Ons verhaal Na het lange wachten, hopelijk toch een broertje en/of zusje voor grote broer Jonas
11-01-2010
We hebben het overleefd
Wat zag ik op tegen vandaag, al viel de stress nog mee.
Deze morgen na de inschrijving kreeg ik een eenpersoonskamer toegewezen op heelkunde 5. Al snel werden de eerste voorbereidingen getroffen, nl een katheter aangelegd om bloed te kunnen afnemen en verdoving te kunnen geven. Nadien nog een prik in de bil, waardoor ik precies wat zat werd (geef me dan liever maar iets straf, ipv zo'n spuit, dan heb ik nog iets aan).
Exact om 9u15 werd ik naar het kleine OK gebracht en toen kon de kleine marteling beginnen. Ik denk niet dat ik ooit al zo'n pijn gevoeld heb, met momenten was het bijna niet te doen, maar ja, we moesten erdoor hé. Toen ze na een half uurke zei dat de 2de kant nog gedaan moest worden, kreeg ik het benauwd, amai, maar we zijn flink geweest en hebben op onze tanden gebeten. Of er 2 of 3 of 5 bevrucht zijn, daar kunnen we enkel voorlopig naar raden, maar morgen komt het verlossende telefoontje. 10 eicellen zijn er, dus de rest moeten de zwemmertjes maar doen
In ieder geval, ik denk vannacht goed te slapen en morgen eens goed te rusten, alhoewel, ik stil liggen, dat gaat niet goed zenne.
