Jullie zijn waarschijnlijk benieuwd naar mijn volgende gebeurtenissen nadat ik jullie verteld heb dat ik premiejaagster geworden ben. Laten we al zeggen dat mijn eerste dag niet de gemakkelijkste is geweest...
Vinnie gaf me uiteindelijk maar één zaak. Ik moest Joe Morelli zien op te pakken en hem aan het bureau uitleveren. Hij werd terechtgesteld voor het vermoorden van een ongewapende man. Er waren blijkbaar nog mensen bij het incident betrokken, maar die zijn sinds toen allemaal verdwenen en er zijn dus geen getuigen.
Het klinkt best een makkelijke taak, maar dat was het niet. Joe Morelli is een super knappe en slimme man. Het is ook net toeval dat ik met hem op school gezeten heb, dat hij mijn vriendje is geweest, dat hij mij ontmaagde op mijn zestiende en dat hij daarna nog eens vreemdging. Ik had hoe dan ook wel al zin om wraak te nemen en het feit dat hem uitleveren mij 10 000 euro zou opleveren, ja, dat maakte het een makkelijke keuze. Ik wou Joe Morelli zo snel mogelijk zien op te pakken.
De volgende ochtend stond ik vroeg op, maakte me klaar en nam het dossier van Morelli snel door. Ik was wel nerveus want het was mijn eerste echte dag als premiejaagster. Ik had ook helemaal geen ervaring! En dat hebben we ook meteen gemerkt die dag...
Na het dossier doorgenomen te hebben reed ik naar Stark Street om wat mensen te ondervragen over de zaak. Ik stopte bij de oude sportschool, niet wetende dat er zich daarbinnen een monster zou bevinden. Dat monster waar ik over praat, is Ramirez. Hij is een twee meter lange bokser met een zeer grote eigendunk. Ik probeerde hem rustig te ondervragen toen hij me vroeg om 'seksuele handelingen' met hem uit te voeren. Natuurlijk sputterde ik tegen. Blijkbaar wordt er tegen 'The Champ' (want zo noemt hij zichzelf) geen neen gezegd. Hij gooide me door de sportschool en gaf me een paar rake klappen. Iemand schoot toen in de zaal en Ramirez liet me los. Ik rende meteen de sportschool uit en sprong meteen in mijn auto. Ik had duidelijk wat training nodig...
Ik ben Stephanie Plum. Ik ben een jonge vrouw die 1 meter 70 lang is. Ik kan van mezelf toch wel zeggen dat ik best knap en stoer ben.
Ik ben deze blog begonnen omdat ik jullie graag wat meer zou vertellen over mijn leven. Mijn leven is namelijk nogal speciaal...
Ik werkte in een zeer goedkope lingeriewinkel in New Jersey. Ze hebben me onlangs ontslagen en het was mijn enige inkomen. Ik leef nu van het kleine beetje spaargeld dat ik nog heb en heb dus ook al mijn luxe uit mijn leven moeten schrappen. Ik heb zelf geen blender meer. Zo erg is het. Nu denken jullie waarschijnlijk: "Waarom ga je geen financiële hulp bij je ouders zoeken?" Wel, mijn ouders wisten toen nog niet dat ik ontslagen was. Als ik het hen toen zou verteld hebben, dan zou de hel losgebarsten zijn. Ze vinden het nu al zo vreselijk dat ik geen vriend heb en niet van plan ben te trouwen. Het aan mijn ouders vertellen was dus niet meteen een optie...
Stilletjes aan was mijn geld ook op... Ik vond geen enkele oplossing om aan geld te komen en ik was niet van plan nog meer huishoudapparaten te verkopen! Ik heb op zoveel plekken gesolliciteerd en bij geen enkele was ik goed genoeg. Ik ben dan uiteindelijk toch naar mijn ouders gegaan. Raad eens? Ze waren inderdaad niet blij met het nieuws. Ik had ook niks anders verwacht. Maar ze hadden me wel overtuigd om te gaan solliciteren bij mijn neef, Vinnie. Hij heeft een bedrijf genaamd 'Borgstelling en Incasso' en ze hadden iemand nodig voor het archief. Zeer simpele job, toch? Toen ik daar aankwam was de plek al ingenomen. Premiejaagster bleek de enige openstaande job te zijn. Ik was zo wanhopig omdat ik geld nodig had dat ik gewoon mijn neef gechanteerd heb zodat hij mij de baan zou geven. Resultaat? Ik heb de baan gekregen maar ik heb geen flauw idee hoe ik dit ga aanpakken...
