Bijlagen:
scannen0069.jpg (358.7 KB)   

Ik dacht dat het ergste achter de rug  was, maar mijn ouders die scheidde kwam aan zonder dat ik het besefte.  Het was als het ware de druppel die de emmer deed overlopen. Mijn moed zakte in en ik stopte met eten. Ik belde Mattia, omdat hij de enige is die ik vertrouw. Zijn moeder nam de telefoon op en zei dat hij naar Duitsland is verhuisd. Na dit te horen nam ik meteen een kaart en schreef hem dat  hij vlug terug moest komen. Ik ging elke dag in de brievenbus kijken, en hoopte steeds op een (positief) antwoord van Mattia. 

Toen ik op een morgend de brievenbus open deed en ik de brief zag zitten, durfde ik hem niet openen. Ik was bang dat ik teleurgesteld zou zijn, maar toch deed ik heel voorzichtig de brief open. Toen ik de woorden: "Binnenkort heb je er een lastpost bij" las, sprong ik letterlijk tien meter in de lucht van vreugde! Mijn dag kon niet meer stuk, ondanks het feit dat ik vele tegenslagen had gekend. 

Toen Mattia voor me teruggekomen was van Duitsland voelde ik vlindertjes in mijn buik toen ik hem zag. Ik had dit gevoel nog nooit eerder meegemaakt. Ik voelde me zo goed. Hij was de persoon die ik lief had, ik wist gewoon dat ik mijn kans moest wagen. Ik kuste hem en dit gevoel was zo fantastisch, ik was in de zevende hemel! 

Liefs, Alice ♥

Bijlagen:
scannen0068.jpg (1.3 MB)   

Toen ik op de middelbare school aankwam werd ik gepest doordat ik mank liep, er riepen enkele zielige mensen steeds “Mankepoot”. Als ze dit riepen deed ik alsof ik het niet hoorde en negeerde het, maar diep vanbinnen raapte het me heel hard. Elke woensdag hadden we turnles, waardoor we ons moesten omkleden. Ik had er een bloedhekel aan, waardoor ik mijn sportbroekje al aantrok. 

Mensen hebben vaak een mening over je, terwijl ze je niet eens kennen. Mensen maken me tot wat ik niet ben, een persoon zonder gevoelens. Ik trek het me niet aan, ik wil geen projectie zijn van onze maatschappij. Een maatschappij waarin stoer doen en er bij horen belangrijker is dan je emoties te tonen, uitkomen voor wie je werkelijk bent. Je verwacht pijn wanneer  je op het punt staat uit je leven te stappen. Maar dat was niet zo bij mij. Ik was rustig, ik gleed zachtjes weg. Maar dan zijn er die mensen waarvoor je blijft vechten...

Onlangs leerde ik een hele leuke jongen, Mattia kennen. Het klikte meteen. Ik was blij dat ik iemand gevonden had die ik kon vertrouwen, waar ik mijn hart tegen kon luchten. Iemand die me nam voor wie ik werkelijk ben. Ik herken me heel hard in de situatie van Mattia, waardoor we veel aan elkaar hebben.

Liefs, Alice ♥

Bijlagen:
scannen0073.jpg (693.5 KB)