Tot mijn spijt?, verbazing, verwondering,....... heb ik nog steeds gevoelens voor hem.

Vannacht was het weer zover. Ik droomde weer dat we innig zoende. Dan word ik wakker en denk ik "Doeme kan dit nu niet eens in het echt" Langs de andere kant overvalt het gevoel van schuld. Waarom voel ik dit weer?

Misschien is het net zoals bij een kind, puber Hoe meer je iets verbied of niet mag hebben, hoe aantrekkelijker het wordt en hoe meer je er naar verlangt.

Ik had stilletjes gehoopt dat dit zou passeren, haar helaas. Meer dan 2 jaar na datum worden de gevoelens, verlangens nog intenser.

Af en toe moet ik dit dan even van mij af schrijven en dan kan ik er weer tegen. 

Soms heb ik de neiging om hem nogmaals met deze gevoelens te confronteren. Maar waarom zou ik dat doen. Met de illusie dat hij gaat zeggen " Ik voel ook iets voor jou" en dan .... of met de harde confrontatie dat hij zegt "Kind het is goed met u, laat me met rust"  en dan is de vriendschap ook voorbij.

Ik heb hem toen al aan het wankelen en twijfelen gebracht. Dit wil ik hem niet nog eens aandoen.Laten we het maar bij schrijven houden. Alhoewel de verlangens naar hem zo sterk zijn, dat ik de gsm al in de hand heb. gelukkig haalt het verstand nog steeds de bovenhand

Laten we dit zo maar houden