De les Italiaans ging vooral over de schrijfwijze en de uitspraak van bepaalde woorden. Hoe dat precies in elkaar zit, heb ik jammer genoeg niet begrepen, want ook deze les werd volledig in het Italiaans gegeven. Het belangrijkste dat ik geleerd heb, is dat het absoluut tegen de principes van de prof was om Nederlands te spreken. Het Italiaans van de leerlingen zal hierdoor wel verbeterd zijn, maar ik begreep er niet zo veel van.
Deze les ging vooral over de anatomie van de hersenen. Elk deel van de hersenen, hoe klein dan ook, heeft de prof besproken. Het interessantste deel van de hersenen vond ik de frontale lobben, die zich helemaal vooraan bevinden. De frontale lobben regelen de spraak, emoties, redeneren en de fijne motoriek. De prof noemde dit deel het 'menselijke deel' van de hersenen, want van alle wezens zijn de frontale lobben bij de mens het meest aanwezig. Een chimpansee heeft ook behoorlijk grote frontale lobben, maar een muis heeft er dan weer kleinere.
Ook al sprak bijna iedereen de hele tijd Chinees, toch heb ik in deze les een aantal dingen geleerd. Het boeiendste was dat als je een werkwoord 'zachter' wilt uitdrukken, je het dan moet herhalen. Als je bijvoorbeeld aan iemand beleefd wilt vragen om op te ruimen, zeg je letterlijk: "Ruim op, ruim op" (maar dan in het Chinees). Hiermee bedoel je dan: "Ruim jij eventjes op?" Ik vind dit best wel vreemd, want als je in het Nederlands een werkwoord twee keer na elkaar zegt, komt dat net onbeleefd over.
