Gelezen in HET LAATSTE NIEUWS van donderdag 19 november 2009

Zeeuws Vlaanderen

Nederlandse grensstreek is verkeersproblemen beu

Vlaamse wielertoeristen negeren alle regels

Ze ergeren de lokale bevolking. Daar komen steeds meer scheldpartijen en agressie van.

Ze lappen het verkeersreglement aan hun laars.

Beveren 29 november 2009

Ik heb het hier in België niet anders geweten dan dat de wielertoeristen het verkeersreglement aan hun laars lappen. Niet tegenstaande dat zij hier vanaf vijftien fietsers twee aan twee, dus reglementair, de baan op mogen.

We hebben hier in België drie soorten fietsers:

1. De recreant-fietser die trapt om recht te blijven en te genieten. Regelmatig stoppen. Snelheid: 15 km/u
2. De wielertoerist die alleen of in groep er een sappig tempoke op nahoudt en toch nog geniet. Een à twee keer stoppen naargelang de afstand. Snelheid: 25 à 30 km/u
3. De koersbeesten in groep waar iedereen uit de weg voor moet. Briesen en vloeken want ze moeten snel terug in hun clublokaal zijn, om rijkelijk vocht tot zich te kunnen nemen om terug op hun positieven te komen. Lukt niet altijd. Snelheid: 35 km/u en meer

Ik ben geboren in 1945. Rij met de fiets al van jongsaf aan en met de auto vanaf mijn 18 jaar. Sinds mijn 36 jaar ben ik een wielertoerist in hart en nieren. In het begin reed ik alleen en dit vanaf 1981 tot en met 1987. Vanaf 1988 ben ik in clubverband beginnen rijden en dit tot en met 2004 om daarna vanaf 2005 terug alleen te rijden onder de hoede van de Vlaamse Wielrijdersbond. Niet tegenstaande rij ik af en toe nog eens met mijn vrienden. In al die jaren reden we  regelmatig in groep of ik alleen over de grens bij onze Noorderburen. Wij wisten dat we daar verplicht waren op de fietspaden te rijden. Het is er aangenaam rijden op goed onderhouden fietspaden die breed genoeg zijn. ‘t Is wat anders dan hier in België. Als ge hier op een fietspad of weg moet rijden... Ik schaam me als Belg. Putten, bulten en slecht zichtbare fietsborden. Ge moet hier nogal wat acrobatentoeren uithalen om op een smal fietspad op en af te geraken en dan moet ge er nog rechtop kunnen blijven. Voorbij steken is gevaarlijk want dan moet ge de baan op en dan terug op het fietspad met die hoge randen. Dan spreek ik nog niet over de vele slecht onderhouden fietspaden en ook nieuwe fietspaden met hindernissen zoals in Bornem (De Weert). Toch ben ik ook positief, want er zijn hier en daar toch nog goede fietspaden, aangenaam om op te rijden. Maar voor hoelang...

Met automobilisten heb ik een goede ervaring. Ze geven gemakkelijk voorrang bij oversteekplaatsen of zetten zich aan de kant. Ze rijden traag op smalle wegen en laten je passeren. Dan steek ik mijn handje omhoog als teken van dank. Bij oversteken: houd wel oogcontact, want tenslotte, ge hebt niet altijd voorrang. Natuurlijk is er altijd ene tussen die niet op fietsers gesteld is en begint te toeteren achter je als hij niet gemakkelijk kan voorbijsteken. Daar moet ge voor oppassen en zeker geen vingerke opsteken want dat is zo goed als een rode lap voor die automobilist. Vele fietsers lokken wel eens agressie uit met op de baan de pipo uit te hangen. Op het fietspad, het fietspad verlaten, de rijbaan op en weer op het fietspad. Een gevaar voor zichzelf en andere weggebruikers. Als automobilist is dat geen aangename ervaring als ge zo een bende wielerzotten voor je ziet rijden. Veilig voorbijsteken is onmogelijk. Het is soms moeilijk om elkaar toegevingen te doen om alles vlot te laten verlopen. Daarom probeer ik zoveel mogelijk landelijke en stille wegen te berijden om de drukke en gevaarlijke plaatsen te mijden. Toch altijd opletten want ge zijt nooit alleen op de baan. Opgepast, ook ik maak weleens overtredingen door omstandigheden zoals fietspaden en wegen in zeer slechte staat, glas en hindernissen.  Dat komt ge allemaal tegen als ge veel toertochten maakt hier in Belgie. Dat zijn ook dingen waar wij ons als wielertoerist kunnen in ergeren.

01-12-2009 om 00:00 geschreven door John De Belder