Aangezien er geen wedstrijd was in België trok ik naar het Nederlandse Landgraaf. De wedstrijd vind plaats rond de skipiste van Snowworld.
Het zag er naar uit dat het een zware wedstrijd zou worden. De startklim bedroeg een stijgingspercentage van 18% en dat over een lengte van 600meter. Ook verder in de omloop waren nog een aantal minder steile klimmen opgenomen.
Ik nam de kopstart en kon zo de anderen mijn tempo opdringen op de startklim. Dat bleek behoorlijk hoog te liggen, want ik bleek al een kleine kloof te hebben. In de afdalingen kwamen een tweetal dames terug aansluiten. We reden met zijn drieën een eerste keer over de meet en waren dan opnieuw vertrokken voor een zware klimpartij. Ik probeerde opnieuw om een kloofje te slaan, maar halverwege kreeg ik het moeilijk. Het was 33°C en dat was op de klim echt moordend. Ik schreeuwde om water om me af te kunnen koelen. Ondanks een echte inspanning van mijn stiefvader Gino die keihard naar een wagen liep om water, kwam hij net te laat en diende ik oververhit verder te gaan. Maar plots dook Gino toch op langs het parkoer MET water dat ik dankbaar in ontvangst nam en over mijn hoofd kapte.
Hij had op dat moment enkel dat kleine flesje en diende dus meer water te zoeken. Daarom reed hij zo snel hij kon naar de wagen om een emmer te halen die hij iets verder aan een tuinslang kon vullen. Maar daar kwamen we al terug aan. Hij kon nog net de ganse emmer naar ons toegieten en we kregen allebei een ware douche! Deugd dat dat deed. Vanaf halfweg de derde ronde was Gino georganiseerd en kon hij me elke ronde via het flesje afkoelen. En in de materiaalzone stond Dennis die me elke ronde van de nodige drank voorzag. Dank aan Gino en Dennis. Ik besef maar al te goed hoe hard ik jullie nodig heb.
Ondertussen had ik me ook van mijn laatste concurrente kunnen ontdoen en kon ik iets rustiger de berg oprijden. Volledig uitgeput kon ik na 5 zware rondes het zegegebaar maken.
Het podium werd vervolledigd door Natasja Nieuwenhuizen en Marlo Koevoet.
