Het einde komt in zicht, aan alle mooie liedjes komt een eind…

In dit laatste blogbericht wil ik jullie graag de belangrijkste indrukken van de voorbije 5 maanden meegeven. Het is uiteraard niet mogelijk om alles te beschrijven en een plaats te geven, maar de verhalen horen jullie wel als ik terug in België ben.

De laatste loodjes wegen het zwaarst, wordt vaak gezegd. Voor wat betreft de examens geldt dit in ieder geval. Terwijl deze week de examenweek is ingezet, is meteen ook de laatste week in Granada van start gegaan.

 Het wordt nu dus stilaan het moment eventjes terug te kijken op de voorbije maanden hier in Granada. Eerst en vooral wil ik van de gelegenheid gebruik maken een aantal mensen te bedanken. Eerst en vooral wil ik dank u wel zeggen aan mama en papa, die me de kans gegeven hebben mijn studies verder te zetten hier in Granada. Zij liggen aan de basis van mijn avontuur hier.

Daarnaast wil ik alle mensen bedanken die de voorbije maanden de tijd hebben gemaakt om brieven, e-mails, kaartjes, postpakketten, tekeningen,… op te sturen richting Spanje. Een heel welgemeende dank je wel voor de mooie woorden, de lieve wensen, de steun op moeilijke momenten. Ik zag trouwens dat de teller van de blog ondertussen meer dan 800 bezoekers registreerde, wat een fijn gevoel te weten dat er zoveel mensen dit avontuur gevolgd hebben.

Natuurlijk ook een heel speciaal woordje van dank aan diegenen die de tijd en moeite hebben genomen om naar Granada te komen. Het is fantastisch dat ik mijn Spaans avontuur met een aantal onder jullie hier heb kunnen beleven. Dus dank u wel aan Sofie om zowat mijn halve kleerkast naar Granada te brengen. Dank u wel aan Stephanie voor alle culturele uitstapjes tijdens de herfstvakantie. En ten slotte dank u wel aan Robbie en Stephanie om de feestdagen hier door te brengen.

De voorbije maanden hebben een hele diepe indruk op mij nagelaten. Geen enkele taal kan in woorden beschrijven welke gevoelens de voorbije maanden met zich hebben meegebracht. Dit gevoel overstijgt alle grenzen.

Ik herinner me maandag 20 september alsof het gisteren was: vol ongeduld en verlangen richting Spaanse zon. Kort daarna begon de zoektocht naar een kot, maar ook meteen de zoektocht naar een nieuw begin hier in Spanje. De onmacht om de taal niet te spreken was zeker en vast de grootste frustratie in het begin. Het gevoel je niet te kunnen uitdrukken, is een gevoel van onmacht. De gigantische papiermolen raakte pas traag in gang. Maar onder de Spaanse zon kon het avontuur beginnen.

Stilaan kreeg het Spaanse leven vorm: een eigen stekje, de Spaanse lessen, het leven op de universiteit, het nachtelijke ‘Erasmusleven’,… Al deze elementen zorgden ervoor dat Granada steeds meer een echte thuis werd.

Verder ben ik heel blij te kunnen zeggen dat ik toch een stukje van Andalusië heb mogen ontdekken. Eerst en vooral is er natuurlijk de stad Granada. Granada is een fantastische stad met een heel gezellig karakter, leuke winkelstraten, gezellige pleintjes, uitzicht op de bergen en dit alles natuurlijk onder een mild en Zuiders klimaat.

Ik denk ook met heel veel positieve herinneringen terug aan de bergwandeling in de Sierra Nevada samen met Moira en Femke (Belgische rechtenstudenten). Het gevoel van stilte in de bergen is werkelijk onbeschrijfelijk. Zo’n uitzichten zijn er in België uiteraard niet terug te vinden, wat het plaatje des te aantrekkelijker maakt.

Om in de sfeer van de bergen te blijven verwijs ik graag nog even naar Monachil. Een klein dorpje op amper een kwartiertje van Granada. Samen met Stephanie trok ik door bergen, over de hangbruggen, door de natuur,… Een hele aparte herinnering waar ik heel positief op terug kijk.

Ook de grotere steden kwamen aan bod. Sevilla was daar een voorbeeld van. Je merkt meteen dat het een grotere stad is, meer verkeer onder andere. Ook daar beleefde ik met Simone (een Hollands meisje uit onze klas) prachtige momenten. Daarnaast bezocht ik samen met Lynn Malaga, ook dat was een fantastisch weekend met mooie momenten.

In de kerstvakantie ten slotte stond Córdoba op het programma om het Andalusische lijstje af te sluiten. De tuinen van Alcázar, de moskee en de jodenbuurt zorgen voor een gevuld dagprogramma.

Als ik vandaag terug kijk naar de voorbije 5 maanden ben ik heel blij met wat ik tot nu toe bereikt heb. Ik zal deze ervaring zeker mijn hele leven meedragen. Ik heb niet alleen een nieuwe taal geleerd, ik heb hier ook fantastische mensen leren kennen, het Spaans leven van heel dichtbij mogen meemaken en mogen proeven van het leven als buitenlandse studenten in een vreemde stad.

Daarnaast heb ik voor het eerst ook mogen ervaren wat het is om een tijd echt op eigen benen te staan: koken, wassen, strijken,… Ook het huishoudelijke deel vormde een belangrijk aandeel in dit avontuur.

Ik heb hier heel veel verschillende waarden mogen ontdekken, die ik zonder twijfel in de toekomst op welke manier dan ook zal meedragen.

Ik wil tot slot iedereen bedanken die dit avontuur heel dichtbij of van op afstand heeft meegemaakt. Hier heb ik meer dan ooit beseft wat voor een fantastische vrienden ik heb, op wie ik onvoorwaardelijk kan rekenen. Ik kan mezelf dus alleen maar heel gelukkig prijzen dat ondanks de afstand er altijd wel iemand was die voor me klaar stond.

Uiteraard ook dank je wel aan Lynn met wie ik dit hele Eramusavontuur de voorbije 5 maanden heb mogen beleven.

Ik kijk er naar uit terug te keren naar België, maar ik ben er mij van bewust dat ik hier in Spanje toch wel een stukje van mij hart verloren ben.

Tot volgende week in België!

Jolien

31-01-2011 om 15:45 geschreven door Jolien & Lynn