Ik ben Stephanie Plum. Ik ben een jonge vrouw die 1 meter 70 lang is. Ik kan van mezelf toch wel zeggen dat ik best knap en stoer ben. 

Ik ben deze blog begonnen omdat ik jullie graag wat meer zou vertellen over mijn leven. Mijn leven is namelijk nogal speciaal...

Ik werkte in een zeer goedkope lingeriewinkel in New Jersey. Ze hebben me onlangs ontslagen en het was mijn enige inkomen. Ik leef nu van het kleine beetje spaargeld dat ik nog heb en heb dus ook al mijn luxe uit mijn leven moeten schrappen. Ik heb zelf geen blender meer. Zo erg is het. Nu denken jullie waarschijnlijk: "Waarom ga je geen financiële hulp bij je ouders zoeken?" Wel, mijn ouders wisten toen nog niet dat ik ontslagen was. Als ik het hen toen zou verteld hebben, dan zou de hel losgebarsten zijn. Ze vinden het nu al zo vreselijk dat ik geen vriend heb en niet van plan ben te trouwen. Het aan mijn ouders vertellen was dus niet meteen een optie...

Stilletjes aan was mijn geld ook op... Ik vond geen enkele oplossing om aan geld te komen en ik was niet van plan nog meer huishoudapparaten te verkopen! Ik heb op zoveel plekken gesolliciteerd en bij geen enkele was ik goed genoeg. Ik ben dan uiteindelijk toch naar mijn ouders gegaan. Raad eens? Ze waren inderdaad niet blij met het nieuws. Ik had ook niks anders verwacht. Maar ze hadden me wel overtuigd om te gaan solliciteren bij mijn neef, Vinnie. Hij heeft een bedrijf genaamd 'Borgstelling en Incasso' en ze hadden iemand nodig voor het archief. Zeer simpele job, toch? Toen ik daar aankwam was de plek al ingenomen. Premiejaagster bleek de enige openstaande job te zijn. Ik was zo wanhopig omdat ik geld nodig had dat ik gewoon mijn neef gechanteerd heb zodat hij mij de baan zou geven. Resultaat? Ik heb de baan gekregen maar ik heb geen flauw idee hoe ik dit ga aanpakken...