Na een lange dag werken wou ik gewoon rustig thuiskomen, een lange douche nemen en gaan slapen. Maar toen ik dus thuiskwam stond mijn raam open. Ik was er 100% zeker van dat ik hem had gesloten voor ik vertrok. Ik besefte dus dat er iemand in mijn huis was...

De schrik overviel me meteen. Ik wou vluchten, ik wou weg. Ik wou net door mijn raam klimmen om zo via de brandtrap weg te kunnen rennen, tot ik iemand achter me hoorde. Ik bevroor. Mijn lichaam wou niet meer mee. Toch draaide ik me zeer langzaam om om te zien wie de persoon was die in mijn kamer stond. Het was Alpha, de manager van Ramirez. Hij hield me onder schot. Ik vroeg wat hij wou en hij vertelde me dat hij me wou uitschakelen omdat ik op de haven iets had gezien wat niet mocht gezien worden. Hij vermoorde Sal en de verdwenen getuigen. Het witte poeder was drugs. Hij was een drugshandelaar.

Ik wist niet wat ik moest doen. Ik wou vluchten, maar dan zou ik neergeschoten worden. Plots belde Alpha Ramirez. Hij vertelde hem dat ik hier zou zijn, klaar om door hem onder handen genomen te worden. Het zou mijn dood worden. Ik kon hier niet langer zijn. Ik stormde op Alpha af en botste tegen hem zodat hij neerviel. Ik spurtte naar mijn voordeur maar Alpha schoot me in mijn been. Hij was razend. Mijn tas lag niet veel verder en ik kon er net bij. Alpha kwam steeds dichter om me neer te schieten. Ik kon niet anders. Het was mijn enige kans. Ik schoot Alpha neer. 

Aangezien er afluisterapparatuur in mijn huis hangt heeft Morelli alles gehoord. Hij stormde mijn huis binnen en voor ik het wist werd ik weer wakker in het ziekenhuis.