Jules Naemelucs

50. Volbloed onder druk.
Commissaris Volbloed kwam zijn bureel binnengestapt en vond Caran Dash op zijn stoel.
Deze ranke slanke zwarte CIA-agente en tevens één van de bodyguards van Bush stak een tirade af: 'Volbloed, onze president vertrouwt jullie Belgen niet meer. Vooreerst is hij op de hoogte dat je chef Bontekoe met een Osama vliegtuig gevlogen heeft. Hij wil weten hoe dat zit. Welke connecties heeft die man met de terroristische organisaties? Welke afspraak heeft de Belgische regering daarna gemaakt met die Putin van Rusland? Waarom antwoordt uw minister niet op Bush zijn geheime boodschap in dichtvorm? Wat bezielt jullie om met onze vijanden zaken te doen? Tevens ben is persoonlijk erg geschrokken dat het dagblad Het Laatste Nieuws een foto publiceerde van mij in een compromiterende houding op een bureeltafel, met een man tussen mijn benen, geschoten doorheen een venster met op de voorgrond een aan een koord hangende dikke De Wever!' 'Mevrouw, die krantenfoto is tamelijk erotisch moet ik zeggen, wel niet zo scherp vind ik, en uw eigen schuld. Wie doet zoiets tijdens de werkuren in een verlaten bureel van de overheid! Wie was die man trouwens?'
En Volbloed die al een rotdag achter de rug heeft en nu die Dash nog over zich krijgt, gaat door: 'Mevrouw Dash, ik ben maar een voorlopig aangestelde hoofdcommissaris! Ik heb geen politieke invloed. Zit u niet aan het verkeerde adres? Moet ge niet bij die Term zijn?'
'Volbloed, ik heb regelmatig contact met het hoofd van jullie staatsveiligheid, de heer Bitskummer, en die beweert dat zij Bontekoe al jaren schaduwen wegens verdachte bewegingen.'
'Mevrouw Dash, mijn vroegere chef beweegt zich altijd wat raar. Hij is immers regelmatig in geestelijke toestand en loopt dan wat te waggelen van links naar rechts. U moet daar niets verdachts achterzoeken! Daarbij heb ik nog nooit gehoord van een Bitterkomber of zoiets.'
'Bitskummer, meneer Volbloed,' zegt Caran beleefd.
'Waar en in welke omstandigheden heeft u die Bitdinges ontmoet?' Was dat misschien die man tussen uw benen op die foto, mevrouw? Bent u zeker dat hij geen dubbelspion is, een man die u eerst verleid heeft en dan misleid?'
De zwarte parel van Bush denkt nu diep na en vervolgt: 'Volbloed, ik heb al een tijdje een relatie met hem, maar ik zal uw bemerkingen aangaande laten natrekken.'
Terwijl Volbloed diep inademt om niet flauw te vallen en de nodige zuurstof naar zijn bloed te brengen, heeft Caran Dash zijn bureel reeds verlaten, zonder nog iets te zeggen, ook geen goeiedag.
'Rare kwieten zijn dat, die Amerikanen,' denkt Volbloed en belt naar Term, in een woede-opflakkering.
'Hallo, hier Term.'
'Waarom zit mijn Machteld bij u, premier, terwijl ze bij mij hoort te zijn!' hoort Volbloed zichzelf met vlotte tong zeggen.
'Commissaris, ik zit zonder en heb de jouwe opgeeist. Ik kan dat! Ik ben premier, man!'
'Voor hoe lang nog? vraagt Volbloed, gekrenkt.
'Voor hoelang ik nog premier ben?'
'Neen, voor hoelang u Machteld in beslag gaat nemen? Voor hoelang u nog premier blijft dat weet ik ongeveer,' zegt Volbloed een beetje ongewenst en erg ongepast.
'U heeft Bush nu volle bak tegen, meneer Term. Ik heb dat zojuist vernomen, en dat betekent niets goeds voor u, vrees ik.'
'Volbloed, wat en hoe weet gij wat ik niet weet?
'Ik weet bijvoorbeeld wie Bitskummer is,' antwoord Volbloed, vast van plan om deze keer geen blad voor de mond te nemen, zelfs geen vijgenblad.
'Wie is dat dan wel, die Bitskummer?'
'Blijkbaar de chef van de staatsveiligheid,' vervolgt Volbloed, redelijk voldaan van zijn huidig optreden.
'Hoe komt het dat ik, premier van het koninkrijk, dat niet weet, Volbloed?'
'Slecht ingelicht door uw minster van binnenlands toeren, die Vlaamse De Wael, vrees ik, premier!'
'Als het zo zit, moet die onmiddellijk aftreden, Volbloed, die bedrieglijke VLDer,' hoort Volbloed nog zeggen alvorens hij een schot hoort en daarvan schrikt.
'Hallo, hallo,' roept hij toch redelijk ongerust, ofschoon Volbloed niet echt van Term houdt.
'Brigitte, ik geloof dat er stront aan de knikker zit, meiske, kunt ge Snik eens onopvallend naar de Wetstraat sturen, naar nummer 16. 't Is daar niet pluis, geloof ik!'
'Snik is ondertussen wel vertrokken naar Rusland, meneer Volbloed!'
'Stuur dan Tom Bonnen op zijn vliegende motor aub.'
'Ok chef,' zegt Brigitte, de meest sexy commissaris die België ooit gehad heeft, en die men beleefd aanspreekt met mevrouw Pijpen, en dat is echt puur toeval.
-----
De fel vermagerde man deed zijn eerste stapjes sinds hij in een onbestuurbaar geheimzinnig vliegtuig op zee crashte. Zijn gans lijf zat in ondersteunende verbanden en in stukken plaaster. Het was geen gezicht vond hij zelf. Toen hij zichzelf de eerste maal aanschouwde in een badkamerspiegel werd hij zwaar depressief maar de Vodka wijzigde al snel zijn negatieve instelling. Hij liep gebogen en weinig elegant, maar begon zich beter te voelen, nu hij wist dat hij kon terugkeren naar zijn land en naar zijn motoryacht waar hij van hield als van een vrouw. Zijn geluk was geweest dat twee snelle Russische oorlogsbodems het geheimzinnige vliegtuigje waarin Bontekoe gevangen zat, al een tijd op hun radar volgden.Hij zat nu al maanden in een legerkamp en zijn bewaker/verpleger had hem al enkele Russische praktische woordjes geleerd zoals WC, eten, slapen en dorst. Dat laatste had Bontekoe regelmatig en Vodka was dan ook zijn geliefde drank geworden.
Een tolk was een paar keer ter plaatse gekomen om zijn verklaringen te registreren en te vertalen in opdracht van de geheime dienst van Putin.
De Russische premier had contact gehad met onze eerste minister Term en een soort 'deal' was afgesproken, om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe vrij te krijgen.
Commissaris Volbloed, die van premier Term de opdracht had gekregen om Bontekoe op te halen, had zijn nieuwe helper Snik gestuurd. Die was nu op weg naar Siberië om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe huiswaarts te begeleiden.
Maar dat ging heel anders verlopen dan gepland.......

51. Aanslag(voet)
Voor de kust van Blankenberge, een hele nazomer lang, lag het gestrande yacht van Bontekoe. Het was een geweldige attractie geweest. Van heinde en ver kwam men kijken naar dit dure luxeyacht. Toen het vastliep op die golfbreker en Dré Pikkel in paniek op dat schip zat en riep naar rondzwemmende toeristen, hadden de strandredders hem van de boot gehaald. Pikkel had al de papieren aan boord meegescharreld want hij hoopte daar aanwijzingen te vinden van Bontekoe zijn verdachtheid. De lekgeslagen boot lag vast op het uiteinde van een baarbreker en werd vooral 's avonds en 's nachts gebruikt door de jeugd. Bij lage tij kon je zo goed als door het ondiepe water waden en via het zwemplatform zo in het yacht vertoeven. Feestjes en etentjes werden er gehouden met dans, drank en muziek, vooral door de rijpere lokale jeugd. Alleen bij hoog water was het wegwezen want dan was alleen nog de antennemast met de Panama-vlag te zien. Sommigen maakten er een sport van om bij opkomende tij als laatste op het schip te blijven, tot het helemaal onder water zat.
Pikkel, de geheimagent vond die vlag van Panama op het schip van Bontekoe verdacht maar vanwege zijn beroep had hij de ziekelijke neiging alles verdacht te vinden. In de papieren van Bontekoe had hij veel fotos gevonden van Bontekoe met allerlei vrouwen aan zijn zijde. Zelfs een foto met de sexy commissaris Brigitte en één met die ranke slanke zwarte CIA agente Caran Dash. Hij vond ook fotos van Sue Ellen van JR van Dallas en zelfs één van Jacques Rogge met die Brigitte op zijn knie, ergens in dat vogelneststadion in Peking. In één woord: hij was in de wolken met de vooruitgang die hij dacht te maken in zijn onderzoek. De boot had hij op kosten van de geheime dienst laten wegslepen met sleepboten van het leger (de betreffende minister Clem had daar voor gezorgd) en laten opkalfateren in Nieuwpoort bij een scheepshersteller. Hij hoopte op die manier dat hij zijn schaduwwerk op Bontekoe kon voortzetten zonder dat de verdachte man iets zou merken. Maar Bontekoe kende zijn boot door en door en daarbij waren de helft van de inboedel en veel dure instrumenten weggejat door onverlaten in Blankenberge. Pikkel van de geheime dienst maakte dus een grote inschattingsfout. Maar dat zijn ze daar gewend dus het zou ook weer overwaaien.
---
Snik Goet, de assistent van commissaris Volbloed had juist zijn heerlijke maaltijd genuttigd in het restaurant van de Orient Express die op weg was naar Siberië. Deze luxieuze treintocht zou een veertiental dagen duren vooraleer ter bestemming te zijn. Snik was blij dat hij de instructies van zijn baas Volbloed precies had opgevolgd. Neem de goedkoopste manier om ginder te geraken, Snik, probeer met het openbaar vervoer te gaan, als ambtenaar worden alle kosten voor trein en tram terugbetaald, dus maken we geen nodeloze onkosten op ons recherche-budget. Snik had dus in een brochure ontdekt dat ge met een speciale trein, de Orient Express genaamd, tot in Siberië geraakt. Snik keek door het raam van de zachtjes schommelende trein en dommelde in toen een ober hem een champagneglas bracht met een hele fles erbij!
----
Tom Bonnen was aangekomen in het bureel van Term. Enkele cabinetsmedewerkers zaten op hun knieën naast Term, die hevig bloedde uit zijn voet en kop maar wel steeds herhaalde: dedju, dedju, dedju. 'Dat is een goed teken' dacht vliegende inspecteur Bonnen en zag dat het glasraam gebroken was. Toen hij naarbuiten keek zag hij beneden een nogal zwaar gebouwd man lopen met een heel erg gebleekt kostuum en met een vioolkast op zijn schouder. 'Zou het geweer daar inzitten?' dacht hij vliegensvlug, hij was immers van de vliegende brigade.
'Hé, hou die man daar tegen,' riep hij naar een toevallige agent op straat.
Wie?' riep die terug.
'Die daar, met zijn viooldoos!'
'Maar dat is meneer Bart De Wever die van het parlement komt!' roept de politieman terug.
'Aanhouden, zeg ik u,' gilt Bonnen.
'Wie zijt gij eigenlijk dat gij mij bevelen geeft?' vraagt de agent met recht en reden.
'Inspecteur Bonnen van de vliegende brigade.' antwoordt Bonnen, meer en meer geïrriteerd.
'Gij kunt veel zeggen,' zegt die agent, logisch denkend.
'De verdachte is ondertussen verdwenen, uilskuiken,' roept Tom wanhopig.
'Kom eens naar beneden, kiekekop, en laat me je pas maar eens zien! Wat doet gij trouwens in het bureel van onze premier? Hebt gij dat raam kapotgemaakt?'
-----
'Zo ziet u maar, weer een bewijs dat onze apparaten niet deugen en onze instellingen dringend hervormd moeten worden. En nu met een premier die zopas iets ergs voorgehad heeft, zitten we volledig in de rats.' verklaarde Bitskummer, hoofd van onze staatsveiligheid, die door een informant reeds op de hoogte gebracht was van het voorval met Term, en in het auditoruim van de VUB een toespraak gaf aan eerstejaars-studenten van de faculteit Staatsstructuren, Hervorming, Omvorming en Misvorming, een nieuwe richting in de unif, pas opgericht en erg in trek.

52 Nonkel-pastoor
Op een geheime locatie zitten enkele figuren bijeen die volgens de schrijver niet allemaal deugen. Zoals de twee Hollanders Apekool en Larie, die kerels die Bontekoe ooit voorstelde aan Volbloed, die echter zoveel binnengekapt had aan geestelijke dranken dat hij vlak na die voorstelling van zijn barkruk viel en in coma geraakte. Tevens zit daar ook Bitskummer, de chef van de staatsveiligheid van dit land. Wie we ook opmerken is een zekere Filip, we twijfelen of het die De Winter is, of weer een carnavaleske gein van onze kroonprins, die zich verkleedde. Er zijn ook vrouwen bij: die Caran Dash bijvoorbeeld en een wat oudere dame die veel weg heeft van onze koningin, maar we zijn daar niet zeker van. Maar het raarste van al is dat daar ook zijn: Clem, de legerminister en Trick, een andere minister, die eigenlijk Patrick heet, maar onder vrienden wordt hij met Trick aangesproken.
Die Filip neemt het woord. 'Ik ben akkoord met een staatsvervorming, maar dan wil ik keizer worden.' zegt hij. Naar de inhoud van zijn vraagstelling zijn we geneigd te denken dat het om de prins gaat.
Trick zegt daarop: 'Goed jongen, ge krijgt het Duitstalige stukje van België en een kasteel of twee erop.'
Clem, ondanks zijn statuut van legerminister, vraagt zich luidop af: 'Gaat de bevolking dat slikken?'
Trick komt tussenbeide en meldt: 'Daarom zijn de twee Hollandse heren hier, internationale handelaars in wapens, huursoldaten en verdovende middelen en zij lossen dit voor ons op.'
'Gaan die Hollanders hier laten vechten en mensen laten afslachten?' wil Clem weten.
'Neen, wij gaan de bevolking hoofdzakelijk verdoven en alleen degenen die niet in slaap geraken worden afgeschoten!' verduidelijken Apekool en Larie op hun typisch licht-arrogant hollands toontje.
'Waarom is er iemand van de CIA aanwezig? wil Clem weten.
'Die zijn altijd overal bij waar een staatsgreep gaat gebeuren.' verduidelijkt Bitskummer.
'En waarom zijt gij erbij, Bitskummer,' vraagt Clem, die toch wat vraagtekens en zorgen heeft bij dit plan.
'Omwille van de staatsveiligheid natuurlijk Clem!' zegt Bitskummer met vaste stem.
'Ach zo,' zegt Clem en denkt aan zijn schone Aalter en waarom hij daar niet gebleven is in plaatst van nu midden in een soort complot te verzeilen. Clem weet trouwens niet zeker of dit verzeilen met korte of met lange ij is!?
'Waarom is onze Term er niet bij?' wil Trick nog weten.
'Die is nogal erg gekwetst omdat hij geraakt is en ook omdat hij denkt dat zijn vrouw hem wou vermoorden. Maar dit is niet zo! Wij, van de staatsveiligheid, weten altijd hoe de vork in de steel zit, of is het andersom? Maar wij zwijgen want dat is goud!
'U heeft een rare manier van dingen zeggen, Bitske, zegt Caran, want ze tutoyeert hem sinds ze met de regelmaat van de klok samen in bed kruipen. Sex is niet weg te denken uit onze maatschappij zegde nonkel-pastoor van Clem altijd. Clem wou deze mededeling van zijn geliefde oom net overmaken aan het gezelschap, maar besefte op tijd dat dit dwaas zou overkomen en hield dus zijn mond dicht.
'Waarom houdt ge uw mond dicht?' vraagt Trick hierop.
'Omdat ik het plan niet zo geweldig vind en ik de neiging heb het niet te steunen!' zegt hij beteuterd.
'Dan moeten we je nu ombrengen,' zegt Caran Dash heel koel en haalt haar zware colts van tussen haar kousenbanden en haar mooie billen, met een snelheid om U tegen te zeggen. Niet voor niets is zij een super CIA agente!
Clem zit heel stil in zijn hoekje, ziet dat de anderen niet veel moeite doen om tussenbeide te komen en fluistert: 't was maar een test om uit te zoeken of er onder het gezelschap afvalligen waren, Caran. In het leger geleerd, meiske.'
Caran Dash gelooft hem niet maar steekt haar wapens terug op hun plaats. De heren in het gezelschap volgen deze handelingen van de mooie slanke zwarte dame, met veel overdreven aandacht. Ge merkt weer eens dat mijn nonkel-pastoor gelijk heeft, denkt Clem, maar hij heeft ondertussen ook zijn eigen ogen de kost gegeven.
De aanwezige oudere dame, die toch erg op de koningin lijkt, denkt bij dit alles met veel heimwee terug aan haar vrolijke jonge jaren en glimlacht....

53. Plannen smeden
'Filip, doe niet zo kinderachtig!' zegt Paola.
'Paola, onze zoon is in een overgangsfase, geef hem tijd om zich aan te passen!'
'Maar Albert toch, hij heeft al vijf of zes kinderen verwekt, hij moet nu maar eens uit zijn pijp komen.'
'Maman, dat stukje Duitstalig Eupen is maar klein, weet u! En wat gaat mijn broer daar kunnen uitrichten?'
'We maken hem Hofmaarschalk, dan is hij baas in zijn eigen tuin!'
'We laten een nationaal natuurpark aanleggen, met wilde dieren, Paola, dan kan onze jongste daar zijn hart ophalen.'
'Hoe gaan we dat Keizerrijk noemen? En hoe de Keizer?'
'Filip de Schone bijvoorbeeld?'
'Overdreven,' vindt Albert, 'de Stoute misschien?'
'Onze oudste is altijd een braaf bazeke geweest, Albert, ik wil een voor hem representatieve keizersnaam!'
'Filip de Stijve Hark?' durft Albert voorstellen en begint daarbij luid te giggelen.
'Albert, lach niet zo luid, dat is niets voor een koning op leeftijd en maak onze oudste zo niet uit, hij heeft al genoeg complexen!'
'Filip de Complexe dan?' gaat onze koning door, want hij lacht erg graag.
'Albert, zwijg en gaat naar uwen troon.'
'Kom jongen,' zegt de koningin, 'we vinden wel een schone keizersnaam voor u!'
Albert die al jaren niet meer luistert naar Paola, heeft nog een vraag in verband met het plan dat zijn vrouw en oudste zoon besproken hebben.
'Wat gaan we met Fabiola doen?'
'Die sturen we naar een klooster in Spanje, Albert, dan ben ik af van die moeial.'
'En met Astrid?'
'Die maken we voorzitter van het rode kruis van het nieuwe Keizerrijk!' zegt Paola voldaan.
'Wat gaan wijzelf daar eigenlijk doen?' vraagt onze brave huidige koning.
'Op pensioen, Albert, en met ons yacht veel verblijven aan de Italiaanse Riviera, ik ben dat Belgisch politiek klimaat en dat rotweer hier zo beu als wat!'
____
Op een geheime locatie zijn een paar enkelingen nog verder het complot aan 't bespreken. Trick en Clem, Bitskummer en Caran Dash zijn al aanwezig. Zij hebben er nu ook Lio en Didi bijgehaald, uit het zuiden van België, kwestie van evenwichtige politiek te voeren. Voor de nieuwe lezers en ook voor de oude lezers met geheugenverlies hierbij een bijkomende verduidelijking: Elio D. van de PS en Didier R. van de MR waren ook aanwezig. Onder vrienden gebruiken die toppolitici mekaars bijnamen zijnde Lio en Didi voor de bovenvermelde heren uit het zuiden, die liggen beter in de mond, zeker als ze te veel Cognac en Vodka ophebben, en likeurpralines vreten dat het een lust is.
'Wat gaan we met die Piket doen en zijn Brussels regio?' wil Trick nog weten.
'Ik stel voor dat we het ganse Brusselse gewest samen met Halle en Vilvoorde aan de Verenigde Naties schenken, als hoofdstad van de wereld!' zegt Didi. 'Een Wereldhoofdstad Brussel zou toch iets speciaals hebben, denkt u niet, en wij zijn van de miserie vanaf. Daar wonen alleen vreemdelingen en die kunnen we missen als kiespijn!' voegt Lio eraan toe.
'Over kiespijn gesproken, gaan we de burgers nog laten kiezen?' vraagt Clem, in feite een democraat in hart en nieren.
'Ben je gek,' roept Caran Dash en wil haar colts trekken. Clem wordt weer bleek, werpt beide armen in de lucht alsof hij richting Mekka aan 't bidden is.
'Zijt gij soms een islamiet?' gilt de CIA agente Caran Dash. 'Een Osama-aanhanger? Dan moet ik u vernietigen, bevel van mijn hoogste chef Bush.' Clem die in paniek altijd minder goed hoort dan zou moeten, had 'Obama' verstaan (de democratische presidentskandidaat in Amerika) en zegt overtuigend: 'Jaja, ik vind die meer geschikt dan die ouwe van het Bush-kamp.'
Hier beging Clem een kapitale fout door verkeerd te verstaan. Caran springt als een kat met een tijgersprong richting Clem, neemt hem in een wurggreep en zet haar beide revolvers op de slapen van Clem, die een benauwte nabij is.
Gelukkig is er haar nieuw lief Bitskummer nog. 'Caran, sweetheart, ge vergist u, Clem bedoelde de democratische presidentskandidaat, niet die Bin Laden!' En dit was precies op tijd ingegrepen door Bitskummer, want Clem had reeds de ontspanners van de twee Dash-guns horen klikken en in zijn broek gedaan van de schrik.
'Om dus verder te gaan met onze besprekingen,' herhaalt Trick, die meer gewoon is, 'Brussel wordt erfgoed van de wereld en we zijn ervan af!'
'Maar het Atomium kunnen we toch niet wegschenken aan de wereld, vind ik.' antwoordt Didi daarop.
'Het Atomium verdelen we tussen Vlaanderen, het keizerrijkje van Filip en Wallonië!' stelt Bitskummer van de staatsveiligheid voor.
'Eén bol voor Filip en de overblijvende bollen verdeeld over Vlaanderen en Wallonië!'
'Hoeveel bollen zijn er eigenlijk aan dat Atomium? Weet iemand dat?' vraagt Clem, die nog altijd wat beeft sinds de heethoofdige Caran Dash al een paar keer haar revolvers trok vanonder haar rok.
'Wat als het aantal bollen even is?'
'Dan kan Filip fluiten naar zijn bol!' komt Lio tussenbeide. Lio is duidelijk niet zo koningsgezind dan algemeen aangenomen wordt.
'Goed, zijn we het dus in het algemeen eens?' wil Caran Dash weten.
----
'Uit het bazig optreden van die Caran Dash blijkt opnieuw dat die CIA overal de plak zwaait!' zegt een aangeslagen geheimagent Dré Pikkel, die meeluisterde, samen met zijn tijdelijke assistent, de vliegende inspecteur Tom Bonnen. Die twee heren hebben het goed voor met hun landje, hadden al een tijdje in de mot dat er iets gaande was wat niet pluis heette. Ze hebben bij een aantal van die vermoedelijke complotteerders in hun gsm's, in hun kostuums en in hun ondergoed mini-afluister-microotjes geplaatst en plukken nu de vruchten van hun noeste arbeid.
'Meneer Pikkel, wat zijn de volgende stappen die we moeten zetten om ons landje alsnog te behouden zoals het is?'
'Moeilijke vraag, Tom' zegt een vermoeide Pikkel.
'Ik zal dat met hoofdcommissaris Volbloed bespreken, onder vier ogen! Jij hebt strikte zwijgplicht, mijn jongen, prent dat in je oren, niets loslaten, ook niet aan collegas die ge vertrouwt!'
'Ok baas, u kan op mij rekenen!'
----
Wat deze twee goedmenende heren echter niet weten is dat er nog een derde partij meegeluisterd heeft! Dit maakt de zaak zeer ingewikkeld, zal later blijken, en ik ben als schrijver bang dat deze hele onheuse zaak fallicant zou kunnen aflopen voor ons land. Er is blijkbaar heel veel wantrouwen, corruptie, achterdocht, profitariaat, jaloersheid, narcisme, neurose en psychose onder onze leidende politieke figuren aanwezig en dat is zeker niet goed voor dit land. Ik roep de burgers dan ook op om kalm te blijven en zich van niets iets aan te trekken, ook niet van die zaak van Fortis, want er is ook veel wantrouwen, corruptie, achterdocht, profitariaat, jaloersheid, narcisme, neurose en psychose in het bankwezen, ze zullen het dus wel weer oplossen op zijn Belgisch.

54. Virussen
De telefoon van hoofdcommissaris Volbloed rinkelde. Terwijl hij een verslag van zijn commissaris Brigitte Pijpen leest over de aanslag op onze premier Term, neemt hij de hoorn op.
'Hallo, hallo... hallo, ik hoor u nauwelijks, met wie spreek ik?'
'Dag commissaris, ik ben Snik.'
'Snik, jongen, eindelijk nieuws, maar ik versta je heel slecht hoor!'
Snik, de piepjonge rechercheur in opleiding, die met de trein op weg is naar Siberië, om de onfortuinlijke hoofdcommissaris Bontekoe op te halen, belde vanuit een klein stationnetje, ergens in de toendra. Waar hij precies was wist hij niet, alle plakaten waren in een taal die hij niet begreep. 'Meneer Volbloed, ik word gevolgd door virussen!' hoorde Volbloed zijn pupil zeggen met een klein stemmetje, erg vervormd en ver weg leek het wel.
'Maar jongen toch, hoe weet ge dat? Voelt ge u niet goed?'
'Ik kan ze zien, chef, en ze zijn helemaal in 't grijs, en ze zijn met vier, altijd dezelfde die op mijn lijf zitten!'
'Vier virussen' denkt Volbloed en moet de telefonische informatie van Snik toch even laten bezinken. Hij heeft wel ooit eens in een medisch tijdschrift getekende virussen gezien en die zagen er inderdaad grijs uit. Maar dat Snik die kon zien, met het blote oog nogwel, begreep hij niet. 'Snik, mijn jongen, zijt ge zeker dat ze met vier zijn en vier dezelfde nogwel?'
'Ja chef, ze volgen mij al een hele dag doorheen de trein, van de restauratiewagen naar mijn coupé en terug. Zelfs als ik naar de WC ga, zijn ze daar plots. Ik ben bang!'
'Snik, hoe kunt gij die met het blote oog zien? Hebt gij zo een scherp zicht? Ik dacht dat die onzichtbaar waren!'
'Hoe kunnen virussen nu onzichtbaar zijn, chef? Ik zie ze daar weer zitten terwijl ik vanuit dit telefoonhokje op het perron naar u bel.'
'Zijn ze dan mee uitgestapt?' wil Volbloed weten.
'Ja chef, en ze bekijken me met doordringende ogen! Wat moet ik doen?' vraagt Snik in paniek.
'Snik, zijt ge met uw hoofd ergens tegenaan gelopen, jongen? Microben hebben geen ogen, daar ben ik zeker van!' roept Volbloed die nu toch wat nerveus wordt van Snik zijn dwaas gebrabbel.
'Het zijn zeker geen microben, chef, ze zijn elk wel twee meter lang en zeker een meter breed!' weent de jonge Snik door de telefoon.
'Snik, jongen, is er een kliniek in de streek waar ge zit? Ga daar naartoe en laat je grondig onderzoeken, ik denk dat ge een voedselvergiftiging hebt opgelopen of iets ergers in uw hoofd!'
'Ze spelen goed op mekaar in, commissaris, professionals denk ik, in opdracht van de KGB van Putin.' zegt de snotterende Snik.
'Snik, probeer te ontspannen, jongen, ge draait over uw toeren denk ik, ik hoop dat dit niet komt door die virussen, mijn zoon,' zegt de nu toch bezorgde vaderlijke Volbloed.
'Ik kan die vier russen echt niet afschudden, chef, ze gaan me doden denk ik. De trein vertrekt opnieuw chef, ik moet inhaken of ik mis hem.' 'Klik' hoort Volbloed en weg is de verbinding met zijn assistent in opleiding.
Dan pas begrijpt Volbloed het hele gesprek: Vier russen volgen zijn medewerker, gevaarlijk uitziende, grijs geklede kleerkasten van mannen.
'Wat nu?' denkt hoofdcommissaris Volbloed en roept zijn commissaris Brigitte bij hem, voor overleg.

Wordt vervolgd....

55. 3D

Jules Naemelucs

De 'The Three Degrees' bevonden zich op een motoryacht. Dat lag aangemeerd in Sint Martens Lathem, in een verlaten bocht op de Leie. Vooraan in de boeg zaten drie mannen aandachtig te luisterden naar een gesprek van anderen die dingen bespraken waar zelfs zij van schrokken. Ze noemden zichzelf wel eens 'The Three Degrees' omdat hun familienaam bij alledrie met 'De' begon. Deze drie heerschappen kwamen duidelijk uit het noorden van België, aan hun taal te horen. Grote vrienden van onze koning waren ze ook niet. 'Flipke, ik schrik me dood.' zei er één. 'Bartje, ik sta versteld!' replikeerde een tweede. 'Jean-Marieke, ik ben verrast.' fluisterde een derde. Dat was het enige wat ze konden uitbrengen, zo geschrokken waren ze van de inhoud van de afgeluisterde gesprekken. 'Dat geluidsbandje goed bijhouden, mannen, dat kan van pas komen!' jubelde één van hen. 'En copiekes maken, vriend, we hebben ze bijna bij hun pietje!' zei een tweede. De derde zei niets maar was duidelijk in de wolken. 'Nu moeten we actie nemen.' zeiden ze alledrie in koor, maar toen begon hun boot plots te wiegelen want iemand stapte ongevraagd op het achterdek en dat voel je op zo'n boot.

_____

Ergens in een legerkamp in het noorden van Rusland wacht hoofdcommissaris Bontekoe op zijn repatriëring. Daarvoor is Snik op weg naar hem, wel met een trage trein die regelmatig stopt, en rijke gepensioneerde toeristen meevoert. Snik heeft immers de Orient Express genomen om in Siberië te geraken. Aan het ritme waarmee die trein rijdt en veel stopt gaat Bontekoe nog lang moeten wachten, maar dat zal Snik een zorg zijn. Hij heeft andere problemen aan zijn hoofd. Vier Russen volgen hem overal in de trein en zien er niet vredelievend uit. Snik is zo een bedreigende situatie niet gewoon. Hij werd thuis altijd door zijn ouders gepamperd en heeft er nu bijna één nodig. Aan een paar Amerikaanse millionairs, die naast hem zitten in de restauratiewagon van de trein, heeft hij al verteld dat hij gevolgd wordt door vier Russen. Die Yankees lachten zich bijna een breuk. 'Waarschijnlijk hoort dat bij het pakket van extra ontspanningen en attracties op deze trein; de rit naar Siberië is immers immens lang en de reisorganisatie zorgt voor onverwachte attacties, jongen,' had één van hen lachend gezegd. Een andere zei: 'Ik heb vannacht wel vier jonge Russinnen op bezoek gehad, hahaha, voor wat gerollebol en zo... een zeer aangenaam initiatief van de treindirectie.' Een derde zei: 'Ingehuurde acteurs waarschijnlijk, vriend.' Snik voelde zich iets beter maar was er toch niet gerust in...

-------

In een kliniek in het Brusselse ligt een man met een voet en een hoofd volledig ingepakt in verbanden. Bij hem zit een collega, Clem genaamd. 'Term,' zegt die collega, 'waarom hebben ze u willen raken?' Term, die in het bed ligt met een voet en een hoofd naarboven getrokken aan spankabels, spreekt wat moeilijk omwille van het feit dat zijn volledige kop omwachteld is en alleen een klein gaatje in de windels ter hoogte van zijn neus beschikbaar is, om te ademen en vloeibaar voedsel in te nemen.
'Term, is dat niet lastig en pijnlijk zoals ge daar ligt?' vraagt Clem. Term probeert ja te knikken en gilt 'auw, auw,' vanonder zijn ingepakt hoofd. 'Waarom zijn die die windels volgeplakt met Fortis-stickers? wil Clem nog weten, maar hoort de kliniekbel, teken dat het bezoekuur voorbij is en druipt af.

------

'De conclusie is dat de heer Bart De Wever niets te maken heeft met de aanslag op de heer Term. De Wever droeg een vioolkast bij zich toen de vliegende inspecteur Bonnen hem opmerkte in de omgeving van de plaats van de misdaad, maar in die vioolkast zat wel degelijk een echte viool, welliswaar van een goedkoop merk, een Stradivarius was het zeker niet. De heer De Wever verklaarde nog dat hij die altijd bijheeft in de parlementaire vergaderingen, omdat hij graag de eerste viool speelt in zijn partij, in het parlement en in het algemeen, en dat klopt want niemand anders van de verkozenen heeft een viool, dus hij speelt zeker en vast als eerste de eerste viool in het parlement. Het is tevens duidelijk geworden, na onderzoek, dat de luchter in meneer Term zijn bureel op een natuurlijke wijze naar beneden is gekomen en daarbij eerst op het hoofd en dan op de voet van meneer Term terechtgekomen is. Het feit dat die luchter ongeveer 250 kg weegt en enorm veel geslepen kristallen hangers draagt is de oorzaak van de zware kwetsuren aan de heer Term zijn voet en hoofd. Ook zijn echtgenote is buiten verdenking gesteld, ofschoon de heer Term niet met dit facet van onze analyse akkoord kon gaan en wou dat dit in dit verslag vermeld zou worden, vandaar dat dit dus vermeld wordt en u dit dus ook duidelijk kan lezen.
'Wat voor een nitwit heeft het laatste stuk van dit verslag geschreven, Brigitte?' wil hoofdcommissaris Volbloed weten.
'Een nieuweling chef, een zekere Jules Naemelucs!' informeert de sexy vrouwelijke commissaris.
'Hopelijk blijft die rare kwiet niet te lang bij ons, commissaris, ik vind zijn manier van schrijven beneden alle peil!' voegt Volbloed eraan toe.

Wordt vervolgd.....