Het moment dat iemand een vraag stelt aan een lesgever, zal hij/zij er dikwijls van uit gaan dat het antwoord persoonlijk wordt gegeven. Dit is natuurlijk een uiting van egocentrisch denken. Mogelijk was de vraag een uiting van een algemeen gevoel/vraagstelling, die toch door één persoon moest gesteld worden. Het kan natuurlijk ook een eigen vraag zijn die niet persé toe the point is, niet erg bij de besproken zaak aanleunt, of een zeer eigen interpretatie weergeeft van het besprokene. Toch zal een goede lesgever steeds in het algemeen antwoorden, en meerdere mogelijkheden rond de vraag beantwoorden. De vraagsteller die dan blijft reageren alsof het antwoord alleen aan hem/haar gericht is, stoort zeer dikwijls de hele klas door luidop commentaar of uitingen van begrip te laten horen, en getuigt op die manier wel van het gebrek aan respect voor de lesgever.
in een land waar de belofte op een goed leven wacht een goed leven voor je kinderen onderwijs, werk weg van conflicten met een ander volk
doch waar kan je terecht bij wie kan je te rade wie zal je helpen, als overleven moet
als hier de wereld toch niet zo rooskleurig is dan gezegd als hier toch niet automatisch werk te krijgen is
alles voor je kinderen dat zij een goede toekomst tegemoet gaan dat zij een goede job kunnen krijgen
daarvoor wil je alles geven daarvoor zal je alles geven zelfs je eigen persoon, je eigen wil alles wil je voor je kinderen doen hier, want ginder kan het niet lukken
je kan niet meer terug, wat staat jou daar te wachten je wil niet meer terug want je bent van dit nieuwe land beginnen houden je begint je hier thuis te voelen, maakt vrienden
doch werk vinden blijft zo moeilijk voor werk dien je van hier te zijn de taal te spreken, de mentaliteit te hebben anders overleef je dat niet
alles wil je geven voor je kinderen dat zij hier een toekomst vinden alles zal je doen dat zij hier gelukkig zullen leven
