanden zitten op elkaar met witte rekkers. & Ik durf mijn mond niet goed open te doen.
Als Meterken en Mongsken weg zijn, sprong Numa nog even binnen na zijn werk om te kijken hoe het met mij gaat. De chirurg kwam ook nog op bezoek en vroeg hoe het met mij ging. Hij zag mijn schrijfplankje en zei dat ik gerust mocht babbelen. Hij raadde ons aan om een 'waterpik' aan te kopen. Dit is een toestel waarmee ik de binnenkant van mijn mond kan spoelen. Hij vertelde ook dat er morgenvroeg een foto zou gemaakt worden.
Nadien kwam Janneman ook nog even een bezoekje brengen. Ik was moe van al het bezoek en heb nadien nog wat naar tv gekeken. Voor ik ging slapen heeft de verpleegster mijn pil met een pincetje tussen mijn tanden gestoken en zo kon ik deze inslikken.
Het is belangrijk dat ik rustig drink zodat ik mij niet verslik & het is ook belangrijk dat ik niet moet overgeven. Want als ik dat moet doen dan moeten ze die rekkers opensnijden en moet de chirurg daarmee opnieuw beginnen.
Ik had pijn en kreeg nog een spuit in mijn bil. Wat een wondermiddel, je krijgt die spuit en een paar minuten later is de pijn weg & viel ik in slaap. 's Nachts kwam er om de zoveel tijd iemand mijn temperatuur nemen, bloeddruk meten en pijnstillers vervangen. Echt goed vast slapen kon ik niet maar het viel al bij al wel nog mee.
Dag 3:
Ik kreeg voor de eerste keer ontbijt: Een vanilledrankje. De verpleegster zei dat ik niet zo'n schrik moest hebben om mijn mond open te doen en dat die rekkertjes wel meegeven. Oké, ik heb de truc gevonden om te drinken en te zuigen. Het vanilledrankje beviel me wel. Nadien werden de plakkers van de monitor voor mijn hart verwijderd en vond ik het tijd om mezelf wat op te frissen. Bye bye operatiehemdje - Hello bambi pyjama
Iets later kwam een jobstudente mij halen om naar de foto te gaan. Dit was in de consultatie praktijk van de chirurg. De chirurg was in zijn zaterdagse kledij. Dat vond ik wel grappig en ook chapeau dat ze ook in het weekend tijd nemen voor hun patiënten! Op de foto zag ik duidelijk hoeveel kleine schroefjes ijzer en metaal er weer extra in mijn lichaam bij zitten In totaal is mijn onderkaak 6,7 mm verplaatst. Dit is toch meer dan de chirurg had gezegd en ook bij de bovenkaak is het iets van een 6 à 7 mm. Hij was tevreden met het resultaat van de foto & ik dus ook. Ik voel trouwens al dat mijn tanden op elkaar staan & het lijkt of mijn gezicht echt korter is geworden.
Het bosvruchtendrankje in de middag vond ik helemaal niet lekker! Rond 14u ben ik dan nog eens verhuisd van kamer. Ik kwam nu terecht op kamer 464. Dit kwam omdat er iemand anders van intensieve zorgen kwam en de midcare kamer meer nodig had dan ik. Er was voor mij een gewone kamer vrijgekomen dus ik maakte hier geen probleem van! Het was natuurlijk wel even schrikken voor de broers die op bezoek kwamen en die zagen dat er niemand meer lag op nr. 460 Toch hebben ze mij gevonden en ook Levi & zijn vriendin waren erbij. De broers & Levi zijn een stel patéékes bij elkaar en ze maakten heel wat grapjes over mijn gezwollen gezicht enz... Fre maakte ook een mooi zelfportret op mijn schrijfplankje. Ze deden mij lachen (al had ik hun gewaarschuwd dit niet te doen). Lachen lukt niet goed en ik voel het overal trekken aan mijn kaken. Toch ben ik heel blij dat ze op bezoek zijn geweest!
Later die avond kwam de mama terug op bezoek. Ze bracht een wat lekkerder drankje voor me mee; Cécémel! Ook Meterken, Mongsken & Milan kwamen nog op bezoek. Milan had mooie bloemen voor me gekocht Ze vonden dat ik er al heel wat beter uitzag dan de vorige dag & ik moet zeggen dat ik me toch ook wel al wat beter voelde.
Hieronder vind je nog wat foto's terug van mezelf op dag 3 na de operatie:
Dit zijn mijn mooie bloemetjes & geschenkjes die ik heb gekregen. Bedankt aan alle mensen die mij zijn komen bezoeken! Daarnaast wil ik ook nog de vele mensen bedanken die aan mij gedacht hebben en die mij een berichtje hebben gestuurd!
Hij vond dat de zwelling al goed aan het verminderen was & vertelde mij dat de gevoelloze delen toch nog enkele weken de tijd nodig hebben om terug wakker te worden. Dus het is normaal dat het nu nog slaapt. Ik mag nog niet kauwen!
Ik vertelde de chirurg dat ik sinds woensdag geen papjes meer eet, ik verdeel mijn eten in kleine stukjes, stop het in mijn mond, zuig er wat op en slik het dan door. De dokter vind dit goed, zolang ik maar geen kauwbeweging maak. De rekkertjes zorgen ervoor dat de 2 kaken bij elkaar worden gehouden. 
Haha! Hij weet dat ik les geef in Fit Nation. Hij kwam er vroeger zelf sporten
Je kent de mensen, ze kijken wel eens raar naar mijn bolle kaakjes, maar ik trek het mij niet aan! Laat ze maar denken wat ze willen. Mijn wijsheidstanden heb ik niet laten trekken, ik heb heel wat anders ondergaan... 
We zijn onze pannenkoek aan het opeten als plots de hond een protje laat. Het is even stil en dan schieten mijn mama en ik in een slappe lach. Ik kan niet stoppen met lachen, de mama ook niet, maar bij mij doet het pijn en even later heb ik de tranen in mijn ogen en ben ik meer aan het wenen dan aan het lachen... 
Als we 's avonds iets met de vrienden gaan drinken op café probeer ik mij echt in te houden om niet meer te lachen, al is dat soms echt niet gemakkelijk,... 
Sommigen kijken maar raar en ik hoor ze zo denken: Wat heeft die voor? 
Wacht maar tot je mij ziet binnen een paar weken...denk ik dan.. 
