*Because you can have the beautiful smile that you have always dreamed off*
11-08-2013
1 nachtje op Intensieve Zorgen
Rond 16u kwam ik terecht op de dienst: Intensieve Zorgen. Ook hier waren veel verplegers en verpleegsters om me heen om me het zo comfortabel mogelijk te maken. Mijn bloeddruk, temperatuur & hartslag werden regelmatig gecontroleerd. Pijnstillers werden ook regelmatig aangevuld. Het was eerst druk en nadien kwam de rust en heb ik vooral veel geslapen.
Wat me wel is bijgebleven... Ik werd even wakker en iemand zei: 'Hallo, schoonheid!' (Yeah right, dacht ik meteen, met mijn dik hoofd zal ik er mooi uitzien...) & daar stond Mr. Handsome - verpleger dan. Olaaa! Hij kwam even mijn ijszakjes vervangen. Geen enkel probleem hoor!
Om 19u kwam mijn mama mij voor de eerste keer bezoeken. Op intensieve zorgen mogen max. 2 personen je komen bezoeken en ze mogen maar max. 15 minuten blijven. De bezoekers moeten buiten wachten tot iemand een lijst komt aflezen van de patiënten en nadien moeten ze de handen ontsmetten. Er mag maar 2 keer bezoek komen per dag, 1 keer om 13u30 en de 2de keer om 19u. Ik was blij om mijn mama dicht bij mij te hebben. Ik kon toen nog niet goed praten en was nog heel moe. Ze heeft toen al een paar foto's van mij genomen. Dit is dus van 3/4 uur na de operatie. Zoals je ziet, bleef ik positief!
Nadien zat ik nog met een ander probleempje: Ik moest pipi doen! De verpleegster kwam met een pan af en pff..... dat is écht moeilijk om zo al liggend daarin te plassen. Pas als ik alleen in de kamer was kon ik het laten gaan.
De verpleegster zei me dat ik moest bellen als ik gedaan had en dat deed ik. Toen kwam toch wel niet Mr. Handsome-verpleger zeker... Shit! Poep opheffen...pan ervan onder... Hij moest nog even mededelen dat het zoveel was ... Ja hallo, hoe lang had ik mij al niet liggen inhouden?... Nadien kwam hij nog even naar me kijken en begon hij over mijn mooie haarkleuring... Dat was de laatste keer dat ik Mr. Handsome verpleger heb gezien.
Nadien dacht ik nog even tv te kijken maar dat viel niet zo goed mee. Ik kon me niet concentreren, kreeg hoofdpijn en dan ben ik maar in slaap gevallen.
'S nachts kwam er om de zoveel tijd een verpleegster naar me kijken. Heel de nacht heeft de monitor van mijn hart alarm geslagen. Dit kwam doordat ik een heel lage hartslag had. Het laagste dat ik heb gezien was 37. 's Morgens kwam een dokter vragen of ik op de hoogte was van mijn lage hartslag & of ik veel sportte. Ja, ik heb een sporthart zoals ze zeggen, dus die lage hartslag is wel normaal.
's Ochtends kwam mijn chirurg nog even langs om te kijken hoe alles ging. Hij zei dat vandaag nog een zware dag zou worden, alles stond nog hard gezwollen en trekte tegen, maar hij verzekerde me dat het nadien beter zou gaan. Om 13u30 kwam mijn mama mij terug bezoeken. Ik voelde me wel goed, had geen pijn & kon al wat brabbelen. Voor de rest redden we ons met een papiertje en een balpen. Dan schreef ik gewoon op wat ik wou vertellen. Heel handig! Om 14u mocht ik intensieve zorgen verlaten en werd ik verplaatst naar kamer 460.
Hieronder nog enkele beelden van mezelf vlak na de operatie:
8 augustus 2013... De wekker ging af om 7u30. Ik was blij want ik lag toch al een tijdje te woelen. Ik heb me nog eens goed gedoucht en dan was het tijd om te vertrekken. Om 8u15 kwamen we aan in het ziekenhuis. Ik heb me aangemeld, alle nodige papieren ingevuld en toen werden we doorverwezen naar de dagkliniek.
Daar vertelden ze dat ik hier op een kamer zou moeten wachten tot de operatie en na de operatie zou ik 1 nacht verblijven op intensieve zorgen. Later zou ik dan naar een andere kamer gebracht worden. Oké prima, hiervan was ik inderdaad op de hoogte! Ik heb uiteindelijk toch gekozen voor de eenpersoonskamer, omdat ik toch een hospitalia plus verzekering heb. In deze verzekering word je hiervoor volledig vergoed.
Van 8u30 tot 11u heb ik moeten wachten. Ik kan het je verzekeren, dat duurde eindeloos! Toen kwam een verpleegster me vertellen dat ik mijn operatie hemdje mocht aandoen en dat ze mij gingen meenemen. (We hebben hier snel nog een foto'tje van genomen! )
Ik werd naar het operatiekwartier gerold en daar moest ik afscheid nemen van de mama. Tot straks! Ik heb me toch goed sterk gehouden, ik was er klaar voor. Ik moest daar nog even wachten, naast mij lag nog een meneer die geopereerd zou worden aan zijn hernia, hij werd al afgehaald. Even later kwam er een verpleegster mijn infuus aanleggen. Straks zou ik langs die weg ook in slaap worden gedaan. De anesthesist kwam ook nog even op bezoek. Je moet dus wel 5 keer opnieuw je naam zeggen, geboortedatum en waarvoor je komt. Dan mocht ik meekomen, het was niet zo ver dus ben ik zelf de operatiezaal in gewandeld Best bizar, maar wat een uitzicht...Wow Oké, als ik hier zou sterven dan heb ik toch nog een mooi laatste uitzicht gehad over Aalst. Ik had me een operatiezaal niet zo voorgesteld.,..
Dan mocht ik op het bed kruipen en dan begon het... Zeker wel 7 of 8 mensen zijn aan je bezig, alles werd in voorbereiding gebracht. De chirurg vroeg nog even of ik er klaar voor was. Ik had het heel koud en hij vertelde me dat er straks wel nog een opblaasbaar deken op mij zou gelegd worden. Dan kwam er iemand met een masker boven mijn neus hangen... Ik zou wat slaperig worden en wat draaierig...
Ik keek nog even op de klok...Het was 11u30... En dan ben je dus weg...
Het eerste wat ik terug hoorde was mijn naam: 'Kimberly'? Toen gingen mijn ogen open en keek ik terug op de klok, het was 15u30. Ik hoorde iemand aan de chirurg vertellen dat ik goed wakker ben geworden, geen problemen, ook niet gehoest... Yes, I'm Alive! Toen werd ik onmiddellijk overgebracht naar intensieve zorgen.
Het is zo ver!!! Morgen gaat het gebeuren!!... Dus nog snel even een laatste blog berichtje schrijven voor de operatie.
Mijn feestweekend was TOP en ook Amsterdam is voorbijgevlogen. Niets is wat het lijkt en aan alle mooie liedjes komt ooit een eind. Maarrrr ik ben helemaal klaar voor een nieuwe start!
Mijn mini-valiesje staat al klaar, de powerpins staan sinds vrijdag op de beugel... En de kriebels in de buik beginnen ook toe te nemen. De echte zenuwen zullen morgenvroeg pas komen denk ik... Ik wou nog veel doen vandaag maar uiteindelijk heb ik er de moed niet meer voor.. Het giet al de hele dag en dat maakt mij wat somber. Dan maar wat babbelen met de mama over de operatie...af en toe een grapje maken...Nog snel wat caramel-snoepjes eten.. En ondertussen heb ik haar ook gepromoveerd tot fotograaf...zodat ik ook beeldmateriaal heb van vlak na de operatie. Straks nog een laatste keer lekker eten, het laatste avondmaal: Balletjes in tomatensaus! Mmmm! Daarna nog een laatste keer sporten, om mij eens lekker af te reageren...
Ik heb vandaag al veel berichtjes gekregen van mensen die mij succes wensen en steunen, dat doet heel veel plezier! Bedankt. Op mijn bed lag ook een fijn verrassingsbriefje van Kim & Jorn, heb het even in bijlage gezet. (Tnx sjoekes!)
Zo, dan neem ik nu afscheid. Ik hoop dat alles goed verloopt! Van morgen tot zondag ben ik te vinden in het OLV te Aalst. Wie mij wil komen bezoeken, schrik niet van de gezwollen kaakjes, jullie zijn gewaarschuwd...
Olaaa! Hij kwam even mijn ijszakjes vervangen. Geen enkel probleem hoor!
... Ja hallo, hoe lang had ik mij al niet liggen inhouden?... 
Nadien kwam hij nog even naar me kijken en begon hij over mijn mooie haarkleuring...
Best bizar, maar wat een uitzicht...Wow
