Elke dag weer is het een worsteling met mezelf.
Mijn emoties, gevoelens voor hem.
Elke keer verdrink ik in zijn ogen. Ik betrap mezelf erop hem aan te staren.
Ieder excuus is goed om in zijn buurt te kunnen zijn.
Zie ik mijn man niet meer graag? Toch wel heel graag zelfs.
Ik begreep vroeger ook niet hoe het kan dat je voor meer dan één persoon gevoelens hebt.
De ene zie ik echt graag. alles er op en er aan. De andere is puur fysiek. Ik wil hem aanraken, ik wil dat hij mij aanraakt.
Zijn lippen op mijn lippen. Zijn handen die strelen over mijn lichaam. Elke moment van de dag is goed om er over te dromen.
Heb ik thuis fysiek iets te kort. Neen helemaal niet. Het is pure aantrekkingskracht.
Gaat dit ooit over? Ik vrees van niet. Het is al bijna 2 jaar zo
Elke keer dat hij mij aanraakt denk ik. Is het toeval of niet???? Ben ik gek aan het worden
Ik rijk een zak chips aan. Hij heeft niet de zak vast maar mijn hand. Toeval of geplant???? Het was nochtans een grote zak
Plaats genoeg om de zak vast te pakken, maar wat heeft hij vast, mijn hand.
Zo worstel ik continue in mij hoofd
Kan ik hem een duwtje in de goede richting geven
Neen, dat kan ik mijn gezin en zijn gezin niet aandoen. Maar ik zou zo graag heel even in zijn hoofd kunnen kijken. Wat denkt hij over mij. Hoe staan zijn gevoelens tov van mij. Zoveel vragen.
..................
28-11-2013, 14:00
Geschreven door Moe1234
|