Elke lettertje neem je gulzig
in je mond
tot het uiteindelijk
een mooi woordje vormt

elk woordje aarzelt
en sukkelt op je tong
tot uiteindelijk
rijen zinnen
over je lippen sprinten

na elke volle zin
zie ik je in gedachten
met de vuisten in de lucht 
over de finish rijden

trots dat je het gevecht
tegen de letters won
En weet je:

elke zin is nog maar het begin
van een heel verhaal!

17-02-2008 om 10:54 geschreven door julie

Ook nu probeerde ik me wat in de kinderwereld in te leven en dat in een gedichtje vorm te geven...



Pesten

Ik ben soms wat bang en stil
en soms doe ik een beetje dom
maar is het echt daarom
dat niemand me wil?

Ik ben niet zo slank
en helemaal niet blank
maar is dat wel een reden
om me alle dagen
zo hard te plagen?

Ik wou dat ik meer vrienden had
maar hoe maak je dat?
Ik wou dat mensen me meer zagen staan
maar wat doe ik eraan ?

Ik heb echt zwaar de pest in
er is echt niets aan zonder vriendin
en ach al doet mijn mama nog zo haar best
jij en je stomme vrienden hebben weer mooi...
mijn dag verpest!

14-02-2008 om 17:16 geschreven door julie

Beste lezer, vandaag hoorde ik kinderen mijmeren en praten over romantiek. Zo vlak voor valentijn mocht het ook bij hen wel eens een onderwerp van gesprek zijn. En ik dacht: zou ik ook voor hen geen gedicht kunnen schrijven, zomaar ineens, met een thema in mijn hoofd, maar voor een ander, jonger publiek misschien...
En ja, ik probeerde het dus gewoon, é voila hier staat het dan, hier mag u nu kennismaken met mijn eerste gedicht: zomaar een aan mezelf opgedrongen opdracht. Een kleine uitdaging...
reacties zijn altijd welkom...Hou ik me maar beter bij hetgeen waarmee ik bezig was of kan dit gedicht voor kinderen je ook wel smaken?



klinkt het niet een beetje stom
als ik je zomaar zeg
"ik zie je graag?"

klinkt het niet een beetje raar
als ik je straks zomaar toevertrouw:
ik hou van jou?

klinkt het niet een beetje gek
als ik je straks met een smsje wek
en je zomaar vraag?
"zie jij mij ook zo graag?"

of nee, wacht,
ik heb iets anders bedacht:
Morgen stuur ik je mijn hartje op
je mag het hebben als je wil
open het dan heel erg stil
en eet mijn liefde langzaam op

13-02-2008 om 22:09 geschreven door julie

Met je wisselvallig weer
sleur jij me met korte rukjes mee

bij elke weersschommeling
moet ik er aan geloven

ook al wil ik het niet
de stralen van jouw humeur
raken me toch

van jouw vlagen
vang ik toch steeds
druppels op

soms ben ik
met mijn zomerse kledij
voor een zonnige dag op het strand
amper bestand
tegen jouw winteroffensief

Het zijn jouw
plaatselijke buien
die niemand voorspellen kan

Die het zwaarst te dragen zijn
want elke avond
voor het slapengaan

of 'smorgen bij het opstaan
vraag ik me af:
"Welke kleren moet ik vandaag
weer aan?"


(Julie Brackx, 11 februari 2008)

11-02-2008 om 00:00 geschreven door julie