Gisteren hebben we een bezoekje gebracht aan een immersieschool in Nivelles (Nijvel). Hiervoor moesten we 2 uren reizen, want we moesten met de trein en met de bus gaan. Door deze reis hebben we weer een andere kant van Wallonië gezien. In de heenreis moesten we de trein nemen naar Marchienne-au-Pont en dit leek om een klein, vuil industriedorpje. We kwamen hier niemand tegen en voelden ons daarom in 'the middle of nowhere'. Alles rondom ons had bovendien grauwe kleuren en dit kan je ook op de foto's zien.
%%%FOTO1%%% %%%FOTO2%%% %%%FOTO3%%%
Toen we in het station van Nivelles aankwamen, zagen we een duidelijk contract met dat van M.-a.-P. Dit was dan weer een modern en kleurrijk station. Aan het station hebben we dan weer een bus genomen naar onze school.
Allereerst gingen we op zoek naar het secretariaat om ons aan te melden. Dit was niet zo evident, gelukkig dat we een moeder van een leerlingen tegenkwamen. Zij begeleidde ons naar het 'secretariaat'. We trokken onze ogen open toen we hier arriveerden, omdat het precies een kasteel was waar we terecht kwamen. In Vlaanderen probeert men op elke school het onthaal goed aan te duiden, maar dat was hier niet het geval. We moesten vele deuren passeren, vooraleer we ter plekke waren. Ook zag het secretariaat er helemaal anders uit dan bij ons: het leek wel een hotelbalie (met heel vriendelijk personeel!). Vervolgens werden we naar de leraarskamer gestuurd, want hier hadden we een afspraak met Mme Sieuw. De leraarskamer is helemaal anders dan wat wij gewend zijn. Deze is 4x zo groot als de leraarskamers die wij al gezien hebben. We merkten dat het een hele verdieping is. Deze ruimte is ingedeeld in 3 verschillende delen: eetplaats, werkplaats en ontspanningsruimte. Om deze delen duidelijk af te scheiden, staan er grote planten, het lijken wel bananenbomen . In de eetplaats zijn de tafels gedekt met mooi tafelpapier en versiering, waar de leerkrachten dan kunnen genieten van een verse tas soep. De werkplaats ziet er hetzelfde uit als bij ons: tafels en stoelen. In de ontspanningsruimte staan zetels, waar de leerkrachten zich kunnen ontspannen. Hier staat ook een dartsbord en een voetbaltafel. Dit hadden we nog nooit gezien in een leraarskamer, eveneens als een toog met bierbakken. Tijdens dit bezoek stonden we vaak met grote ogen te staren. We hadden niet verwacht om zoveel verschillen tegen te komen. De les die we gevolgd hebben, was interessant. Toch waren we het meest onder de indruk van de omgeving.
Onze eerste lessen zijn een feit! En deze zijn goed verlopen!
We zitten samen met studenten die de richting Frans of Frans-godsdienst volgen. Voor de algemene lessen, zoals pedagogie, zitten we met heel het 2de jaar samen. Een grote, gezellige bende!
De eerste week hebben vooral lessen gevolgd maar nog niet mee geparticipeerd. Grotendeels omdat de stages voor de deur staan en veel leerkrachten algemene zaken regelen zoals uurroosters, portfolio's, deadlines en meer. Dit alles is niet bestemd voor ons.
In het algemeen zijn de leerkrachten in Braine-Le-Comte super enthousiast. Ze willen allemaal wel een beetje Nederlands leren van ons! Uiteraard is het niet de bedoeling dat wij Nederlands gaan doceren. Maar hier en daar wat Nederlandse woordjes aanreiken is leuk voor hen. We zijn ook al aangesproken geweest door een leerkracht die Nederlands geeft aan UCL (de hoge school van Mons en eveneens de campus waar wij verblijven). Die Mevrouw wilde ons graag ontvangen in haar les, met de bedoeling 'een babbeltje doen' met haar studenten in het Nederlands. Voor ons een leuke ervaring en eveneens fijn om nieuwe contacten te leggen.
De lessen van voorbije week:
Français - Mme Deprêter: deze Mevrouw geeft Frans didactiek en Franse literature. Zo hebben we al kennis opgedaan over Molière en over het leerplan. Het leerplan dat ze in Wallonië hanteren voor Frans is verschillend dan bij ons. Best bizar omdat we toch nog steeds in België verblijven !
Psycho développement - Mme Jadot: een sympathieke jonge dame die pedagogie geeft.
F.L.E. - Mme Martella: deze Mevrouw bereidt de leerlingen voor op het eindwerk. Uiteraard minder interessant voor ons omdat wij al bezig zijn met ons eindwerk. Maar toch boeiend om te volgen omdat de studenten toch andere technieken toepassen om een onderzoek uit te voeren. Mme Martella praat wel snel maar legt alles meerdere keren uit. Dus als je het de eerste keer niet verstond, versta je het de tweede keer wel omdat Mme Martella vaak synoniemen hanteert.
Na de vakantie hebben we weer les, maar andere vakken. We zijn benieuwd!
We hebben de eerste dagen voorbij de taalgrens goed overleefd , ookal verliep niet alles zoals we verwacht hadden. We vertrokken met het gevoel dat alles vlotjes zou verlopen, maar toch merkten we dat het wennen was. Ook al verblijven we nog in België, toch zijn er heel wat verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië.
De omgeving waar we nu vertoeven ziet er op het eerste gezicht somber, grijs, triestig,... uit. In vergelijking met Vlaanderen (Vorselaar) zijn de gebouwen veel eenvoudiger, weinig kleur,... Ook hebben we gemerkt dat de bevolking hier anders met elkaar omgaat. Ze zijn open en enorm behulpzaam. Als ze elkaar ontmoeten, geven ze elkaar een telkens 'un bisous'. Wij waren dit niet gewoon, dus we keken de eerste dag wel raar op. Toch is het opmerkelijk dat we hun gewoontes snel overnemen.
Over onze verblijfplaats hebben we zeker niet te klagen. We zitten op de derde verdieping (fitness ) van een kotgebouw en de andere studenten zijn allemaal heel tof. Voor ons Frans is het hier een absolute meerwaarde, want we moeten natuurlijk steeds Frans met hen praten. Dit is wel vermoeiend, omdat ze snel spreken en het niet altijd eenvoudig is om te volgen. Dit merkten we de eerste dag al op, toen we met zijn allen aan tafel zaten.
Morgen gaat onze eerste echte lesdag van start, dus we houden jullie zeker op de hoogte.
Gisteren zijn we voor de allereerste keer naar Mons gereden. We hadden er een afspraak met de 'kotcoördinator' en deze heeft ons een rondleiding gegeven in de gebouwen.
Onze eerste indruk was zeker en vast positief! Het kotgebouw ziet er verzorgd uit en ook de kamertjes zijn in orde. Als we naar de stad zelf willen gaan, dan zullen we ongeveer een kwartiertje onderweg zijn. Gisteren zijn we er iets gaan eten en op het eerste gezicht leek ons dit een toffe stad!
Coucou!
.
! 
) van een kotgebouw en de andere studenten zijn allemaal heel tof. Voor ons Frans is het hier een absolute meerwaarde, want we moeten natuurlijk steeds Frans met hen praten. Dit is wel vermoeiend, omdat ze snel spreken en het niet altijd eenvoudig is om te volgen. Dit merkten we de eerste dag al op, toen we met zijn allen aan tafel zaten. 
