Er waren vandaag tal van redenen waarom ik graag in Kessel wilde winnen.
In 2005 won ik er mijn allereerste mountainbikewedstrijd, het was mijn moeder haar verjaardag, ze was mee om te supporteren en ik had haar bloemen beloofd, ik kon mijn 25ste Flanders cup zege binnenhalen en ik kon er ook voor de 6de keer winnen!
Aan de start stonden de nummers 1,2 en 3 van het Belgisch kampioenschap en daarnaast ook nog de Nederlandse Nicoletta De Jaegher. Het beloofde een spannende strijd te worden!
In de eerste ronde reed ik op een 3de plaats in het wiel van Petra Mermans en Githa Michiels. Ook de Nederlandse Nicoletta De Jaegher had haar wagonnetje aangehaakt. Op 1 van de klimmetjes vond ik dat mijn moment gekomen was om al een eerste poging te ondernemen om weg te rijden. Ik kon meteen een kloofje slaan van zon 7 seconden. Het draaien en keren in het bos was mijn terrein en ik legde er dan ook danig de pees op. Ik ging iets te hard en in één van de bochten slipten mijn beide wielen weg door wat modder en knalde ik op een boom. Ik had me gelukkig geen pijn gedaan en zat al terug op de fiets toen ik merkte dat mijn ketting niet meer op het blad lag. Terwijl ik deze er terug probeerde op te leggen werd ik door het achtervolgende drietal terug bijgehaald en kon ik aan een achtervolging beginnen.
De kloof was zon 15 seconden en ik probeerde die zo snel mogelijk te dichten. Daarbij ben ik behoorlijk in het rood moeten gaan en toen ik eindelijk terug kon aanpikken moest ik toch even op adem komen. Dat werd me echter niet echt gegund en ik hing danig aan het rekkertje. Ik zorgde ervoor dan ik nooit meer dan 5 m moest laten en eenmaal terug in het bos voelde ik me terug iets beter. Het lange stuk naar het fort toe ging ik op kop rijden om het tempo wat te drukken. Githa bleek dit door te hebben want net voor we het fort inreden haalde ze snoeihard uit. Ik moest opnieuw alles uit de kast halen om aan haar wiel te blijven zitten en het gedeelte aan het fort dapper op en af tot het plots stokte en ze één van de klimmetjes niet helemaal tot boven reed. Ik kon haar nog net voorbij en versnelde op mijn beurt. Dit keer was het de goede keer en ik kon alleen richting finish trekken!
Overgelukkig stak ik eerst 7 vingers in de lucht om dan te beseffen dat het er één teveel was en er zes van te maken. 6 keer winnen in Kessel in 7 jaar tijd daar ben ik toch wel trots op!
Githa Michiels werd even later 2de, Petra Mermans vervolledigde het podium met een knappe 3de plaats!
Gisteren reed ik de Flanders cup wedstrijd van Hechtel-Eksel. Voor het eerst in mijn Belgische driekleur en dat was toch een leuke ervaring.
Het parkoer was weinig selectief. Steeds maar draaien en keren in het bos en slechts een miniem hoogteverschil. Ik verwachtte dan ook dat we met een groepje van een 4-tal dames een aantal ronden zouden samen blijven, maar Petra Mermans startte furieus en enkel ik kon mijn wagonnetje aanpikken. Anne Terpstra kwam ook nog even aansluiten, maar moest nog in de eerste ronde gas terug nemen. Gedurende de ganse wedstrijd bleef Petra datzelfde hoge tempo aanhouden en vroeg me nooit om even over te nemen. Ik voelde me prima in haar wiel! Alleen was er even paniek toen ik door een boer van een master die ons inhaalde bijna van mijn fiets gereden werd en daarbij mijn ketting diende op te leggen. Op die manier kon Petra even van mij wegrijden en moest ik een kloof van zon 100 meter dichten. Gelukkig hield ik het hoofd koel en even later zat ik al terug in het wiel.
In de laatste ronde wist ik waar ik haar voorbij zou gaan en ik slaagde ook in mijn opzet al bood Petra eerst nog danig weerwerk. Het was nu nog maar een klein stukje tot de aankomst en ik sprintte van de ene bocht naar de andere en kon zo mijn 24ste Flanders cup zege behalen en tevens mijn eerste overwinning in mijn Belgische shirt. Petra werd meer dan verdienstelijk tweede, de Nederlandse Anne Terpstra werd nog knap derde.
Donderdagavond 28 juli stond ik aan de start van het 7dena-tour criterium te Herentals. Er dienden 20 ronden afgelegd te worden van 2 km, dus goed voor 40km koers. Van bij de start werd er heel snel gereden en daardoor moesten al een aantal dames bijna meteen lossen. Ik bleef er aanhangen, maar had ook de grootste moeite van de wereld. Maar naarmate de wedstrijd vorderde begon ik iets beter voor de dag te komen en de laatste ronden kon ik al eens in de kop van het peloton post vatten. In de allerlaatste ronde speelde ik alles of niets. Ik demarreerde op anderhalve km van de finish en hield dit vol tot op zon 400m. Toen kwam het ganse peloton weer aansluiten en moest ik in de sprint tevreden zijn met een 16de plaats. De wedstrijd werd gewonnen door ex- Belgisch kampioene Liesbeth De Vocht die in de sprint Sanne Cant voorop bleef. Nog even vermelden dat we een gemiddelde snelheid hadden van 40.6km/u wat voor een dameskoers toch wel heel snel is!
