Na een lange dag werken wou ik gewoon rustig thuiskomen, een lange douche nemen en gaan slapen. Maar toen ik dus thuiskwam stond mijn raam open. Ik was er 100% zeker van dat ik hem had gesloten voor ik vertrok. Ik besefte dus dat er iemand in mijn huis was...

De schrik overviel me meteen. Ik wou vluchten, ik wou weg. Ik wou net door mijn raam klimmen om zo via de brandtrap weg te kunnen rennen, tot ik iemand achter me hoorde. Ik bevroor. Mijn lichaam wou niet meer mee. Toch draaide ik me zeer langzaam om om te zien wie de persoon was die in mijn kamer stond. Het was Alpha, de manager van Ramirez. Hij hield me onder schot. Ik vroeg wat hij wou en hij vertelde me dat hij me wou uitschakelen omdat ik op de haven iets had gezien wat niet mocht gezien worden. Hij vermoorde Sal en de verdwenen getuigen. Het witte poeder was drugs. Hij was een drugshandelaar.

Ik wist niet wat ik moest doen. Ik wou vluchten, maar dan zou ik neergeschoten worden. Plots belde Alpha Ramirez. Hij vertelde hem dat ik hier zou zijn, klaar om door hem onder handen genomen te worden. Het zou mijn dood worden. Ik kon hier niet langer zijn. Ik stormde op Alpha af en botste tegen hem zodat hij neerviel. Ik spurtte naar mijn voordeur maar Alpha schoot me in mijn been. Hij was razend. Mijn tas lag niet veel verder en ik kon er net bij. Alpha kwam steeds dichter om me neer te schieten. Ik kon niet anders. Het was mijn enige kans. Ik schoot Alpha neer. 

Aangezien er afluisterapparatuur in mijn huis hangt heeft Morelli alles gehoord. Hij stormde mijn huis binnen en voor ik het wist werd ik weer wakker in het ziekenhuis. 

Ik ging vandaag een nieuwe blender halen bij een vriend die in een elektrowinkel werkt. Aan de overkant bevindt zich Slager Sal. Ik dacht dat ik maar eens naar binnen zou gaan om wat vlees te kopen voor vanavond en wie kom ik daar tegen? Eén van de verdwenen getuigen. Na het kopen van mijn vlees spurtte ik naar mijn auto en wachtte af tot er eventueel beweging kwam in de koelwagen van Sal. En ja hoor, Sal sloot zijn winkel vroeg af en vertrok met de verdwenen getuige naar de haven. Om niet te veel op te vallen had ik me geparkeerd vlak aan een tankstation. Het was een doodlopende straat dus uiteindelijk zouden ze me weer moeten passeren, dus ik wachtte af tot ze weggingen. Na enkele uren reed de auto van Ramirez voorbij. Ik voelde mijn lijf verstijven. Ik vroeg me af wat Ramirez hier te doen had. Ik probeerde Morelli zo snel mogelijk te bereiken. Niet veel later reed de auto van Ramirez terug weg en ik wachtte af tot Morelli zou aankomen. 

Toen Morelli bij me aankwam liepen we samen naar de haven. We zochten de hele plek af naar Sal en de getuige, maar ze waren nergens te vinden. Uiteindelijk probeerden we de koelwagen open te breken omdat dat de enige plek was waar we nog niet gekeken hadden. Toen het ons gelukt was troffen we iets aan wat we niet verwacht hadden... Sal en de getuige lagen dood op de vloer, helemaal bedekt met een wit poeder. Morelli kon zijn onschuld niet bewijzen. Zijn getuige was dood. 

Uiteindelijk kregen ik en Morelli ruzie over wat we zouden doen in de koelwagen. Ik was zo boos dat ik hem opsloot in de wagen en ermee naar het bureau van mijn neef reed. Toen ik daar aankwam hielpen enkele mannen Morelli stevig vast te houden en naar binnen te sleuren. Ik had Morelli opgepakt. Ik had hem uitgeleverd. Ik was 10 000 euro rijker. 

Ik weet niet goed of ik blij moet zijn met deze 'overwinning'. Ik heb een hele gemene streek uitgehaald bij Morelli en als hij vrijkomt zal hij me zeker terugpakken... 

Toen ik vroeg wat hij kwam doen zei hij dat hij een compromis wou sluiten. Dat is toch belachelijk... Ik, een premiejaagster, die hem moet oppakken en uitleveren bij mijn neef voor 10 000 euro, en hij komt mij vragen om een compromis te sluiten. Stiekem dacht ik wel dat het het ideale moment was om hem met mijn traangas aan te vallen, maar hij had me meteen door en pakte de bus af. Ik was dus verplicht om te luisteren. 

Ik schrok van wat Morelli me vertelde, maar ik was wel verbaasd. Volgens wat hij me vertelde was hij totaal niet schuldig en was de 'onbewapende man' toch bewapend maar liep er wat mis met zijn geweer. Ik weet niet of ik hem moet geloven... Maar als ik hem help de getuigen te vinden zodat hij zijn onschuld kan bewijzen, dan mag ik hem uitleveren aan het bureau. Een win-win situatie. 

We hebben uiteindelijk de hele avond nog samen doorgebracht. Hij heeft afluisterapparatuur in verschillende plekken van mijn appartement gehangen en in mijn auto zodat hij weet wanneer ik in gevaar ben. Ik ben dan blijkbaar toch nog belangrijk voor hem...