In mijn jeugdige tienerjaren had ik een papieren dagboek Jeugdsentiment Nu is er de digitale wereld. Niet altijd even evident om te volgen als je iets ouder wordt, maar ik vind van mezelf dat ik nog behoorlijk mee kan met mijn tijd
Ik heb nood aan een beetje verluchting Ik heb niet het gevoel dat ik mijn beste vrienden kan vertrouwen mijn allediepste gevoelens en verlangen, Ik vertel zeer veel tegen hen maar toch niet alles. Ik heb hier ooit niet zo'n leuke ervaring mee gehad en dit wil ik nooit meer meemaken Hoewel men mij vaak zaken verteld waar ik rode wangen van krijg durf ik bepaalde zaken hen toch niet toe te vertrouwen Zoals het men in het engels zo mooi verwoord "anything you say can be used against you"
Als ik het emotioneel moeilijk heb dan praat ik daar graag over of ik kan het zeer goed van mij afschrijven
Een dagboek hoort privé te zijn, een blog is dit natuurlijk niet. Maar niemand kent mij hier en kan dus ook niet echt oordelen of veroordelen Dat is net het leuke hieraan denk ik Enkel opletten dat je je identiteit niet prijs geeft natuurlijk, dat zou dan wel eens genant kunnen worden Afhankelijk van de teksten die je hebt neergeschreven natuurlijk
Wel hierbij zullen we het houden voor vandaag Morgen opnieuw een dag
