*Because you can have the beautiful smile that you have always dreamed off*
18-08-2013
Op 1ste controle & terug gaan sporten...
Het is zondag vandaag. 10 dagen geleden werd ik geopereerd. Vorige zondag mocht ik het ziekenhuis verlaten... De tijd vliegt weer voorbij en elke dag sta ik verstomd van het feit hoe snel ik aan het herstellen ben. Het is al een paar dagen geleden dat ik nog een bericht postte, dus ik heb weer heel wat te vertellen...
Vrijdag werd ik verwacht in het ziekenhuis voor mijn eerste controle en alles was prima in orde! De chirurg keek even in mijn mond & zei daarna dat ik nu 2 rekkertjes zou krijgen die ik telkens aan & uit moet doen voor te eten. Eerst zou het wat sukkelen zijn om die rekkertjes aan te brengen maar nadien zou ik het zelf beter kunnen dan hem. Hij vond dat de zwelling al goed aan het verminderen was & vertelde mij dat de gevoelloze delen toch nog enkele weken de tijd nodig hebben om terug wakker te worden. Dus het is normaal dat het nu nog slaapt. Ik mag nog niet kauwen! Ik vertelde de chirurg dat ik sinds woensdag geen papjes meer eet, ik verdeel mijn eten in kleine stukjes, stop het in mijn mond, zuig er wat op en slik het dan door. De dokter vind dit goed, zolang ik maar geen kauwbeweging maak. De rekkertjes zorgen ervoor dat de 2 kaken bij elkaar worden gehouden.
Ik moest de vraag stellen: Mag ik al terug sporten? Haha! Hij weet dat ik les geef in Fit Nation. Hij kwam er vroeger zelf sporten . Hij zei dat ik op het gemak terug mocht sporten, fietsen en krachtoefeningen, ook zwemmen kan geen kwaad. Voor spinning & zumba is het nog te vroeg, mijn kaken zijn gebroken geweest, de breuk heeft echt 6 weken de tijd nodig om terug aan elkaar te groeien. Ik mag zeker niet springen, voor de schokken en moet het toch rustig aan doen. Als ik sport moet ik er ook voor zorgen dat ik mijn tanden niet op elkaar pers (zoals je wel eens doet als je een inspanning aan het doen bent), dit zorgt ook voor kleine schokjes. Oh, ik hoop dat alles terug goed aan elkaar groeit! Ook de chirurg ziet de subtiele veranderingen in mijn gezicht, het is esthetisch veel mooier. Mijn tanden kan ik op elkaar zetten & mijn lippen sluiten vanzelf. Binnenkort kan de tandarts beginnen aan de laatste afwerkingen...
De chirurg verwacht mij binnen 2 weekjes terug, ik heb een nieuwe afspraak gepland op vrijdag 30 augustus. Ik hoop echt dat ik nadien verlost ben van die stomme rekkers & dat ik terug mag kauwen!!!
Vrijdag in de namiddag ben ik een bezoekje gaan brengen op het werk. Het was fijn om mijn collega terug te zien en wat bij te praten! Nadien ben ik bij meterke gegaan en heb ik genoten van een lekkere spaghetti. Mmm! Eten lukt al vrij goed, mijn mond gaat nog niet zo ver open maar ik heb geen zin meer om papjes op te zuigen, dat ben ik echt beu! Als ik een tijdje aan het eten ben, beginnen mijn kaken helemaal te tintelen. Mama zegt dat dat komt omdat die terug beginnen te werken... het is maar een vies gevoel. Na het eten trekt dit wel weer weg. Na alles wat ik eet poets ik opnieuw mijn tanden, nu kan ik ook al aan de binnenkant poetsen. Mijn waterpik gebruik ik toch ook nog, er komen nog veel vuiltjes mee naar buiten. Ik heb echt al vanalles binnengespeeld... Kip met appelmoes en frietjes, sandwiches met kip curry, couscous, een zacht gekook eitje, snoepjes, een mattentaart... Wat een vooruitgang!
Zaterdag ben ik eens gaan winkelen, nu de zwelling minder is ga ik mij niet meer thuis opsluiten. Het is tijd om terug buiten onder de mensen te komen! Je kent de mensen, ze kijken wel eens raar naar mijn bolle kaakjes, maar ik trek het mij niet aan! Laat ze maar denken wat ze willen. Mijn wijsheidstanden heb ik niet laten trekken, ik heb heel wat anders ondergaan...
s'Avonds eet ik opnieuw spaghetti & als dessert een pannenkoek met ijs, slagroom, aardbeitjes & kiwi + een aardbeienmilkshake! Overdreven, I know Maar binnenkort vertrekt de mama terug naar huis, dus laat ik nog maar even genieten van al het lekkere eten! Daarna moet ik weer voor mezelf zorgen. We zijn onze pannenkoek aan het opeten als plots de hond een protje laat. Het is even stil en dan schieten mijn mama en ik in een slappe lach. Ik kan niet stoppen met lachen, de mama ook niet, maar bij mij doet het pijn en even later heb ik de tranen in mijn ogen en ben ik meer aan het wenen dan aan het lachen... Als we 's avonds iets met de vrienden gaan drinken op café probeer ik mij echt in te houden om niet meer te lachen, al is dat soms echt niet gemakkelijk,...
Van mijn beste vriendin & Jornie had ik nog een cadeautje te goed, een schattig beertje heb ik gekregen, een mooie tas met een super mooie boodschap op & een nieuw Pandora hangertje voor mijn armband. TNX sjoeken!!
Voel je beter & weet dat ik aan je denk
Vandaag, zondag dus, ben ik gaan fitnessen. Ik kon mezelf niet meer tegenhouden Ik heb 25 min. gefietst en 10 minuten het toestel voor mijn armen gedaan, tussendoor veel gebabbeld met mijn collega's en enkele klanten. Ik bedank Lieve en Erik voor hun lieve mailtje dat ze hebben gestuurd! Ik hoor dat ze van in het begin al mijn blog volgen en dat doet mij veel plezier. Sommigen kijken maar raar en ik hoor ze zo denken: Wat heeft die voor? Wacht maar tot je mij ziet binnen een paar weken...denk ik dan..
Het sporten gaat nog niet zoals ik gewoon ben Ik kan niet door mijn neus ademen want die zit nog half toe. Na 35 minuten geef ik het dus op, het gaat mij niet meer af. Ik begin wat hoofdpijn te krijgen en als ik thuiskom voel ik mij ook wat mottig. Misschien was het toch nog niet zo'n goed idee om terug te herbeginnen... Ik ben teleurgesteld en ambetant & verlies even al mijn geduld. Ik wou dat mijn bolle kaken weg waren en dat we al 6 weken verder waren. Het liefst wou ik al dat het december ofzo was... dan ben ik misschien al verlost van mijn beugel...
Ik weet dat ik niet mag klagen. Iedereen staat versteld van mijn snelle herstel & vind dat ik er goed uitzie. Ik ben zelf heel blij met het resultaat, toch is het mentaal even wennen aan mijn 'nieuwe' gezicht & nog afwachten tot het eindresultaat. Ik wil kunnen kauwen, terug lesgeven & ik wil kunnen lachen... Hup hup hup... even mezelf oppeppen, nog wat geduld hebben & doorbijten!!
Nog even vertellen dat ik morgen nog eens een bezoekje ga brengen op het werk & misschien begin ik deze week wel al terug te werken op bureau
Ik heb voor mezelf besloten dat ik de blog ga bijhouden tot mijn beugel eruit mag & ik wil nog even al mijn bezoekers bedanken... we zijn bijna aan de 1000! Woop woop!
Zoals beloofd heb ik nog een paar nieuwe foto'tjes voor jullie... De eerste 2 zijn getrokken op donderdag 15 augustus (1 week na operatie), de volgende 2 zijn getrokken op vrijdag 16 augustus & de laatste 2 zijn getrokken op zaterdag 17 augustus. De bolle kaakjes zijn nog altijd aanwezig.. De gele plekken zijn nu wel helemaal verdwenen. Elke dag gaat het een beetje beter... We zijn op de goeie weg!
De pijn, de bezoekjes & het gaat verbazend goed vooruit...
Het is woensdag, dag 6 na de operatie. Morgen is het een week geleden dat ik onder het mes ging. En mannekes, Ja ik moet zeggen dat ik toch wel al veel pijn heb gehad!
Zondagavond begon de pijn meer en meer toe te nemen. Ik had al het maximum van Dafalgans genomen. 's Nachts wakker geworden om half vier en toch nog een extra halve Dafalgan genomen. De zeurende pijn aan mijn rechterkaak blijft aanhouden, ik denk niet dat de Dafalgans nog werken! Ik mis het ziekenhuis met hun sterke pijnstillers en als het nodig was nog een extra spuit in mijn bil. Maandagmorgen was ik nog erg moe. Mama maakte mij een lekkere bosvruchten smoothie & nadien besloot ik om terug wat te rusten in de zetel.
Ik blijf pijn hebben, ik ben opgezwollen & ik begin geel uit te slagen. Ik wil niet als een slons in de zetel blijven liggen en besluit om mij een douch'ke te nemen. Daarna was het tijd om wat foto'tjes te nemen. Mijn bloesje heeft dezelfde kleur als mijn wangen. Dankzij mijn zalf Belliflor zijn de blauwe plekken snel geel geworden en normaal zouden ze na geel moeten wegtrekken. Je ziet duidelijk dat ze verder aan het zakken zijn naar mijn hals. Al bij al vind ik dat mijn zwelling nog heel goed meevalt!
's Avonds staat op het menu: Spinazie-stoemp met hamburger. Dit ziet er voor mij zo uit. Mijn broer zit voor mij en doet zijn mond wijd open, en stopt zijn eten naar binnen. Hij is mij serieus aan het plagen, hij neuriet zijn circusliedje 'Ti ti tiiee ti ti tiee". & Hij geeft mij een nieuwe naam: Geelsmoel
Op de nacht van maandag op dinsdag word ik al wakker om half 2: PIJN!!! Ik ga terug naar beneden, neem een halve Dafalgan en probeer terug te gaan slapen. Dit kan ik niet meer volhouden, morgen moeten we naar de dokter gaan voor straffere pijnstillers!!! De pijn is een zeurende pijn die constant blijft aanhouden. Het is vooral het ergste aan de rechterkaak!
Dinsdagmorgen: Ik ben al vroeg wakker & maak me klaar om naar de dokter te gaan. Er zitten veel mensen in de wachtzaal en ik heb nog steeds pijn. De dokter denkt dat ik mijn wijsheidstanden heb laten trekken (ik denk dat veel mensen dat denken) maar als hij de brief van de chirurg leest weet hij wel beter: Bimaxillaire Osteotomie! Hij begrijpt meteen dat die Dafalgan's niks uithalen en dat ik veel straffere pijnstillers nodig heb! Hij kijkt even naar mijn mond & zegt dat het heel mooi gedaan is. Hij meet nog even mijn temperatuur en mijn bloeddruk. Ik ben een gezond meisje zegt hij, een echte grapjas die dr. Geldhof! (lees: Geldwolf - hihi, sorry is een familiegrapje)
Hij schrijft mij volgende pijnstillers voor, die wel 5 x straffer zijn dan Dafalgan: Vimovo is een ontstekingsremmer en pijnstiller in 1. Deze zorgt ook voor het ontzwellen. Dit moet ik 2 x per dag nemen Zaldiar is een pure pijnstiller. Dit mag ik 2 tot 3 maal per dag nemen. Van deze kan ik mij wel moe en suf gaan voelen.
Toen we thuis kwamen, heb ik opnieuw een lekkere smoothie gedronken van banaan en kiwi. Nadien heb ik meteen een pijnstiller ingenomen. Ik heb een dutje gedaan en ik moet zeggen dat ik mij wel beter voelde, de pijn was toch al veel minder!
's Middags had de mama witloofsoep klaargemaakt. Jam jam! Ze zoekt ook regelmatig op internet nieuwe receptjes op van smoothies. Ik wil haar via deze weg toch al eens bedanken omdat ze zo goed voor me zorgt! Ik denk niet dat ik al veel vermagert ben... Straks moet ik zelf gaan opletten dat ik niet verdik, met al die bananenmilkshakes die ze voor me klaarmaakt!
Er zit een leuke verrassing in de brievenbus, namelijk een kaartje van mensen die Zumba-les komen volgen bij mij in Fit Nation. Het zijn mijn trouwe volgers : An, Carine, Esmeralda & Wim. Levi is mijn collega die ook zumba-instructor is en die nu al mijn lessen vervangt Ik weet zeker dat hij dat heel goed doet!
Ik vind het een super mooi kaartje en een heel lief gebaar van hun. Dat doet me toch wel iets! Later die avond komt Wim nog even op bezoek en heeft hij lekkere kleine Cécémelletjes mee als cadeautje. Mmm! Lekker! Zal handig zijn voor op het werk op te drinken
Ik mis Fit Nation, de klanten, mijn collega's, het lesgeven. Ik hoop dat ik snel terug aan het sporten kan. Maar voorlopig zit dat er nog niet in, als ik nog maar gewoon op straat stap voel ik elke schok meteen aan mijn kaken
In de namiddag komen mijn meter en peter op bezoek. Nadien een telefoontje van de baas om te kijken hoe het met mij gaat. Later op de dag krijg ik nog bezoek van mijn collega's Pascal en Nathalie en zij komen in naam van al mijn collega's in Fit Nation en op Prowell een cadeautje brengen.
Het mooie kaartje en de bloemen zijn echt wel een opkikkertje! Dus bij deze; Een hele dikke MERCI aan Pascal, David, Levi, Guido, Emine, Wim, Jan, Nathalie, Anny, Dorien en ook aan de baas en bazin: Yves en Chris! + hun partners die ook bij op het kaartje staan.
Dinsdag was echt bezoekjes dag wat me veel plezier doet! Aan het eind van de dag doen mijn kaken pijn van het praten en ik ben moe, waardoor ik moet gapen en dit is geen pretje ! De straffere pijnstillers doen hun werk wel en ik voel me al veel beter.
Op de nacht van dinsdag naar woensdag word ik opnieuw wakker rond 4 uur. Oei, de pijnstiller zal uitgewerkt zijn en dan begint de pijn natuurlijk gewoon opnieuw. Ik ben benieuwd; wanneer ga ik eindelijk nog eens een nachtje kunnen doorslapen? Ik maak me ook een beetje zorgen; heel gezond zijn deze zware pijnstillers niet. Maar ik hem het echt vandoen momenteel!
Ik drink wat Cécémel en neem een Zaldiar. Ik blijf nog even wakker want ik ben bang dat mijn maag het niet aankan. Ik besluit om dan maar een mail te sturen naar mijn liefste zusje die in het buitenland woont. Rond 5 uur is de pijn weg en val ik terug in slaap.
Rond half 10 sta ik op en ik voel me goed! Het is dus woensdag vandaag en om 12 uur komt Lieve mij halen. Ik ga vandaag eens een dagje bij mijn meter. Het is fijn om eens even weg te zijn van thuis. Je moet weten dat ik anders nooit veel thuis ben, ik ben aan het werk of ik zit in de fitness of bij meterken, maar nooit veel thuis
De zalf tegen blauwe plekken en zwellingen werkt echt goed! Mijn gele plekken zijn al veel minder en mijn gezicht begint echt wat te ontzwellen! Ik douch mij en probeer mij wat op te maken. Oké, mijn gezicht is wel nog dik, maar ik (en de mama ook) beginnen te merken dat mijn gezicht echt wel veranderd is! Ik toon fier aan de mama dat ik mijn mond al verder kan open doen Wat een verschil al met de foto's van hierboven!
Ook mijn meter en Mongsken hadden het meteen al gezien dat mijn gezicht anders is. Mongsken zegt dat ik vroeger al schoon was maar dat ik nu nog mooier ben geworden. Ook Flipken merkt het direct op. Het is de eerste keer dat ik zo'n reacties krijg en dat maakt mij blij.
Ik kan niet wachten tot al de zwellingen weg zijn en om het eindresultaat te zien! Ik ben nog steeds dezelfde Kimberly, maar toch wat anders. Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn beslissing!
Filip had nog een leuke verrassing voor mij. Hij en zijn vriend Marc hebben een super cadeautje gekocht voor mij: Een heerlijke Snoeptaart! hihihi Natuurlijk kan ik nu nog niet snoepen, maar als ik weer kan bijten zal ik er heel hard van kunnen genieten! Bedankt Flipken en Marc!
Ook Lieve had een fijn cadeautje voor me: Lekker ruikende productjes van de Body Shop! Bedankt hiervoor Lieve!
's Ochtends 2 glazen Cécémel, 's middags eet ik lekkere kippensoep EN ik probeer voor het eerst een boterhammetje te eten! 6 dagen na de operatie... Het voelt goed, het doet geen pijn. Toch ben ik wat bang dat ik mij zou forceren. Ik neem enkel het wit uit de boterham en doe dat in muizenstukjes. Ik stop het tussen mijn tanden en dan maar zuigen Ik heb wel 3 tassen soep opgeslurpt met mijn rietje en 3 boterhammen gegeten! Toen gebeurde het: Poink! Er is een rekkertje gesprongen, of zoals Flip het zegt: Mijn resorke is er afgeschoten!
Oeps! Ik heb meteen naar het ziekenhuis gebeld en daar vertelden ze dat dit niet echt kwaad kon. Vrijdag moet ik toch op controle gaan. Alé ik ben gerustgesteld maar ik ga het toch wat kalmer aan doen en mijn mond niet meer zo ver open doen! Ik begin het eten met rietjes gewoon zo beu te worden.. Grr...
In de namiddag heb ik weer nood aan mijn dutje door de pijnstillers. Ik denk even na over de pijn, die is nu echt goed onder controle. De zwelling is ook lichtjes aan het wegtrekken. De gele plekken zijn aan het weggaan. Mijn neus, rechterkaak en bovenlip zijn wel nog verlamd of verdoofd. (weet niet goed hoe ik het gevoel moet beschrijven) Ik hoop dat dit snel zal wegtrekken. Maandag en dinsdag liep er uit mijn rechter neusgat ook soms een licht straaltje bloed. Mijn neus durf ik dus nog niet te snuiten, ik snuif alles op Andere ongemakken ondervind ik verder niet. Mijn herstel verloopt dus wel goed, en ook verrassend snel. Ik ben benieuwd wat de chirurg vrijdag zal zeggen over mijn vooruitgang en ik hoop dat alles nog op de juiste plaats staat & dat ik mij niet geforceerd heb
Als het zo de goede kant blijft opgaan, denk ik dat ik wel snel terug op bureau zal gaan werken. Ik wil terug in mijn Beetle'tje rijden en mijn normale ritme terug opnemen. Ik moet natuurlijk zien dat ik het aankan, onder de zware pijnstillers en zien dat ik geen terugval krijg. Dus voor eventjes probeer ik nog niet te denken aan het werk dat op mij ligt te wachten en probeer ik nog wat verder te herstellen en veel te rusten.
Ik sluit mijn blog & mijn fijn dagje af met een lekkere dubbele bananenmilkshake! Volgende keer zal ik een verslag uitbrengen van mijn controle bezoek in het ziekenhuis. Vrijdag word ik er verwacht om 9u50. Misschien post ik tussendoor wel nog wat nieuwe foto's van mijn gezicht. Dan kunnen jullie meteen zelf eens kijken of jullie al iets van verschil opmerken
Het was zondag, dit was mijn vierde dag in het ziekenhuis en ik kon niet snel genoeg naar huis gaan! Ik vroeg aan de verpleegster of mijn infuus er uit mocht. Dat infuus was echt storend, zat overal in de weg. Je kon je niet deftig wassen of aankleden en je moest overal met dat rekje met pijnstillers naar toe trekken. Even later kwam een verpleger vertellen dat ik mijn laatste dosis tegen de zwelling al had gehad dus dat het infuus eruit mocht.
Yes! Even mijn vanille drankje opdrinken en ondertussen kwam de dokter nog langs om te vertellen dat ik écht naar huis mocht gaan. Ik mocht onmiddellijk iemand bellen om mij te komen halen. Vrijdag wilt hij mij wel graag terug zien. Hij vertelde me dat ik mijn mond goed moest spoelen en de tanden goed moest poetsen.
Ik heb meteen de mama opgebeld, zij zou mij direct komen halen & ondertussen heb ik nog een douche genomen. We zijn nog even langs Borchtlombeek gereden naar de apotheker van wacht om mijn 'Waterpik' op te halen. Even een weetje: Dit toestel kost 89 euro Ook nog wat Dafalgans - bruistabletten Forte 1 g - gekocht tegen de pijn & een zalfje tegen blauwe plekken & zwelling.
De mama had meteen een tomatensoepje voor mij geprepareerd en dit was écht lekker! Mmm! Ik had het wel wat moeilijk want Fré & Elien zaten voor mijn neus spek met eieren te eten Ik kan alleen maar eten met een rietje. Grrr! Ik heb zin in een lekkere sandwiches of boterham. De Fré noemt mij Swelly & Shubby en hij vindt mijn gezicht echt grappig. Ach ja, ik kan er zelf ook wel nog mee lachen.
Nadien wou ik meteen mijn "coole" waterpik even uittesten. Geloof me, heel de badkamer hing vol met water. Maar ik moet zeggen, het deed wel deugd om nadien een frisse mond te hebben. Het dient vooral om je mond mee te spoelen en om het tandvlees te verzorgen. Je moet water in het reservoir doen en dan wordt daar lucht in geblazen. Je kan zelf de druk regelen van het waterspuitje.
Ik heb een vast ritueel ontwikkeld: Eerst poets ik de buitenkant van mijn tanden met de tandenborstel, dit verloopt vlot & doet geen pijn. Nadien spoel ik mijn mond met Corsodyl. Dan gebruik ik mijn waterpik om mijn mond vanbinnen en vanbuiten te spoelen. Tenslotte wat Labello op de droge lippen, wat Belliflor smeren tegen de blauwe plekken & Klaar is Kees!
In de namiddag ging mijn mama naar mijn broer gaan kijken die match had van de voetbal. Ik wou niet meegaan (Met zo'n kop kan ik toch niet buitenkomen?! ) Ik heb dan maar wat gerust in de zetel, wat gelezen en wat aan mijn blog gewerkt. De pijn begon toe te nemen en ik nam nog een Dafalgan. Als de mama terug was, was het etenstijd, ze ging Vol-auvent met frietjes klaarmaken! Mmmm.. Ik wou dat ook eten!!!
En dat heb ik ook gekregen: Ziehier mijn avondmaal: Volauvent met kroketten! Goed gemixt in de blender en aangelengd met warme melk. Het ziet er misschien niet zo echt uit maar het smaakte lekker!
Als dessert werd er nog een lekkere bananenmilkshake gemaakt. Mmm! Lekker koel!
Kamer 460 was een midcare - kamer. Dit is een kamer waar toch nog iets meer controle op gebeurd dan bij een gewone kamer. Op deze kamer gelden ook nog andere bezoekuren dan bij de normale kamers. Het was er ook erg koel door de airco. De mama is nog even bij mij gebleven, ging toen terug naar huis & rond 17 u was ze weer bij mij. Ik heb van haar een mooi beertje gekregen met "veel beterschap" op & een mooie tas waar toch wel een heel toepasselijke tekst op staat: Liever zou ik nu sporten... Van mijn broer heb ik een schrijfplankje gekregen met een uitwisbare stift. Typisch iets voor Free. Mijn mama vertelde me dat mijn broers de dag nadien op bezoek zouden komen.
Het was nu tijd om te weten te komen of ik uit bed kon gaan om te plassen en of ik eindelijk iets mocht drinken. De verpleegsters belden hiervoor even naar de dokter en die vertelde me dat ik dit allemaal mocht doen. Zalig, terug op toilet kunnen gaan! Wel even schrikken om mezelf voor de eerste keer in de spiegel te zien!!! Brrr...
Het water drinken verliep wat minder vlot. Het lukte nog niet zo goed om het rietje tussen de rekkertjes te krijgen en om te zuigen.
Rond 18 u arriveerde dan mijn eerste bezoek: Meter Lies en Mongsken Mooie bloemetjes, een mooi kaartje & een lekkere fles 'Groot Geluk' hadden ze voor mij meegebracht. Ik ben blij om hen te zien, al kan ik niet veel babbelen... Die fles zal ik later met veel plezier opdrinken! Ze zeggen dat ik er goed uitzie, ze hadden erger verwacht en ze vinden dat mijn zwelling wel meevalt.
Ik voel mij nochtans behoorlijk opgezwollen, mijn bovenste lip en mijn neus zijn nog helemaal verdoofd. Aan mijn rechterneusgat zit een bloederig korstje, zal van een bloedneus zijn. Slikken is een hele opdracht. Mijn tanden zitten op elkaar met witte rekkers. & Ik durf mijn mond niet goed open te doen.
Als Meterken en Mongsken weg zijn, sprong Numa nog even binnen na zijn werk om te kijken hoe het met mij gaat. De chirurg kwam ook nog op bezoek en vroeg hoe het met mij ging. Hij zag mijn schrijfplankje en zei dat ik gerust mocht babbelen. Hij raadde ons aan om een 'waterpik' aan te kopen. Dit is een toestel waarmee ik de binnenkant van mijn mond kan spoelen. Hij vertelde ook dat er morgenvroeg een foto zou gemaakt worden.
Nadien kwam Janneman ook nog even een bezoekje brengen. Ik was moe van al het bezoek en heb nadien nog wat naar tv gekeken. Voor ik ging slapen heeft de verpleegster mijn pil met een pincetje tussen mijn tanden gestoken en zo kon ik deze inslikken.
Het is belangrijk dat ik rustig drink zodat ik mij niet verslik & het is ook belangrijk dat ik niet moet overgeven. Want als ik dat moet doen dan moeten ze die rekkers opensnijden en moet de chirurg daarmee opnieuw beginnen.
Ik had pijn en kreeg nog een spuit in mijn bil. Wat een wondermiddel, je krijgt die spuit en een paar minuten later is de pijn weg & viel ik in slaap. 's Nachts kwam er om de zoveel tijd iemand mijn temperatuur nemen, bloeddruk meten en pijnstillers vervangen. Echt goed vast slapen kon ik niet maar het viel al bij al wel nog mee.
Dag 3:
Ik kreeg voor de eerste keer ontbijt: Een vanilledrankje. De verpleegster zei dat ik niet zo'n schrik moest hebben om mijn mond open te doen en dat die rekkertjes wel meegeven. Oké, ik heb de truc gevonden om te drinken en te zuigen. Het vanilledrankje beviel me wel. Nadien werden de plakkers van de monitor voor mijn hart verwijderd en vond ik het tijd om mezelf wat op te frissen. Bye bye operatiehemdje - Hello bambi pyjama
Iets later kwam een jobstudente mij halen om naar de foto te gaan. Dit was in de consultatie praktijk van de chirurg. De chirurg was in zijn zaterdagse kledij. Dat vond ik wel grappig en ook chapeau dat ze ook in het weekend tijd nemen voor hun patiënten! Op de foto zag ik duidelijk hoeveel kleine schroefjes ijzer en metaal er weer extra in mijn lichaam bij zitten In totaal is mijn onderkaak 6,7 mm verplaatst. Dit is toch meer dan de chirurg had gezegd en ook bij de bovenkaak is het iets van een 6 à 7 mm. Hij was tevreden met het resultaat van de foto & ik dus ook. Ik voel trouwens al dat mijn tanden op elkaar staan & het lijkt of mijn gezicht echt korter is geworden.
Het bosvruchtendrankje in de middag vond ik helemaal niet lekker! Rond 14u ben ik dan nog eens verhuisd van kamer. Ik kwam nu terecht op kamer 464. Dit kwam omdat er iemand anders van intensieve zorgen kwam en de midcare kamer meer nodig had dan ik. Er was voor mij een gewone kamer vrijgekomen dus ik maakte hier geen probleem van! Het was natuurlijk wel even schrikken voor de broers die op bezoek kwamen en die zagen dat er niemand meer lag op nr. 460 Toch hebben ze mij gevonden en ook Levi & zijn vriendin waren erbij. De broers & Levi zijn een stel patéékes bij elkaar en ze maakten heel wat grapjes over mijn gezwollen gezicht enz... Fre maakte ook een mooi zelfportret op mijn schrijfplankje. Ze deden mij lachen (al had ik hun gewaarschuwd dit niet te doen). Lachen lukt niet goed en ik voel het overal trekken aan mijn kaken. Toch ben ik heel blij dat ze op bezoek zijn geweest!
Later die avond kwam de mama terug op bezoek. Ze bracht een wat lekkerder drankje voor me mee; Cécémel! Ook Meterken, Mongsken & Milan kwamen nog op bezoek. Milan had mooie bloemen voor me gekocht Ze vonden dat ik er al heel wat beter uitzag dan de vorige dag & ik moet zeggen dat ik me toch ook wel al wat beter voelde.
Hieronder vind je nog wat foto's terug van mezelf op dag 3 na de operatie:
Dit zijn mijn mooie bloemetjes & geschenkjes die ik heb gekregen. Bedankt aan alle mensen die mij zijn komen bezoeken! Daarnaast wil ik ook nog de vele mensen bedanken die aan mij gedacht hebben en die mij een berichtje hebben gestuurd!
Rond 16u kwam ik terecht op de dienst: Intensieve Zorgen. Ook hier waren veel verplegers en verpleegsters om me heen om me het zo comfortabel mogelijk te maken. Mijn bloeddruk, temperatuur & hartslag werden regelmatig gecontroleerd. Pijnstillers werden ook regelmatig aangevuld. Het was eerst druk en nadien kwam de rust en heb ik vooral veel geslapen.
Wat me wel is bijgebleven... Ik werd even wakker en iemand zei: 'Hallo, schoonheid!' (Yeah right, dacht ik meteen, met mijn dik hoofd zal ik er mooi uitzien...) & daar stond Mr. Handsome - verpleger dan. Olaaa! Hij kwam even mijn ijszakjes vervangen. Geen enkel probleem hoor!
Om 19u kwam mijn mama mij voor de eerste keer bezoeken. Op intensieve zorgen mogen max. 2 personen je komen bezoeken en ze mogen maar max. 15 minuten blijven. De bezoekers moeten buiten wachten tot iemand een lijst komt aflezen van de patiënten en nadien moeten ze de handen ontsmetten. Er mag maar 2 keer bezoek komen per dag, 1 keer om 13u30 en de 2de keer om 19u. Ik was blij om mijn mama dicht bij mij te hebben. Ik kon toen nog niet goed praten en was nog heel moe. Ze heeft toen al een paar foto's van mij genomen. Dit is dus van 3/4 uur na de operatie. Zoals je ziet, bleef ik positief!
Nadien zat ik nog met een ander probleempje: Ik moest pipi doen! De verpleegster kwam met een pan af en pff..... dat is écht moeilijk om zo al liggend daarin te plassen. Pas als ik alleen in de kamer was kon ik het laten gaan.
De verpleegster zei me dat ik moest bellen als ik gedaan had en dat deed ik. Toen kwam toch wel niet Mr. Handsome-verpleger zeker... Shit! Poep opheffen...pan ervan onder... Hij moest nog even mededelen dat het zoveel was ... Ja hallo, hoe lang had ik mij al niet liggen inhouden?... Nadien kwam hij nog even naar me kijken en begon hij over mijn mooie haarkleuring... Dat was de laatste keer dat ik Mr. Handsome verpleger heb gezien.
Nadien dacht ik nog even tv te kijken maar dat viel niet zo goed mee. Ik kon me niet concentreren, kreeg hoofdpijn en dan ben ik maar in slaap gevallen.
'S nachts kwam er om de zoveel tijd een verpleegster naar me kijken. Heel de nacht heeft de monitor van mijn hart alarm geslagen. Dit kwam doordat ik een heel lage hartslag had. Het laagste dat ik heb gezien was 37. 's Morgens kwam een dokter vragen of ik op de hoogte was van mijn lage hartslag & of ik veel sportte. Ja, ik heb een sporthart zoals ze zeggen, dus die lage hartslag is wel normaal.
's Ochtends kwam mijn chirurg nog even langs om te kijken hoe alles ging. Hij zei dat vandaag nog een zware dag zou worden, alles stond nog hard gezwollen en trekte tegen, maar hij verzekerde me dat het nadien beter zou gaan. Om 13u30 kwam mijn mama mij terug bezoeken. Ik voelde me wel goed, had geen pijn & kon al wat brabbelen. Voor de rest redden we ons met een papiertje en een balpen. Dan schreef ik gewoon op wat ik wou vertellen. Heel handig! Om 14u mocht ik intensieve zorgen verlaten en werd ik verplaatst naar kamer 460.
Hieronder nog enkele beelden van mezelf vlak na de operatie:
8 augustus 2013... De wekker ging af om 7u30. Ik was blij want ik lag toch al een tijdje te woelen. Ik heb me nog eens goed gedoucht en dan was het tijd om te vertrekken. Om 8u15 kwamen we aan in het ziekenhuis. Ik heb me aangemeld, alle nodige papieren ingevuld en toen werden we doorverwezen naar de dagkliniek.
Daar vertelden ze dat ik hier op een kamer zou moeten wachten tot de operatie en na de operatie zou ik 1 nacht verblijven op intensieve zorgen. Later zou ik dan naar een andere kamer gebracht worden. Oké prima, hiervan was ik inderdaad op de hoogte! Ik heb uiteindelijk toch gekozen voor de eenpersoonskamer, omdat ik toch een hospitalia plus verzekering heb. In deze verzekering word je hiervoor volledig vergoed.
Van 8u30 tot 11u heb ik moeten wachten. Ik kan het je verzekeren, dat duurde eindeloos! Toen kwam een verpleegster me vertellen dat ik mijn operatie hemdje mocht aandoen en dat ze mij gingen meenemen. (We hebben hier snel nog een foto'tje van genomen! )
Ik werd naar het operatiekwartier gerold en daar moest ik afscheid nemen van de mama. Tot straks! Ik heb me toch goed sterk gehouden, ik was er klaar voor. Ik moest daar nog even wachten, naast mij lag nog een meneer die geopereerd zou worden aan zijn hernia, hij werd al afgehaald. Even later kwam er een verpleegster mijn infuus aanleggen. Straks zou ik langs die weg ook in slaap worden gedaan. De anesthesist kwam ook nog even op bezoek. Je moet dus wel 5 keer opnieuw je naam zeggen, geboortedatum en waarvoor je komt. Dan mocht ik meekomen, het was niet zo ver dus ben ik zelf de operatiezaal in gewandeld Best bizar, maar wat een uitzicht...Wow Oké, als ik hier zou sterven dan heb ik toch nog een mooi laatste uitzicht gehad over Aalst. Ik had me een operatiezaal niet zo voorgesteld.,..
Dan mocht ik op het bed kruipen en dan begon het... Zeker wel 7 of 8 mensen zijn aan je bezig, alles werd in voorbereiding gebracht. De chirurg vroeg nog even of ik er klaar voor was. Ik had het heel koud en hij vertelde me dat er straks wel nog een opblaasbaar deken op mij zou gelegd worden. Dan kwam er iemand met een masker boven mijn neus hangen... Ik zou wat slaperig worden en wat draaierig...
Ik keek nog even op de klok...Het was 11u30... En dan ben je dus weg...
Het eerste wat ik terug hoorde was mijn naam: 'Kimberly'? Toen gingen mijn ogen open en keek ik terug op de klok, het was 15u30. Ik hoorde iemand aan de chirurg vertellen dat ik goed wakker ben geworden, geen problemen, ook niet gehoest... Yes, I'm Alive! Toen werd ik onmiddellijk overgebracht naar intensieve zorgen.
Het is zo ver!!! Morgen gaat het gebeuren!!... Dus nog snel even een laatste blog berichtje schrijven voor de operatie.
Mijn feestweekend was TOP en ook Amsterdam is voorbijgevlogen. Niets is wat het lijkt en aan alle mooie liedjes komt ooit een eind. Maarrrr ik ben helemaal klaar voor een nieuwe start!
Mijn mini-valiesje staat al klaar, de powerpins staan sinds vrijdag op de beugel... En de kriebels in de buik beginnen ook toe te nemen. De echte zenuwen zullen morgenvroeg pas komen denk ik... Ik wou nog veel doen vandaag maar uiteindelijk heb ik er de moed niet meer voor.. Het giet al de hele dag en dat maakt mij wat somber. Dan maar wat babbelen met de mama over de operatie...af en toe een grapje maken...Nog snel wat caramel-snoepjes eten.. En ondertussen heb ik haar ook gepromoveerd tot fotograaf...zodat ik ook beeldmateriaal heb van vlak na de operatie. Straks nog een laatste keer lekker eten, het laatste avondmaal: Balletjes in tomatensaus! Mmmm! Daarna nog een laatste keer sporten, om mij eens lekker af te reageren...
Ik heb vandaag al veel berichtjes gekregen van mensen die mij succes wensen en steunen, dat doet heel veel plezier! Bedankt. Op mijn bed lag ook een fijn verrassingsbriefje van Kim & Jorn, heb het even in bijlage gezet. (Tnx sjoekes!)
Zo, dan neem ik nu afscheid. Ik hoop dat alles goed verloopt! Van morgen tot zondag ben ik te vinden in het OLV te Aalst. Wie mij wil komen bezoeken, schrik niet van de gezwollen kaakjes, jullie zijn gewaarschuwd...
Vandaag werd ik om 14 uur verwacht in het ziekenhuis ter voorbereiding van de operatie. Ik was ruim op tijd aangekomen, vandaag was ik alleen op pad en toch wel wat zenuwachtig voor wat er allemaal zou gebeuren.
Eerst werd ik verwacht op de dienst medische beeldvorming. Voor de foto's moest ik op een krukje gaan zitten, mooi rechtop, er kwam een soort stethoscoop in mijn oren terecht (wel even zoeken voor dat goed zat) en toen moest ik de achterste tanden goed op elkaar zetten, lippen ontspannen houden...KLIK! Er werd 1 foto genomen van mijn zijaanzicht en 1 foto van mijn vooraanzicht. De foto's waren meteen goed gelukt en daar was ik wel blij mee want deze zijn belangrijk voor de voorbereiding.
Het verliep allemaal vrij vlot en om 14u30 ging ik mij al aanmelden op de dienst: 'Mond-, Kaak- en aangezichtsheelkunde'. Normaal gezien had ik pas een afspraak om 16u45 met de chirurg. Ze vertelden me dat hij ging proberen om me ergens tussen te nemen. Oké, even wat in mijn boek lezen en wat wachten.
Na 2 patiënten was het al aan mijn beurt. Ik mocht me meteen neerleggen en het eerste werk was afdrukken nemen. Ze brengen een soort was aan op de beugel zodat de pap van de afdruk er niet aan blijft vast hangen. Eerst werd een afdruk genomen van de bovenste tanden. Deze was meteen gelukt. De afdruk van de onderste tanden hebben ze een paar keer moeten herdoen. Dit kwam doordat de was niet zo goed meer bleef hangen. Maar " Derde keer goede keer " en toen was het wel gelukt.
Gelukkig maar, niet dat het pijn deed, maar je kan 2 minuten niet slikken en je moet door je neus ademen en daar krijg ik het snel benauwd van. Nadien mocht ik even de mond spoelen. De afdrukken werden door de verpleegster in natte compressen gelegd. Heel lieve verpleegster trouwens, die me gerust stelde en die nog even vertelde hoe mooi de resultaten wel niet zijn van deze operatie.
Dan vroeg de chirurg achter zijn "kweetnietmeerwat"-passer en een faceboog. Ik moest opnieuw op een soort was bijten en mijn mond toe houden, de verpleegster moest de was stil houden. Dan kwamen die vreemde instrumenten erbij waarmee de chirurg (denk ik) de verhoudingen meette hoever mijn neus en ogen staan t.o.v. mijn mond/kaak.
Nadien meette hij nog met een soort van meetlat hoe groot de open beet is en ook de afstand van mijn neus tot mijn lippen. Ik moest ook nog even de lippen ontspannen en daar meette hij ook hoever mijn lippen uit elkaar staan.
Dit was dus de voorbereiding, nadien namen we even plaats aan tafel om de operatie te bespreken. Het heet een 'BIMAXILLAIRE OSTEOTOMIE' en zal onder volledige narcose gebeuren. Op 8 augustus om 8u30 moet ik mij aanmelden en rond de middag zal ik geopereerd worden. Ik mag dus nog een licht ontbijtje nemen, wel voor 6 uur 's ochtends, nadien moet ik nuchter zijn. Ik denk niet dat ik dan nog iets ga eten... Ik zal het er de dag ervoor wel nog eens goed van nemen!
Hij vertelde verder... en ik stelde tussendoor al mijn vragen. Hier een kort verslagje:
De onderkaak wordt 5 mm naar voor gebracht. De bovenkaak wordt naar omhoog gebracht en gekanteld. Dit zal vooraan 2 mm zijn en vanachter 5 mm. Per kaak zal het ongeveer anderhalf uur duren. Oja, er worden ook buisjes in mijn neus gebracht om te kunnen ademen. Ieuw! :( Gelukkig zal dit gebeuren als ik al lang in dromenland ben en als ze het eruit halen zal ik ook nog slapen. Dus in totaal zal ik 3 uur eventjes van de wereld zijn. Daarna moet ik een nacht doorbrengen op intensive care van hun afdeling, als er daar geen plaats meer zou zijn dan brengen ze mij naar intensieve zorgen. Nadien wordt ik overgebracht naar een gewone kamer. Ik moet 3 dagen blijven, op zondag mag ik het ziekenhuis verlaten. Nadien zal ik ook nog een paar keer op controle moeten komen.
Mijn mond zal de eerste twee weken dus wel vast zitten met rekkertjes :0 en nadien krijg ik 2 rekkertjes die ik dan aan en uit moet doen om te eten. Vanaf dan zou ik lichtjes mogen beginnen kauwen.
Kan ik dan wel nog praten??? Ja zei hij, je moet maar eens je tanden mooi op elkaar zetten en dan zo praten zonder ze te bewegen. Ja inderdaad dat gaat, het klinkt wel een beetje grappig. ;-)
Hij verzekerde me dat ik nog altijd op dezelfde manier ga kunnen slikken, daar was ik bang voor dat dit anders zou zijn na de operatie... De tong gaat nog altijd op dezelfde manier 'liggen' dus daarvoor moet ik nadien logopedie volgen. Ik zou ook niet zo veel last hebben van pijn maar eerder veel ongemakken hebben. Ik krijg ook medicijnen toegediend die de zwelling tegen gaan.
Ik vroeg of mijn gezicht hard zou gaan veranderen en of er een computersimulatie werd gemaakt. Hij vertelde me dat die computerprogramma's allemaal nog niet zo op punt staan dus dat ik mij daar niet op moet baseren. Mijn onderkaak zal naar voren komen en dat probeer ik nu al regelmatig in de spiegel zo te doen. Maar ik kan mij dat echt niet voorstellen hoe het eruit gaat zien, de stand van de lippen zal ook anders zijn. Mijn gezicht wordt ook 2 mm korter. Dus het wordt gewoon afwachten hoe ik eruit zal zien!
Hij vertelde me dat mijn lippen wat gevoelloos gaan zijn of wat prikkelen na de operatie. Je kan het vergelijken met een verdoving die je hebt gehad bij de tandarts en het gevoel dat je hebt wanneer dit stilletjes wakker word. Dit zou een paar dagen na de operatie volledig moeten wegtrekken.
De zwelling zou na 2 weken 70 % weg zijn en de andere 30% zou na 6 weken weg zijn. Ik hoop dat ik niet te hard ga opzwellen en als ik opzwel dat het snel wegtrekt. Ik weet dat ik er slecht zal uitzien de eerste dagen. Ik heb al veel foto's gezien van hoe anderen eruit zagen dus ik weet aan wat ik mij mag verwachten. Het zal toch wel even moeilijk zijn want ik ben iemand die er graag goed uitziet, ik verzorg me graag en draag ook bijna altijd make-up... Ik denk wel dat ik er mentaal sterk genoeg voor ben om de komende periode te doorstaan.
Ik vroeg: "Ga ik na de operatie een bloedneus hebben?" Je moet weten: IK HAAT BLOEDNEUZEN! Vroeger in Oostenrijk heb ik eens een bloedneus gehad die maar niet wou stoppen en sindsdien heb ik een schrik opgelopen van bloedneuzen. Hij vertelde me dat ik zeker bloedneuzen ga hebben na de operatie. Dit komt omdat ze het gehemelte aan de verbinding van de neus moeten losmaken. Shit! Na 2 dagen zou het wel stoppen met bloeden... Oké, brrrrr...
Ik had nog een belangrijke vraag i.v.m. mijn klein litteken aan de rechterkant van mijn mondhoek. Als klein kind ben ik gevallen en moest ik daar genaaid worden. Ik was bang dat dit tijdens de operatie terug zou kunnen scheuren aangezien ze je mond toch wijd open moeten zetten... De chirurg verzekerde me dat dit niet ging gebeuren en dat tijdens de operatie de lippen verschillende keren met zalf worden ingesmeerd. De draadjes waarmee de hechtingen gebeuren zullen ook vanzelf oplossen.
Toch nog eens vragen wanneer ik terug kan sporten/ les geven? :D Wel, ik moet toch 6 weken wachten na de operatie. En zeker in het begin rustig aandoen, niet springen enz... Baai baai Zumba & Fat Burning :( ... Ik moet mijn bot voldoende de tijd geven om terug aan elkaar te groeien en ik denk dat ik de eerste weken toch niet genoeg energie ga hebben... Na 2 weken zou ik wel al op bureau administratief werk kunnen uitvoeren. Ik ben niet iemand die graag thuis zit, ik ben een bezig bij dus zal ik wel snel weer gaan werken ook, met een dik hoofd of niet... :D
Tenslotte stelde ik misschien een wat aparte vraag: Moeten mijn gelnagels eraf voor de operatie? Ik heb sinds 2 jaar gelnagels en voor de zomer hebben ook mijn teennagels een mooi kleurtje gekregen. Hij zei dat 1 van de twee eraf moest, ze moeten ergens kunnen zien of je nog voldoende zuurstof hebt en of alles nog goed met je gaat. Oké, keuze snel gemaakt, dan gaat het er van de tenen af ;-)) Ben eigenlijk blij dat die op de handen mogen blijven, had dit niet verwacht!
Dan nog snel even polsen hoeveel ik ongeveer zal vermageren.. Natuurlijk kunnen we dit nooit op voorhand weten maar omdat het geen breuk is die voorkomt uit een trauma zal dit wel nog meevallen. De chirurg schat op 4 à 5 kg. :D
Ik moet ook niet meer op controle gaan voor een bloedonderzoek ofzo... ik wordt nu gewoon verwacht voor de operatie. De chirurg heeft mijn gsmnummer, voor als er iets mocht mis zijn gegaan met de afdrukken of foto's. Ik hoop van niet en hoop dat hij er iets moois van gaat maken.
Ik moet juist nog 1 keer terug bij de tandarts om 'Power pins' te laten plaatsen. Die hebben ze nodig voor tijdens de operatie. Deze ga ik laten zetten bij Frank op 2 augustus om 18u45.
We namen afscheid en hij zei: "Dan zie ik je op 8 augustus!" JEP JEP! Ojee, dat komt zo dichtbij. De teller staat op 15 dagen!!!
Het aftellen is nu zeker en vast begonnen!
Ik moest jullie nog laten weten wat ik nog allemaal zou willen eten... Mmm.. Te veel om op te noemen en waarschijnlijk te veel om ook nog allemaal te eten ... want anders zou ik zeker nog 10 kilo bijkomen voor de operatie... Ik ga de 1ste weken wel heel wat eten moeten missen! :( :( :(
Dus hier gaan we, een paar dingen die mij meteen te binnen schieten: Pizza, frietjes van de frituur met ballekes in tomatensaus, een bickyburger, brood, lasagne, spaghetti, chips, een steak, een heerlijke BBQ, bananenchocolade,... En de alcohol die ik wel even zal moeten laten: een lekkere witte martini,champagne, een kriekje...een mojito.. mmm...een sangria,...
En wat ik nog allemaal wil doen? Wel, ik probeer heel wat afleiding te zoeken en nog heel wat te plannen om niet elk moment van de dag aan die naderende operatie te denken.
Vorig weekend ben ik een weekendje naar zee getrokken, de oma, meter en peter nog eens gaan bezoeken. Met Janneman naar Knokke geweest en ook eens naar de Gentse feesten...
Momenteel ben ik nog aan het werken en volgende week gaat dan eindelijk mijn laatste werkweek in. Er staat nog een bbq'tje gepland, een uitstapje naar de Brusselse foor, nog eens gaan winkelen, een bezoekje aan de nagelstyliste en de kapper :D ik wil nog veel op restaurant gaan eten en nog heel wat gaan sporten!!
Het laatste weekend voor de operatie wordt mijn FEESTWEEKEND. Dan zijn het bij ons midzomerfeesten in Wambeek. Milk Inc komt optreden, Les Truttes, Ornelis enz... Dan ga ik nog eens heel goed uit de bol gaan!
Veel mensen vragen mij, en wanneer ga jij op vakantie?! Waar ga je naartoe? Pff, ik krijg het soms wel een beetje van die vraag... Precies of iedereen op vakantie MOET gaan, op de radio en op tv hoor je niets anders dan vakantie. Ik begrijp de mensen wel maar dit jaar ga ik niet op reis naar de zon ... Op 5,6 en 7 augustus staat er wel nog een citytripje naar Amsterdam gepland met Janneman. Voor mij is dit ook een mini-vakantietje, ik wil een laatste keer relaxen, en mij vooral vol eten :D We gaan naar een *****-sterren hotel met een flair-bon en ik weet dat het ontbijtbuffet er fantastisch is! Je kan niet geloven hoe hard ik daar al naar uitkijk!!!
Nadien gaat de reis verder naar het *****-sterren hotel OLV te Aalst waar ik een kamertje geboekt heb voor 3 dagen ;-))))))))))))) HAHA!
Goooo girl! Keep your head up! Keep your heart strong! Keep your mind set!
Ik ben SUPER HAPPY... Want de operatie gaat toch door op 8 augustus!!!!
YES! HE CAN! De tandarts zei dat hij de hoektanden gerust nog goed kan krijgen. Hij heeft mijn draad serieus aangespannen. Op 18 juli moet ik nog even terugkeren en als ze dan nog niet goed staan gaat hij ze nog eens aanspannen.
Toen zei hij de woorden die ik horen wou... 'Ik zal aan de chirurg laten weten dat de ingreep kan doorgaan.' Woop woop!
Mmm.. Ben ik daarvoor vorige week zo depri en verdrietig geweest?! Alles komt toch nog goed. Ik merk gewoon dat ik veel gevoeliger ben de laatste tijd en daar heeft die naderende en toch wel 'grote' operatie echt veel mee te maken...
Mijn draad was net 2 uur aangespannen of ik begon het al serieus te voelen... PIJN! Het trekt helemaal naar de buitenkant toe en mijn tanden zijn supergevoelig!
Maarrrr mij hoor je niet klagen hoor... Als het pijn doet dan weet ik dat mijn tanden zich aan het verplaatsen zijn.
De teller staat nu op 28 dagen! Nog minder dan 1 maand, het komt steeds dichterbij... Misschien raar voor andere mensen maar ik kijk er echt naar uit. Ik wil gewoon zo snel mogelijk die operatie achter de rug hebben, zodat ik kan beginnen revalideren.
Ik begin al te denken aan wat ik nog allemaal wil doen voor de operatie en vooral aan wat ik nog allemaal wil eten en drinken!!! Aangezien ik na 8 augustus een 6-tal weken moet overschakelen op vloeibaar voedsel... Voor mij is dit niet zo echt een groot probleem, 'eten' is altijd wel al een issue geweest... Maar voor het eerst in mijn leven heb ik toch wat schrik dat ik TE mager zal worden. HAHA! Wie had dat gedacht?
Ik heb gelezen dat sommige mensen na de operatie wel 7 kg ofzo vermagerd zijn... Ja, hallo, als ik dat voorheb dan zie je mij helemaal niet meer lopen... Gelukkig komt de mama op 4 augustus naar huis om voor mij wat te zorgen en de papjes en soepjes te prepareren! En ik weet zeker dat mijn meterken gaat zorgen voor de lekkerste fruitpap van heel de wereld!
Ik hou jullie op de hoogte over de afspraak van 18 juli bij de tandarts en misschien word het dan echt tijd om op te schrijven wat ik nog wil eten, drinken en doen voor de operatie!
PS: Tenslotte wil ik nog even mijn bezoekers bedanken. Ik zit nu al aan 358 bezoekers! VIND IK LEUK! Er zijn veel kennissen en vrienden die mij succes wensen. Ik kreeg ook al een paar reacties van mensen die twijfelen om ook aan dit traject te beginnen of van mensen die het allemaal al hebben meegemaakt. Tof! Als ik iemand kan helpen dan doe ik dat graag. Je mag me gerust een berichtje sturen of iets posten in mijn gastenboek.
We zijn vandaag donderdag 4 juli en ik had even wat tijd nodig vooraleer ik een nieuw bericht kon posten. Ik moest mijn gesprek met de chirurg even laten bezinken...
Ik zal jullie kort vertellen wat er gebeurd is...
2 juli ... 16u 45.. Daar zat ik dan vol verwachting voor "het goede"nieuws... met al mijn vragen die ik zou stellen over de operatie... De chirurg was even bezig om de afdrukken op de juiste plaats te zetten en toen moest ik op de stoel gaan liggen. Even tanden op elkaar zetten.. Onderkaak naar voor brengen...
Dan zegt hij: Ik stel voor dat we nog even wachten. Ik vind dat de bovenste hoektanden nog te veel naar binnen staan. BOEM! Dat kwam heel hard aan en ik was er echt niet goed van!
WAT? De tandarts had toch gezegd dat alles goed stond??? Ik kon mijn tranen nu echt niet meer tegenhouden...
De chirurg legde uit dat het bot goed staat voor de operatie maar dat hij graag wilt dat de hoektanden nog wat naar buiten draaien. Hij ging even weg om de afdrukken perfect op elkaar te zetten zoals het moet worden na de operatie. (Deze afdrukken vind je terug bij: Foto's en afdrukken afhalen (deel 2)) Dan duidde hij aan over welke tanden het gaat.
De chirurg had wel met mij te doen en vroeg me: "Je had zeker graag gehad dat het in augustus was?" Ja.. nogal... Nog meer tranen...
Nadien vertelde hij me dat ik nog eens moest overleggen met mijn tandarts. Als hij na de operatie die hoektanden nog goed kan draaien dan zou de operatie wel kunnen doorgaan op 8 augustus. De chirurg legt uit dat hij gewoon graag had gehad da nu alles in orde was dan dat dit na de operatie nog moet aangepast worden.
Ik kreeg de opdracht om zo snel mogelijk terug contact op te nemen met mijn tandarts. De chirurg zou zijn verslag doorsturen naar hem en dan moet ik dit met hem bespreken. Misschien kan hij nog een nieuwe draad zetten met veel druk op zodat de tanden nog wat kunnen draaien.
De chirurg zei: "Ik zal voorlopig de operatiedatum laten staan en 10 dagen voor de operatie moet je op GROOT onderzoek komen. Dit zal een hele namiddag in beslag nemen. Dan worden er foto's genomen en ga ik de operatie voorbereiden."
Oké, terug een sprankeltje hoop!
Het grote onderzoek ligt nu vast op dinsdag 23 juli.
In de auto heb ik onmiddellijk gebeld naar de tandarts, normaal heb ik mijn laatste afspraak op 18 juli, maar dit is te laat. De tandarts is deze week op vakantie, ik heb nu een nieuwe afspraak kunnen regelen voor maandag 8 juli.
Heel de avond heb ik eigenlijk nog geweend... Ik was enorm teleurgesteld, verdrietig, gewoon ontroostbaar...over wat de chirurg eerst zei.
Ik zit nu met heel veel twijfels... Wie moet ik nu geloven... De chirurg... of de tandarts... ??? Gaat het nog doorgaan of niet? Gaat het resultaat nog even goed zijn?
Ik heb het de laatste dagen zwaar gehad, als ik nog maar dacht aan het onderwerp 'kaakoperatie' of als iemand er mij iets over vroeg kreeg ik de tranen in mijn ogen.
Ik laat de moed niet zakken en probeer het terug wat optimistisch te bekijken. Ik wacht nu gewoon af wat de tandarts mij gaat vertellen.
Vandaag ben ik mijn foto's en afdrukken gaan halen bij de tandarts. 8u45... Alles lag al mooi op mij te wachten.
De tandarts toonde mij nog een artikel uit de Standaard dat ook ging over kaakoperaties. Die chirurg uit dat artikel heeft namelijk nog samen gestudeerd met mijn chirurg en naar het schijnt zijn het 1 van de besten.
De tandarts heeft er nog een verslag bij gezet, dit werd ook doorgestuurd naar de chirurg:
Patiënte volgt een orthobehandeling in afwachting van orthognatische heelkunde. Ik heb vandaag afdrukken genomen, kan u nagaan of ze klaar is voor de ingreep van 8-2013? Haar wens is minder gummie smile, maw kleine impaktatie van bovenkaak? 2 mm en onderkaak naar voor tot klasse 1 occlusie. Lipprofiel is OK, wel sterke musculusoralis inferior.
Mmm... Sterke musculus oralis inferior? Wat is dat voor een beest...? Even opgezocht op internet maar niet echt gevonden wat het precies voor spier is. En dat dit sterk is, is dat positief of negatief?
Mmm... Klaar voor de ingreep? LET'S HOPE SO!
Ik kan al niet meer wachten tot mijn afspraak van 2 juli. Heel spannend! Hopelijk krijg ik goed nieuws te horen van de chirurg...
Hieronder kan je mijn nieuwe foto's en afdrukken bewonderen & vergelijken met de eerste foto's en afdrukken van oktober 2012:
Hieronder vind je een paar foto's van mezelf met beugel. Veel zijn er niet want met al dat ijzerwerk sta ik niet graag meer op foto's. Ook twee foto's in zijaanzicht waar je kan zien dat de onderkaak te ver naar achter ligt en dat de mond altijd een beetje open staat.
Hieronder vind je een paar foto's van mezelf van voor de beugel. Dit zijn niet de meest flatterende foto's van mezelf maar ze geven perfect weer wat ik NIET MOOI vind aan mijn glimlach! Je ziet duidelijk hoe de tanden naar elkaar groeiden op een punt en het tandvlees dat zichtbaar is. Onderaan zat ik toen nog met een spleetje tussen de tanden. Dit is nu door de blokjes al volledig weggewerkt. Op de eerste foto zie je ook duidelijk mijn 'luie' tong. Deze ligt bij mij altijd beneden en moet normaal dus bovenaan liggen tegen het gehemelte.
Goed nieuws!!! De tanden staan bijna goed... Ik heb een dikkere draad gekregen die de tanden nog meer naar achter moet duwen. Er werden ook groene rekkertjes/plastiekjes rond de tanden geplaatst. En dat heb ik gevoeld! Ik heb nog nooit zo'n pijn gehad van mijn blokjes! Wel 2 dagen heb ik op Dafalgans geleefd! De tanden waren heel gevoelig.
Ik vroeg toen opnieuw aan de tandarts: "En, wanneer denk je dat ik geopereerd kan worden?" Hij zei: "Oh, dat zal niet lang meer duren, in de zomermaanden zou je al geopereerd kunnen worden. WAAAAAAAT? Ik was echt heel blij!!! Hij vertelde me dat we tijdens de volgende afspraak nieuwe afdrukken en foto's zouden maken . Daarmee kan ik dan op consultatie gaan bij de chirurg en ik mag ook al de ingreep plannen. Het gaat vooruit!
Ik heb meteen contact opgenomen met het ziekenhuis om alles te plannen! Voor mijn werk in het fitnesscentrum komt het goed uit dat de operatie valt in de zomermaanden omdat het dan wat rustiger is. Ik zal een tijdje niet kunnen sporten/werken en dus is het belangrijk dat mijn collega's weten wanneer ze mij moeten vervangen.
Consultatie chirurg staat gepland op: 2 juli 2013
De operatie telefonisch plannen ging iets moeilijker, normaal spreek je dit af met de chirurg zelf. Maar als ik nog zou moeten wachten tot 2 juli dan staat alles al volgeboekt! Eerst stond de operatie gepland op 1 augustus 2013. Maar later belde het ziekenhuis mij op om te vertellen dat de chirurg blijkbaar toch al iemand had ingepland die dag. Aangezien mijn operatie toch een zwaardere ingreep is kon die niet meer op dezelfde dag. WAT EEN TELEURSTELLING! ECHT BALEN! Ik kon nog kiezen tussen 8 augustus of 22 augustus. Ik hoop echt dat dit niet meer veranderd!!! Alles is nu geregeld op mijn werk i.f.v. operatie op 8 augustus 2013!
20 JUNI 2013
Afdrukken en foto's werden genomen. Tandarts zei dat mijn tanden zich serieus hadden verplaatst tijdens deze maand! Er was een verschil gekomen van 3 mm bij de stand van de kaken. Ik heb al even meegekeken naar de foto's op het scherm en ik was echt verbaasd hoe mijn tanden al veranderd zijn door de blokjes. Ze staan rechter en ook de bovenste tanden staan al meer naar achter! Binnenkort zullen jullie ook zelf het verschil kunnen zien.
Op vrijdag 28 juni 2013 mag ik mijn afdrukken en foto's gaan afhalen!
Even terug in de tijd...Hoe het allemaal begonnen is...
OKTOBER 2012
In oktober 2012 maakte ik een afspraak met het Medisch Centrum te Kester bij tandarts Cleeren Frank. Er werden toen foto's en afdrukken gemaakt. De foto's vind je terug onderaan deze pagina bij BIJLAGEN: Afdruk tanden 001- 2 001!
De tandarts stelde mij 2 mogelijke behandelingen voor:
1) Extractie van 2 premolaren in de bovenkaak en alignatie 2) orthodontie en orthognatische heelkunde.
De 2de optie, namelijk de operatie was wel even schrikken! Dit had ik zelf niet verwacht. Maar voor een mooie glimlach heb ik veel over...dus stond ik hier wel voor open. Hij verwees mij door naar chirurg Dr. Van Den Eynde te Aalst voor meer advies hierover.
NOVEMBER 2012
Op 16 november 2012 had ik een afspraak met de chirurg. In BIJLAGEN kan je zijn verslag terugvinden. Hij vertelde me kort wat me te wachten stond als ik voor dit traject zou kiezen: Eerst starten met een beugel om de tanden en kaken in de juiste positie te brengen, de wijsheidstanden moeten eerst verwijderd worden en nadien de operatie. Ik zou 3 dagen in het ziekenhuis moeten blijven, 4 weken tot 6 weken op vloeibaar voedsel moeten leven (SLIK), 6 weken niet kunnen sporten (NOG MEER SLIK) ... Ik ben namelijk heel sportief, sport bijna elke dag. Ik geef zelf zumba, spinning, pilates, fat burning in een fitnesscentrum. Het is dus zowel een hobby als mijn werk. Ik ben me ervan bewust dat ik een tijdje niet zal kunnen sporten en ik ga dit toch hard missen!
De chirurg zei dat ik toch mocht rekenen op een traject van ongeveer 2 jaar. Na de operatie dien ik ook logopedie te volgen om het foutieve slikpatroon af te leren.
Tijd om alles te laten bezinken had ik niet echt want eind november had ik al een afspraak gemaakt bij de orthodontist om de blokjes erop te laten plaatsen. Typisch! Als ik iets in mijn hoofd heb, moet het liefst allemaal zo snel mogelijk gebeuren!
Ik heb heel veel nagedacht, gepiekerd, getwijfeld....Veel informatie opgezocht op internet, veel gebabbeld met familieleden en vrienden... Nog wat meer getwijfeld... Dit was echt een moeilijke beslissing...
Ook niet onbelangrijk: Ik ben toen meteen op onderzoek uitgegaan ivm het kostenplaatje van zo'n operatie. Het gaat hier bij mij om een MEDISCHE operatie en NIET om een ESTETISCHE operatie (zoals veel mensen wel eens denken...) De operatie wordt volledig terugbetaald! Van de beugel krijg ik spijtig genoeg niets terugbetaald aangezien ik ondertussen al 23 jaar ben.
Uiteindelijk moet je alleen denken aan wat jij wil en niet aan wat andere mensen zeggen en denken. OK, ik wil gaan voor die perfecte glimlach! Dus heb ik de knoop doorgehakt en gekozen voor de kaakosteotomie! Er viel echt een blok van mijn schouders en ik was blij dat ik eindelijk de beslissing had genomen! Eind november werden de blokjes er op gezet. Even wennen was het, maar uiteindelijk valt dit bij mij echt ontzettend goed mee! De blokjes vind ik wel lelijk maar veel last en pijn heb ik er nog niet zo van gehad. Ik kan nog steeds alles eten en ook kauwgom eet ik nog dagelijks, zelfs een chocotoff gaat er nog in!
FEBRUARI 2013
De 2 bovenste wijsheidstanden werden verwijderd. Deze moesten eruit om meer plaats te maken en anders kunnen ze ook voor problemen zorgen tijdens de operatie. Dit gebeurde bij mij op een vrijdag en na het weekend zag je er al niets meer van. Niet veel pijn gehad, wel een paar bolle wangen... Binnenkort zal ik even tijd maken om enkele foto's van mezelf te posten en ook van de bolle wangen.
In de maanden maart en april ging ik ook telkens op controle. De tanden waren zich goed aan het verplaatsen, het verliep vlot...Op een bepaald moment had ik een spleetje tussen mijn tanden. De tandarts zei dat dit normaal was omdat de tanden zo van stand aan het veranderen zijn. Mmm...Niet leuk... Hoopte dat dat snel toe zou gaan...
Elke keer vroeg ik aan de tandarts.. "En, wanneer denk je dat ik geopereerd kan worden?" Hij zei dat ik toch nog een beetje geduld moest hebben...
Ik ben Kimberly, 23 jaar & via deze blog wil ik al mijn ervaringen delen van voor, tijdens en na mijn kaakosteotomie.
Ja, binnenkort is het écht zover!
Op 8 augustus 2013 word ik geopereerd aan zowel de onderkaak als bovenkaak. Natuurlijk zijn er al een paar voorbereidende "werken" uitgevoerd. Zo ben ik nu al 8 maanden een "beugelbekkie" en de wijsheidstanden werden ook al verwijderd!
Binnenkort zal ik jullie meer vertellen over deze voorbereidende periode...
Eerst wil ik jullie laten weten waarom ik deze blog hou en waarom ik de operatie zal ondergaan.
Waarom deze blog?
Wel, eerst en vooral omdat ik zelf al heel veel heb gehad aan mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en hierover ook een blog hebben. Het deed plezier om ook positieve ervaringen te lezen, naast al de andere "horrorverhalen" op het internet. Ik wil mijn ervaringen delen met mensen die voor dezelfde keuze staan en hetzelfde traject willen of moeten ondergaan.
Ik wil weergeven hoe het er nu aan toe gaat, anno 2013, want op medisch vlak zijn er al een paar dingen veranderd tegenover een paar jaar geleden. Bijvoorbeeld: Nu moeten er geen haakjes meer op de blokjes gezet worden voor de operatie en de kaken dienen ook geen 8 weken meer op elkaar gefixeerd te worden na de operatie.
Voor mezelf, familieleden en vrienden lijkt het me een leuke manier om "mijn avontuur" te volgen. Zo kan ik later terugkijken op de weg die ik heb afgelegd. Ik heb het gevoel dat ik de dingen van mij moet afschrijven want heel mijn leven draait nu precies alleen nog maar rond deze operatie.. en het is nog 6 en een halve week wachten. Na de operatie ga ik veel moeten rusten en waarschijnlijk een tijdje niet meer buiten kunnen komen, dan kan ik mij tenminste met iets bezig houden! Waarom, waarom toch die operatie?
Deze vraag krijg ik regelmatig te horen. Mensen vragen zich af waarom ik hieraan begonnen ben.Ik ben al meerdere malen gek verklaard, maar ik wil dit ECHT!!!
Ik ben al een hele tijd ontevreden over de stand van mijn tanden:
- Ik heb een serieuze open beet. De bovenste tanden komen over de onderste tanden. Je kan er gerust je vinger tussen steken. De tanden groeien precies op een puntvorm. - Ik heb ook moeilijkheden met het uitspreken van de 's'-klanken. Mijn tong gaat steeds tussen mijn voorste tanden. - Ik heb nog nooit mijn tanden mooi op elkaar kunnen zetten, daarvoor moet ik mijn onderkaak zelf naar voor duwen. - Mijn mond staat altijd een klein beetje open, om hem toe te krijgen moet ik mijn lippen op elkaar duwen. - Dan heb ik nog een verkeerd slikpatroon, ik slik namelijk nog steeds zoals een baby'tje. (Dit wist de chirurg mij te vertellen.) - Als ik lach zie je bovenaan ook veel tandvlees tevoorschijn komen en daar stoor ik mij enorm aan.
Mijn mond maakt me heel onzeker... Dus besloot ik zelf om er iets aan te doen...
Hij vond dat de zwelling al goed aan het verminderen was & vertelde mij dat de gevoelloze delen toch nog enkele weken de tijd nodig hebben om terug wakker te worden. Dus het is normaal dat het nu nog slaapt. Ik mag nog niet kauwen!
Ik vertelde de chirurg dat ik sinds woensdag geen papjes meer eet, ik verdeel mijn eten in kleine stukjes, stop het in mijn mond, zuig er wat op en slik het dan door. De dokter vind dit goed, zolang ik maar geen kauwbeweging maak. De rekkertjes zorgen ervoor dat de 2 kaken bij elkaar worden gehouden. 
Haha! Hij weet dat ik les geef in Fit Nation. Hij kwam er vroeger zelf sporten
Je kent de mensen, ze kijken wel eens raar naar mijn bolle kaakjes, maar ik trek het mij niet aan! Laat ze maar denken wat ze willen. Mijn wijsheidstanden heb ik niet laten trekken, ik heb heel wat anders ondergaan... 
We zijn onze pannenkoek aan het opeten als plots de hond een protje laat. Het is even stil en dan schieten mijn mama en ik in een slappe lach. Ik kan niet stoppen met lachen, de mama ook niet, maar bij mij doet het pijn en even later heb ik de tranen in mijn ogen en ben ik meer aan het wenen dan aan het lachen... 
Als we 's avonds iets met de vrienden gaan drinken op café probeer ik mij echt in te houden om niet meer te lachen, al is dat soms echt niet gemakkelijk,... 
Sommigen kijken maar raar en ik hoor ze zo denken: Wat heeft die voor? 
Wacht maar tot je mij ziet binnen een paar weken...denk ik dan.. 
Best bizar, maar wat een uitzicht...Wow
