Recife

Vandaag zijn we naar het strand geweest. Het was een heel rustige dag. De avond was iets minder rustig. Twee jongens van onze groep waren betrapt toen ze bier aan het kopen waren. Ze mochten als straf niet mee naar het carnavalfeestje vanavond en het is nog afwachten of ze naar huis gestuurd worden of niet. Iedereen hoopt natuurlijk dar ze de reis mogen afmaken. Om 18 uur moesten we allemaal beneden zijn om naar het restaurant te gaan, ook de andere groep. Dit zorgde voor een klein, spannend avontuur. Er is namelijk een regeling dat als je te laat bent je met een van de monitoren een taxi achterna moet nemen en dat de laatkomer die betaalt. Niemand wil dus te laat komen. Ik en een paar andere meisjes van België en nog mensen van onze groep namen samen de lift naar beneden. De lift heeft een beperking van 8 personen en 700 kg. We waren met 9 vertrokken en dat was geen probleem, een paar verdiepen lager kwam er een jongen van onze groep bij, nog steeds geen probleem, alleen wat krapper. Nog een verdieping lager ging de lift opnieuw open en stonden er drie Duisters van de andere groep te wachten. We zeiden dat de lift vol was (wat ook duidelijk zichtbaar was) maar ze duwden ons al plagend dichter bijeen en stapten toch in. De lift moest naar de derde verdieping. Op het display stond 3 aangegeven maar de pijl op het display bleef maar draaien terwijl het verdiep niet veranderde. Toen verschenen er twee rode streepjes die we nooit eerder gezien hadden en was er een algemeen gevoel van:" oh-ow, dees is ni goe!" Toen viel het display uit, zakten we met een lichte schok een paar centimeter naar beneden en 10 seconden later nog een schokje en een paar centimeter. Toen was de algemene gedachte: "shit! We zitten vast!" De lift was niet meer te bewegen. We wilden op een alarmbel duwen, maar die had de lift niet. Dan maar bellen met de gsm: geen ontvangst in de lift! Lap, wat nu gedaan!? Op sommige gezichten zag je al wat paniek komen al bleef iedereen eigenlijk heel rustig. Een jongen deed de liftdeuren met zijn handen open. Toen zagen we de buitendeuren van de lift die uitkomen op de verdieping. Die kreeg hij maar een paar centimeter open. We riepen om hulp en Laura Bass die toevallig daar was heeft hulp gehaald. Een paar minuten later opende een man van het hotel de deuren met een gezicht dat zei dat hij het al als een routinejobje zag om mensen uit de lift te bevrijden :p. We zaten blijkbaar een 15 centimeter onder de verdieping van -1. We hadden dus weer een interessant verhaal te vertellen bij het avondeten! Ons avondeten was pizza. Dan verkleden en naar de carnavalstoet in Olinda. Nu ja, wij waren de stoet eigenlijk, met onze 90 personen. Er waren vier dansers geregeld en een muziekgroepje en twee mannen met grote poppen. Iedereen was verkleed, ik was een clown. Ik heb veel complimentjes gekregen maar eigenlijk zag iedereen er super uit! Het was heel plezant! Tegen 23 uur terug naar het hotel en dan nog wat relaxen en slapen. Slaapwel!